Διακοπές

Στις φωτογραφίες:

δυο βαπόρια τύπου Liberty όπου ως πλήρωμα γύρισα όλο τον κόσμο
Διακοπές!
Είναι η αλλαγή των εποχών, η φύση αλλάζει, η Περσεφόνη ξανανεβαίνει στην επιφάνεια, ανθίζουν τα λουλούδια, όλη η φύση ντύνεται στα γιορτινά της, μαζί κι εμείς οι κάτοικοί της, εμείς οι άνθρωποι προγραμματίζουμε μια αλλαγή της χειμωνιάτικης κατήφειας, ένα σπάσιμο της μονοτονίας μας, που θα πάμε για διακοπές, για μπάνια για θάλασσα, να απολαύουμε τον ήλιο, να μαυρίσουμε, να δροσιστούμε στην σκιά.
Για χρόνια άλλαζα πατρίδες, άλλαζα σημαίες, συνεχόμενες διακοπές, πότε θάλασσα, πότε στεριά, βόρειος παγωμένος ωκεανός, ή τροπικό κλίμα, για χρόνια έβλεπα κι ακόμα βλέπω γύρω μου πολύχρωμους ανθρώπους, ακούω να μιλάνε με ξενικούς φθόγκους διαφορετικά ιδιώματα λες και βρίσκομαι στον πύργο της Βαβέλ, για χρόνια λέρωναν τα χέρια μου τα διάφορα νομίσματα, από Ρουπίας, πέσος, κυατς, φράγκα, γκίλντες, μάρκα, Κρουζέιρος, σόλες, λεμπίρας, κετσάλ, κόρδοβας, κολόνες, ρανντ, εσκούδος, Δολάρια, λίρες, άκουγα το μη φύγεις, τα σ’ αγαπώ σε τόσες γλώσσες.
Στις σημερινές Διακοπές μου δεν θέλω να ξέρω τίποτα από αυτά, θέλω τη λήθη, να ζω και να περνώ έτσι απλά όπως γεννήθηκα, μόνο τότε θα πω ότι κάνω διακοπές, όπως το λέει και η ίδια η λέξη, διακόπτω την καθημερινότητα, αυτά που ήξερα, αυτά που υποχρεωτικά έμαθα για να μπορώ να επιβιώσω
Υπήρχε όμως μια εποχή όπου η εποχές δεν άλλαζαν για εμάς τους ανθρώπους μόνο για την φύση, εμείς κάναμε τις ίδιες ασχολίες, χειμώνα καλοκαίρι, είχαμε τα ίδια προβλήματα, ήταν η Ελλάδα του τότε, η χώρα που γεννήθηκα τα πέτρινα αυτά χρόνια, παρέμεναν μονολιθικά πέτρινα…
Μια άλλη εποχή όπου δεν αλλάζουν οι εποχές ούτε για τους κατοίκους ούτε για την φύση είναι τα τροπικά μέρη, εκτός από βροχή, ξηρασία και ζέστη, όλες οι εποχές τα ίδια προβλήματα. Ίδιες ασχολίες, όχι προγραμματισμός διακοπών, ούτε ταξίδια ούτε τίποτα. Ο ίδιος καιρός οι ίδιες απαιτήσεις τις ζωής, η μονοτονία έσπαγε από την συναναστροφή του ταξιτζή με τον φτωχό λαό, με τους ναυτικούς, με τους αστυνομικούς, με τις γυναίκες του λιμανιού, με τους αστυνομικούς, με τους λαθρέμπορους, με τους ξενοδόχους, ακόμα και με τους παπάδες.
Ταξί, είπε το δουλικό, ξέρεις η κυρά μου με έστειλε να της βρω έναν ταξιτζή της εμπιστοσύνης που να μην ανοίγει τον στόμα του.
Μα δεν με βλέπεις κοπέλα μου, σήμερα είναι του Αγίου Χριστοφόρου προστάτη των ταξιτζήδων και τα ταξί δεν δουλεύουν.
Καλά πάμε!
Ουφ αυτόν βρήκες; Δεν υπήρχε κανένας άλλος;
Όχι κυρά μου, αλλά μην φοβάσαι υπάρχει απόλυτη εχεμύθεια.
Μου έβαλε μια πιτσιρίκα φίλη της δίπλα μου, για να έχει άλλοθι, πήγαμε στο σπίτι της κουμπάρας της και πήραμε τον κουμπάρο, κάθισαν στο πισινό κάθισμα.
Πήγαμε σε μια άλλη πολιτεία, μας πήγαν σε κέντρο φάτε πιέτε ότι θέλετε, όλα δικά μας, να μας περιμένετε να γυρίσουμε, έφυγαν, ξημερώσαμε στον γυρισμό, έλα όμως που της πιτσιρίκας δεν της άρεσα.
Ταξί, ταξί ο γερμανός ναυτικός άνοιξε την πόρτα και, μπήκε, Κλαμπ Μόντε Κάρλο είπε, ήταν θυμωμένος κι έβριζε, είχε στο πουκάμισό του μέσα γεμάτο αρώματα, φθάνοντας άνοιξε την πόρτα και χάθηκε, δεν πλήρωσε, ευτυχώς του πέσανε μερικές κολόνιες,
Η τράπεζα Λονδίνου και Μόντρεαλ φώναξε ταξί άνοιξα το πορτμπαγκάζ το φόρτωσαν χρήμα, δίπλα μου έβαλαν έναν φαντάρο με το τουφέκι όρθιο γραμμή για το αεροδρόμιο.
Ταξί, ένας Έλληνας καπετάνιος από την Χίο μου το φόρτωσε αστυνομικούς να πάμε στο σπίτι ενός μέλους πληρώματος για έρευνα.
Ταξί ήταν η μέρα των νεκρών, πήγαινα στο κοιμητήριο προσκυνητές με λουλούδια και φαγητό, έλα όμως που στον δρόμο έμεινα από βενζίνα, κατεβάτε να το σπρώξουμε στην άκρη ας πάτε με τα πόδια τους είπα δεν φεύγουν από εκεί που είναι. Πήρα μια βαθιά ανάσα
Ταξί, μα πάλι ταξί, ε! άστε μe ησυχάσω, δεν βλέπεται ότι πάω διακοπές …
Καλό καλοκαίρι σε όλους σας, σε όλους τους φίλους-ες αναγνώστες, με το καλό να επανέλθουμε με τις πρώτες φθινοπωρινές δροσιές

Γαβριήλ Παναγιωσούλης