Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Barbecue Day!


Barbecue day,
Είπαμε να κάνουμε ένα Weekend Barbecue day, με τον αμερικανικό παραδοσιακό τρόπο, ο καιρός καλός έκανε ζέστη και υγρασία αλλά ήταν ότι πρέπει για να τρέξει η κρύα μπύρα να μας δροσίσει. Μερικοί φίλοι μας ήταν βαπτιστές δεν έπιναν αλκοόλ, όμως ήρθαν μαζί μας, μαζευτήκαμε όλοι ένα Μωσαϊκό εθνικοτήτων όλοι μας σαν αδέλφια, αφού γνωριζόμαστε από τα παλιά εκείνα χρόνια που πασχίζαμε να κατακτήσουμε το Αμερικανικό όνειρο. 

Mετά από εμάς τους πρωτοπόρους ήταν τα παιδία τους-μας  γιορτάσαμε μια μέρα ξεκούρασης, ανταλλαγής απόψεων, χαρούμενα γέλια και παιχνίδια των παιδιών, για εμάς τους μεγάλους νοσταλγικές μουσικές της Πανδώρας μιας ρομαντικής εποχής των μπολερών της νιότης μας.
Το μωσαϊκό της παρέας απαρτιζόταν από Έλληνες, Γουατεμάλα, Κολομβία, Άγιος Δομήνικος, Ελ Σαλβαδόρ, Πουέρτο Ρίκο, Αμερικάνοι γηγενείς,


Κατά τα μεσάνυχτα το διαλύσαμε και πήγε ο κάθε ένας στην φωλιά του, όμως η συνάντηση αυτή μας κάνει να αισθανόμαστε  ένα μέρος του συνόλου όπου ζούμε, μιας μάζας ανθρώπων πολιτισμικής διαφορετικότητας όπου αντιπροσωπεύει την Αμερικανική κοινωνία.



Γαβριήλ Παναγιωσούλης        

Μπρονξ Νέα Υόρκη




Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Ξεψυχά μια Ελληνική Φωνή











Κάποτε όταν μεγάλωνα ε! όχι και πολύ παλιά υπήρχε ένας ραδιοφωνικός  σταθμός με διάφορα προγράμματα πρώτο, δεύτερο, τρίτο κλπ  το ΕΔΩ ΑΘΗΝΑΙ και ο χαρακτηριστικός ήχος, κουδούνια προβάτων κλπ.
Μετά υπήρχε και των Ενόπλων δυνάμεων.


Με το ΕΔΩ ΑΘΗΝΑΙ βραχέων κυμάτων «εμείς οι αδιόρθωτοι με το να επιμένουν Ελληνικά»  γαλουχηθήκαμε στις θάλασσες και στα πέρατα  του κόσμου.
Σήμερα μετά από τόσα χρόνια  ακόμη είμαστε αδιόρθωτοι με το να επιμένουμε Ελληνικά, βλέποντας ΕΡΤ.
Κάποιοι στην Ελλάδα την σκότωσαν, δεν εξετάζω το γιατί, το αποτέλεσμα είναι η στέρηση από εμάς μιας ποιοτικής συνέχισης της Ελληνικής Φωνής. Άρα μήπως οι ιθύνοντες δεν τους ενδιαφέρει η ύπαρξη του εξωτερικού Ελληνισμού;  
Στον βωμό της αθανασίας της Ελληνικής Φωνής, αυτής που μας στέρησαν της προσφέρω γαλάζιες ορτανσίες απ’ τον κήπο μου, που φυτρώνουν σ’ ένα ξένο περιβάλλον κι όμως επιμένουν να είναι γαλάζιες  σαν την φωνή που μας στέρησαν.


Γαβριήλ Παναγιωσούλης  
Bronx, New York


Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Εντυπώσεις από τη γειτονιά μου


 Περπατώντας στα γειτονικά μου πεζοδρόμια εδώ στο Μπρονξ είπα να περάσω να ρίξω μια ματιά στο φεστιβάλ της Ελληνικής κοινότητας το οποίο γίνεται κάθε χρόνο  υπό την αιγίδα της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής και του Ελληνοαμερικανικού ημερήσιου σχολίου του Μπρονξ. Εκτός από το Λούνα Παρκ τα παιχνίδια τα εστιατόρια με παραδοσιακή ελληνική κουζίνα,  εντύπωση μου έκανε και η μουσική τους όλη Ελληνική, δεν ακούστηκε ποτέ κανένα τραγούδι αλλόγλωσσο  στην αρχή είχαν DJ  μετά είχαν τραγουδιστές Έλληνες, τα   Ελληνόπουλα  χόρευαν  στους σκοπούς της μουσικής των παραδοσιακών ελληνικών χορών, μα και  Ζεϊμπέκικο, χασάπικο.  Ατελείωτες ουρές σχηματιζόταν  εμπρός στα παραδοσιακά γλυκά προπαντός στους  λουκουμάδες.   
Υπήρχε και μια  αίθουσα με εκθέσεις διαφόρων καταναλωτικών αγαθών, θρησκευτικών βιβλίων, κεριά λιβάνι,  εικόνες αγίων, και διάφορα ας μου επιτραπεί η λέξη χρυσαφικά, (που μόνο χρυσάφι δεν ήταν) μπιζού, γυναικείες τσάντες, γενικώς   μπιμπελό  όπου μαγνητίζουν τα γυναικεία βλέμματα.   Κάπως εκεί παράμερα καθόταν κι ένας κύριος με την πραμάτεια του, βιβλία στα Αγγλική  και Ελληνική γλώσσα, το τραπεζάκι του δεν είχε επισκέπτες, κανένας δεν σταματούσε έστω κι από περιέργεια να ρίξει μια ματιά, αν κι αυτός φώναζε στα Αγγλικά (history books.)
Σταμάτησα μπροστά του, του λέω καλέ μου άνθρωπε από πού έρχεσαι; Πήρα στα χέρια μου και ξεφύλλισα τα βιβλία του.  


Τα  βιβλία του στην Ελληνική και αγγλική  γλώσσα με ιστορικά γεγονότα  όπως το  θωρηκτό Αβέρωφ κλπ… και γενικώς ιστορίες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία και βύθιση του αντιτορπιλικού   βασίλισσα Όλγα, διάβασα την λίστα  εκδόσεώς του  (Η μάχη της Κρήτης, η Ιστορία της Θεσσαλονίκης,  οι Βαλκανικοί πόλεμοι, κλπ, κλπ.  
Συζητήσαμε για πολύ ώρα, μου παραπονέθηκε για την μοναξιά αυτού που έχει το χάρισμα να γράφει, όλος ο κόσμος το πλατύ πλήθος συγκεντρωνόταν στα σουβλάκια, σε οτιδήποτε είχε να κάνει με την τέρψη του οισοφάγου. την δεύτερη βραδιά πήρα μια καρέκλα κι έκατσα δίπλα του, τι απογοήτευση; Δεν σταματούσε κανένας. 

Ανταλλάξαμε απόψεις, βιβλία, φωτογραφίες  χαρήκαμε έστω κι ας ήμασταν μόνο οι δυο μας,   είχαμε πολλά κοινά μέχρι που νύχτωσε, χαιρετηθήκαμε με ένα  εις το επανειδήν, ή hasta pronto που λένε στα , ή till we meet again στην Αγγλική.  
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Bronx, New York 
 


Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Κάσος


Προσκεκλημένος του φίλου μου Συγγραφέα, καλλιτέχνη  και ζωγράφου, Νίκου Παπαγεωργίου παρευρέθη στην 189 επέτειο του ολοκαυτώματος της Κάσου  την 9 Ιουνίου 2013, στο Κασιώτικο σπίτι εδώ στο Μπρονξ.
Υπήρχαν πολλοί  ομιλητές, όμως ξεχώρισα και θαύμασα την  πρόξενο  της Κύπρου κ. Κούλα Σοφιανού με την ελληνικότατη ομιλία της, τον πάτερ Ευθύμιο Κονταργύρη,  με την δέησή του στον Θεό, τον πρόεδρο της Δωδεκανησιακής ομοσπονδίας κ.  Γεώργιο Ανδριώτη και πολλούς άλλους ομιλητές.    Επίσης μας διάβασαν  και το μήνυμα του Προξένου της Ελλάδος στην Νέα Υόρκη, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.
Εντύπωση μου έκαναν οι τοπικές ενδυμασίες της νεολαίας αυτής που αν και γεννημένη εδώ στα ξένα ακολουθούν τις παραδόσεις και τα τραγούδια των γονιών τους, αυτή λοιπόν η νέα γενιά χόρευε τους παραδοσιακούς χορούς της Κάσου με συνοδεία Λύρα και λαούτο, επίσης η καταδεχτικότατα και φιλική ατμόσφαιρα όλων γενικώς τον παρευρισκομένων. Επίσης μας παρουσίασαν και την σημαία που αρμένιζε στα Κασιώτικα πλοία πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα!  Όπως και χειροποίητα ξύλινα καραβάκια σαν αυτά που αρμένιζαν την τότε εποχή      
Θαύμασα τις εικόνες ζωγραφικής  με φόντο τις παραδόσεις του νησιού, το μπλε της θάλασσας μα πιο πολύ την ικανότητα του φίλου Νίκου να ζωγραφίζει.

Μετά μας τράταραν ένα πλούσιο γεύμα με παραδοσιακά Κασιώτικα φαγητά και κρασιά.
Ανταλλάξαμε απόψεις, γνώμες και κουβεντιάσαμε σαν παλιοί φίλοι σε κάποιο στενοσόκακο της Πλάκας της παλιάς Αθήνας, τότε που ακουγόταν ακόμη οι καντάδες, γι’ αυτό  τους συγχαίρω.
Τους ευχαριστώ όλους για την περιποίηση και  ανθρώπινη καταδεχτικότατα τους  μα πιο πολύ τον Φίλο Νίκο Παπαγεωργίου.  
Σαν τέλειωσε έφυγα χαρούμενος, αισθανόμενος ότι ήμουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι μιας ελληνικότατης παρέας.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης



Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Σε Μια Εβδομάδα!


Μια εβδομάδα ξεκούρασης μακριά από το Αχ! Βαχ!  Του Σίτυ.
Ένα χωριουδάκι μέσα στην αμερικανική απεραντοσύνη, εκεί όπου  είναι απαραίτητο το αυτοκίνητο, καθότι οι αποστάσεις είναι μεγάλες.  
Εκεί συνόδεψα και τον εγγονό μου στην τελετή απονομής βραβείων του σχολείου του από όπου και οι φωτογραφίες.  


Στον ελεύθερο μου καιρό, μην έχοντας Ελληνικούς σταθμούς παρακολουθώντας τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετά λύπης μου είδα ότι με μια  μονοκοντυλιά  έσβησαν το μόνο Ελληνικό σοβαρό άξιο λόγου δορυφορικό κανάλι ΕΡΤ.
Σας παραθέτω ένα βίωμα μου σχετικώς με το μέχρι που ακουγότανε η φωνή της Ελλάδος.   

Ο αέρας σφύριζε σαν δαιμονισμένος, περνούσε από τα ξάρτια, ούρλιαζε  σα να ήταν φυσαρμόνικα  να παίζει τον ύμνο των μελλοθανάτων.
Το χρώμα της θάλασσας μολυβί αφρώδες σε απόχρωση άσπρη. Τα κύματα πέφτανε στο κατάστρωμα κι έσπαγαν τα μούτρα τους στην κουβέρτα, πάνω σε εμάς στις κιτρινισμένες από τον τρόμο και αγωνία φάτσες μας. Μέσα στην κοσμοχαλασιά του Ινδικού ωκεανού ο ασυρματιστής κατέβηκε κάτω και μας είπε άκουσα το ΕΔΩ ΑΘΗΝΑΙ εκπομπή προς τους ναυτιλλόμενους.

Αμέσως ξαναήρθε το θάρρος μας, αισθανθήκαμε ότι κάπου ανήκουμε, ότι κάποιοι  σκέφτονται για εμάς, αισθανθήκαμε ότι είμαστε μέρος της Ελλάδας, μιας Ελλάδας που με όλα τα φτωχικά της μέσα δεν μας είχε ξεχάσει. .

Σήμερα άλλαξαν τα μέσα ενημέρωσης, με την ευκολία των δορυφόρων μπορούμε να έχουμε πληροφόρηση σε οποιοδήποτε μέρος της γης.
Ένας ποιοτικός Σταθμός τηλεόρασης ήταν η ΕΡΤ, προγράμματα εφάμιλλα των καλύτερων κρατικών ξένων σταθμών, όπως το αμερικανικό  κρατικό κανάλι, PBS το αγγλικό,   BBC  το Γερμανικό  DW  κλπ.
Για εμάς που ζούμε στα ξένα ήταν ένας κρίκος ένωσης μας με την Ελλάδα. Προγράμματα όπως ΕΞΑΝΤΑΣ, Το αλάτι της Γης, Οδύσσεια, κι άλλα πολλά, μας έκαναν να  αισθανόμαστε  υπερήφανοι, για την ποιότητα  του παγκόσμιου Ελληνισμού που ξεκινούσε από την Ελλάδα.

Κάποτε πριν λίγα χρόνια με κάλεσαν στην ΕΡΑ 5 σταθμός βραχέων κυμάτων για συνέντευξη, να μιλήσω προς τους ναυτιλλόμενους, ή ακόμα να εξιστορήσω περιπέτειες ναυτικές κλπ….
  Πήγα 2 ή 3 φορές στην Αγία Παρασκευή, μάλιστα την μια φορά επειδή ήταν νύχτα κάπου 11 η ώρα και δεν γνώριζα  με συνόδεψαν μέχρι εκεί όπου έμενα .Πολύ ευγενικό εκ μέρους τους.

Πρόπερσι στην Κεφαλονιά το καλοκαίρι όπου έμενα έρχεται κάποιος κύριος και μου φέρνει δώρο μισό κεφάλι τυρί ντόπιο, μου συστήθηκε μηχανικός στα βαπόρια ταξιδεύαμε όταν άκουσα την φωνή σου στην  εκπομπή της ΕΡΑ 5.
Δεν ξέρεις πως αισθάνθηκα, θέλω να μου δώσεις βιβλία αυτά που γράφεις αυτές τις θαλασσινές ιστορίες.    
Και Σήμερα με μια μονοκοντυλιά σβήνονται όλα αυτά:
Απαράδεκτο,
Τι μας μένει,  τα άλλα ιδιωτικά κανάλια με  νουβέλες πλυσίματος εγκεφάλου, και το πάμε για καφέ για κουτσομπολιό.,  



Γαβριήλ Παναγιωσούλης








Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ (1)



Τετάρτη 05.Ιουνίου 2013


Η επένδυση του Σείχη στη Πύλαρο και οι δυσκολίες λόγω γραφειοκρατίας
VIEW
              FROM LOGARATA TO MPEKATORATA 
                                                                            
  • Η επένδυση : Δημιουργία πολυτελούς ξενοδοχειακού συγκροτήματος χωρητικότητας 110 κλινών.
  • Θέση :  Διβαράτα
  • Εμβαδόν οικοπέδου:  28 στρεμ.
  • Προϋπολογισμός επένδυσης : 20 εκατομμύρια ευρώ.

View Larger Map 

Στις αρχές  Ιανουαρίου με την πρώτη επίσκεψη του  στην Κεφαλονιά , σας ενημερώσαμε με κάθε λεπτομέρεια για την επένδυση και τα αιτήματα που τέθηκαν στον Δήμο Κεφαλονιάς. Μπορείτε να τα δείτε στην σχετική μας ανάρτηση , εδώ :   Η επένδυση την Πύλαρο και η επίσκεψη του σείχη Shaykh Faizul Aqtab Siddiqi στην Κεφαλονιά (κλικ)
 

Η επένδυση αφορά την δημιουργία υπερπολυτελούς ξενοδοχειακού συγκροτήματος , χωρητικότητας 110 κλινών.  Οι επενδυτές είναι διάσημοι  Βρετανοί ποδοσφαιριστές ανάμεσά τους και ο Μπέκαμ , οι οποίοι θέλουν να κατασκευάσουν στο οικόπεδο της Πυλάρου ένα υπερπολυτελές θέρετρο για  διάσημους ποδοσφαιριστές που θα το χρησιμοποιούν ως «καταφύγιο» ξεκούρασης και ανανέωσης.
 Σε συντομία να σας υπενθυμίσουμε ότι σε εκείνη την επίσκεψη αυτό που ήθελαν να διασφαλίσουν οι επενδυτές ήταν αν ο ενιαίος Δήμος Κεφαλονιάς θα συνεχίσει τη συζήτηση μαζί τους για την ολοκλήρωση της επένδυσης και αν ο νέος Δήμος δεσμευόταν από τα όσα είχε αποφασίσει ο πρωην Δήμος Πυλάρου στον οποίο βρίσκεται το οικόπεδο των 28 περίπου στρεμμάτων.
 Τον Φεβρουάριο του 2013 η εταιρεία πρωτοκόλλησε στο Δημαρχείο υπόμνημα στο οποίο το νομικό τμήμα της,  ζητούσε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου να τους καταγράψουν πως έχει η κατάσταση από άποψη αποφάσεων δημοτικών οργάνων σε ζητήματα που τους είναι απαραίτητα για να μελετήσουν το χρονοδιάγραμμα της επένδυσης.   Απάντηση δεν πήραν για αυτό έγινε η τελευταία επίσκεψη του Μαΐου.
 Τα θέματα που «καίνε» τους επενδυτές είναι δύο:
 1.  Αθλητικό κέντρο . Πότε θα αποφασίσει ο Δήμος Κεφαλονιάς ότι αποδέχεται την πρότασή τους για παραχώρηση του Αθλητικού Κέντρου Πυλάρου για τις αθλητικές ανάγκες των διάσημων φιλοξενούμενών τους.  Τα αντισταθμηστικά που δίνουν στην παραχώρηση του χώρου είναι η δημιουργία ενός υπερ σύγχρονου αθλητικού κέντρου ανάλογο στις απαιτήσεις των αστέρων του ποδοσφαίρου το οποίο θα είναι ανοικτό στους Δημότες Κεφαλονιάς όταν δεν χρησιμοποιείται από τους ποδοσφαιριστές. Το πρόγραμμα προπονήσεων θα είναι  γνωστό στον Δήμο και στους Δημότες πολύ έγκαιρα κάθε χρόνο.

2. Η πρόσβαση στην παραλία του Μύρτου.  Να διευκρινίσουμε ότι το οικόπεδο των 28 στρεμ. στο οποίο θα γίνει η μονάδα, απέχει από τον Μύρτο. Είναι στο χωριό Διβαράτα (δες χάρτη Google).
Τι τους προβληματίζει? Η τριτοκοσμική κατάσταση των υποδομών της παραλίας. Θεωρούν αδιανόητο να κατεβαίνουν οι πελάτες τους για μπάνιο και να αντικρίζουν σκουπίδια, τις άθλιες χημικές τουαλέτες, το τριτοκοσμικό κυλικείο.  
Ζητούν από τον Δήμο να δημοπρατήσει (όχι να τους παραχωρήσει) μέρος της παραλίας του Μύρτου. Πρόκειται για μια τεράστια παραλία η οποία μπορεί να χωριστεί σε τμήματα κάποια να κρατήσει ο Δήμος και κάποια να βγουν σε διαγωνισμό.  Οι επενδυτές θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό για ένα κομμάτι της παραλίας.  Εκτός του μισθώματος που θα δίνουν στον Δήμο, αναλαμβάνουν να διαμορφώσουν ΟΛΟ το χώρο της παραλίας , με πράσινο, χημικές τουαλέτες, πολυτελείς καντίνες κλπ. Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να μας αρπάξουν τον Μύρτο αλλά να είναι όλη η παραλία αντάξια της φήμης της και κυρίως της δικής τους επένδυσης και των πελατών τους.
 Βεβαίως ούτε και στην συνάντηση του Μαίου πήραν απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Μάλλον χαλίστηκαν περισσότερο από την πολυνομία και την γραφειοκρατία που έχουν να αντιμετωπίσουν. 
 Η συμμετοχή του Σείχη Shaykh Faizul Aqtab Siddiqi στην επένδυση βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του προσυμφώνου. Η επενδυτική εταιρία των σταρς του ποδοσφαίρου , έχει αγχωθεί καθώς θέλει να παρουσιάσει στον εν δυνάμει επενδυτή τα πλήρη στοιχεία για το πώς έχει η κατάσταση και το οργανόγραμμα του έργου.
 Υπενθυμίζουμε ότι το συνολικό κόστος της επένδυσης υπολογίζεται στα 20 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το
 vasilatos_300.jpg
Ο εκπρόσωπος της εταιρίας στην Κεφαλονιά , ο αρχιτέκτων –πολιτικός μηχανικός Γεράσιμος Βασιλάτος (φωτο)  έχει ολοκληρώσει όλες τις διαδικασίες αδειοδότησης του έργου, απλά περιμένει το «πάμε» από τους επενδυτές για να πάει ο εκσκαφέας..
 Μόνο που αυτό το «πάμε» εξαρτάται από το πόσο γρήγορα θα κινηθεί ο μηχανισμός του Δήμου προκειμένου να αποφασίσει επί των ερωτημάτων και αιτημάτων των επενδυτών. 
Απο Το Kefalonia Press

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
 ****

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Intermezzo

Intermezzo

Στα παλιά χρόνια όταν πήγαινα κινηματογράφο, κάπου εκεί στη μέση του έργου άναβαν τα φώτα μια επιγραφή έλεγε ΔΙΑΛΕΙΜΑ τότε άφηνα το χέρι μου που κρατούσε το δικό της με τρυφερότητα στο σκοτάδι και  κοίταζα γύρω μου να γνωρίσω τους  θεατές … un verdadero intermedio


Ε! αυτό κάνω και σήμερα, ένα διάλειμα προσφέροντας σε όλους τους επισκέπτες και φίλους μια ανθοδέσμη από κόκκινα Τριαντάφυλλα φιλίας,  είναι αυθεντικά από το μικρό κηπάκι μου εδώ στο Bronx Νέας Υόρκης. 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης