Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Μια Ηλιαχτίδα!

                                                     Μια ηλιαχτίδα:


               Στο βάθος κάτω αριστερά:  η Αγία Ευφημία, απέναντη η Ιθάκη 

Πώς να τρέξω να πιάσω την ηλιαχτίδα αφού μου την έκλεψε  ο χρόνος;
Αυτός  μου πήρε και τα όνειρα, μοιάζει με δολοφόνος.
Μια  φορά κι έναν καιρό μου τάχε δώσει όλα σ’ ένα τροπικό παράδεισο, με άφησε να τα δοκιμάσω όλα, χόρτασε η ψυχή μου απ’ τη βροχή, χόρτασε να χορεύουμε μαζί κάτω από τσίγκινα κεραμίδια τον χορό της αγάπης
Χόρτασε  η ψυχή μου  να στροβιλιζόμαστε  αγκαλιασμένοι σαν τον καπνό που  τρέχει να ανεβεί στον ουρανό από μια στενή καπνοδόχο, αυτή που όταν έβρεχε έπεφταν στάλες βροχής και χόρευαν πάνω στην χόβολη,  αυτή που είχαν αφήσει τα κούτσουρα.
Οι  στάλες   έκαναν τρύπες και ζουζούνιζαν στην κρυμμένη θράκα σα να ήταν σφαίρες αυτές που αφαιρούν τη ζωή, αυτές που βγαίνανε απ’ τα όπλα, αυτά που κρατούσαν οι στρατιώτες του χρόνου, αυτού που σου μέτραγε μια, μια, τις μέρες λες και ήταν δικές του, που τελικά  ήταν.


Χόρτασε η ψυχή μου όλες τις ιδέες, όλες τις φαντασίες που λαχταρούσα,  έφτασα να απολαύω αυτά που ζήλευα. Ήταν φορές που  υπέφερα γνωρίζοντας για πρώτη φορά τα άγνωστα γυναικεία καπρίτσια.  Χόρτασα τα όνειρα αυτά που γεννιόταν στη μέση του πελάγου με  βάση τη γυναίκα.
Όλα  τα δοκίμασα, όλα, έμεινε όμως ένα αυτό το της παιδικής ηλικίας, αυτό του  μέρους που γεννήθηκα, ακόμα δεν κατάφερα να το χορτάσω.



                                              Γαβριήλ Παναγιωσούλης



12 σχόλια:

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Στ΄αλήθεια απίστευτη η αγάπη σου για τα παιδικά σου χρόνια, τον τόπο σου και το σπίτι σου. Όλοι μας κάπως έτσι νοιώθουμε. Κι΄εγώ, όπως θα έχεις διαπιστώσει τρομερά ερωτευμένος με την Κέρκυρα όπου εκεί έχω αφήσει δεκαέξη από τα πιό όμορφα χρόνοα της ζωής μου. Μεγάλο το παράπονό μας φίλε μου.
Νάσαι καλά.

Λυκων είπε...

Αφήνω το σχολιό μου για να σου δείξω πως η ΠΥΛΑΡΟΣ είναι καλά και το μόνο που κάνει είναι να σου παίζει κρυφτούλι.
Όσο για το κείμενό σου,πάντα έχεις ένα ιδιαίτερο γλυκό υτόπο να μας ξαναφέρνεις σε μια ζωή που άλλοτε μας φέρνει τη νοσταλγία και κάποτε τη θυμόμαστε και κλαίμε.Πάντων σε ευχαριστούμε που μας ξαναφέρνεις στα νιάτα μας.

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη, είναι αυτό που στερήτε ο κάθε ένας που του δίνει πιο πολύ σημασία.

ευχαριστώ πολύ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου αγαπητέ μου Λύκων, Επίσης για τα καλά κι ενθαρρυντικά σου λόγια. Μου άρεσε αυτό:
(πάντα έχεις ένα ιδιαίτερο γλυκό τρόπο)

Τέλος καλό όλα καλά

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Γράφεις, φίλε: «Πώς να τρέξω να πιάσω την ηλιαχτίδα αφού μου την έκλεψε ο χρόνος; Όλα τα δοκίμασα, όλα, έμεινε όμως ένα αυτό το της παιδικής ηλικίας, αυτό του μέρους που γεννήθηκα, ακόμα δεν κατάφερα να το χορτάσω»… Αφού, ό,τι και να γίνει ο ήλιος, κάθε μέρα θα προβάλει και χιλιάδες ηλιαχτίδες θα στέλνει στη γη μας, μην απελπίζεσαι… μέσα σ’ αυτές μπορεί να είναι κι αυτή η δική σου. Και η Πύλαρος είναι του χεριού σου.
Τα μάτια σου δεκατέσσερα, φίλε!

pylaros είπε...

Ευχαριστώ φίλε μου για την επίσκεψή σου, είθε ο Θεός να μας βοηθήσει να πάνε όλα καλά.


κανένας μέχρι στιγμής δεν ξέρει πως προήλθε αυτό το malware στα Μπλογκ τώρα συζητούσα με φίλο και μου έλεγε ότι κι αυτός έχει το ίδιο πρόβλημα κι αυτός χρησιμοποιεί Verizon

Saludos
Gabo

Αστοριανή είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Γαβρίλη μου.
Εμείς,
ατυχείς μεσα στην ...Τύχη μας,
υποφέρουμε,
ξοδευόμαστε,
γιατί;

για την ΑΓΑΠΗ!

Τώρα εγώ μπαίνω από το Ιντερνετ Εξπλορερ,
τα άλλα, τα είπαμε
και θα τα λέμε...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Δημήτρης Τ. είπε...

Αχ! Φίλε μου Γαβρίλη, αυτή την Ηλιαχτίδα με τα ποικίλα χρώματα της ίριδος που με τόση λογοτεχνική μαεστρία περιγράφεις και σου λείπει γιατί στην έκλεψε ο δολοφόνος χρόνος, είμαι βέβαιος ότι λείπει και σε πάμπολλους άλλους που είτε δεν το διανοούνται είτε δεν μπορούν να το εκφράσουν! Διότι είναι γεγονός ότι αυτός ο αγέρωχος Βασιλιάς Χρόνος, που φτερωτοπόδαρος τρέχει ακατάπαυστα και στο καταρακύλισμά του ατέραμνα σαρώνει τα πάντα, μαζί και την στερνή Ηλιαχτίδα μας, είναι ο Δημιός μας κι’ εμείς έρμαιά του όλοι μας, δύομε μέσα στο έρεβος της δολοφονικής του πορείας!!!

Μην απελπίζεσαι όμως καλέ μου φίλε. Τίποτε, μα απολύτως τίποτε δεν τελειώνει για πάντα! Υπάρχει η ατέλειωτη αιωνιότητα! . . .Οι επιστήμονες σήμερα που στο βάθος όλοι τους σγγίζουν το ΘΕΙΟΝ έχουν αποφανθεί ότι η ύλη ουδέποτε καταστρέφεται ολοσχερώς! Απλώς μεταλλάζει μορφή και διαιωνίζεται! Για να καταπιάνονται λοιπόν αυτοί όλοι οι άκρως πολυμορφωμένοι και μεγάλοι νόες με την αιωνιότητα καταλήγουν και δέχονται τον Εναν και μόνο δημιουργό των πάντων,ΤΟ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΝ ΘΕΟ! Διότι αιωνιότητα και Θεός είναι το ένα και το αυτόν, είναι το ΙΔΙΟ! Μην πας πολύ μακριά για να το δείς αυτό φίλε μου. Κύτταξε στον καθρέπτη σου και την νύχτα βγές στο χαγιάτι σου και ρίξε μιά ματιά στο άπειρον χάος. Στον καθρέπτη θα αντικρύσεις την πιό τέλεια κατασκευή της δημιουργίας Του, και στο άπειρον μέσα στα δισεκατομμύρια αστέρια, που κρέμονται όλα λαμπερά φαναράκια στο στερέωμα και διανύουν την αιωνία τροχιά τους με αλάνθαστη μαθηματική ακρίβεια και συμμετρία, θα
αντικρύσεις την αιωνιότητα! Διαλογίσου τότε...Είναι ποτέ δυνατόν ΕΣΥ η άκρα κατασκευή της τελειότητας να έχεις δημιουργηθεί από τον Πίθηκο;;; Είναι ποτέ δυνατόν αυτό το αχανές στερέωμα της αιωνιότητας γιομάτο από δισεκατομμύρια αστέρια και γαλαξίες που δυανύουν αιωνίως και ακατάπαυστα την τροχιά τους αδελφωμένα με την πιό ακριβή συμμετρία και αρμονία άνευ συμπλέγματισμού, να δημιουργήθηκαν από καυσαέρια κι’ ενα μεγάλο «μπαμ»;;; Και τι υπήρχε τότε πριν απ’ αυτό το μεγάλο Μπαμ; Κάτι πρέπει να υπήρχε που δημιούργησε τα πάντα, τα πριν και τα μετά αν παραδεχθείς την θεωρία του Μπάμ! Σκέψου το λοιπόν! Δεν καταλήγουν τα πάντα στο προαιώνιον ΘΕΟ; Ρωτήσου μέσα σου χωρίς να ανακατέψεις ρασοφόρους! Διότι όλα αυτά που προσπαθώ να εκφράσω δεν έχουν καμία σχέση με το ράσο!. . .

Ορμώμενος απ’ όλα αυτά φίλε μου Γαβρίλη είμαι αρκετά βέβαιος ότι κάποτε πιθανώς κι’ εσύ να ξαναβρείς την δολοφονημένη από τον Χρόνο Ηλιαχτίδα σου κι’εμείς όλοι οι άλλοι αυτό που μας λείπει και ποθούμε ο καθένα μας. Βέβαι είναι γεγονός ότι τα πάντα που ζούμε στην διάρκεια του βίου μας πάνω εδώ σ’ αυτή την μάνα Γη είναι εφήμερα και παροδικά! Απαξ όμως και πιστέψουμε ότι υπάρχει αιωνιότητα πάντα θα υπάρχρει μέσα μας και η ελπίδα. Αυτό που χρειαζόμαστε λίγο ή πεσρισσότερο όλοι μας είναι ΑΓΑΠΗ, ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ. Άλλωστε ο μεγάλος μας Αριστοτέλης είπε: «Ελπίς έστιν ενύπνιον»! Η ελπίδα είναι όνειρον. Ας ονειρευόμαστε λοιπόν καλέ μου φίλε Γαβριήλ και ας ελπίζουμε!...Ποιός ξέρει. . .

Υγεία, Αγάπη, Φιλία, σε όλους,
και Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Πάντα με αγάπη,
Δημήτρης

Σημείωση
το παρόν σχόλιο εγράφη την 24η Δεκεμβρίου
Δ.Τ.

Σ.Δ. είπε...

2014-12-24 13:52 GMT-05:00 :
Aγαπητέ μου Δημήτρη,υποκλίνομαι στην σοφότατη ανάλυσή σου για τη ζωή,τον θάνατο και τον χρόνο καθώς και για την λογική αλλά και επιστημονική αποδειχτηκότητα της ύπαρξης του Θεού.Η ύλη μας ναι ξαναγίνεται χώμα έτοιμο να εγκλωβίσει στα ζωντανά μόριά του την επίλεκτη ενεργειακή μνημη της τελειότερης δημιουργίας του πλανητη,του ανθρωπου.Λεω του πλανήτη αν και η ίδια ανακυκλωτική διεργασία γινεται στο σύμπαν.Δεν βασιζουμαστε λοιπόν στην ελπιδα αλλα στην βεβαιότητα ότι υπαρχει μια μορφη ύπαρξης,για να μην πουμε ζωής, και μετα την αποχώρηση του πνεύματος από την ύλη μας.Δημήτρη , με αφορμή την ηλιαχτιδα του Γαβριήλ ,εξέφρασες απόψεις ορθές που ηταν για μενα πραγματική απόλαυση και ωραιοτατο δώρο σημερα,παραμονή της Γέννησης Του Χριστού .Να εισαι πάντα ευλογημένος και υγειής να μας μορφώνεις και να μας ηρεμείς με λόγια πλατιάς γνωσης και σοφίας.ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Σπυρος
Υ,Γ,δυστυχώς,σήμερα δεν είμαστα καλά, η Σοφία κι εγω,έχουμε μια ίωση και μας έκλεισε στο σπιτι,κι ετσι δεν θα πάμε στο οικογενειακό τραπέζι που ειχε κανονίσει ο γιος μας.γιατι μπορει να μεταδώσουμε το μικρόβιο στους άλλους δικούς μας και κυρίως στα εγγονάκια μας.

Σημείωση: Αυτό το σχόλιο εγράφη από τον κοινό μας φίλο Σπυρίδωνα Δαρσινό και ελήφθη επίσης την 24η Δεκεμβρίου
Δ.Τ.

Δημήτρης Τ. είπε...

Αγαπητέ μου Σπυρίδωνα,
Με ευχάριστη έκπληξη είδα το μήνυνά σου και χάρηκα πολύ, όχι τόσον για τις φιλοφρονήσεις σου στην "Ηλιαχτίδα του Γαβριήλ", αλλά έτι περισσότερον που αναμίχθηκες στο θέμα διότι τώρα τελευταία είχες θέσει τον εαυτόν σου και τις απόψεις σου στο περιθώριον σε προηγούμενα συζητήσημα θέματα και μου είχε προξενήσει τινά απορία. Φυσικά δεν ανέφερα ουδέποτε τίποτα διότι πάντα σέβομαι την ιδιωτικόυητα και ιδιαιτερότητα του καθ' ενός! Απαξ όμως και ενεφανίσθεις στο προσκύνιον στο ομολογώ εκφράζοντας συνάμα και την ευχαριστησή μου!...

Λυπούμαι που μαζί με την αγαπητή σου σύζυγον Σοφία περνάτε αδιάθετες καταστάσεις και θα σας λείψει η συντροφιά των δικών σας και ειδικά που θα μείνετε μακρυά απο την χαρά των γηρατειώω, που φυσιολογικά είναι για όλους μας να έχουμε συντροφιά τα εγγονάκια μας, αλλά ανάτρεξε στους αρχαίους πατέρες ημών και χρησιμοποίησε προσωρινώς το ρητόν τους "Ουδέν κακόν αμιγές καλού"! Αφ' ενός δεν θα τους μεταδώσετε την ίωση που σας βασανίζει και δεν θα αρρωστήσουν κι' αφ' ετέρου θα υποδεχθείτε την Γεννησή Του μόνοι σας, εν πλήρη ηρεμία, γαλήνη και ΑΓΑΠΗ αναπολώντας κι'εκ παραλλήλου ξαναζώντας κείνο το παλιό καλό καιρό που αναζητούσαμε μόνοι μας αυτή την ευχάριστη μοναξιά!

Περαστικά σας κι' είθε η ευλογία της Γεννησής Του στο πλευρό σας!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Με αγάπη,
δημήτρης

Σημείωση: Αυτή η απάντηση στον Σπυρίδωνα από τον Δημήτρη εγράφη επίσης την 24η Δεκεμβρίου
Δ.Τ.

pylaros είπε...

From: Gabriel Panagiosoulis [mailto:panagiosoulis@gmail.com]
Sent: Wednesday, December 24, 2014 2:18 PM
To: SPYROS DARSINOS
Cc: Dimitris Trigonis; Stratos Doukakis; Vana Kontomerkos; SFOLL33; NickL. CarolineH; Constantinos Lycoyannis; dennis kontarinis; George Iatrou
Subject: Re: Μια Ηλιαχτίδα!


Χαιρετώ όλους σας, Δημήτρη με την λεπτομερή επιστημονική σου ανάλυση της ομοιότητας των ανθρώπων με την ανωτέρα δύναμη τον Θεό, μα και του Σπύρου η ίαση που τον έκλεισε μέρα χρονιάρα στο σπίτι.
Με την παραβολή της ηλιαχτίδας αναλύω την κρύα λογική την κυκλική ανθρώπινη ζωή όπου μετά την νιότη έρχεται το γήρας
όσα όνειρα είχες τον καιρό της νεότητας, όταν είχες τη δύναμη να τα πραγματοποιήσεις και ήξερες ότι δεν είχες ν' απλώσεις το χέρι σου για ν;α τα γευτείς. σήμερα όλα αυτά πήγαν περίπατο.
δεν υπάρχει πια τίποτα όλα τα πήρε μαζί του ο χρόνος σου, έτσι τον ονομάζω δολοφόνο
όμως πρέπει να παραδεχθώ ότι έτσι είναι η ζωή, πρέπει να παραδεχθώ να κάνω πάρα πέρα γιο να μην εμποδίζω τους νέους, ή αυτούς που δεν σου δίνουν σημασία λένε γέρος αυτός άστον να λέει.
Προσπαθώ για την σημερινή κοινωνική γήινη αλλαγή, ακόμα δεν το έχω καταφέρει....
Ίσως στο μέλλον αν ποτέ!
Σας εύχομαι καλά κι ευτυχισμένα Χριστούγεννα,
πάντα με ρην αγάπη μου

Σημείωση: Το παρόν εγράφη απο το "Πύλαρος" την 24η του Δεκέμβρη
Δ.Τ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Τ. είπε...

RE: Μια Ηλιαχτίδα!
From: Dimitriς T [jimtry@optonline.net]
To:'Gabriel Panagiosoulis'; 'SPYROS DARSINOS'
CC'Stratos Doukakis'; 'Vana Kontomerkos'; 'SFOLL33'; 'NickL. CarolineH'; 'Constantinos Lycoyannis'; 'dennis kontarinis'; 'George Iatrou'

Υπομονή και κουράγιο Γαβρίλη, καλέ μου φίλε,
Μην αφήνεις αυτές τις σκέψεις να σε τυραννούν! Προσγειώσου στην πραγματικότητα της στιγμής και ζήσε την κάθε σου αναπνοή όσο ευχάριστα μπορείς σαν να είναι η τελευταία!
Η ζωή είναι απλώς ένας κύκλος που απάνω του στριφογυρίζουμε όλοι μας με διαφορετικές αντιδράσεις στο κάθε του σημείον που διανύουμε!...
Ο καθ' ένας μας τον διανύει όσο είναι γραμμένο στο αστέρι του, λίγο ή πολύ, αλλά η μοίρα όλων μας στο τέλος είναι κοινή διότι κάποτε όλοιμας πέφτουμε έξω αυτού του κύκλου, υψώνουμε τα πανιά και βάζουμε πλώρη προς την αιωνιότητα καθώς πίσω μας έρχονται μυριάδες άλλοι να καβαλήσουνε αυτό τον κύκλο που στριφογυρίζει αδιάκοπα, ακατάπαυστα και ατελεύτητα!...
Τέρψου λοιπόν φίλε μου οσο μπορείς την κάθε μικροστιγμή της υπαρξής σου!...

Είθε η Γεννησής Του να σου χαρίζει την Ευλογία Του.

Εσο Υγιής και Ευτυχής
Με την αγάπη μου,
Ο παλιός συνθαλασσοδερμένος σου και φίλος πάντα
Δημήτρης

Σημείωση: Ολα τα αποσπάσματα αυτής της αλληλογραφίας που αντηλλάχθησαν μεταξύ, Δημήτρη Τ. Γαβριήλ Π. και Σπυρίδωνος Δ. την 24η του Δεκέμβρη επί του θέματος της "Ηλιαχτίδας" μεταφέρθησαν στην παρούσα στήλη του "Πύλαρος" από την Δημήτρη Τ. με έγκριση του Γαβριήλ. Άλλωστε όλα είχαν γραφεί κοινοποημένα!

Καλή καινούργια χρονιά σε όλους
Διατελώ εν φιλία κι' αγάπη
Δημήτρης.