Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Ευχάριστη έκπληξη, στη χώρα που γεννήθηκα:

Οι Φωτογραφίες από την βράβευση του βιβλίου "Αχ Νάξερα," στο Hotel King George Plaza
o Γαβριήλ Παναγιωσούλης, ο κ. Ψυχογιός, ο κ. Π. Τρανούλης, η παρουσιάστρια... Οκτ. 2003
Στις πιο κάτω φωτογραφίες από την παρουσίαση του βιβλίου στην Πύλαρο Κεφαλληνίας, Αύγουστος 2004
Ζητώ την κατανόησή σας, που καταγίνομαι στα κείμενά μου με θέματα δικής μου βιωματικής πρωτοτυπίας (originality).

Η ζωή στη Νέα Υόρκη μια τυποποιημένη ρουτίνα που σπάνια αλλάζει. Ευχαρίστησή μου το χόμπι μου, το οποίο είναι η γραφή. .
Πάντοτε έκλεβα κι ακόμα κλέβω χρόνο για να γράφω.
Έγραφα, έγραφα, έγραφα σε υπολογιστή κι αποτύπωνα σκέψεις ιδέες βιώματα συμβάντα τα τύπωνα σε σελίδες, όταν δεν μου άρεσαν μετάνιωνα, άλλαζα γνώμη, τα κοσκίνιζα, τελικά τις έσχιζα, τις πέταγα στα σκουπίδια.
Πολλές από αυτές τις σελίδες τις φύλαγα, ε! λοιπόν αυτές φύλαγα κατέληξαν σε εκδότη στην Αθήνα. Πήραν την φόρμα βιβλίου.

Έτσι έπεσα από τα σύννεφα όταν με πήραν τηλέφωνο από την Αθήνα ότι το βιβλίο μου (Αχ Νάξερα) ήταν ένα από τα καλλίτερα στον λογοτεχνικό διαγωνισμό της Πνευματικής Εστίας Τρανούλη που το είχαν στείλει, και ίσως να έπαιρνε και βραβείο. Θα ήταν τέλη Σεπτεμβρίου 2003
Θα έπρεπε λοιπόν να ετοιμαστώ αν με φωνάξουν να ταξιδέψω. Στην αρχή δεν το πίστεψα, παραμύθια είπα, ποιος με ξέρει εμένα, όταν όμως έλαβα και πρόσκληση να παραστώ στην απονομή των Λογοτεχνικών βραβείων στο Ξενοδοχείο King George Plaza, την 19 Οκτωβρίου 2003 ώρα 6 το απόγευμα, άρχισα να το παίρνω στα σοβαρά. .
Όλα αυτά μου φαινόταν σαν παραμύθι, απίστευτα, μάλιστα θυμάμαι τους πήρα τηλέφωνο για να βεβαιωθώ και τους ρωτούσα που να είναι αυτό το ξενοδοχείο κλπ. Μα στην πλατεία Συντάγματος.

Εν τέλει αποφάσισα και ταξίδεψα στην Ελλάδα, φίλος με φιλοξένησε στην Γλυφάδα. Θα συναντούσα έναν άγνωστος κόσμο δια εμένα και όχι μόνο αλλά είχα και στην καρδιά μου μια αμφιβολία, ποιος άραγε να ήταν ο τυχερός της βράβευσης; Κρατούσαν τα ονόματα μυστικά. Μπήκα λοιπόν δειλά, δειλά στην αίθουσα, του King George Plaza, εκεί συνάντησα τον εκδότη μου, κάθισα από δεξιά σε μια καρέκλα, ήρθαν και με χαιρέτισαν, μου συστηνόταν διάφορες κυρίες συγγραφείς που για πρώτη μου φορά έβλεπα, καθώς και ο κ. Τρανούλης, είχα ειδοποιήσει και μερικούς γνωστούς όπως και την κ. Βάνα Κοντομέρκου η οποία ήταν στην Αθήνα, αλλά η ένταση με σκότωνε.
Ο εκδότης μου Σωτήρης Νικολόπουλος του Β. Κυριακίδη κι αυτός δεν ήταν σίγουρος για τίποτα, καθόταν στο ακροατήριο.
Μας φώναξαν στο βάθρο ονομαστικώς πρώτος από δεξιά η αφεντιά μου, δίπλα μου ο κ. ψυχογιός εκδότης, ο κ. Τρανούλης, και μια δεσποινίς η οποία ανακοίνωνε τα καθέκαστα, αργότερα κάθισαν οι συγγραφείς κυρίες των επαίνων. Από την έντασή μου δεν θυμούμαι διάβασαν κολακευτικές κριτικές για το βιβλίο μου, γενικά ήμουν σε μια υπερένταση μέχρι που έτσι σαν αντίλαλος από το υπερπέραν έφτασε στα αυτιά μου η φωνή της δεσποινίδος:
Αλλά καλύτερα να αντιγράψω την είδηση από το Βιβλιοχαρτοπωλικό ΒΗΜΑ σελίδα 31 Οκτώβρης 2003.
Από τα 100 υποψήφια βιβλία διακρίθηκαν και προτάθηκαν πέντε και από αυτά το Α! ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 2003 πήρε με τον τίτλο «Αχ Νάξερα…» του Γαβριήλ Παναγιωσούλη των εκδόσεων «Β. Κυριακίδης.» Βραβεύτηκε επίσης για τη μετάφραση από τα Γερμανικά της Μαρίας και Ελένης Παξινού το βιβλίο «Άλι και Νινώ» του εβραίου συγγραφέα Κουρμπάν Σαΐντ των εκδόσεων «ΨΥΧΟΓΙΟΣ». Έπαινοι δόθηκαν στα βιβλία:
«Τα απαγορευμένα θα τα λέμε τη νύχτα» της Μάγδας Πίκη. (Εκδόσεις Φυτράκη)
«Ο άγγελος της στάχτης» της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου. (Εκδόσεις Κέρδος)
«Της φωτιάς και της ερημιάς» της Λιλής Μαυροκέφαλου, (Εκδόσεις Νέα Σύνορα-Λιβάνης)
Πολλά τα συγχαρητήρια, οι χειραψίες, τα ονόματα των παρισταμένων οι συστάσεις έπεφταν σα βροχή πάνω μου, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι είναι τόσο δύσκολο να τα συγκρατήσεις. Βεβαίως κατόρθωσα έβγαλα ένα λογύδριο για το οποίο είχα κρατήσει σημειώσεις, κατόπιν προτροπής του εκδότη μου, τι να πω αν ποτέ υπήρχε η περίπτωση να κερδίσω το βραβείο, τους ευχαρίστησα όλους…
Με χαιρέτισε πολύς κόσμος, μάζεψα ένα σωρό συγχαρητήρια, μεταξύ άλλων ήταν και ο Νοε Παρλαβάντζας όπου με προσκάλεσε στην ΕΡΑ και μίλησα την επόμενη μέρα στο (Η φωνή της Ελλάδας) βραχέα, αισθανόμουν ότι κάτι άλλαξε στη ζωή μου, προσπαθούσα να το συνειδητοποιήσω ότι πράγματι ήμουν εγώ ο ίδιος, ο απλός άνθρωπος των λιμανιών, της θάλασσας, εν τέλει τα κατάφερα, κουρασμένος κατά τα μεσάνυχτα γύρισα σπίτι κοιμήθηκα χαρούμενος, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος σα να έσπασα το φράγμα του ήχου, μετά από τρεις μέρες αναχώρησα για την Νέα Υόρκη, όπου η ζωή ξανάρχισε να κτυπά στον μονότονο ρυθμό της ρουτίνας, μέσα μου όμως αισθανόμουν ικανοποιημένος, για τη λάμψη μου στον ελληνικό ουρανό, φανταστείτε την τιμή «στον τόπο που γεννήθηκα» σαν διάττοντας αστέρας που ήρθε να σβήσει στην κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη. Εκεί μετά από μερικές μέρες με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, η οικογένειά μου και φίλοι μου, μου είχαν ετοιμάσει ένα surprise party με φαγητό ποτό και χορό, εκεί αισθάνθηκαμε όλοι μας σαν μια οικογένεια, γλεντήσαμε μέχρι αργά.

Οι φωτογραφίες από την παρουσίαση του βιβλίου μου στην ΠΥΛΑΡΟ το μέρος που γεννήθηκα, Αύγουστος 2004
--------------------------------------------------------
Γλέντι στην Νέα Υόρκη Νοέμβρης 2003






14 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Όμορφο, πανέμορφο όνειρο και μάλιστα με την γεναιόδωρη χρηματική βράβευση του Τάκη Τρανούλη (γεννηθείς στα Ψηλαλώνια του Αιγίου...)
Αλήθεια,
τι γίνεται αυτός ο αιωνόβιος, αυτοδίδακτος συγγραφέας και μεγάλος επιχειρηματίας;
Αθλοθετούσε κάτι "προκλητικές αμοιβές... για τον βραβευμένο/η...
-πάντα σε μυθιστόρημα..." που ούτε το "κρατικό" δεν τις έφτανε!!!
Ήταν το τυχερό σου αστέρι, Γαβρίλη μου...
και
καλά έπραξες που το έκανες Ανάρτηση!
(Βλέπεις τί διαφορά κάνει η πρόοδος της επιστήμης σε μια...πενταετία;!!!)
Εύγε σου, και πάλι,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Ολοι θυμόμαστε με χαρά την βράβευσή σου Γαβριήλ.Μου άρεσε όμως που μας την ξάναθύμισες με αυτόν τον απλό και ταπεινό τρόπο.
Να είσαι πάντα καλά και περιμένουμε κι άλλα τέτοια από σένα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τα γεννέθλιά σου.
με αγάπη
Σοφία Σπύρος

Μαριάνθη είπε...

Ωραίες!Ωραίες στιγμές κ. γαβριήλ που γεμίζουν την ψυχή του ανθρώπου, την κάνουν να λάμπει από χαρά. Καλά κάνεις και τα γράφεις.Χαιρόμαστε και μεις μαζί.
Από ό,τι διάβασα πιο πάνω έχεις γενέθλια.Χρόνια Πολλά λοιπόν πάντα να απολαμβάνεις την οικογενειακή ευτυχία. Υγεία.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα, όπως βλέπεις αντιγράφω από το σχόλιό σου, αυτές τις λίγες λέξεις αυτές που αγκαλιάζεις όλο το νόημα,

Χίλια ευχαριστώ

Γαβριήλ
=+++++++++++++++++++++++++++++++++
Ήταν το τυχερό σου αστέρι, Γαβρίλη μου...
και
καλά έπραξες που το έκανες Ανάρτηση!
(Βλέπεις τί διαφορά κάνει η πρόοδος της επιστήμης σε μια...πενταετία;!!!)
Εύγε σου, και πάλι,
Υιώτα

pylaros είπε...

Σπύρο, ήταν κι αυτό μια ευχάριστη περιπέτεια της ζωής, μόνο ότι την έζησα όταν πια είχαν ασπρίσει τα μαλλιά μου, ενώ τις υπόλοιπες όταν είχα κορακένια, δηλαδή μαύρα.

και ήταν "αναπάντεχη"

Ευχαριστώ για τις εχές σου για τα γενέθλειά μου, κανονικά μου έλεγαν επειδή αυτή η ημέρα εορτάζονται τα εισόδεια της θεοτόκου έπρεπε να με ονομάσουν Παναγή, έλα όμως που υπερίσχυσε του παππού το όνομα.

Χαιρετώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Όπως γράφω και στον Σπύρο ήταν μια περιπέτεια ευχάριστη και το κυριότερο ήταν όταν πια το μυαλό είχε ωριμάσει κάπως, μια εποχή που δεν περιμένεις απροσδόκητα συμβάντα!
Ευχαριστώ για τις ευχές σου για τα γενέθλιά μου, κανονικά πρέπει να γίνω ένα χρόνο σοφότερος, ε! αυτό δεν ξέρω αν το καταφέρω.
Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...Χρόνια Πολλά και καλά, με υγεία κι αγάπη,
Φίλε μου παρολίγον ...συνονόματε!
Ευχές κι από τον Δημήτρη...
Τελικά, τα κατάφερες να πας στην παρουσίαση, στο Σπίτι των Λημνίων?

Εμείς, μια με τη μέση μου, αλλά περισσότερο με τις ζαλάδες του Δημήτρη (η...κατσίκα, λέει... κουτσάθηκε απ' τ' αυτί!!! και δεν μπορουσε να οδηγήσει), δεν τα καταφέραμε... Άφησα βέβαια μηνύματα στου Μάκη και στου Τάσσου,
μα δεν είναι αρκετό!
θα τα πούμε,
και πάλι χιλιόχρονος,
Υιώτα-Δημήτρης

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε μου.
Ήταν μιά αξιόλογη στιγμή της πνευματικής σου ζωής και μιά αναγνώρηση όλων όσων έχεις προσφγέρει και συνεχίζεις να προσφέρεις.
Θυμάμαι τότε που όλοι μας εζήσαμε την τιμή [που σου έγινε.
Σωστά και έκαμες την ανάρτηση τώρα. Τέτοιες στιγμές πρέπει να μένουν.
Νάσαι καλά
Ντένης

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα και Δημήτρη,

Σας ευχαριστώ για τιε ευχές σας, έγινα ένα χρόνο πιο "μπαγιάτικος"
Πάλιωσα που λένε, αλλά έτσι είναι η ζωή.
Όχι δεν πήγα στην ποιητική βραδυά στο Λημνιότικο σπίτι,ήταν σάββατο βράδυ αν και το ήθελα, αλλά αυτοί που με αγαπούν είχαν διαφορετική ιδέα και γλεντήσαμε εν ονόματι της επετείου...
Ευχαριστώ

Γαβριήλ
Εύχομαι υγεία και του χρόνου να είμαστε καλά

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη, ήταν κι αυτή η στιγμή μια από αυτές τις τόσες που πρέπει να μένουν όπως λες κι εσύ, με τη μόνη διαφορά ήταν μια στιγμή απροσδόκητη που με βρήκε με άσπρα μαλλιά.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Λίγο αργοπορημένος φίλε, λόγω ταξιδιού, θέλω να αποθέσω και τα δικά μου λόγια εδώ για να σου πω ότι αν κάτι είναι να 'θει, θα ρθει! Εσένα η αναγνώριση και η βράβευση αν κι ήταν κάτι που μπορεί να μην το πίστευες τελικά σε βρήκαν εκείνες... Κι επάξια θα έλεγα.

Άσχετα αν τα μαλιά ήταν μαύρα ή κορακένια...

Να 'σαι καλά ώστε να σε βρουν κι άλλες διακρίσεις!!!

pylaros είπε...

Είχα λοιπόν κάποτε είχα μαύρα μαλλιά, έμοιαζαν κορακένια, τότε έψαχνα, έψαχνα,
Τώρα με βρήκαν οι διακρίσεις με τα λευκά μαλλιά που εξιστορώ το τι έψαχνα να βρω όταν είχα τα μαύρα.
Λίγο ακαταλάβητο, αλλά μήπως στη ζωή καταλαβαίνουμε τι θέλουμε; Πάντοτε το άγνωστο, το ξένο ελκύει κι όταν το αποχτήσουμε λέμε με απαγοήτευση: Α! αυτό ήταν!!!!

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Γαβρίλη, γεια σου,
Ενα από τα μνημεία που αφήνει πίσω του ο άνθρωπος είναι και το βιβλίο.
Ολες οι αξίες που έχουν δημιουργηθεί και κάθε τι που δημιουργεί αξίες είναι μέσα στα φύλλα του. Και συ, Γαβρίλη, γράφεις βιβλία.
Και πάλι συγχαρητήρια γιαυτό το άξιο για σένα και ευχάριστο για όλους μας βραβείο.
Να'σαι καλά,
Νίκος

pylaros είπε...

φίλε Νίκο,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πράγματι είναι όπως το λες, ότι γράφεται μένει, ότι λέγεται με λόγια τα παίρνει ο άνεμος.

και πάλι ευχαριστώ, με αυτό μου το βιβλίο νομίζω ότι άκούστηκαν οι απόδημοι που είμαστε όλοι εμείς.

χαιρετισμούς
Γαβριήλ