Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Η Πράσινη Ζούγκλα

Βάλτος των Κροκοδείλων

Ο πίθηκας πετά από κλαρί σε κλαρί, εμείς από κάτω χαζεύουμε


Ξέφωτο στη Ζούγκλα

Κορμός







Το αεροπλανάκι (μας)

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε μια απλωσιά parking και μπήκαμε στο εθνικό πάρκο Τικάλ της Γουατεμάλας στην βιόσφαιρα Μάγια, να γνωρίσουμε τα αρχαία μνημεία των Μάγια.

Στην είσοδο κρυμμένο μέσα στα ψηλά δένδρα ένα οικοδόμημα χτισμένο όλο σύμφωνα με το περιβάλλον βιολογικά από δένδρα και τα φύλα τους, χρησίμευε για εστιατόριο. Η ώρα ήταν 9 πρωινή, ο ξεναγός μας είπε τι θέλουμε να τα παραγγείλουμε να φάμε στον γυρισμό, ώστε να τα παραγγείλει να τα έχουν έτοιμα. κατά τις 4 μ. μ. όταν γυρίσαμε κατάλαβα το γιατί δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και όλα πρέπει να γίνουν πριν δύση ο ήλιος. Κλείνουν με τη δύση του ήλιου.
Πράσινο βαθύ, πυκνή η ζούγκλα, τα μονοπάτια γλιστερά, πολύ εύκολα να χαθείς, από πάνω μας ακουγόταν οι σκουξιές των πιθήκων, πήδαγαν από κλαρί σε κλαρί, δίπλα μας εμφανιζόταν ζώα που δεν τα ξέραμε, εάν δεν έχεις οδηγό χάνεσαι.
Όταν τελείωσε η περιήγηση, αφού τελειώσαμε το φαγητό μας, περάσαμε δίπλα από τους βάλτους, μια επιγραφή μας έσκιαξε προσοχή Κροκόδειλοι.

Μετά μας ταξίδεψαν με αυτοκίνητο σε ένα όμορφο νησάκι το Flores στη λίμνη Peten Itzá πρωτεύουσα, του νομού Πετέν, δίπλα ακριβώς στη μεγάλη στεριά ήταν ένα μοντέρνο αεροδρόμιο Flores μας περίμενε ένα αεροπλανάκι θα πρέπει να ήταν 15-20 θέσεων με δυο έλικες της εταιρίας Transportes Aéreos Guatemaltecos, θα πρέπει να πω ότι το εσωτερικό του, τα καθίσματα, ακόμα και η περιποίηση ήταν πολυτελείας, εν συγκρίσει με τα σημερινά αεροπλάνα της γραμμής.
Παραξενεύτηκα δεν μας έδωσα αριθμό θέσεων κάθεσαι όπου βρεις άδειο κάθισμα, κοίταξα έτσι από περιέργεια να δω που ήταν φτιαγμένο αυτό το αεροπλανάκι, βρήκα ένα χαρτί με οδηγίες που έλεγε VOLVO 1976, μετά από μια ώρα ταξίδι πάνω από τα σύννεφα φτάσαμε στην πρωτεύουσα, εκεί μας περίμενε αυτοκίνητο για το ξενοδοχείο.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

10 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Αυτό θα πει διακοπές.
Γεμάτες!
Λίγο απ’ όλα: Ιστορία, φύση, περιπέτεια…
Ένα θέλω να σε ρωτήσω: Τόσα χρόνια που έζησες στη Γουατεμάλα, όλα αυτά τα είχες επισκεφτεί;
Ξέρεις συμβαίνει, να ‘ναι δίπλα σου, αλλά η καθημερινότητα για άλλα νοιαζόταν.
Όλα πολύ ωραία, φίλε μου!

Καλό μήνα σου εύχομαι!

Υ.Γ. Τώρα καθώς σου γράφω απολαμβάνω απ’ το παράθυρό μου, λεπτές νιφάδες χιονιού να τις πηγαίνει μια από δω και μια από κει ο αέρας. Για να δούμε θα το στρώσει;

pylaros είπε...

Φίλε μου η καθημερινότητα για άλλα νοιαζόταν, αν και με το ταξί γύριζα πολλά μέρη εν τούτοις το κηνύγι του μεροκάματου δεν σε άφηνε να δεις πιο πέρα, ή ας πούμε να τα απολαύσεις.
Είναι σαν κάποιος στην Ελλάδα να μην έχει ανεβεί ποτέ του στην Ακρόπολη.

Εδώ έχουμε αρκετά καλον καιρό μπορώ να πω ανοιξιάτικο, έτσι μπορούμε και κυκλοφορούμε όπως μου γράφεις βλέπεις τις νιφάδες του χιονιού απ τπ παράθυρο, μου θύμισες την παιδική μου ηλίκα που έκανα κι εγώτο ίδιο στην Κεφαλονιά.
Εδώ όταν χιονίζει δεν θέλω να βλέπω τίποτα είναι τόσο πολύ!

Ευχαριστώ φίλε

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Πολύ ωραίος και ο σημερινός σου περίπατος φίλε μου
Τον απόλαυσα
Νάσαι καλά

Ανώνυμος είπε...

Ταξίδεψα κι εγώ μαζί σου φίλε μου. Όλες οι περιγραφές σου φανταστικές, τόποι αλαργινοί για εμάς,μόνο από τη τηλεόραση τα απολαμβάνομαι... Είσαι τυχερός που τα περπάτησες. χαιρετώ Κάτε

Ανώνυμος είπε...

Όλα ωραία και καλά αγαπητέ μου
Γαβριήλ, η φύση, οι πίθηκοι, ακόμη
και τα άλλα άγνωστα ζωάκια, αλλά
οι κροκόδειλοι μόνο που το ακούω
τρέμω.Όσο για τα φίδια, ούτε στην
τηλεόραση δεν μπορώ να τα δώ.
Επομένως η ζούγκλα δεν είναι για
μένα. Μπράβο σας!! Σας θαυμάζω,
είσαστε θαρραλέοι οικογενειακώς.
Πολλούς χαιρετισμούς
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε Ντένη,
Ναι ο περίπατο ένας Πράσινο παράδεισος, όμως είχαμε παρέα μας και τα ζώα ακόμα και πιθήκους...

Ευχαριστώ
καλή ανάρρωση

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κάτε,
Ήταν κι αυτό μια ένα σπάσιμο της μονοτονίας του Χειμώνα, εκτός από την Ζούγκλα το μικρό αεροπλανάκι ήταν το πιο σπουδαίο πρώτη μου φορά πέταξα με τόσο μικρό αεροσκάφος...


Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Α! μα αγαπητή μου Ρισσιάνα, ήταν μια πρωτόγνωρη ειρηνική περιπέτεια, είχαμε και οδηγό, και το αεσροπλανάκι λες και ήτανε δικό μας...
Μια ILLUSION αυταπάτη, που όμως είχε αίσιον τέλος...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...από
θαλασσόλυκος
πιλότος!!!
το φαντάζεσαι!!!!!!! έχεις καιρό!
τα πάντα μια απόφαση!

Γερό συνάχι γύρω-γύρω...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

Ήταν κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα,

Αν και πολύ μικρό εν τούτοις δεν κούναγε το αεροπλανάκι, μόνο που τώρα ξανά στην ΝΥ, αλλά έτσι είναι η ζωή.
ο καιρός ανοιξιάτικος κι αυτό βέβαια φέρνει συνάχι κρυολογήματα κλπ...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς,
Γαβριήλ