Η Άνοιξη, ο εαυτός μου..

Σήμερα σας προσφέρω την Άνοιξη με αυτά τα ολίγα Τριαντάφυλλα, όχι δεν τ’ αγόρασα αλλά είναι αυτά που εγώ φύτεψα προ χρόνια, στο μικρό κήπο μου, άρα είναι δώρο από την καλλιέργεια της γης που όμως καθρεφτίζει τον εαυτόν μου… Μετά, υποχρεούμαι να απουσιάσω από το διαδίκτυο, από ανάγνωση, τηλεόραση και οτιδήποτε έχει να κάνει με την όραση, ένεκα εγχείρησης στα μάτια (καταρράκτη), εν τω μεταξύ τα τριαντάφυλλά μου θα με αναπληρώνουν…
Ελπίζω κι εύχομαι να μην χαθούμε.

DNA με αυτό γεννιόμαστε, αυτό είναι η ένδειξη της κληρονομικότητας μας, Αυτά τα χρωμοσώματα που πήραμε και από τους δυο γονείς μας, τα οποία δημιουργούν την μοναδική ταυτότητα του οργανισμού μας.

Ο εαυτός μας, ο δικός μου, ο δικός σου, είναι μια καδένα ας πούμε αλυσίδα από χάντρες στιγμών ή συμπτώσεων οι οποίες ενώθηκαν κι έπλασαν το άτομό μου.

Είναι φορές που διερωτώμαι άρα που θα ήμουν, ή πως θα ήμουν αν δεν το έφερναν οι συμπτώσεις, να γίνει έτσι ο ρους της ζωής, ή απορώ το πως τα έφεραν οι στιγμές και ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε δημιούργησαν τον σημερινό μου εαυτό, έτσι όπως είμαι σήμερα. .

Με πιάνει μια περιέργεια και γυρίζω πίσω στη ζωή, προσπαθώ να βρω κάποιον ή φταίχτη, ή κάποιον να του δώσω τα εύσημα, αλλά με πιάνει μια αμφιβολία και με τυραννούν, αυτά τα αν!
Κι αρχίζω να σκέπτομαι, να φταίει εκείνο το καράβι που έπιασε Ηράκλειο Κρήτης, το S/S Demosthenes, ή να φταίει η σκάλα του βαποριού που ήταν στενή κι ενώ κατέβαινα στην Βαλτιμόρη ΗΠΑ ένας χοντρός ανέβαινε δεν χωρούσαμε και οι δυο, με γύρισε πίσω στο βαπόρι κι όλα αυτά σε 5 λεπτά μέσα. Δεν θα βγεις έξω, έχω εντολές, μια στιγμή άλλαξε το μέλλον μου.
Μετά στο Los Angeles μια στιγμή γνωριμίας με παρέσυρε, κι έμεινα στη στεριά, μετά σε μια στιγμή ειλικρίνειας μου σε Κεφαλλονίτη στη Νέα Υόρκη εκμυστηρεύθηκα ότι δεν είχα ντοκουμέντα με κάρφωσε, ήταν 3 Νοεμβρίου θα μπορούσα να εξαφανιστώ αλλά όχι εκείνη την ημέρα, εκείνη τη στιγμή άρχισε η μεγαλύτερη περιπέτειά μου, σε μια στιγμή συνείδησης είπα την αλήθεια, τιμωρήθηκα, εκεί μέσα στη σκοτοδίνη γνώρισα τον άνθρωπο που μέχρι σήμερα η τύχη το έφερε κι έπλασε από μακριά το άτομό μου με κατάληξη ΝΥ.

Στον Παναμά η στιγμή δολοφονίας του προέδρου στο ιπποδρόμιο με πολυβόλο, ε! Αυτή η στιγμή μου άλλαξε τα σχέδιά έχασα τον γνωστό της κυβέρνησης, ευτυχώς μου επέστρεψαν τα χαρτιά μου. .
Στιγμές πολλές κάθε μια δενόταν πάνω στο άτομό μου, ναι, με συνέπαιρναν ως άνθρωπο αλλά ήταν πολύ δύσκολο να αλλάξουν τον χαρακτήρα μου.
Μα κι αυτή η στιγμή πάλι, ο πρόξενος της Σουηδίας κι άλλοι επίσημοι μας κάλεσαν πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν στο Club de Leones
Ναυτικοί εμείς αισθανθήκαμε σα την μύγα στο γάλα. Φύγαμε μετά τα μεσάνυχτα
Γυρίσαμε στο βαπόρι, σε μια στιγμή αδελφικός μου φίλος ο Θεσσαλονικιός είχε μια ιδέα, μόνο για μια στιγμή να πάμε να γλεντήσουμε με τον λαό μέχρι να ξημερώσει. Έκτοτε χαθήκαμε.
Ήταν μόνο μια στιγμή, αυτή η στιγμή δέθηκε στην καδένα ταρακούνησε τις άγκυρες, μετά σε μια στιγμή έτρεξα είπα στον φύλακα ‘βατσιμάνη’ να μην αφήσει επισκέπτες στο βαπόρι.
Σε μια στιγμή τούφυγαν και μπήκαν, μόνο για μια στιγμή, όλες αυτές οι στιγμές, οι συμπτώσεις ενώθηκαν κι έπλασαν το άτομό μου, με άλλαξαν σε αυτό που είμαι σήμερα όπως όλοι μας ο κάθε ένας μας έχει συμπτώσεις στιγμές, που αν ήθελε θα μπορούσε να αποφύγει, αλλά ας πούμε ότι αφέθηκε στο πεπρωμένο ή στην λογική της στιγμής να δημιουργήσει αυτό που είναι σήμερα.
Τα τριαντάφυλλα γεννούνται μπουμπούκια ανθίζουν λουλούδια ευωδιάζουν τη φύση, τελικά μαραίνονται και πεθαίνουν, αλλά την επόμενη χρονιά ξαναζωντανεύουν!
Άρα κι εμείς οι άνθρωποι, δεν θα έπρεπε να έχουμε την ίδια τύχη;

Γαβριήλ Παναγιωσούλης