Ήταν αυτή που με είδε όταν γεννήθηκα, αλλά όχι, μαζί γεννηθήκαμε, η μικρή μου λεμονιά τόση δα ίσαμε το μπόι μου, περίμενε από εμένα να την δροσίσω στις ζέστες του καλοκαιριού με νερό από τη στέρνα για να μεγαλώσει. Ήταν μπροστά από την πρόσοψη του σπιτιού μου,
Έφυγα μόνος και την άφησα μικρή τόση δα,
Πέρασαν τα χρόνια η λεμονιά κι εγώ ξανασυναντηθήκαμε πάλι, μόνο που το εγώ έγινε εμείς, να πώς να το πω πληθύναμε, γίναμε 13 και η λεμονιά θέριεψε, για να μας ευχαριστήσει γέμισε λεμόνια.
Ριζωμένη στα πετροχώματα μας περίμενε, έτσι κι εμείς ήρθαμε να συναντήσουμε τις ρίζες μας, σμίξανε με της λεμονιάς, γευτήκαμε το αθάνατο άρωμα της Ελληνικότητας, ένα άρωμα που με αυτό βαφτίζονται τα εγγόνια μας, όταν εμείς οι παππούδες θα έχουμε φύγει από τούτο τον κόσμο, θα θυμούνται με υπερηφάνεια για πάντα το άρωμα από τις ρίζες τους.
Αλλά δεν φταίω σε τίποτα, που καταντήσαμε περαστικοί στον τόπο που γεννήθηκα.
Αλήθεια τι ειρωνεία!
Άρα ποιος να φταίει;
Ξαναφύγαμε πάλι, στην απουσία μας τα λεμόνια θα μαραγκιάσουν θα πέσουν χάμω, οι ρίζες όμως θα κρατήσουν να μας περιμένουν πάλι σαν την ελληνικότητα που ποτέ δεν χάνεται…
Καλοκαίρι 2011, Πύλαρο Κεφαλληνίας
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Αλλά δεν φταίω σε τίποτα, που καταντήσαμε περαστικοί στον τόπο που γεννήθηκα.
Αλήθεια τι ειρωνεία!
Άρα ποιος να φταίει;
Ξαναφύγαμε πάλι, στην απουσία μας τα λεμόνια θα μαραγκιάσουν θα πέσουν χάμω, οι ρίζες όμως θα κρατήσουν να μας περιμένουν πάλι σαν την ελληνικότητα που ποτέ δεν χάνεται…
Καλοκαίρι 2011, Πύλαρο Κεφαλληνίας
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
23 σχόλια:
...μεγάλη ευαισθησία
δοσμένη σε "μικρή" δόση!...
Γαβρίλη μου,
αυγουστο...καπνισμένος, γελαστός, πιο ...φωτογενής από ποτέ...
πίστεψέ με,
απορώ για τα χρόνια της λεμονιάς σας!
Θρεμμένη, δροσερή, καρπερή!
Οι δικές μας,
χρόνια πριν, χαλούσαν τα λεμόνια,
τ' άνοιγαν στη μέση... μαζί και οι πορτοκαλιές ...
μα "πέθαναν" σχεδόν από την ρίζα!
Ο αδελφός μου, μου είπε ότι ξανάβγαλαν κλαδιά από την γη...
μα η δική σας!!!!!!!!!!!
Μακάρι να είστε καλά, να την δείτε και να σας χαίρετε...
Φιλιά την Ορτανσία σου,
Υιώτα
Συμπυκνωμένες αναμνήσεις και καταγραφή μιας ολόκληρης διαδρομής...
Να την ανταμώνεις για πολλά χρόνια και να χαϊδολογάς τα φύλα της..
Τα σέβη μου!
mano, gracias που ξαναρχισες να γραφεις, τα γραμμενα σου μου κρατουν συντροφια στις ατελειωτες ωρες της εργασιας μου & τα λατιν momentos σου με κανουν και θυμαμαι τα παλια μου 30 χρονια πριν στο Μεξικο & dios te bentiga.
from a visitor from Fpo, Armed Forces
Μη μου πεις ότι έφυγες και είδηση δεν πήρα.
Η λεμονιά σου κρατά τις ρίζες της αλλά κι εσύ έχεις τόσα πίσω σου να τη δροσίζουν.
Asi que terminaron yus vacaciones, espero que la pasaron muy bien. Yo estoy todavia en la isla.
Un abrazo y saludos a los tuyos!
αγαπητή μου Υιώτα,
Ξναέδωσα σημεία ζώής αλλά αυτο το (μεγάλη ευαισθησία δοσμένη σε μικρή δόση)
με κολακεύει, thanks
Εφέτος κατ εξαίρεση η λεμονιά ήταν φορτωμένη λεμόνια, πόσα μπορείς να φας ή να κάνεις λεμονάδες,
πάντως ήταν ένα από τα καλύτερά μου καλοκαίρια ακόμα κι από απόψεως καιρού, το βραδάκι έκανε ψύχρα χρειαζόσουν ελαφρύ σακάκι...
χαιρετισμούς Δημήτρη
χαιρετώ, ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου γιαγιά Αντιγόνη, γράφεις: (Συμπυκνωμένες αναμνήσεις και καταγραφή μιας ολόκληρης διαδρομής...)
Η σκέψη σου είναι τόσο αληθινή ώστε τρομάζω όταν αρχίζω να σκέφτομαι αυτή την 'διαδρομή' είναι τόσο πολύπλοκη, πολύχρωμη, ώστε με κάνει να αμφιβάλω αν ήταν πράγματι ο εαυτός μου, ή ένα όνειρο...
Χίλια ευχαριστώ
χαιρετώ
Γαβριήλ
Es un placer para mí sabiendo que tengo un amigo lector en las fuerzas armadas de los E.U.
Χάρκα πολύ, πρώτον που σας αρέσουν τα γραπτά μου, μετά ότι καταλαβαίνεις την γλώσσα του Θερβάντες, μετά ότι τα άρθρα μου σου δίνουν ένα παράθυρο διαφορετικότητας από την ζωή του στρατού.
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου αυτό.
Πάντα φιλικότατα
Γαβριήλ y gracias por su comentario
Φίλε μου είσαι υπέροχος με το δέσιμο που έχεις με την πατρική μας γη.
Σας βλέπω όλους σας μπροστά στη συνομίλική σου λεμονιά και σας θαυμάζω
Σου έυχομαι κάθε χρόνο να μπορείς να κάνεις ένα προσκύνημα στην πατρίδα. Μεγάλο πράμα πίστεψέ με
Νάσαι καλά φίλε
Καλημέρα φίλε Γαβρίλη, καλώς όρισες στην σελίδα σου καλό χειμώνα .Μας συγκίνησες όπως πάντα με την όμορφη και τόσο συναισθηματική σου ανάρτηση,πάντα γεμάτος ευαισθησίες και αγάπη για την ιδιάιτερη πατρίδα μας.Έχεις δίκιο κι εγώ που πηγαινοέρχομαι τακτικά, κάπως έτσι νοιώθω.Όταν είμαι εκεί ριζώνω ,νοιώθω ότι ξαναγεννιέμαι.Το δέντρο σου με συγκίνησε ,γιατί μου θύμισε το δικό μου ,όχι λεμονιά,αλλά πορτοκαλιά η οποία δεν ήταν συνομίλικη με μένα ,αλλά με τον πατέρα μου .Έζησε εκατό δέκα χρόνια,πάντα με καλωσόριζε γεμάτη γλυκά πορτοκάλια .Όμως εφέτος δεν άντεξε περισσότερο .Με πολύ πόνο και νοσταλγία αναγκάστηκα να την αποχαιρετίσω.Ελυπήθηκα πολύ που εφέτος δεν μπορέσαμε να συναντηθούμε.Ελπίζω του χρόνου να βρεθούμε.Εύχομαι πάντα να γυρίζεις κάθε χρόνο χαρούμενος με την οικογένεια σου στο τόπο που γεννήθηκες.Δεν θα σου γράφω πιά με το όνομα Κατερίνα,αλλά με το καθαρά κεφαλονίτικο Κάτε, γιατι είδα ότι και στου φίλου μας του Ντένη τη σελίδα υπάρχουν κι άλλες Κατερίνες ,ίσως και στη δική σου σελίδα να γράφουν με το ίδιο όνομα και για να μην υπάρξει μπέρδεμα το άλλαξα,Χαιρετώ ΚΑΤΕ
Ήξερα ότι ήσουνα στα Μύθημνα, κι εμείς πάλι στην ζέστη της Αθήνας,
Sí terminaron las vacaciones que vamos a hacér
Αλλά φίλε όλα καλά...
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Φίλε Ντένη, κάνει μια ζέστη, μια υγρασία, 7 η 'ωρα βραδυ κλεισμένος μέσα έξω βρέχει κι εμείς περιμένουμε τον Κυκλώνα, με ότι αυτό μας φέρει εκτός από το ξενύχτι...
Ναι το ταξίδι στην Ελλάδα ήταν ένα όνειρο, αλλά τώρα είμαστε (το σπίτι) σε χαμπηλή επιφάνεια ΑΡΕΑ C και περιμένω με τις αντλίες για να βγάλω τα νερά αν πλυμηρίσει το υπόγειο το οποίο είνι 8 πόδια κάτω από την επιφάνεια αν όμως φύγει το ρεύμα ε! τότε...
Καλή νύχτα και καλή τύχη την χρειαζόμαστε
Ευχαριστώ Γαβριήλ
Ήρθατε, ήρθες κι έφυγες κιόλας!!!
Τηλεφώνησα και γω αλλά δε σας πετύχαινα. θα τα πούμε όμως πια, γύρισα και γω... Καλά να είστε όλοι. Το λέω κι από δω:Χάρηκα πολύ σαν σε άκουσα στο τηλέφωνο. Δώσε χαιρετισμούς στην κ. Ορτανσία
Αφηνω αυτό το γρήγορο μήνυμα με πολλούς χαιρετισμούς κι από το Νίκο.
καλημέρα αγαπητή μου Κάτε,
Το όνομά σου πραγματικά Κεφαλλονίτικο, θυμάμαι παλαιά υπήρχε και το Σιόρα Κάτε, ακόμα θυμάμαι κι ένα βαπόρι το ΚΑΤΕ του Λυκιαρδόπουλου, όλα αυτά μας εξηγούν ότι το Κεφαλονίτικο Κατερίνα είναι πραγματικά το Κάτε.
Σκέπτομαι είμασαν τόσο κοντά κι όμως με το τρέχα, τρέχα του καλοκαιριού δεν συνανατηθήκαμε,
ίσως του χρόνου με το καλό.
Περάσαμε πολύ ωραία στην Πύλαρο, τουλάχιστον χορτάσαμε μπάνια,
ναι πράγματι η λεμονιά μου με-μας περίμενε, συγκινητικό αυτό ε!
Μετά όσα χρόνια και να περάσουν, όσες κουλτούρες και να γνωρίσεις το μέρος που γεννήθηκες είναι αξέχαστο μοναδικό...
Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Ήρθαμε, οι υποχρεώσεις μας δεν μας επέτρεπαν πιο πολύ καιρό στα πάτρια εδάφη,και μας υποδέχθηκε ένας καιρός με βροχές ακόμα και κυκλώνας, αλλά έτσι είναι τα μέρη αυτά...
Με την παρέα που είχα στο σπίτι στην Πύλαρο, σπανια ήμασταν μέσα, πάντοτε γυρίζαμε, αλλά όλα καλά, γέμισα τις μπαταρίες που λένε για έναν χρόνο ακόμα...
χαιρετισμούς από όλους μας σε Νίκο, παιδιά,
ευχαριστώ
Γαβριήλ
Ώστε επέστρεψες, έστω για λίγο
νομίζω πως φτάνει κι έτσι
τα άλλα τα κουβαλάς μαζί σου έτσι κι αλλιώς
την αγάπη μου
meggie, Ευχαριστῶ για την επίσκεψή σου,
Για άλλη μια φορά χαρήκαμε Ελλάδα
χαιρετώ
Γαβριήλ
κ.Γαβριηλ,
πολύ ωραία αυτά που γράψατε. Μακάρι να μπορείτε κάθε χρόνο να επισκέπτεστε τα πάτρια εδάφη και να κάνετε το προσκύνημα.
Όλοι έχουν μια "λεμονια" να τους περιμένει στα πατρικά τους. Αρκεί όλοι μας να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα. Για εσάς του εξωτερικού είναι δύσκολο, αλλά η τακτική επίσκεψή σας στην Κεφαλλονιά δηλώνει και την αγάπη σας.
Το ίδιο διάστημα ήμουν και γω στην Κεφαλλονιά.Νιώθω σαν να κάνἄμε μαζί διακοπές, έστω και άν δεν σας ξέρω και δεν σας έχω δει από κοντά.
Το χωριό μου είναι κάπου κοντά στην Πυλαρο, στα Χαλιωτάυ της Σάμης.
Από 1ης Σεπτεμβρίου θα εργάζομαι στο Γυμνάσιο της Σάμης, αφήνοντας για ένα χρόνο την γυναικα μου και τα 4 παιδιά μου στην Πάτρα. Αν και θα είναι δύσκολα για την οικογένειά μου, το θεωρώ ευλογία να ζήσω στα χώματα της Κεφαλλονιάς.
Θα την πορσέχουμε το χειμώνα για να ξαναέλθουν οι ταξιδιώτες του καλοκαιριού.
Καλό χειμώνα,
όπως λέμε μετά τις διακοπές
Χαράλαμπος Στανίτσας
Αγαπητέ μου κ Στανίτσα,
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σας στην "ΠΥΛΑΡΟ"
Μια παροιμία λέγει ότι όποιαν πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις Κεφαλονίτη από κάτω.
Ίσως να το έχει η ράτσα μας ή ακόμη και το νερό του νησιού μας.
Το επώνυμό σας γνωστό μάλιστα κάποτε επισκεπτόμουν την Ιστοσελίδα Ι.Μ. Αγίας Βαρβάρας... Πατρών ο Ιερέας έχει το ίδιο επώνυμο με εσάς...
Το γυμνάσιο Σάμης, σε αυτό πάνε και τα παιδιά από την Πύλαρο.
Σας εύχομαι καλή και όμορφη διαμονή στις Κεφαλλονίτικες ρίζες σας αν και μακρυά από την οικογένεια είναι δύσκολο να επιτευχθεί,
χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
Να είστε καλά κ.Γαβριήλ.
Ο ιερέας από την Αγ.βαρβάρα Πατρών είναι ο πατέρας μου και την διαχείριση στο μπλόγκ της Αγ.βαρβάρας την κάνω εγώ.
Έφτιαξα όμως και ένα προσωπικό για να μην μπλέκω τα εκκλησιαστικά με τα προσωπικά και τα πολιτικά.!
Χαράλαμπος Στανίτσας
Αγαπητέ μου κ. Στανίτσα
Πολύ ωραία,
Η Ελληνική παράδοση θέλει πάντα Ιερέας και δάσκαλος να συμβαδίζουν.
Έτσι μεγάλωσα κι εγώ στην Κεφαλονιά ο Δάσκαλός μας στην κοινότητα Μακρυωτίκων Πυλάρου ήταν γιος του Ιεαρέα μας, επώνυμον Μακρής...
Συγχαρητήρια
Γαβριήλ
Καλώς ήλθες φίλε μου ΣΚΡΟΥΤΖΑΚΟ,
σου εύχομαι καλό μήνα...
χαιρετώ
Γαβριήλ
Αγαπητέ κ. Γαβριήλ, πέρασα να σας πω μια καλησπέρα από Αθήνα! Το ιστολόγιό σας το ανακάλυψα από την πρόσφατη επίσκεψή μου στο ιστολόγιο του κ. Ντένη. Είμαι Κερκυραίος και στο ξεκίνημα της καριέρας μου ως εκπαιδευτικός, είχα διοριστεί στα Διβαράτα της πανέμορφης Κεφαλονιάς. Εδώ και 26 περίπου χρόνια ζω με την οικογένειά μου στην Αθήνα. Θα ήθελα να σας συγχαρώ για το αξιόλογο ιστολόγιό σας, που μας ταξιδεύει στο όμορφο νησί σας!!!
Να είστε καλά και του χρόνου να το επισκεφθείτε...
Με εκτίμηση
Αντώνης Κρασάκης
Αγαπητέ μου κ. Κρασάκη,
Δεν ξέρεται πόσο χαίρωμαι όταν "συναντόμαι" σε αυτήν μου την Ιστοσελίδα με ανθρώπους όπου έχουν κατά κάποιον τρόπο ζήσει και γνωρίσει την Πύλαρο.
Ναι μάλιστα το δημοτικό σχολειο Διβαράτων, εγώ πήγαινα στο Μακρυωτίκων, ήταν μια εποχή όπου υπήρχαν αρκετά παιδιά, τώρα όλα τα σχολεία έχουν ενωθεί στο σχολείο Μακρυωτίκων.
Στα Διβαράτα είμεθα σε μια εορτή νομίζω εορτάζουν την Αγά Παρασκεύη κι έκαναν χορό στην πλατεία, η οποία είναι καινούργια...
Μέχρι τώρα έχω καταφέρει και πάω-με κάθε καλοκαίρι στην Κεφαλλονιά...
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
με εκτίμηση
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου