Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Μια Λαμπρή, χωρίς ημερολόγιο!


Ευχόμαστε σε όλους σας, επισκέπτες, αναγνώστες, φίλες και φίλους της ιστοσελίδας «ΠΥΛΑΡΟΣ» μια χαρούμενη Λαμπρή, έναν Αληθινό Χριστό Ανέστη και του χρόνου να είμαστε υγιείς, να τα ξαναπούμε. Χρόνια σας ΠΟΛΛΑ.
  


Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε από την Νέα Ορλεάνη, το δέλεαρ για τους Έλληνες ναυτικούς ήταν η υπόσχεση του εφοπλιστικού γραφείου της Νέας Υόρκης  ότι όσο καιρό θα διαρκούσε  θα έστελνε μηνιαίως ένα ποσοστό του μισθού μας στις οικογένειές μας στην Ελλάδα. Λίγοι  Έλληνες ναυτικοί το διακινδύνευσαν  να μπαρκάρουν, έτσι για  πλήρωμα συνάχθηκε κάθε καρυδιάς καρύδι  πολλών εθνικοτήτων.   Ήταν η εποχή του πολέμου στην μέση Ανατολή όπου οι Αγγλο-γάλλοι είχαν   βομβαρδίσει στην Αίγυπτο το Σουέζ και είχε κλείσει το κανάλι. Τα ναύλα είχαν εκτονωθεί στα ύψη  Ένα ταξίδι  που κράτησε 120 μέρες πέλαγος μέχρι να φτάσει στον προορισμό του.

Θα ήταν κάπου στις αρχές Απριλίου, ταξιδεύαμε στο πέλαγος  νύχτα μέρα με φορτίο ρύζι. Από Recife  Βραζιλία περάσαμε τον νότιο Ατλαντικό, καβατζάραμε το ακρωτήριο της καλής ελπίδας Νότιο Αφρική και σταματήσαμε για καύσιμα και τρόφιμα, στο Port Elizabeth Νοτιοαφρικανική Ένωση.  Μετά  θα περνάγαμε τον  Ινδικό Ωκεανό προορισμός μας ήταν  το λιμάνι του Chittagong  Μπανγκλαντές, στην θάλασσα της Βεγγάλης. 
Σε αυτό το αργοκίνητο βαπόρι (5 μίλια την ώρα) στη μέση του Ατλαντικού είχαν πάθει ζημιά τα ψυγεία, οπότε υποχρεωθήκαμε να πετάξουμε τα νωπά τρόφιμα, μαζί βούτυρα κι αυγά  στη θάλασσα. Έτσι φθάσαμε στο Port Elizabeth μπορώ να πω πεινασμένοι…


Παραγγείλαμε στον τροφοδότη να μας φέρει αμέσως παϊδάκια αρνίσια, σαλάτες, φρέσκο ψωμί, λεμόνια, και φρούτα. Ο  μάγειρας  άναψε το μαντέμι της κουζίνας κι έψηνε χωρίς διακοπή μέχρι να χορτάσει ο κόσμος,  όσοι Έλληνες ήμασταν μέσα (οι περισσότεροι ξένοι) αρχίσαμε τις ευχές του Πάσχα, και του χρόνου στα σπίτια μας, κάποιος φώναξε,  κάπου εκεί κοντά, σε αυτές τις ημέρες  ήταν η μεγάλη εβδομάδα, γιατί μετά ποιος ξέρει σε τι πέλαγος, σε τι λαούς   θα βρισκόμασταν «κι αν θα δούλευαν τα ψυγεία πάλι προβλήματα θα είχαμε που δυστυχώς δεν ξαναδούλεψαν»

 Όπως πράγματι μετά πήγαμε Κολόμπο Σρι Λάνκα,  Βιρμανία, σημερινή Μυανμάρ  γεμάτη ολόχρυσες βουδιστικές Παγόδες,  για να καταλήξουμε στο Chittagong  Bangladesh, όλοι Μουσουλμάνοι. 


Γαβριήλ Παναγιωσούλης



15 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Χωρίς ημερολόγιο μπορεί… όμως όλα, μα όλα, είναι φορτωμένα συναίσθημα.

Feliz Semana Santa, amigo!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Αγαπητέ Γαβρίλη
σου εύχομαι απο καρδιάς ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ κοντά στους αγαπημένους σου, να βιώσετε ένα μοναδικό Πάσχα, όπως μοναδικές είναι και οι αναμνήσεις σου που καταγράφονται συνεχώς σαν ημερολόγιο καταστρώματος,και μας συνεπαίρνουν.
Πλούσια ζωή, γεμάτη συναίσθημα!
Πάντα έτσι σου εύχομαι.
Με εκτίμηση
Χαρά

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά ,καλή Ανάσταση φίλε Γαβρίλη .Το φώς της Αναστάσεως να ζεσταίνει πάντα τις καρδιές όλων.Εσείς οι ναυτικοί είσαστε ήρωες , πολύ δυνατοί άνθρωποι σας θαυμάζω, κουβαλάτε όλο τον κόσμο στη μνήμη σας και είσαστε φορτωμένοι με όμορφες και άσχημες αναμνήσεις μιας ζωής γεμάτη κινδύνους, καταγράφοντας τες μας διδάσκεις πολλά και κυρίως στα νέα παιδιά που είναι πολύ καλομαθημένα .Τις ευχές μου και πάλι για χαρούμενη Ανάσταση με την οικογένεια.Κάτε

Μαριάνθη είπε...

Πολύ αγαπητέ μας κύριε Γαβριήλ με την όμορφη οικογένειά σου, εύχομαι με όλη τη θέρμη της καρδιάς να περάσετε με υγεία και κατάνυξη την Αγία και μεγάλη Εβδομάδα που θα φέρει την Ανάσταση και το Φως της χαράς.
Φεύγω συγκινημένη ιδιαίτερα από το κείμενο που διάβασα.
Πολλούς χαιρετισμούς.

pylaros είπε...

Ήταν τότε που δεν μπορούσαμε να μετράμε τις μέρες, παρά μόνο άλλη μια ανατολή και δύση του ήλιου.

Ευχαριστώ φίλε μου,
Buen viaje, más felicidades.
Felices Pasquas
saludos
Gabriel

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Ευχαριστώ για τις ευχές σου, να έχεται καλό Πάσχα, μια χαρούμενη Ανάσταση,

Υπήρχε κάποτε μια εποχή όπου δεν μετράγαμε τις μέρες, αλλά την ανατολή και δύση του ήλιου στο πέλαγος, αφού δεν είχαμε τα μέσα παρά μόνο τα σήματα ΜΟΡΣ.
Από αυτές τις εποχές, μου έμειναν στη μνήμη μου, τα εφηβικά μου 13 ολόκληρα χρόνια πέλαγος, είναι ORIGINAL και διαφορετικές περιπέτειες,
Σήμερα που το σκέπτομαι από το χουζούρι της φωλιάς μου, μου φαίνοντε απίστευτα, απάνθρωπα, ωμά, αλλά όμως είναι αυτά τα περιστατικά που συνέβαλλαν ωστε να βλέπω την κοινωνία κάπως διαφορετικά...
Αχ! είναι ένα θέμα όπου όταν δοκιμάζω να το αναλύσω η γραφή μου ρέει ασταμάτητα με πνίγει, σταματώ κι αλλάζω σελίδα συνταυτίζομαι με το σήμερα, για να υπάρχω.!


Ευχαριστώ πολύ
Καλό Πάσχα
Με αγάπη κι εκτίμηση
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη, ευχαριστώ για τα λόγια σου αυτά (Φεύγω συγκινημένη ιδιαίτερα από το κείμενο που διάβασα.) κατάλβες πολύ την σημασία της ιστοριούλας αυτής, μα και τη σημασία που δίναμε εμείς τα παιδιά σε αυτούς που αφήσαμε πίσω στα πάτρια χώματα...

Σας ευχόμεθα όλοι μας Καλό Πάσχα, χαρούμενη Ανάσταση

Με αγάπη

Γαβριήλ και οικογένεια

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κάτε!
Τότε τον καιρό που ταξίδευα, δεν υπήρχε άλλη λύση, έπρεπε να βγει το μεροκάματο, αλλά ήμασταν παιδιά και δεν μας πείραζε, το παίρναμε αψήφιστα.

Πάντως με τις συνθήκες του τότε γυρίσαμε όλο τον κόσμο. Σήμερα έχουν παραμείνειοι μνήμες οι οποίες αρνούνται να σβήσουν, αλλά επιμένουν να μου κρατούν συντροφιά τώρα που ασπρίσαν τα μαλλιά.

Σου εύχομαι καλό Πάσχα, χαρούμενη Ανάσταση
Ευχαριστώ
με αγάπη
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Καλησπέρα φίλε μου.
Ατέλιωτες οι θαλασσινές σου ιστορίες και χαίρομαι που τις θυμάσαι όλες στην ώρα τους.
Το φαντάζομαι αυτό το ταξίδι χωρίς φαϊ
Καλή Ανάσταση και χαρούμενο Πάσχα σε σένα και όλη την οικογένεια.

pylaros είπε...

Καλό Πάσχα, χαρούμενη Ανάσταση Σκρουτζάκο,

Ευχαριστώ

Χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε Ντένη,

Αυτές οι παλιές αναμνήσεις ρίχνουν αλατοπίπερο στη σημερινή μας ζωή.

Αν φανταστώ πόσες Λαμπρές έχω περάσει, μακριά από την Ελλάδα, από εκκλησίες και παπαάδες, μακριά από τα ήθη και έθιμα τα ελληνικά,

Αλλά για τώρα ισχύει το σήμερα, λοιπόν καλό σας Πάσχα, χαρούμενη Ανάσταση,

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου Γαβριήλ,
πολλές οι αναμνήσεις σου κι όπως κι
άλλες φορές σου έχω γράψει, έχεις
μια ζωή γεμάτη κι αυτό μετράει.
Απο καρδιάς σε σένα και στην
οικογένειά σου εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, με υγεία, ελπίδα, αισιοδοξία, με την πίστη πως μετά την νύχτα ξημερώνει η μέρα, πώς το σκοτάδι διαλύεται από το φώς, πώς ύστερα απο την κάθε Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Αυτό ισχύει
για όλους μας.
Χαιρετιμούς, με αγάπη κι εκτίμηση
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Aγαπητή μου Ρισσιάνα,

Ευχαριστώ για τις ευχές σου, όπως και εις εσένα σου ευχόμαστε Καλό Πάσχα, Χαρούμενη Ανάσταση.

Όσο για τις αναμνήσεις είναι κάτι που είναι πολύ δύσκολο να το αποφύγεις, έχουν κι αυτές τη θέση τους στη σημερινή πράγματι γεμάτη ζωή μου.
Σε ευχαριστώ πολύ,
με αγάπη
Γαβριήλ

υ.γ. Παρακολουθούσα ένα ντοκυμαιντέρ μιας ηλικιωμένης Ουκρανής εβραίας 83 ετών με κόρες δασκάλες στο σύστημα της Ν.Υ.
Έλεγε την ιστορία της το πως γλύτωσε από τους ναζί, ρώσους κλπ... πάντοτε κουβαλούσε στην τσέπη της ένα κομμάτι ψωμί.
Ε! μέχρι σήμερα όπου πάει μέσα στην τσάντα της θα βρεις ένα κομμάτι ψωμί....
το εκμυστηρεύτηκε η κόρη της...

Αστοριανή είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Γαβρίλη μας.
Απ΄όλους μας,

και πάντα με αγάπη.
Υιώτα-Δημήτρης

pylaros είπε...

Χρόνια Πολλά σε όλους σας αγαπητή μου Υιώτα,

Χριστός Ανέστη,


Με αγάπη
Γαβριήλ