ΠΡΟΒΑΤΑ:

Στέρεψε η πηγή της έμπνευσης, ο νους έβαλε φραγμό στις σκέψεις σου, το σύστημα απάνθρωπο καταπιεστικό, σε συνθλίβει, κάτω από δικά του παράλογα αιτήματα για το πώς να κυκλοφορείς, να ζεις, αισθάνεσαι σα να πληρώνεις χαράτσι με το μόνο δικαίωμα να φέρεις το κεφάλι σου όρθιο πάνω στους ώμους σου.

Πως μπορείς να τα βάλεις με το σύστημα όπου κάθε σου διαμαρτυρία, κάθε σου λογική ερώτηση εκλαμβάνεται ως ανυπακοή στην μαζική σκέψη;

Και όμως όταν ήσουν νέος πλήρωσες ακριβά την άγνοιά σου η οποία συμβάδιζε με την αθωότητά σου, τώρα που μέστωσες το σύστημα σε ανέχεται σαν κάτι περιττό που δεν θα έπρεπε να υπάρχεις…

Καταλαβαίνω ότι τα κατεστημένα δεν θέλουν ανθρώπους αλλά πρόβατα.

Αυτά για σήμερα…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

and 45 others

17 Comments

Like

Comment

Share

 Η γιορτή της Μητέρας:

Η εξομολόγηση του γιου της:

Ένα καντήλι κι αυτό έκαιγε νυχτιάτικα, σημάδι ότι κατοικούσαν άνθρωποι, με το πολύ κρύο η μάνα γέμιζε μπουκάλες ζεστό νερό και τις έβαζε κάτω απ’ τα σκεπάσματα, ώστε να ζεσταίνουμε τα πόδια μας. Τα βράδια όλα τα παιδιά λέγαμε παραμύθια, με αυτά τα παραμύθια αποκοιμόμαστε, πάντα με τη λαχτάρα, με την αμφιβολία αν εμείς θα γινόμαστε κάποτε μέρος των παραμυθιών μας. Μοιάζαμε σαν μια πρωτότυπος πηγή παραμυθιών, Ελληνικού Χ. Κ. Άντερσεν, που όμως δεν καρποφόρησε. Η μάνα ήταν ο άξονας της ζωής όπου εμείς τα παιδιά περιφερόμαστε γύρω της σαν την γη γύρω απ’ τον ήλιο.

Προσκυνώ στην μνήμη της μάνας αυτήν που με έφερε στον κόσμο, αυτήν που τόσο λίγο γνώρισα… αυτή που δεν πρόλαβα να γνωρίσω και της αφιερώνω την εξομολόγηση μου

Θυμάσαι τότε μάνα μόλις άρχισα να γνωρίζω τον εαυτόν μου, άρχισε ο πόλεμος, η πείνα, η κακομοιριά όπου κράτησε μέχρι ωσότου έφυγα από κοντά σου, για να ικανοποιήσω τα όνειρά μας, που ήταν ένα μόνο: να χορτάσουμε όλοι μαζί ψωμί.

Πάλεψες όσο μπορούσε στα χρόνια του πολέμου, όμως δεν ήταν ούτε ένα ούτε δύο, ήταν πολλά, πάρα πολλά, στερηθήκαμε τα πάντα και όμως η αγάπη σου, η στοργή σου και η αυτοθυσία σου μας κράτησε ζωντανούς.

Τα χρόνια πέρασαν διάβηκαν, η ψευδαίσθηση του προσωρινού στα ξένα έγινε μόνιμη, το ξεροβόρι αυτό που κιτρινίζει τα φύλλα των δένδρων άσπρισε και τα μαλλιά σου, γέμισες ρυτίδες σαν τα ξερά τα φύλλα του φθινοπώρου που πέφτουν και τα τρώει η μαύρη γη. Όταν γύρισα μετά από 23 χρόνια τρόμαξα με την αλλαγή του χρόνου, σαν περαστικός γυρολόγος έμεινα για λίγο.

Τα τόσα χαμένα χρόνια μακριά σου δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω, μόνη σου έμεινες να κοιτάς τα δυο βουνά της Πυλάρου, αντίο όνειρα, μια μοναξιά βαριά ασήκωτη που μόνο εσύ γνωρίζεις μέχρι που πάλι μόνη σου έφυγες για τον άλλο κόσμο. Αλήθεια τι είναι η ζωή; Μια απατηλή προσωρινή ιδέα που ποτέ δεν εκπληρώνεται σύμφωνα με το τι θέλεις.

Κι εμένα μου έμεινε η πίκρα το παράπονο γιατί; Ένα γιατί που με πνίγει που δεν υπάρχει καμιά λύση, μόνο η καρτερία σε ότι έχει απομείνει από τα χρόνια των ονείρων, αυτά που μας έλεγες σαν παραμύθια, στο κρύο του χειμώνα, κάτω απ’ τα σκεπάσματα συντροφιά με το φως απ’ το καντήλι αυτό που έκαιγε πάνω στο κομοδίνο, κι εμείς βρίσκαμε καταφύγιο στην αγκαλιά σου, έξω λυσσομανούσε ο βοριάς, ο πόλεμος, οι σκοτωμοί η πείνα και η δυστυχία..

Γαβριήλ Παναγιωσούλη

Wedding in open space

Matrimonio al aire libre cerca del mar

Ο άνθρωπος είναι σαν το δένδρο όπου, όπου το σπείρεις εκεί ριζώνει κι εκεί βγάζει καρπούς. Όταν έφυγα απ’ την Κεφαλονιά γύριζα σαν ναυτικός για 20 σχεδόν χρόνια σε πολλά μέρη μετά έβαλα ρίζες σε διάφορα μέρη… σήμερα 17 Απριλίου 2021 παντρεύτηκε η εγγονούλα μας Κλεοπάτρα σε μια πρωτόγνωρη τελετή γάμου στην ακροθαλασσιά, με βλέμμα την απεραντοσύνη της θάλασσας πατώντας πάνω στην άμμο της ευτυχίας… από όπου και οι

 



Giannis Mertzanis

Έκανες χίλια πράγματα στη ζωή σου Γαβριήλ, γνώρισες απίστευτους ανθρώπους, όμορφες γυναίκες αλλά και φτώχεια και την αχαριστία των ανθρώπων και τα κατάφερες, πέτυχες, έφτιαξες μια όμορφη οικογένεια. Επιβίωσες μακριά από το μικρό χωριουδάκι του νησιού σου ολομόναχος στη ζωή. Περιτριγυρίζεσαι από παιδιά και εγγόνια και κατάφερες να φτάσεις σε μια ηλικία που δεν φτάνουν πολλοί. Και σήμερα γράφεις, γράφεις ασταμάτητα με ένα μυαλό ξυράφι αποζητώντας ενδόμυχα την αναγνώριση, την ανάγκη να φωνάξεις ότι υπάρχεις, ότι τα κατάφερες στη ζωή και ότι αξίζεις την αναγνώριση. Τα κατάφερες φίλε μου, την βρήκες από όλους εμάς την αναγνωρισιμότητα που αποζητάς που είμαστε σαν κι εσένα, που περάσαμε σαν κι εσένα που έγινες ο καθρέφτης μας για να δούμε τον εαυτό μας μέσα από σένα. Και είναι η καλύτερη αναγνωρισιμότητα αυτή στο εγγυώμαι. Μείνε εδώ συνέχισε γράφε για να συνεχίσουμε κι εμεις να διαβάζουμε τις ιστορίες σου που είναι και δικές μας. Νάσαι καλά...  

Το ανωτέρο  δημοσίευμα μου ήρθε σήμερα 21 ιανουαρίου 2021  το θεώρησα σαν μια βιογραφία του εαυτού μου από την στιγμή που ξεκίνησα μονάχος  φεύγοντας απ το χωριό μου να κατακτήσω τον κόσμο... και το μόνο που κατάφερα είναι να υπάρχω-ουμε τριγυρισμένος-νοι από οικογενειακή θαλπωρή με παιδιά και εγγόνια αυτή που φτιάξαμε  μαζί με την γυναίκα στα πέρατα του κόσμου το όλον 13 άτομα 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης  

5h  · 

Shared with Your friends

Christmas Night at Home 2020, also our daughter’s Birthday night

Noche Buena en Casa, tradición guatemalteca, con sabrosos tamales, además celebramos los cumpleaños de nuestra hija

Να ξημερώνει Χριστούγεννα, η Άγια Νύχτα μια συνήθεια οικογενειακού γλεντιού από παραδόσεις που προέρχεται από την γη της Αιωνίας Άνοιξης, Γουατεμάλα, επίσης εορτάσαμε και τα γενέθλια της κόρης μας

rs

Like

Comment

Share

 

Merry Christmas and a happy and prosperous new year 2021  full of good health 

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος 2021, με καλή υγεία

Feliz Navidad y un prospero año nuevo lleno de buena salud

Με όλη μας την αγάπη

 

Aggeliki Karapanou

 is with 

Gabriel Panagiosoulis

 and 

Aggeliki Karapanoub

.

DetScemempirfbndonerSSt rh1ls ocaatsSre c3t:16m PdtrM  · 

Ο λογοτέχνης που θα σας παρουσιάσω σήμερα, λέγεται Γαβριήλ Παναγιωσούλης και διαμένει στην Αμερική. Εργάστηκε πολλά χρόνια ως ναυτικός, μέχρι που έκανε οικογένεια στη Γουατεμάλα και μετά από χρόνια μετανάστευσε για πάντα στη Νέα Υόρκη. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία, κυρίως πεζογραφήματα. Δυο απ'αυτά έχουν βραβευθεί στην Ελλάδα. Τα ποιήματα που έχει γράψει, είναι εμπνευσμένα από τη ναυτική ζωή. Σε αντίθεση με τον μάστορα του είδους, τον Νίκο Καββαδία, που προτιμούσε τον ομοιοκατάληκτο στίχο, ο ποιητής Παναγιωσούλης ενδίδει στην ελεύθερη φόρμα. Τα ποιήματά του είναι βαθιά βιωματικά, με εξωτική ατμόσφαιρα, ζωντανές εικόνες, πραγματική συγκίνηση και νοσταλγία. Εμένα προσωπικά με συνεπήραν,τα λάτρεψα. Θα ταξιδέψουμε με δέκα απ'αυτά και θα ευχαριστήσω τον θαλασσόλυκο που μου τα εμπιστεύτηκε, μετά από παρότρυνσή μου. Να είστε πάντα καλά κύριε Γαβριήλ!

ENNEPE-MOUSSA.GR

Δέκα ποιήματα του Γαβριήλ Παναγιωσούλη