Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Δεν είχα τίποτα, Όμως τα είχα όλα:





                 Δεν είχα τίποτα, όμως τα είχα όλα:
Η αιώρα  κρεμόταν  κάτω απ’ το σκεπαστό της βεράντας, εκεί έκανα τη σιέστα μου τα μεσημέρια  απολαμβάνοντας την ελαφρά θαλασσινή αύρα αυτή που προσπαθούσε να σπάσει την αποπνικτική ζέστη των τροπικών.  
Όταν  νύχτωνε οι βάτραχοι άρχιζαν να τραγουδούν και ήταν εκεί δίπλα μου στα χαντάκια του δρόμου, ήταν η παρέα μου, μια ομοιόμορφη  συναυλία κουάκ, κουάκ βρεκεκέξ λες κι έπαιζαν προς τιμή μου, μετά τους συντρόφευαν το ζουζουνιτό των πτερωτών τροπικών ζωυφίων, αυτών που είχαν καταλάβει την φθοριούχα λάμπα της κολόνας του δρόμου. Όλα αυτά προς τιμή μου. Σαν νύχτωνε τα  κουνούπια ορμούσαν λες και ήταν καταδιωκτικά αεροπλάνα, ο ιδρώτας έβρεχε το κορμί και το άφηνε με μια υγρή δροσιά λες και ήταν θαλασσινή αρμύρα.
Από κάπου μακριά ακουγόταν μουσική, με γυναικεία γέλια και φωνές μεθυσμένων ναυτικών.

Η αποπνικτική ζέστη της νύκτας  προμήνυε βροχή.
Άρχισε να βρέχει, μπήκα μέσα στο σπίτι, εκεί μια ανοιχτή αγκαλιά με περίμενε, η φωλιά μας όπως πάντα ζεστή υγρή κοίλη, η βροχή  ακουγόταν σαν ο Θεός να μας ρίχνει κουφέτα στα κεραμίδια, ένα  ακομπανιαμέντο ευτυχίας, οι βάτραχοι με την συναυλία τους μας νανούριζαν μέχρι να μας πάρει ο ύπνος.   
Ένας  άνδρας, μια γυναίκα μια αγάπη, μια συνέχιση της ζωής.
Σήμερα  τα έχω όλα, ακόμα και τριανταφυλλιές, με πλούσια όμορφα  τριαντάφυλλα, που  είναι γεμάτα αγκάθια.
Όμως μου λείπει η γαλήνη, το περιβάλλον, αυτό που συνόδευε η συναυλία των βατράχων, ήταν τόσο  καταδεχτικοί, τόσο ιδεαλιστές ώστε  δεν μου παραπονέθηκαν ποτέ τους για τίποτα… 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

  
     
Γαβριήλ Παναγιωσούλης 

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Λογοτεχνική Εκδήλωση Ν.Υ.












Κυριακή 26 Μαΐου 2013 πραγματοποιήθηκε μια λογοτεχνική εκδήλωση σκοπός της ήταν να αναζωογονηθεί με καινούργια μέλη προπαντός της δεύτερης γενιάς η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής (Greek Writers Guild of America) και να εορτασθεί η 30ή επέτειό από την ίδρυσή της. 
Διαβάσαμε ο κάθε ένας αποσπάσματα από τα έργα του, ποίηση, ή  πεζό.
Η Αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη κόσμο, επίσης υπήρχαν άφθονα φαγητά και κρασί.  Τελικά  διασκέδασαν όλοι  με την κιθάρα και τα νοσταλγικά τραγούδια από τον  Σεραφείμ Λάζο. 


                                       

Στην εκδήλωση συναντηθήκαμε παλιοί φίλοι και γνωστοί  από όπου και οι φωτογραφίες.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

  

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Ο Μάης του Σήμερα


                                   Ο Μάης του σήμερα
 Στα  τζάμια ακούγονται οι σταγόνες της βροχής που έσπαγαν  τα μούτρα τους. Όχι δεν είναι χειμώνας, Μάης μήνας είναι, είχε πλέον σουρουπώσει όταν  άνοιξα την τηλεόραση, ένα κανάλι που πάντα βάζει κλασικά έργα  είχε ένα ασπρόμαυρο αγγλικό έργο  με τίτλο Ten little Indians της συγγραφέας  Agatha  Christie. 
Και τι δεν μου θύμισε η ιστορία του έργου αυτού. Θυμήθηκα  στο χωριό μικρός 8-9 ετών ερχόταν ένα περιοδικό την εβδομάδα και πέρναγε από χέρι σε χέρι, ήταν ο Θησαυρός ή το Ρομάντζο είχε λοιπόν σε συνέχειες το μυθιστόρημα αυτό, στα Ελληνικά ο τίτλος ήταν «Οι δέκα μελλοθάνατοι» έπαιρνα το περιοδικό και κρυβόμουν στον αχερώνα και διάβαζα, διάβαζα μέχρι να τελειώσει.     Περιμένοντας το περιοδικό της επόμενης εβδομάδας, μου έκανε τέτοια εντύπωση όπως και τα άλλα μυθιστορήματα, όπως «ο Αρχισιδηρουργός» Γαλλικό, «Ο Κόκκινος Διάβολος» πειρατικό, Η «Ζανέτα Λορεντάνη» του Μιχαήλ Ζεβακό της εποχή της Γαληνότατης Ενετικής δημοκρατίας,   σε συνέχειες ώστε ζούσα να ονειρεύομαι χώρες εξωτικές, περιπέτειες που η τύχη τ’ έφερε έτσι ώστε να παρατήσω το χωριό, πατρίδα, γονείς, να ξενιτευτώ να ζήσω τις πολύχρωμες φανταστικές περιπέτειες των τότε μυθιστορημάτων, πασχίζοντας για τα προς το ζην, τρέχοντας να βρω το άπιαστο νιρβάνα αφήνοντας τον αχερώνα, που κι αυτός γκρεμίστηκε απ’ τους σεισμούς.
Όλα αυτά μ’ έκαναν να χάσω τον ύπνο μου, προσπάθησα να μην σκέφτομαι το παρελθόν, την πηγή του είναι μου διαβάζοντας. Δεν βαριέσαι χαμένος κόπος, μέχρι που διάβασα σε μια σελίδα, ότι  το σήμερα προχωρεί ακάθεκτο, μάλιστα γράφει  κι ένα ρητό (με τα μέτρα του χθες δεν μπορείς να εξηγήσεις το σήμερα) το οποίο αντιγράφω από το Περιοδικό  του Εθνικού Κήρυκα ΝΥ    που όμως δεν με αντιπροσωπεύει εφόσον το χθες μου ζει, υπάρχει  σε κάθε μου σημερινή κίνηση.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης


Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Αγοράζοντας Ελπίδα!


Αγοράζοντας  Ελπίδα!


Με το βαπόρι κάναμε επισκευή στο Todd Shipyard Brooklyn οι επισκευές κρατούσαν 30-40 μέρες. Μάγειρας ήταν ο Σαράντος Χριστακέας από τη Μάνη.
Με τον πόλεμο είχε φύγει στην Αίγυπτο, για τα πολιτικά τον είχαν κλείσει οι Άγγλοι στα σύρματα, μετά γύρισε στην Ελλάδα κι από εκεί βρέθηκε ναυτικός στη Νέα Υόρκη. Στο βαπόρι δούλευε μάγειρας, έλα όμως που είχε το μικρόβιο του τζόγου, και ιππόδρομο. Ξαφνικά χάθηκε έτσι απότομα, την κουζίνα την ανάλαβε ο καμαρότος Λουκάς Μανολέσος από την Σαντορίνη.
Ένα πρωί παρουσιάζεται έξαλλος γεμάτος λεφτά, έπιασα το άλογο φώναζε κέρδισα 11 χιλιάδες δολάρια.  Για την εποχή αυτή δεκαετία του 50 ήταν πολλά λεφτά. Τον συμβούλεψαν όλοι βάλε τα λεφτά σου σε μια τράπεζα γύρνα στην δουλειά  σου, τίποτα αυτός δεν άκουγε κανέναν ξανάφυγε. Πριν αναχωρήσει το βαπόρι ξαναήρθε άφραγκος για την δουλειά του. Κάναμε ταξίδια Κούβα. Είχαμε γίνει φίλοι, πηγαίναμε σε ραντεβού με κοριτσόπουλα στην Κούβα, σε διάφορες χοροεσπερίδες της Νέας Υόρκης, ψάχναμε για κάτι καλύτερο, δεν βαριέσαι χαμένος κόπος.  Κάναμε  τριάμισι χρόνια μαζί, μια βραδιά στο πέλαγος παίζοντας πόκα  μάλωσαν έτρεξε να φέρει μια αυτόματη καραμπίνα των 22 να σκοτώσει τον υποπλοίαρχο. Ο καπετάνιος  Ι.  Ξυλάς από τα Καρδάμυλα Χίου τον έπιασε, του πήρε ην καραμπίνα, στο λιμάνι τον ξεμπάρκαραν κι εγώ κληρονόμησα την καραμπίνα.

Πέρασαν τα χρόνια, έμαθα ότι είχε χάσει το βαπόρι του στην Κούβα για μια γκόμενα, για να ζήσει πήγαινε στα βαπόρια κι άλλαζε δολάρια. Τον έπιασε ο Κάστρο και τον έβαλε φυλακή.
Εγώ είχα πλέον εγκατασταθεί στην Γουατεμάλα, μια μέρα ήρθε στο λιμάνι ένα καράβι δεξαμενόπλοιο, έμαθε ότι ήμουν εκεί ήρθε σπίτι μου να με βρει. Όμως σύμπτωση δεν ήμουν είχα πάει στην πρωτεύουσα, μου άφησε ένα σημείωμα, Τι κρίμα σκέφθηκα είχαμε να ιδωθούμε 15 χρόνια. Από εκεί και μετά χαθήκαμε, ποιος ξέρει αν υπάρχει σήμερα; Όμως κατά βάθος  ήταν καλός άνθρωπος.       

Νέα Υόρκη ερχόταν κάθε βράδυ στις 9 για δουλειά, που έκλεινε το εστιατόριο αναλάμβανε την καθαριότητα, ώστε το πρωί να ήταν όλα στην εντέλεια.
Κάθε πρωί άνοιγα στις 5,  με περίμενε να πληρωθεί με χρήματα που μου άφηναν για να πληρωθούν όλοι οι τροφοδότες, γαλατάδες κλπ… Ξέραμε ότι  αν δεν πληρωνόταν καθημερινώς το βράδυ δεν ερχόταν για δουλειά. Από εκεί περίμενε μέχρι τις 8 που άνοιγαν το ΟΤΒ τα στοιχήματα στον ιππόδρομο κι ακουμπούσε τα χρήματά του σε κάποιο άλογο, ή φοράδα.  
Το βράδυ ερχόταν πάλι άφραγκος, έκανε λογαριασμούς κι άρχιζε τις ιστορίες αν είχα παίξει αυτό ή εκείνο  ήταν ο Μπάμπης μας για χρόνια και χρόνια επαναλαμβανόταν το ίδιο και το ίδιο. Η σκηνή στην Νέα Υόρκη εποχή 1990-2003+
Σήμερα η ελπίδα του να γίνεις πλούσιος αγοράζοντας λόττο έχεις την ίδια  πιθανότητα σα την  πιθανότητα να πέσει πάνω σου κεραυνός.
Κι όμως οι εφευρέτες των νούμερων, των ξυστών έχουν κατορθώσει και πουλούν ελπίδα προπαντός στην φτωχολογιά, σε χιλιάδες και χιλιάδες συνανθρώπους μας, που όταν τους λέγω ανοίχτε έναν κουμπαρά και βάνετε τα καθημερινά χρήματα που ξοδεύεται σε νούμερα. Στο τέλος του χρόνου θα έχετε τόσα, είναι σα να κερδίσατε το Λόττο.
Δεν βαριέσαι χάνω τα λόγια μου, και όχι μόνο αλλά μένω να μονολογώ το πιστεύω μου που δεν συμμερίζεται κανένας.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης           



       

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Ναυτικές Ιστορίες





Διάβασα αυτές τις ναυτικές ιστορίες κι ανατρίχιασα από θύμηση μιας παλαιάς μου ζωής, όπως και χιλιάδες άλλων Ελλήνων που ζητούσαν μια διέξοδο στα καράβια  τότε  στα πέτρινα χρόνια.
Είναι τόσο αληθινές! Τόσο πραγματικές! Με έφεραν πίσω πολλά, πολλά χρόνια τότε που ανώριμος παιδάκι, πάσχιζα να γίνω  άνδρας, σε ένα τόσο  διαφορετικό περιβάλλον των ποντοπόρων πλοίων.

Ξέρω ότι πολλοί από εσάς τους επισκέπτες δεν θα καταλάβετε το λεξιλόγιο, ίσως να σας φαίνεται  σταυρόλεξο, όμως  είναι  σαν να αποδίδω φόρο τιμής στην νεανική μου ζωή και σε όλους τους συναδέλφους του καιρού εκείνου! Μια καθεαυτό περιπετειώδη διαφορετική ζωή όπου χρωμάτισε τα μονοπάτια του βίου μου, μα και  τις σκέψεις μου μέχρι σήμερα.   

Στην Πόρτα της τραπεζαρίας,
-Όποιος έχει μπακαλιάρους αλατισμένους στην καζανιέρα για στέγνωμα να τους μαζέψει. Θα βάλω μπογιά στις οκτώ.
-Μπάρμπα Μιχάλη να φέρω αυγά ή Πόριτς;
-Φέρε ότι να’ ναι και γρήγορα. Και άκου την τέσσερις οκτώ να την σερβίρεις γρήγορα και χωρίς κουβέντες γιατί έχει οβερτάιμ άκουσες; Πες το και του καμαρότου χωρίς συζήτηση και παρλατόρι, γιατί κάθε φορά εννιά παρά μου τους στέλλει για δουλειά. Και που’ σαι, πες του μάγειρα να βγάλει κα’ να κόκκαλο για την απόχη να ρίξω για κανέναν  κάβουρα..


Από τον Αλουέ
-Για το γιατρό, ρεε. Στις εννιά. Και που’ σαι όχι κοπάνα και μπαρότσαρκα! Έχουμε σπατσαμέντο μετά το μεσημέρι. Εντάξει!!
Γραμματικέ, βάλε και τον Λευτέρη τον Φλούφλη στη λίστα. Εχθές μου’ λεγε πως στάζουνε τα κεραμίδια.   


  Τραπεζαρία    πληρώματος.
-Άντε, ρε Βασίλη, τι έγινε ρε η ομελέτα; Στα Μέγαρα πήγες για τα’ αυγά;
Και που’ σαι ρίξε μια ματιά στο ψυγείο της κουζίνας. Είναι ανοιχτή από νωρίς. Κάτι από τυρί θα βρεις. Άντε να γίνει πιο πλούσια. Και πρόσεξε όχι μαγιά του ψωμιού για γραβιέρα. Έτσι;  Τις  προάλλες ο Καλαματιανός  ο πονηρός τις δώδεκα τέσσερις την τηγάνισε και το πρωί τσακωνόταν ο Τραπεζαρία μάγειρας με τον καμαρότο πως ξέχασε ν’ αφήσει για το ζύμωμα. Και που’ σαι. Ρίξε και λιγάκι γάλα μέσα, ρε, να φουσκώσει η ομελέτα.
-Δες και για κανένα σαλαμικό στο ψυγείο της κουζίνας, όλο και κάτι καλό θα’ χουνε βγάλει για το μεσημέρι. Μεγάλη γιορτή σήμερα, δε βλέπεις ετοιμάζονται για λουκουμάδες.

Πηγές:  Περιοδικό ΔΑΦΝΗ εκδιδόμενο στην Χίο, συγγραφέας των ανωτέρω Γεώργιος Φράγκος.  
Ευχαριστώ  τον Διονύση Κονταρίνη όπου μου δώρισε το περιοδικό αυτό.
     
 Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη    

Επειδή το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείτε στις ναυτικές ιστορίες είναι δύσκολο να το καταλάβουν οφείλω να δώσω μια κάποια διευκρίνιση.
Στα ποντοπόρα φορτηγά βαπόρια η εργασία είναι επί 24ώρου βάσεως. Το πλήρωμα χωρίζεται σε τετράωρες βάρδιες, μέρα νύχτα οι ίδιες ώρες. Π.χ.
Η βάρδια των 4-8  2 άτομα για γέφυρα, 2 άτομα για μηχανή εκτός των αξιωματικών που και αυτοί υπόκεινται στους ίδιους κανονισμούς.  Εννοεί  ότι από τις 4 χαράματα  θα είναι εν επιφυλακή ως την 8η πρωινή, το ίδιο και το απόγευμα από 4 έως 8 βράδυ. Μετά έρχεται η 8-12 και μετά η 12-4.
Επειδή η βάρδια των 12-4 όταν σχολάσουν πρέπει να φάνε πριν πάνε για ύπνο ο καμαρότος τους αφήνει κάτι τι στο ψυγείο για να κολατσίσουν. Έτσι ο καλαματιανός βρήκε την μαγιά, την πέρασε για γραβιέρα και την τηγάνισε/

Αλουές = διάδρομος
Όπως  φαίνετε αυτός που μιλά είναι ο Λοστρόμος
Στάζουν τα κεραμίδια= αφροδίσιο νόσημα
Γραμματικός= υποπλοίαρχος υπεύθυνος για να στέλνει στον γιατρό.
Σπατσαμέντο= τελειωμός
 Καζανιέρα το μέρος πάνω από το στόκωλο όπου είναι τα καζάνια παραγωγής ατμού, κάνει πολύ ζέστη, εκεί απλώναμε τα ρούχα για στέγνωμα
Για κολατσιό υπήρχε κάθε πρωί αυγά ή Πόριτς= κουάκερ
Η βάρδια των 4-8 θα την φώναζαν για υπερωρίες γι’ αυτό έπρεπε να τους σερβίρει γρήγορα ο καμαρότος   
 
,
          


Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

H γιορτή της Μητέρας





Χαρούμενη  ημέρα της Μητέρας 
Happy mothers day
Feliz día de las madres  


Δεν νοείται άνθρωπος να έχει γεννηθεί από κάτι άλλο, εκτός από μια μάνα. .
Τούτη  την Κυριακή 12 Μαΐου τιμάμε την μητέρα μας, αυτή που μας έφερε στον κόσμο.

Είναι αυτή που όλοι μας βυζάξαμε το αίμα της, αυτή που μας μεγάλωνε  με χίλια δυο βάσανα, είναι αυτή που έβγανε την μπουκιά απ’ τον στόμα της για να ζήσουμε εμείς. Είναι  αυτή που ούτε στα στερνά της δεν μας είχε δίπλα της έστω και για κουράγιο, ή για να της κλείσουμε τα μάτια, (έτσι τ’ έφερε η τύχη) όμως δεν παραπονέθηκε ποτέ! 


Είναι αυτή που όσοι δεν την έχουμε, απορούμε για τον χρόνο, το πως πέρασε, στεκόμαστε εκστατικοί, φέρνοντας   στην φαντασία μας το πλεούμενο να  περνάει   τον Αχέροντα παίρνοντας την μακριά μας. Τιμούμε  την μνήμη της  μ’ ένα μπουκέτο λουλούδια. Αυτά που  η πολύχρωμη  ευωδιά τους   μαρτυρά  την συνέχιση του βίου μας σε μια σύνδεση με τα περασμένα  στον κύκλο τούτο, που λέγεται ζωή.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Οι φωτογραφίες είναι από τον κήπο μου, μα και της κόρης μου τον κήπο

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Στιγμιότυπο Πάσχα 2013




Σε μια ηλιόλουστη μέρα με μια ιδεώδης θερμοκρασία γιορτάσαμε το Πάσχα μας, εδώ στο Μπρονξ Ν. Υ.  ανάμεσα σε φίλους τσουγκρίσαμε τα κόκκινα  αυγά, ευχηθήκαμε το Χριστός Ανέστη  και ψήσαμε στην αυλή του σπιτιού της κόρης μου τον παραδοσιακό οβελία. Η κορώνα έτρεχε άφθονη, λες και ήταν μεξικανικός ποταμός, (ασφαλώς σε όσους αρέσει) καθώς και άλλα  ποτά.   
Από βραδύς στο προαύλιο της εκκλησίας ανταλλάξαμε το φιλί της αγάπης, στο άκουσμα του Χριστός Ανέστη και το Δεύτε λάβετε φως. Ακούγοντας τις καμπάνες να σημαίνουν και βλέποντας τις  εκρήξεις που στέλνανε στην ουράνιο σκεπή οι γιορτινές πολύχρωμες  φωτοβολίδες.

Όλοι μαζί για να μένει η παράδοση στα εγγόνια να βιώνουν τις χαρές των προπατόρων τους και  τα  θυμούνται από πού προέρχονται οι ρίζες τους.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης 



Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Χριστός Ανέστη

                   ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ

                       5η Μαίου 2013 

 
                                                                               με  χρωματιστά αυγά

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Χαρούμενη Ανάσταση!




Τούτη την φορά το Πάσχα μας αργοπόρησε, ήρθες μες στις 5 του  Μάη την καλύτερη εποχή, μαζί του κουβαλούσε και την πρωτομαγιά, γεμάτη από αρώματα και λουλούδια, οπότε εύχομαι σε όλους τους επισκέπτες, φίλες και φίλους, μα και αναγνώστες της ΠΥΛΑΡΟΥ, χαρούμενη Ανάσταση, καλό Πάσχα και Χριστός Ανέστη.




Τούτη  την ίδια ημερομηνία 5η Μαΐου 1862 το Μεξικό εορτάζει τη νίκη των ντόπιων εναντίων των Γάλλων κατακτητών, οι οποίοι με  8,000 στρατιώτες προέλαυναν ακάθεκτοι από την Βερακρούς προς την πρωτεύουσα, οπότε μια φούχτα φτωχών σε πολεμικά όπλα μεξικανών στρατιωτών 4.500 κατόρθωσαν να τους τρέψουν σε φυγή σε ένα μέρος όπου ονομάζεται Πουέμπλα, άσχετο αν μετά οι Γάλλοι προσπάθησαν να μετατρέψουν το Μεξικό σε αποικία τους τοποθετώντας τον Μαξιμιλιανό και την Καρλόττα σαν αυτοκράτορες τους οποίους σκότωσαν οι Μεξικανοί.

Με αγάπη και φιλία

Γαβριήλ Παναγιωσούλης