Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Και του Χρόνου στα σπίτια μας...


Πρωτοχρονιά, έχουν περάσει από πάνω μου πολλές πρωτοχρονιές, η κάθε μια σε διαφορετικά μήκη και πλάτη του πλανήτη μας, έτσι θα μπορούμε να πούμε ότι η κάθε μια είχε μια δική της διαφορετική γεύση.
Ήτανε μια καπνοδόχο φτιαγμένη από τσίγκο όταν βάζαμε κούτσουρα για φωτιά στο τζάκι, γέμιζε καπνό έμοιαζε σαν τσιμπούκι, από αυτήν θα κατέβαινε ο Aϊ Βασίλης να μας φέρει τα Αγιοβασιλιάτικα δώρα .
Αποβραδίς βάζαμε τα παπούτσια μας κάτω απ’ την καπνοδόχο, περιμένοντας με λαχτάρα να ξημερώσει να δούμε τι θα μας δώριζε. Συνήθως κανένα μπαλονάκι (φούσκα) ένα τόπι ή καμιά φλογέρα.
Μικροί αθώοι είμαστε τόσο ευχαριστημένοι, με αυτά τα μικρά πράγματα, μετά οι μεγαλύτεροι θα μας έκαναν μποναμά, μια δεκάρα ή μια δραχμή, ότι είχε ο καθένας, μια κοινωνία που χάθηκε λες και ήταν η εποχή του Φαραώ κι όμως ήταν μόλις ΧΘΕΣ, αφού ακόμα και οι καμήλες υπάρχουν.

Στη μέση του Ατλαντικού εν πλω για Νέα Ορλεάνη, είχαμε αναχωρήσει από Δουνκέρκη Γαλλίας φορτωμένοι μελάσα ένα παχύρευστο υγρό που από τους εξαεριστήρες στο πέλαγος έβγαζε μια μυρωδιά σαν καμένη ζάχαρη.
Το βαπόρι ένα λίμπερτι δεξαμενόπλοιο είχε κάνει μάλιστα κι ένα κρακ στην κουπαστή στη δεξιά μεριά κάτω απ’ το ποδάρι της γέφυρας. Του είχαν βάλει όμως ένα καρφωτό ζωνάρι έτσι για πιο σιγουριά ότι δεν θα κοβόταν στα δυο.
Το πλήρωμα 30 άτομα όλοι έλληνες, τέτοιες χρονιάρες μέρες ο κάθε ένας σκεφτόταν την οικογένειά του, αυτούς που τον περίμεναν να γυρίσει.
Από βραδύς είχαμε όλοι μαζευτεί (εκτός ασφαλώς από τις βάρδιες) στο καπνιστήριο του πλοίου και παίζαμε χαρτιά, περιμένοντας να υποδεχθούμε τον καινούργιο χρόνο. Ακουγόταν ο γδούπος απ τα κύματα που έσπαγαν τα μούτρα τους στο βαπόρι κι αυτό έτρεμε λες και είχε τεταρταίο πυρετό και ρολάριζε από την μια μεριά στην άλλη, σα να μας νανούριζε.
Οι περισσότεροι παίζαμε 31, άλλοι έπαιζαν πόκα. Μεσάνυχτα ακριβώς κατεβαίνει ο πλοίαρχος απ’ την γέφυρα ένας Συριανός, μας χαιρετάει όλους και μας δίνει μια ευχή.
Χρόνια Πολλά, και του Χρόνου στα Σπίτια μας… αυτές τις λέξεις τίποτε άλλο, ο κάθε ένας μας προβληματίστηκε, μερικοί δάκρυσαν, μερικοί έπεσαν σε συλλογισμό, εν τέλει φέρανε ποτό κι έκοψαν την βασιλόπιτα. Ήμουν τυχερός, μου έτυχε το φλουρί, μετά διαλυθήκαμε ο κάθε ένας πήγε στην κουκέτα του,
Τώρα το πόσοι τα κατάφεραν στο να επαληθευτεί η ευχή (Και του χρόνου στα σπίτια μας) άγνωστο, πάντως εγώ δεν τα κατάφερα ίσως να με είχε δέσει ο Ωκεανός ή το πεπρωμένο του φλουριού της βασιλόπιτας.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς στην πύλη του μόλου λιμάνι της Ονδούρας μας περίμενε μια φίλη παρέα με άλλους φίλους, χρονιάρα μέρα βλέπεις, ο Κίλγορ ανάλαβε να μας οδηγεί πήγαμε σε κέντρα, από το ένα στο άλλο αγοράσαμε κροτίδες για να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο. Έτσι ήταν το έθιμο του τόπου. Τα μεσάνυχτα ακριβώς βάλαμε φωτιά στα βαρελότα, η πολιτειούλα, το λιμάνι πνίγηκε στους καπνούς, τα βαπόρια άρχισαν να σφυρίζουν για την υποδοχή του νέου χρόνου, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, φιλιά αγκαλιές Το ποτό οι μπύρες έρρεαν όλοι έπιναν και γλεντούσαν. Ξημερώματα γύρισα στο βαπόρι είχα υποχρέωση να ετοιμάσω το αγιοβασιλιάτικο μενού.

Κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς μαζευόμαστε εδώ στη Νέα Υόρκη στο σπίτι μας, οικογένεια και φίλοι μαζί, πίναμε ποτό, χορεύαμε τα μεσάνυχτα ακριβώς βάζαμε την τηλεόραση και βλέπαμε το μεγάλο μήλο να πέφτει στην πλατεία Times square τότε γινόταν πανζουρλισμός, ανοίγαμε σαμπάνια, και υποδεχόμαστε τον καινούργιο χρόνο, το γλέντι συνεχιζόταν, σε μια ατμόσφαιρα θαλπωρής, εμπιστοσύνης, ξεγνοιασιάς. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά, πολλά χρόνια
.
Τώρα ε! ακόμα υπάρχει ο ενθουσιασμός με τα χρόνια όμως τα παιδιά πήραν τα σκήπτρα, αλλά εξακολουθούμε να δίνουμε το καλώς όρισες στον καινούργιο χρόνο όλοι μαζί, στο σπίτι μας όπως τότε που πρωτοήλθαμε σε τούτο εδώ το κράτος.
Μια παράδοση γεμάτη ζεστασιά και οικογενειακή θαλπωρή.

Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους σας. Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος 2011.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

14 σχόλια:

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Γαβριήλ,όμορφες κοινές ιστορίες που τις κάνεις ζεστές,ξεχωριστές και ενδιαφέρουσες με την απλότητα του λόγου σου -ετσι όπως βγαινει αστόλιστος και φυσικός από το ίδιο το γεγονός που έζησες και που σε παρασύρει να το ζεις ,ή να το ξαναζείς, με νοσταλγία και τρυφεράδα.
Σημαντικό ,πολύ σημαντικό να συνυπάρχει η τέχνη με την καλωσύνη
Και σε σένα αυτό συμβαίνει.Μπράβο σου !

Χρόνια σου πολλά μαζι με την
οικογένειά σου

Με φιλία
Σπυρος

Αστοριανή είπε...

...όμορφες μνήμες,
κι οι δυνατότερες με την Ορτασία σου, τη γυναίκα που νίκησε τον ωκεανό για να σε δέσει στη θάλασσα της αγάπης της!
Υγεία και οικογένεια!
Ευχές να συνεχίζεται με Αγάπη και προκοπή!
Χρόνια Πολλά,
Γαβρίλη μας,
Υιώτα-Δημήτρης

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα φίλε Γαβρίλη
Σημαντικό το να περνάς τις μεγάλες γιορτές στα διάφορα μέρη του κόσμου. Μεγάλες οι εμπειρίες που μοιραία κάποια στιγμή θα προστεθούν στις αναμνήσεις.
Κι' αυτές τις αναμνήσεις, μαέστρος εσύ, μας τις προσφέρεις τόσο πολύ όμορφα.
Χρόνια πολλά σε σένα και την οικογένειά σου
Ντένης

pylaros είπε...

Φίλε μου Σπύρο!
Καλημέρα από μια παγωμένη Νέα Υόρκη,

Η Πρωτοχρονιά μας, για τον κάθε ένα μας έχει διαφορετικά γούστα, εδώ κι ακόμα στα βαπόρια ξημεροβραδιάζανε παίζοντα χαρτιά.
Άλλοι τρέχουν να πάνε σε κέντρα σε συλλόγους, ή ακόμα και στην Πλατεία να καλωσορίσουν τον καινούργιο χρόνο.
Πάντα τον καλωσορίζουμε στο σπίτι, με φίλους και οικογένεια...
Μετα από χρόνια είναι αυτό μου μένει, αυτό που συνδέει το χθες με το σήμερα.

Ευχαριστώ για τα τόσα καλά σου λόγια, απλούστατα τα κείμενά μου όπως και οι φώτος, είναι ORIGINAL δικά μου.

Χρόνια σας πολλά οικογενειακώς.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Καλέ μου φίλε, όπως ξέρεις πάντα να κάνεις… να δίνεις ζωή στα χρόνια σου και όχι χρόνια στη ζωή σου… Όλες οι εμπειρίες σου μαθήματα. Βάστα γερά στο χρόνο και στους ανέμους…

Χαίρομαι που θα περάσεις τέτοιες χρονιάρες μέρες μέσα στη θαλπωρή της οικογένειάς σου! Σου εύχομαι ό,τι λάμψει αυτό το βράδυ να 'ναι τα χαμόγελα και η ζεστασιά των ανθρώπων σου στο πλάι σου.

Να περάσετε τόσο όμορφα ώστε να μας τα διηγηθείς στο μέλλον, όπως τα άλλα... που τόσο καλά τα λες...

Καλές Γιορτές σε όλους σας!

pylaros είπε...

Πράγματι η θάλασσα έχει και όμορφες μνηήμες αγαπητή μου Υιώτα.
Και η πρωτοχρονιές έχουν κι αυτές η κάθε μια τον δικό της παλμό, ανάλογα με το μέρους που βρισκόσουν.

Ευχές για χαρούμενα Χριστούγεννα κι ένα καινούργιο χρόνο γεμάτο υγεία κι ευτυχία.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε Ντένη,

Όπως καταλαβαίνεις η κάθε πρωτοχρονιά ήταν και είανι ξεχωριστή, αυτό δοκιμάζω να αποδώσω στο δημοσίευμά μου.

Τώρα κατασταλάξαμε σε μέρος όπου δεν κουνιέται, γιαυτό θυμούμενος τα παλιά δίνω μια κοσμοπολίτικη λάμψη έστω κι αν πέρασε σαν αστραπή και χάθηκε στο άπειρον, αλλά έμεινε στη μνήμη...

Ευχαριστώ
Τις καλλίτερες ευχές μου για έναν γεμάτο υγεία.

Ευχαριστώ
Γαβριηλ

Μαριάνθη είπε...

Από τον τίτλο και μόνο της ανάρτησής σου κ. Γαβριήλ ήρθε στο νου μου το βιβλίο σαν διάβαζα αυτό το κομμάτι. Πόσα γυρίσματα έχει η ζωή. Τελικά όχι μόνο του χρόνου αλλά για πάντα σπίτι σου έμελλε.
Πολλούς χαιρετισμούς από μια παγωμένη Θεσσαλονίκη. Το βράδυ καλύτερα να μένεις σπίτι σου, τη μέρα με τον ήλιο κάτι λέει άμα κυκλοφορείς..χιονιάς , όμορφη ατμόσφαιρα Χριστουγεννιάτικη.

pylaros είπε...

Φίλε Στράτο,
Όσο μπορώ δίνω ζωή στα χρόνια όπως λες φίλε μου, είναι κι αυτές οι αναμνήσεις σαν την όαση μέσα στην ερημιά, αυτή που φέρνει ο χρόνος και η "μοναξιά" σε παρένθεση,

En las fotos en el Camello está Hortencia, y mi hija, y en el otro mis nietos, en febrero del año pasado en Egipto.
un viaje con la escuela...

saludos y felicidades

Gabriel

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
κρύο σε μια παγωμένη Νέα Υόρκη με θερμοκρασία -12 κάτω του μηδέν C.

Όπως εξιστορώ στο δημοσίευμά μου η κάθε Πρωτοχρονιά είχε το δικό της ξεχωριστό γιορταστικό 'μενού'
Οι φωτογραφίες που βάνω είναι Original δικές μου η με τις καμήλες από το ταξίδι στην Αίγυπτο πέρυσι είναι πάνω h Ορτένσια, η κόρη μου και τα εγγόνια μου.

Πολύ νωρίς ήρθε εφέτος ο Χειμώνας

Χαιρετισμούς με τις καλύτερες ευχές μας, για χαρούμενα Χριστούγεννα, κι έναν ευτυχισμένο καινούργιο χρόνο.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

"Ειν η ζωή μια θάλασσα κι εμείς
καπεταναίοι" που λέει και το
τραγούδι...
Είναι οι περιπέτειες, οι δυσκολίες,
οι χαρές, οι λύπες κι οι περπλανήσεις, με μια λέξη οι εμπειρίες της ζωής αυτές που χαρίζουν την πληρότητα.
Σκεφθήτε κ.Γαβριήλ να έφθανε η ζωή
στο τέλος, άδειο σακί, ξεφούσκωτο,
χωρίς ούτε μια εμπειρία, έτσι ακριβώς όπως ξεκίνησε; Τι σόι ζωή θα ήταν;
Μετά απ όλες αυτές τις αντιξοότητες
φθάσατε στο λιμάνι της ευτυχίας
σας με την σύζυγό σας, τα παιδιά
σας και τα εγγόνια σας.
Να είστε πάντα καλά, να περάσετε
τίς άγιες ημέρες με υγεία και χαρά.
"Καλά Χριστούγεννα και καλή
Πρωτοχρονιά"
Ρισσιάνα

Justine's Blog είπε...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Σκέφτομαι πολλάκις τα θαλασσοδαρμένα σου Χριστούγεννα , τις Πρωτοχρονιές στο πέλαγος και σε ζηλεύω που περιπλανήθηκες τόσο πολύ ώσπου να καταλήξεις στην εστία σου.
Αυτές οι ιστορίες σου είναι υπέροχες, ανοιγουν ένα παράθυρο στον ορίζοντά μου.
Νάσαι καλά και να περάσετε όμορφες Γιορτές με τα παιδιά και τα εγγόνια σας!
Ιουστίνη του κρύου και της παγωνιάς

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ρισσιάνα,
Πράγματι είναι όπως το λες, η ζωή για να είναι πλήρης πρέπει να περάσει από δυσκολίες και αντιξοότητες, μάλλον θα έλεγα και από άλλότριους πολιτισμούς ώστε να εκτιμήσει τα παραδοσιακά δικά του ήθη και έθιμα...

Σας εύχομαι Χρόνια Πολλά καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος


Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,

Μου άρεσε πολύ η λέξη που χρησιμοποιείς (θαλασσοδαρμένα) Χριστούγεννα, μου θύμησες τον τίτλο τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" της Έμιλη Βροντέ.

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και σου εύχομαι Χαρούμενα Χριστούγεννα και ο καινούργιος χρόνος γεμάτος Ευτυχία και χαρά με την οικογένειά σου, μα και νέες συγγραφικές σου εκπλήξεις.

Ευχαριστώ
από μια παγωμένη Νέα Υόρκη

Γαβριήλ