Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Καλό καλοκαίρι!

    


                            Καλό Καλοκαίρι!


                              Από μια Ελλάδα που έφυγε!

Ήρθες, ήρθες καλοκαίρι κι ο Θεός πολλά, με το άγιο του το χέρι σκόρπισα καλά…
Στις μυρτιές κρυμμένα αηδόνια τραγουδούν γλυκά και πετούν τα χελιδόνια με ελαφρά πτερά…


Αυτό το τραγούδι μας το έμαθε ο δάσκαλος στο δημοτικό…



Έτσι λοιπόν κι εγώ φίλοι μου, αλλά ξέχασα το εγώ πάει έσβησε το έφαγε το εμείς, θα προσπαθήσουμε να απολαύσουμε όλα αυτά τα καλά που έσπειρε ο Θεός για το καλοκαίρι, μαζί με το κελάϊδισμα των πουλιών και οτιδήποτε άλλο προκύψει!!!

Εκεί στην άκρη του χωριού
Που ο μύλος μας γοργά γυρνά
Εκεί είναι και το φτωχικό,
Το  σπίτι μου το πατρικό

Εκεί πρωτάνοιξα  στο φως
Τα  μάτια μου και την χαρά
Και είμαι σαν ένας αδελφός
Με  τα’ άλλα του  χωριού παιδιά …



Τραγούδι του σχολείου, τότε που η ζωή ήταν μια αθώα λευκή περιστερά, δεν θυμάμαι τον συγγραφέα    
              Να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι!!!


                                          Γαβριήλ Παναγιωσούλης


Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Welcome of Summer 2016

Saturday night, 11/June/2016






Μα συγκέντρωση φίλων της ΠΑΡΕΑΣ εδώ στην Νέα Υόρκη για να υποδεχθούμε το καλοκαίρι, επίσης και να ευχηθούμε καλές καλοκαιρινές διακοπές, ο κάθε ένας μας όπου έχει  προτίμηση ή όπου έχει προσχεδιάσει,  σε όποιο  μέρος του πλανήτη τραβά η ψυχή του!!!  Προβλέπω ότι το φθινόπωρο θα είναι η επόμενη συνάντηση μας.



Our  best wishes for a nice summer vacation wherever you go, even if you stay in the city.
Gabriel & Hortence

Γαβριήλ Παναγιωσούλης 

   

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Η Βεντερούγα!

Μια Κεφαλλονίτικη ιστορία   από τα πέτρινα χρόνια,  της κατοχής.
Πιστεύω και παραδόσεις, που στην ανάγκη ξαναζωντανευουν...

Η ΒΕΝΤΕΡΟΥΓΑ                                (Ραχίτιδα)

Οι αρρώστιες, η μια έφευγε η άλλη ερχόταν.  Το εξασθενισμένο από την αβιταμίνωση σώμα του παιδιού, το κιτρινισμένο πρόσωπό του, οι πρησμένοι αδένες του κάτω απ τις μασχάλες του, το άνοιγμα της μύτης (σπόρισμα) οι πόνοι στην πλάτη  και στα πόδια  τον κρατούσαν ακίνητο, ξαπλωμένο στο αχυρένιο στρώμα ολόκληρες μέρες.
Η εντριβή με ακάθαρτο πετρέλαιο, ή με λάδι τα μόνα φάρμακα που υπήρχαν- δεν έφερναν κανένα αποτέλεσμα. Η μάνα του ανησύχησε, έκανε συμβούλιο με την θεια, φώναξαν την ξαδέλφη τους την Ελένη από το πέρα χωριό για μια ακόμη γνώμη.
Ξέρω τους είπε αυτή μια γριά από το άλλο χωριό όπου γνωρίζει από ξόρκια αν θέλετε να πάμε. Ανησυχώ για αυτούς τους πόνους στην πλάτη είπε η μάνα μην αφήσουμε το παιδί να καμπουριάσει όπως τόπαθε η κόρη του τάδε που δεν την πήγαν πουθενά και καμπούριασε.
 Την άλλη μέρα το πρωί ξεκίνησαν για το πέρα χωριό. Μια αυλή στρωμένη με χώμα, περιφραγμένη με ξερά κλαριά πουρναριού έκρυβε ένα καφετί σπιτάκι, κάτι σαν παράγκα σκεπασμένη με κεραμίδια.
-Μανταλένα, έ Μανταλένα άνοιξε να σου πω κάτι, εγώ είμαι η Ελένη.
Θόρυβος απαλός ακούστηκε από το μέρος της αυλής σα να σερνόταν φίδι, τράβηξε στην άκρη ένα ξερόκλαδο και παρουσιάστηκε μια συμπαθητική γερόντισσα, με το άχρωμο απ την πολυκαιρία τσεμπέρι της, ριγμένο ατημέλητα πάνω στα χιονάτα μαλλιά της.
Ένα μπαστούνι που ήταν κομμένο από κλαρί δένδρου ήταν το στήριγμά της, δικό της και των χρόνων που κουβαλούσε στην πλάτη της.
Η Ελένη της εξήγησε το και το, πρέπει να εξετάσεις το παιδί.
Αυτή έπιασε το παιδί απ το χέρι το τράβηξε μέσα κι έκλεισε την πόρτα
Εσείς περιμένετε είπε.
Γδύσου από τη μέση και πάνω είπε, άρχισε να πασπατεύει την πλάτη αλείφοντάς την με λάδι,  από το καντήλι  μονολογώντας   κάτι ακαταλαβίστικα τροπάρια:
(Αντιγραφή  από το φοβερό βιβλίο του Αγγελοδιονύση Δεμπόνου κάποια στοιχεία για την "βεντεούγα", την κήφωση ή σκολίωση , όπως την αναφέρει)

 "......"Κρατώντας στο χέρι μαχαίρι μαυρομάνικο, που το έχουμε στραμμένο προς τον άρρωστο , λέμε το ακόλουθο ξόρκι...

(Σε ορκίζω , σε ξορκίζω, πράμα ακάθαρτο, αν είσαι στο μεντούλι, να έβγεις στο κόκκαλο, αν είσαι στο κόκκαλο , να έβγεις στο κρέας. αν είσαι στο κρεάς να έβγεις στο πετσί. Και αν είσαι στο πετσί, να βγεις από το βαπτισμένο , μυρωμένο κορμί του (της).....")

 Έριξε στα κούτσουρα στην φωτιά κάτι βότανα, μια μυρωδιά εξωτική σαν καμένη δάφνη ή λεβάντα γέμισε το δωμάτιο.
Το παιδί νόμισε ότι έβλεπε μια μάγισσα που θα καβάλαγε την ιπτάμενη σκούπα.

Μη πεις σε κανένα τίποτα από ότι είδες και άκουσες είπε. Θα έρχεσαι εδώ για 7 μέρες για να γίνεις καλά.
Βγήκε έξω, κάλεσε τις γυναίκες και αποφάνθηκε:
Το παιδί έχει τη βεντερούγα. Πρέπει να κάνει για 40 μέρες νηστεία , να μην τρώει τίποτα θηλυκό   ούτε κρέας από γίδα, ούτε κότα,   ούτε σαρδέλες και όταν τελειώσουν οι 40 μέρες θα γίνει καλά.
Η γριά κάτι θα ξέρει είπε η           Ελένη,
Η μάνα έμεινε εμβρόντητη μην πιστεύοντας στα αυτιά της.
Η θεια είπε:
Πάμε ήλιε μου σπίτι μας,
Το παιδί ρώτησε μα υπάρχουν θηλυκά χόρτα; Αφού μόνο αυτά τρώμε.
Η     Θεια δεν του απάντησε μόνο έστριψε το κεφάλι της για να μην δει τα δάκρυά της…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Φεύγω!!!

                                                                ΦΕΥΓΩ

Πρέπει να φύγεις, στα Μαρκάτα Πυλάρου Κεφαλληνίας δεν  υπάρχει μέλλον.
Μα γιατί; Άσε τουλάχιστον να μεγαλώσω;
Τότε θα είναι αργά.
Που να πάω;
Σε  άλλη γη,  σε άλλα μέρη, εκεί όπου γεννώνται τα παραμύθια, αυτά που άκουγες μικρός. Έχουμε αποδείξεις κοίτα και μόνος σου πόσο καλοθρεμμένοι είναι αυτοί που έρχονται απ’ έξω;
 Πως θα πάω;
Καβάλα στη θάλασσα.
Ώστε έτσι ε! τότε να φύγω. 
Η θεια μου πετάχτηκε από μια γωνιά.  Και να  μας γυρίσεις πλούσιος. 
Στα πρώτα μου  βήματα μόνος έκλαιγα κρυφά, κάποιος με είδε με μαρτύρησε. Απόρησαν!!  με ρώτησαν γιατί έκλαιγα;


                                             *
Φεύγω, γεια σας.
Που πας;
Μα στη γη της επαγγελίας.
Όχι μην φύγεις, μην πας είναι όλα ψεύτικα, θα το μετανιώσεις. Μάρτυράς  μου  μια γλάστρα με βασιλικό μας έστελνε μια θεϊκή μυρωδιά, μέσα απ τη φτωχική αυλή, του φίλου απ τ’ Άγραφα, κάπου στην Καλλιθέα.

Μα μου έχουν πει να κυνηγώ το  μονοπάτι του ήλιου μόλις φτάσει στη δύση του εκεί θα βρω μια πλούσια ζωή.

Κι έφυγα!!! 
                                                            Γαβριήλ Παναγιωσούλης