Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Ήταν τότε που:


Ύφος βαρύ, μουστάκι αλά Ντούγκλας Φέρμπανκς,   μαλλί με μπριγιαντίνη κολλημένο στο τσερβέλο, φαβορίτες μακριοί, παπούτσι με ψηλό τακούνι, ήταν καθισμένος στην καρέκλα του  κι έπαιζε στο τραπέζι χαρτιά συνέχεια. Δεν σταματούσε ούτε για να ανασάνει. Το όνομά του Νίκος κι ένα δισύλλαβο επώνυμο Ζώγας, ή Ζιώγας ή Ράκης ή κάτι παρόμοιο. 
Το παιχνίδι ήταν ραμί, με αλλαγή πότε με εφτά χαρτιά, πότε με δέκα. Έγραφαν πόντους πάντα έπαιζαν ασήμαντα ποσά, αλλά για το μέρος που βρισκόμασταν ήταν τεράστια, αυτός που κέρδιζε του τα έδιναν κάτω απ’ το τραπέζι καθότι ήταν απαγορευμένο να παίζουν χρήματα. Μερικές φορές το άλλαζαν σε πόκα, ή πόκερ.  

Εγώ όρθιος παρακολουθούσα, πότε τον ένα πότε τον άλλο. Η σκηνή στην αίθουσα των φυλακών, εκεί όπου σε έβγαζαν καθημερινώς  για περπάτημα,  στο νησί Έλλις στο στόμιο του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Σε αυτά τα κρατητήρια  συγκέντρωναν  αυτούς που είχαν συλληφθεί ως σκαστοί, ως λαθραίοι, ακόμη και ως αριστερίζοντες κουμουνιστές,  πριν απελαθούν πίσω στις πατρίδες τους αυτοί που είχαν τολμήσει να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη από αυτή της Ελλάδας. Στην κυριολεξία αυτών που ζητούσαν μια μπουκιά ψωμί, αυτό που δεν τους έδινε η πατρίδα τους.  Εποχή Δεκέμβριος 1951
 Όταν  με έπιασαν ήμουν αδιάβαστος δεν ήξερα τίποτα, δεν είχα προλάβει να μάθω κανένα παιχνίδι,  παρακολουθούσα κι έφερνα βόλτες όμως από αυτό το σχολείο βγήκα διαβασμένος  από πρέφα, 66 αγοραστό, πόκα, πόκερ,  κι ένα σωρό άλλα παιχνίδια… όμως δεν τ’ αγάπησα ποτέ μου, θυμάμαι τις συζητήσεις ανάμεσα σε συγκρατούμενους με ιστορίες για στοιχειά, για νεράιδες, μάλιστα μια συζήτηση που κρατούσε εβδομάδες ήταν γιατί η γυναίκα να έχει έμμηνο κύκλο. Άλλοι λέγανε ότι φταίει το φεγγάρι, άλλοι για κάτι το υπερφυσικό, κανένας μας δεν μπορούσε να δώσει μια εξήγηση και ήμασταν όλοι άνδρες, απλοϊκοί  άνθρωποι κατατρεγμένοι από τις κακουχίες,  απ’ τον εμφύλιο, μερικοί ανήλικοι, πολλοί οι κρατούμενοι, οι Έλληνες θα ήταν  εκατοντάδες, κάθε μήνα έκαναν απέλαση τους έστελναν με το καράβι Νέα Ελλάς του Γουλανδρή στον Πειραιά  και με τα Ιταλικά Σατούρνια και Βουλκάνια στην Πάτρα όσους απέλασαν  εξαφανιζόταν, όμως πάντα ερχόταν καινούργιοι…
Όχι δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε ράδιο, ούτε κινητά τηλέφωνα, ένα τηλέφωνο κρεμαστό στον τοίχο, έπρεπε να πάρεις σειρά, αν είχες κάποια ανάγκη, έπρεπε να ζητήσεις μια αίτηση να προσκαλέσεις κάποιον για να έρθει να σε δει αν ποτέ  είχες  κανένα γνωστό και να την εγκρίνουν οι αρχές.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Νίκου Παλαμήδη ΧΡΟΝΙΚΟ  του Ελληνισμού της Βενεζουέλας στην σελίδα 116 με τίτλο Λαϊκοί Τύποι μας παρουσιάζει έναν τέτοιον τύπο χαρτοπαίχτη ο Νικόλας ο μάγκας με το ίδιο όνομα εποχή 1956 στο Καράκας Βενεζουέλα.
Μου προξένησε τεραστία εντύπωση η σύμπτωση ίσως να ήταν και το ίδιο πρόσωπο, ίσως όχι… 
Η ζωή είναι τέτοια, ο κόσμος μας τόσο μικρός που ποτέ δεν ξέρεις, ποιον θα συναντήσεις, όμως ότι γράφεται μένει, γι’ αυτό γράφω το παρών.
 
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
   

8 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ.
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ!!!
ΠΟΛΛΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ.

Μηθυμναίος είπε...

Αν και δεν ήταν του τύπου μου, γνώρισα το Νικόλα το "μάγκα", κλασική περίπτωση, ατόφιο είδος, σοφία του πεζοδρομίου, αυθόρμητος...
Όταν μια φορά στη Βαλένσια μου τον σύστησαν, μου είπε, με το μάγκικο στυλ του: "Εσύ είσαι ο κουστουμάκιας, λοιπόν"! Και ξέρεις γιατί; Πουλούσα κοστούμια...

Ναι, υπάρχουν τέτοιοι τύποι και μάλιστα είναι, πολλές φορές και ενδιαφέροντες!

Υ.Γ. Χαρτιά δεν έμαθα να παίζω ποτέ, ευτυχώς!

Dennis Kontarinis είπε...

Συμφωνώ με τον Στράτο. Πολλοί οι τύποι σαν τον Νικόλα, Νίκο κλπ.
Κι΄εγώ έχω συναντήσει άρκετούς στην ζωή μου και ομολογώ ότι παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα πάντα. Έναν τρόπο εντελώς δικό τους.Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον το θέμα σου φίλε Γαβρίλη.
Νάσαι καλά

pylaros είπε...

καλό μήνα αγαπητή μου Μαριάνθη,.

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου

το γραπτά είναι ο καθρέφτης της ψυχής, η οποία μένει αθάνατη.


Χαιρετισμο΄υς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Παντού σε όλο τον πλανήτη ήταν διασκορπισμένοι τέτοιοι τύποι βαριοί ασήκωτοι απ την μαγκιά τους, τώρα στην σύγχρονη εποχή νομίζω να μην υπάρχουν πλέον, αν και δεν είμαι σίγουρος.

Ευχαριστώ,
φίλε Στρατο, σου εύχομαι καλό Μήνα Ιούνιο, αν και είναι ο μήνας που όλη η υφήλιος αναμένει την απόφαση του Ελληνικού λαού, για να δει αν εξακολουθείσει να ζει να υπάρχει...

χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Σήμερα Κυριακή, σου εύχομαι καλή επιτυχία,

Τύποι Μάγκες μάλιστα με το κομπολόι υπήρχαν πολλοί, έκανε εξαγωγή η Ελλάδα στην εποχή μου.

Τώρα δεν ξέρω,

Ετχαριστώ

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε Γαβρίλη καλησπέρα.
Να σε ευχαριστήσω για την ευχή σου. Στ΄αλήθεια είχαμε μια μεγάλη επιτυχία. Πολύς κόσμος και άρεσαν πάρα πολύ όλα όσα είπαμε. Μας ζήτησαν να συνεχίσαουμε τις εκδηλώσεις και υποσχεθήκαμε να έχουμε μια συνάντηση τον Σεπτέμβρη και να συνεχίσουμε. Θα τα πούμε από κοντά.

pylaros είπε...

Όλα καλά φίλε μου Ντένη, Εύχομαι υγεία σε όλους μας, για τούτο το καλοκαίρι, θα τα πούμε,


χαιρετώ

Γαβριήλ