Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Καλό Φθινόπωρο...


                                            Σύννεφα

Τελευταίες μέρες του Αυγούστου, μεθαύριο μπαίνει ο Σεπτέμβρης 2012, είμαι πάλι εδώ στα παλιά μου λημέρια,   εύχομαι σε όλους τους αγαπητούς μου αναγνώστες, φίλους  κι επισκέπτες του «Πύλαρος» καλό μήνα, καλό φθινόπωρο.


Έτρεχα όλο το καλοκαίρι,  τούτη τη φορά με ταξίδευαν τα σύννεφα,  μια με ανέβαζαν, μια με κατέβαζαν, μέχρι τουλίπες από  μαλλί της γριάς παρουσιαζόταν μπροστά μου, που όμως ήταν σύννεφα. Με φύσαγαν λες και ήμουν πούπουλο, που όμως δεν ήμουν, αλλά κόκκαλα και σάρκα τυλιγμένα σε ανθρώπινο δέρμα, δεμένος σε ένα κάθισμα,   ως και  πάνω απ το Λονδίνο με μετέφεραν για να δω λέει την υδρόγειο σφαίρα προς τιμή των Ολυμπιακών που καμάρωνε στο Χήθροου,  μια και ήμουν Έλληνας, που το έμαθαν όταν με ρώτησε, αυτός που ερευνούσε με τις χερούκλες του μέσα στην  χειραποσκευή μου.


Όχι  δεν μ’ έφερε στο νησί μου πελαργός, αυτά είναι για τα μικρά παιδιά, αλλά ένα σκαφίδι που έπλεε στον αφρό της θάλασσας.

Στο δρόμο μου συνάντησα και το σκαφίδι του μακαρίτη του Οδυσσέα ελλιμενισμένο στο Μεγανήσι.  


Μετά στην Πύλαρο, βρήκα την Ιθάκη μου,   έπεσα   ανάμεσα σε άγριες χαράδρες, σε ξεροπόταμα, σε  κακοτράχαλες ράχες  από απέραστα σπάρτα, γαϊδουράγκαθα, μάζες από πουρνάρια, συννεφιασμένες βουνοκορυφές,  πέτρες, κουφάρια από τραγιά, κέρατα και προφήτες.  



Του τόχα υποσχεθεί να συναντηθούμε,  παλιός συνάδελφος ναυτικός, μαζί ξεζούμισαν τα νιάτα μας οι γοργόνες,   έτσι  πήγα στο Θιάκι   να συναντηθούμε μετά από 56 χρόνια,  σαν άλλος Οδυσσέας, που όμως δεν ήμουν. Πήγα να ξαναζήσουμε νοερώς τα νιάτα μας, αυτά που σημάδεψαν οι  δυο μάγισσες.


 Κάποτε λοιπόν στην Κούβα   ήμασταν οι διαλεχτοί  είχαμε την τύχη  να μας φωνάξουν στο σπίτι τους, οι δυο καλλονές Καλυψώς, το φέραμε σαν παράσημο ανδρείας,  έτσι τα δυο ουρί μας κέρναγαν  ρούμι και λιχουδιές κι εμείς σαν μαχαραγιάδες ανταγωνιζόμαστε  ποιος θα πάρει την πιο όμορφη, μέχρι που  τις ανταλλάξαμε,   πάνε από  τότε πολλά χρόνια, οι αναμνήσεις  δεν σβήνουν, μας έμεινε  η  ικανοποίηση, ότι ήμασταν νικητές και οι δυο μας.

Σήμερα της ζωής απόμαχοι, ο κάθε ένας μας εκεί που τον έριξε η τύχη, με κοινό παρονομαστή τον χρόνο, μετράμε τις ρυτίδες.
Το βραδάκι άφησα  το Θιάκι,   πήρα το ‘Ιόνιο Πέλαγος’  ένα καραβάκι και ξαναπήγα στην Πύλαρο, 40 λεπτά ταξίδι, και μετά με ρωτούσαν οι περίεργοι της προκυμαίας αν ξέρω  τι χρώμα θα έχουν τα χιλιάρικα, αυτά των νέων δραχμών που θα εκδώσει κρυφά η κυβέρνηση.  Έμεινα από την έκπληξη, γιατί να ρωτούν σκέφθηκα, μα  υπάρχει τέτοια αστάθεια;     
Μετά σκέφτηκα το πράσινο χρώμα, αυτό που είμαι συνηθισμένος,  αλλά άστα λέω, τα μαρούλια δεν φυτρώνουν το καλοκαίρι, πρέπει να κρυώσει ο καιρός λιγάκι και μετά θα παρθούν αποφάσεις.   
Μια ζωή γεμάτη μυστήριο…    

 Γαβριήλ  Παναγιωσούλης 

   



10 σχόλια:

Dennis Kontarinis είπε...

Καλή σου μέρα φίλε Γαβρίλη.
Καλωρόρισες στα παληά σου λημέρια.
Ωραίο το καλοκαίρι σου, όπως το περιγράφεις. Ξανάζησες όμορφες παιδικές στιγμές στο χωριό σου. Συγκινητική και η συνάντησή σου με τον παλιό σου συνάδελφο και απολαυστικές οι αναμνήσεις σας με τις Κουβανέζες. Όλο τέτοια....απολαυστικά θυμάσαι.
Καλό σου φθινόπωρο σε σένα και την οικογένειά σου και θα τα πούμε και προσωπικά.
Νάσαι καλά.

pylaros είπε...

καλημέρα φίλε μου Ντένη, καλώστονε στο σπιτικό μου.
Εύχουμαι να είναι καλή αρχή στα Μπλογκ μας ώστε να ξεκινήσουμε πάλι να σπάμε την μονοτονία εδώ στην ΝΥ.

Είπα να περιμένω μέχρι τον Σεπτέμβρη και μετά να' αρχίσω αλλά δεν άντεξα στον πειρασμό.

Εφέτος το καλοκαίρι αισθανόμουν κάπως κουρασμένος στο χωριό, αλλά τέλος καλό όλα καλά.

Καλό σου φθινόπωρο με την οικογένεια σου, προπαντός υγεία, εύχομαι σύντομα να πάμε για καφέ.

Χαιρετώ και σ΄ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ!!!! ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!! ΑΝΤΕ ΚΥΡΙΕ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΩ. ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΟΠΟΤΕ ΑΠΟΡΟΥΣΑ. ΤΩΡΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ.
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΠΟΛΑΥΣΑ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΣΟΥ. ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΑ , ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΠΥΛΑΡΟ.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ.
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

pylaros είπε...

Χάρηκα που άκουσα από εσένα αγαπητή μου Μαριάνθη,

ναι μάλιστα μέχρι να συνέλθει κάποιος από το ταξίδι ένεκα τη διαφορά ώρας πέρνει αρκετό καιρό.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, εύχομαι το καλύτερο,

χαιρετισμούς σε όλους σας

με αγάπη

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Έλα φίλε, είκοσι μία μέρες και φτάνει το φθινόπωρο.

Η φύση ξέρει, με τη σοφία της προετοιμάζεται και περιμένει. Το φως και τα χρώματα συνωμοτούν γι’ αυτό όπως κι εσύ που ύστερα από τις περιηγήσεις σου στα πάτρια εδάφη, επέστρεψες στο μεγάλο πανικό της καθημερινότητας.

Σου εύχομαι τα καλύτερα και να περνάς ωραία κι εκεί με την οικογένειά σου και την όμορφη παρέα σας!

Καλή σου μέρα!

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε μου Στράτο.

Όχι ότι βιάζομαι να έρθει το φθινόπωρο αλλά η γη γυρνά, και φέρνει τα πάνω κάτω, είναι ο νόμος της φύσης.
Τούτο το καλοκαίρι συνάντησα μια διαφορετική Ελλάδα, όχι ότι δεν πήγαινα στην θάλασσα για κολύμπι σχεδόν κάθε μέρα, αλλά συνάντησα μια ατμόσφαιρα βαρυά, απαισιοδοξίας, μια ατμόσφαιρα που όλος ο κόσμος κυτούσε να κουρνιάσει σε κάτι το σίγουρο, σε ένα απάγκιο, λες και περιμέναν θύελα κι όχι μόνο αλλά αισθάνθηκα σαν ψάρι έξω απ' το νερό, σαν να μην ανήκα στον χώρο που γεννήθηκα, en general una desconfianza, σα να έχω παίξει και χάσει το παιχνίδι.

Ίσως όμως να είναι και η ανημποριά της ηλικίας, ή ας πούμε και μια λανθασμένη μου εντύπωση.

Έτσι κι εδώ θα αρχίσουμε μια ανανεωμένη κοινωνική ζωή...
Το μέλον θα δείξει...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...τα μαρούλια δεν φυτρώνουν καλοκαίρι...

...Πόσα ακόμη έχεις να μας διηγηθείς,
Φίλε μας!
Καλώς επέστρεψες!

Υιώτα-Δημήτρης

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Αγαπητέ μου Γαβρίλη
Καλό Μήνα!
Χαίρομαι που σε φιλοξένησε η πατρώα γη,αν και σου μετέδωσε λίγα απ αυτά τα πικρά που βιώνει.Λυπάμαι που δεν ειδωθήκαμε...another time.
Με εκτίμηση πάντα
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Όπως το λεω (τα μαρούλια δεν φυτρώνουν το καλοκαίρι) είναι μεταφορικό, ότι είναι να γίνει, αν ποτέ γίνει θα γίνει μετά τον Νοέμβριο, οπότε τα μαρουλόφυλλα αν ποτέ υπάρξει πτώχευση, που ίσως να ΜΗΝ υπάρξει, θα μεταμορφωθούν σε πράσινα δολάρια...

χαιρετισμούς Δ.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Μάλιστα ξαναέζησα τα παιδικά μου χρόνια στην πατρώα γη, και ήταν ακριβώς όπως τότε όπου ήμουν παιδί, πολύ δύσκολη η μετάβασης σε άλλα μέρη της Κεφαλλονιάς ή οπουδήποτε αλού.
Όχι δεν είχα αυτοκίνητο εφέτος είπα να την βγάλω σαν τα παλιά χρόνια, κι εκάθησα δυο μήνες σχεδόν αλλά υπήρχε λεωφορείο για την θάλασσα κάθε μέρα για μπάνια, και μετά πήγα και στο Θιάκι, είναι τόσο κοντά μας και όμως τόσο μακριά από απόψεως συγκοινωνίας θα έπρεπε να πάω στη Σάμη, όπου κι επήγα.
Λυπήθηκα κι εγώ που δεν κατόρθωσα να ιδωθούμε, δεν είχα όμως μαζί μου ούτε υπολογιστή για μια κάποια συνενόηση...
παλαιότερα οι Άγγλοι έλεγαν ότι δεν υπήρχε τίποτε που να ενώνει την βόρειο Κεφαλληνία με την νότιο, ακόμη και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ήταν διαφορετικοί.
Ενώ οι νότιοι κεφαλλήνες ήταν κανταδόροι τραγουδούσαν, ακόμα και μίλαγαν σέρνονατς την φωνή τους, (Ληξούρι) εμείς στον βορά βουνίσιοι, τυροκόμοι, με μια πιο άγρια φύση...

Ευχαριστώ

Χαιρετισμούς

Γαβριήλ