tag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post7381461541148792244..comments2024-02-24T06:34:48.882-06:00Comments on ΠΥΛΑΡΟΣ: Η Τροχιά μιας σφαίρας...pylaroshttp://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-82395739417372545612009-10-25T16:31:40.997-06:002009-10-25T16:31:40.997-06:00Ντένη, είναι η κληρονομιά που κυβαλάμε στους ώμους...Ντένη, είναι η κληρονομιά που κυβαλάμε στους ώμους μας και είναι δικιά μας καθεαυτό δικιά μας μια και μας συντροφεύει έως το τέλος.<br /><br />Ευχαριστώ<br /><br />Γαβριήλpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-33544568765262365022009-10-25T08:44:25.347-06:002009-10-25T08:44:25.347-06:00Συμβαίνει φίλε Γαβρίλη να έχω ζήσει κι΄εγώ, σαν κι...Συμβαίνει φίλε Γαβρίλη να έχω ζήσει κι΄εγώ, σαν κι΄εσένα την τραγωδία του πολέμου και το δράμα της Κατοχής. Συμμερίζομαι το πόσο σε σημάδεψαν τα όσα έζησες τότε. Δεν είναι δυνατόν να τα κρατήσεις μέσα σου. Κι΄είσαι υπέροχος που με οποιονδήποτε τρόπο μπορείς και τα λες.<br />Νάσαι καλά<br />ΝτένηςDennis Kontarinishttps://www.blogger.com/profile/10892574830314261401noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-40643145644390383122009-10-24T13:01:18.118-06:002009-10-24T13:01:18.118-06:00Φίλε Στράτο,
Α! έτσι είναι η ζωή ξεχνιώμαι στην αγ...Φίλε Στράτο,<br />Α! έτσι είναι η ζωή ξεχνιώμαι στην αγκαλιά των τροπικών, αλλά καμιά φορά για να σπάσω τη μονοτονία γράφω και κάτι τι από την άλλη μας ζωή, αυτή που μεγαλώσαμε, έτσι για να μην ξεχνάμε...<br />Ευχαριστώ φίλε<br />Γαβριήλpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-13762967233206046562009-10-24T12:58:25.781-06:002009-10-24T12:58:25.781-06:00Αγαπητή μου Υιώτα, γράφεις:
(Εκείνοι που έμειναν, ...Αγαπητή μου Υιώτα, γράφεις:<br />(Εκείνοι που έμειναν, πόσα και πόσα τράβηξαν, κι ακόμα δεν ξεπλένονται από τη μνήμη:)<br /><br />Έχεις απόλυτα δίκιο, τίποτα δεν ξεπλένει τη μνήμη, είναι κάτι που θα πάρεις μαζί σου...<br />Πράγματι οι ιστορίες του Δημήτρη "φρικιαστικές" το θαύμα-μεγαλείο της ζωής είναι το πως κατορθώσαμε να επιζήσουμε, κάτι που σήμερα μας φαίνεται απίστευτο...<br /><br />Και η δική σου περιπέτεια, ε! είναι κάτι που δεν ξεχνιώνται.<br /><br />Χαιρετώ<br />Ευχαριστώ<br />Γαβριήλpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-40138912045293902012009-10-24T12:52:15.097-06:002009-10-24T12:52:15.097-06:00Αγαπητή μου Μαριάνθη, Ναι κάθε πόλεμος είναι παράλ...Αγαπητή μου Μαριάνθη, Ναι κάθε πόλεμος είναι παράλογος και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι υποφέραμε από μια φυλή που υποτίθεται ήταν ποιο μορφωμένη, ή ας πούμε πιο προηγμένη στην τεχνολογία...<br /><br />Ακόμη αι σήμερα όπου υπάρχει πόλεμος οι κακουχίες γράφονται με ανεξήτηλο μελάνι στις μνήμες των παιδιών...<br />χαιρετισμούς, <br />Ευχαριστώ <br />Γαβριήλpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-62384029747733743242009-10-24T12:47:56.845-06:002009-10-24T12:47:56.845-06:00Σπύρο, παίρνοντας ως βάση αυτές τις μνήμες μιας πρ...Σπύρο, παίρνοντας ως βάση αυτές τις μνήμες μιας πραγματικότητας που ζήσαμε, σήμερα λέμε Δόξα τω Θεώ, όταν σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν, ή μάλλον υπήρχαν και χειρότερα.<br /><br />Ευχαριστώ<br />Γαβριήλpylaroshttps://www.blogger.com/profile/04292419117033438618noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-27271000415412185502009-10-24T11:08:07.305-06:002009-10-24T11:08:07.305-06:00Διαβάζοντας τα όσα γράφεις Γιώτα με το ευρύ μυαλό ...Διαβάζοντας τα όσα γράφεις Γιώτα με το ευρύ μυαλό και την ψυχή που διαθέτεις μουρχονται στο νου και θέλω να γράψω τα λόγια του Νίτσε:"Δεν υπάρχει λαός εις τον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα εις την ανθρωπότητα όσα οι Έλληνες και να έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ από τόσο πολλούς λαούς οι οποίοι δεν προσέφεραν τίποτα εις αυτήν".<br />Νομίζω πως αυτά τα λόγια κλείνουν με πολύ κομψό τρόπ νοήματα που αποδίδουν την ανθρωπιά στους Έλληνες και τη βαρβαρότητα όπου αρμόζει. Αυτοί που αφάνισαν συνειδήσεις, καταπάτησαν ψυχές, ρήμαξαν τόπους, αλλά και στήριξαν την πρόοδό τους σε εργατικά χέρια άλλων λαών όπως και του ελληνικού, αυτοί λοιπόν έρχονται τα σύγχρονα χρόνια να πουλήσουν μούρη ως οι εθνοσωτήρες, οι ισχυροί, κ.α.<br />Σταματώ εδώ τη σκέψη μου γιατί δεν έχει τέλος.<br />Φιλιά πολλά.Μαριάνθηhttps://www.blogger.com/profile/03937324224848519997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-67793262816871412282009-10-24T04:24:38.354-06:002009-10-24T04:24:38.354-06:00Πονεμένη η ιστορία σου, φίλε μου, και ποιος δεν έχ...Πονεμένη η ιστορία σου, φίλε μου, και ποιος δεν έχει περάσει παρόμοιες καταστάσεις σ' αυτά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής.<br />Γι' αυτό προτιμώ τις θαλασσινές σου περιπέτειες... απ' τις αδέσποτες σφαίρες.Μηθυμναίοςhttps://www.blogger.com/profile/00385827632710967989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-36033401923338727772009-10-23T21:36:11.518-06:002009-10-23T21:36:11.518-06:00Γαβρίλη μου,
Εκείνοι που έφυγαν (!) μάλλον που το...Γαβρίλη μου,<br /><br />Εκείνοι που έφυγαν (!) μάλλον που τους "έφαγαν"... πάνε!<br />Εκείνοι που έμειναν, πόσα και πόσα τράβηξαν, κι ακόμα δεν ξεπλένονται από τη μνήμη.<br /><br />Ο Δημήτρης μου, 8 χρονών παιδάκι... θυμάται τη μάνα του μ' ένα μακρύ μπεζ παλτό, να περπατάει από τον Πειραιά μέχρι την Πειραιώς (κοντά στην Ομόνοια Αθηνών) για να επιστρέψει μ' ένα κατσαρόλι νεροζούμι και...μετρημένες φακές...,<br />πολλές φορές "ραντισμένη" με αίμα ανθρώπων που κυριολεκτικά σκοτωνόντουσαν για να πάρουν σειρά έστω και γι' αυτό το ζουμί...<br />Πάντα προσεύχονταν -τρία παιδιά και δυο θείες- για να επιστρέψει...<br />Μια μέρα, λέει, όταν είχε αργήσει, ο Δημήτρης πήρε το δρόμο για να την εύρει (!) κι έπεσε σε φασαρία με έλληνες και γερμανούς... όπου εκτός από τους τουφεκισμένους... το κεφάλι ενός έλληνα έφτασε κοντά στα πόδια του... <br />Ο τρόμος και το αίμα τον πέτρωσαν... μα κατάφερε να γυρίσει σπίτι...<br />από τότε, ο Δημήτρης, όταν δει αίμα, κιτρινίζει, ασπρίζει και μισο-λυποθυμάει, ακόμη και τώρα, όταν πάει για τυπικό τεστ αίματος...<br />Συγγνώμη για την μακροσκελή αναφορά.<br />Θα σας πω όμως, κάτι που σπάνια συμβαίνει στη ζωή μας...<br />Δυόμισι χρόνια μετά το πρώτο μας παιδί, κι ενόσω εργαζόμουν στην Μόμπιλ Όιλ... ήμουν έγγυος, στον έκτο μήνα... 19 Ιουλίου, την νύχτα κατά τις 4 , έσπασαν τα νερά -όπως το λένε- ...ως που να φωνάξουμε τους γιατρούς <br />Μπρουκάτο-Πελετιέρη... το έμβρυο <br />-κοριτσάκι- γεννήθηκε πάνω στο κρεββάτι μας, σπαρτάρισε και μετά ... -μαμμή,γιατρός, ο..Δημήτρης, να παίρνει οδηγίες από τηλεφώνου,εγώ λυπόθυμη...<br />-Βάλτην σε μια μαύρη σακούλα, γυναίκα-παιδί-και ύστερο, και φέρτα στο Νοσοκομείο... <br />-Δεν μπορώ, ζαλίζομαι, κάνω εμετό στην μπανιέρα... -θα σου πεθάνει κι η γυναίκα, ρίξε μια κανάτα νερό στο κεφάλι σου... τρέξε!!!<br /><br />Πώς κατάφερε να μας πάρει στον ώμο, να κατέβει 5 σκαλιά, να με ρίξει στο πίσω μέρος του "μπισκέϊν-Φορντ..." και να οδηγήσει μισή ώρα Αστόρια-Φλάσσινγκ!!!! δεν ξέρω ποιος είχε Άγιο!!!!!!!!!!!<br />(και μου λέτε... ο... Στρατής φωνάζει...) εγώ, βέβαια, του χρωστάω τη ζωή μου... μα ακόμη, <br />όταν βλέπει αίμα... γίνεται εκείνο το οκτάχρονο παιδί όπου στα πόδια του κύλησε εκείνος ο έλληνας...<br />Ποτέ να μη νιώσει κανένας πόλεμο...<br />μα και τα παιδιά μου, με το 9/11...<br />π'ερασαν δραματικές μέρες... κι ας μοιάζει ότι είναι άλλη ιστορία!!!!!!!!!!!!!<br /><br />Να είσαι καλά, Γαβρίλη μου! <br />Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα έγραφα, έτσι, ανοιχτά, όλα αυτά και σε τόσο λίγο χώρο...<br />Τίποτα δεν είμαστε... μόνο οι κακίες μένουν...<br />Πάντα φίλη,<br />Υιώτα<br />αστοριανή,<br />ΝΥΑστοριανήhttps://www.blogger.com/profile/08738006999585378601noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-54353580311190491572009-10-23T15:08:03.522-06:002009-10-23T15:08:03.522-06:00Έρχονται οι επετειακές μέρες εθνικής περηφάνιας κ....Έρχονται οι επετειακές μέρες εθνικής περηφάνιας κ. Γαβριήλ και χρωματίζονται οι θύμησες του παρόλογου του πολέμου σε όσους έταξε η ζωή να το ζήσουν.<br />Κάθε τόπος, κάθε μικρό παιδί κείνης της εποχής και τώρα μεγάλος πια, έχει να μαρτυρά τα δεινά,τον τρόμο, την ανέχεια του πολέμου.<br />Ας τα μελετήσουμε καλά οι νεότεροι γιατί-όπως λέει- λαός που δε διδάσκεται από την ιστορία του καταδικάζεται να την ξαναζήσει...<br />Πολλούς χαιρετισμούς.Μαριάνθηhttps://www.blogger.com/profile/03937324224848519997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-665540110573806389.post-89293634969038840942009-10-23T10:58:28.723-06:002009-10-23T10:58:28.723-06:00Γαβριήλ,αληθινές μνήμες,λίγο αταχτοποίητες-όπως κα...Γαβριήλ,αληθινές μνήμες,λίγο αταχτοποίητες-όπως και η εποχή τους.Δεν πειράζει όμως,ο αναγνώστης πιάνει την "τροχιά της σφαίρας, αυτής που τρυπάει την μήτρα της μάνας και την ψυχή του παιδιού ,που ζει για να ...θυμάται.Σπύρος Δαρσινόςnoreply@blogger.com