Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Σε γειτονιά της Ολλανδίας



Κάποτε φθάσαμε στο Ρότερνταμ Ολλανδίας,  το βαπόρι πήγε για επισκευή και δεξαμενισμό στο Σκεντάμ   στον Dry  Dock New Waterway καθίσαμε αρκετόν καιρό 30 μέρες περίπου. 

 Ήταν ένας γάτος μαύρος, στο πέλαγος τριβόταν κάθε μέρα στα πόδια μου, λένε ότι τους γάτους τους πιάνει η λαμαρίνα του βαποριού και παθαίνουν ψυχικές αρρώστιες. Δηλαδή τρελαίνονται, για να μην τον πιάσει η  λαμαρίνα του είχαμε κρεμάσει στο λαιμό του μια κόκκινη κορδέλα με ένα χάλκινο μενταγιόν, ο χαλκός, το μπακίρι είναι το αντίδοτο.
Τον φωνάζαμε  Νεγρίτο είχε μπει στο βαπόρι από κάποιο λιμάνι της Ασίας.
 Ανάμεσα στους επισκέπτες ήταν και ο εφοπλιστής.
  

 O γάτος θεώρησε υποχρέωσή του να πάει να τριφτεί στα πόδια του, γούρλωσαν τα μάτια του, έβαλε τις φωνές, μαύρος γάτος στο βαπόρι μου είναι γρουσουζιά, είναι κακή τύχη. Να τον βγάλεις έξω, τι να κάνω την άλλη μέρα τον βάζω σε ένα τσουβάλι και το βραδάκι τον πάω περπατώντας προς το κέντρο του Σκεντάμ, πάω σε μια σκοτεινή γωνιά ανοίγω το τσουβάλι, ο γάτος έγινε καπνός. Εκεί κοντά ήταν κι ένα κέντρο χορού το De Vest Dance,  όπου πηγαίναμε κάθε βράδυ, πήγα λοιπόν στο κέντρο και μετά γύρισα στο βαπόρι.

Οποία η έκπληξή μου, πρωί, πρωί ο γάτος ήταν πάλι στο βαπόρι. Ρώτησα τους γηραιότερους τι μπορώ να κάνω, έτσι την άλλη μέρα, σαν βράδιασε, τον έβαλα πάλι στο τσουβάλι, μαζί με φίλο ναυτικό πήραμε  το τραμ απ το Σκεντάμ και πήγαμε  στο κέντρο του Ρότερνταμ, θυμάμαι έναν σταθμό  με μπλε γράμματα Central εκεί κατεβήκαμε με το τσουβάλι, στο ημίφως μιας οδού άνοιξα το τσουβάλι, ο γάτος το έβαλε στα πόδια, μετά  κάναμε βόλτα στο κέντρο ζητώντας γνωριμίες με κορίτσια. Πιάσαμε την συζήτηση με δυο κοπέλες (σοκολατιέρες τις ονόμαζαν οι ναυτικοί) συμφωνήσαμε να πάμε την επόμενη βραδιά στον κινηματογράφο να δούμε το «Ο χριστός ξανα-σταυρώνεται»  του Καζαντζάκη.
Δεν ήρθαν κι εμείς γυρίσαμε άπρακτοι στο βαπόρι για να πάμε την επόμενη στην γειτονιά του Κάτεντραχτ όπου ήταν γεμάτη από Έλληνες ξέμπαρκους ναυτικούς, μπαρ, γυναίκες και ότι ζητά η ψυχή του ναυτικού. Στο μπαρ του Κώστα και της Λούλας σερβίριζαν τους πελάτες έλληνες ξέμπαρκοι μέχρι να βρουν μπάρκο,  άλλοι πήγαιναν στο Seaman house σπίτι του ναυτικού Stella Maris εκεί τους παρείχαν διάφορες εξυπηρετήσεις, και μάθαιναν τα νέα για τα Ολλανδέζικα βαπόρια πια ζητούν πληρώματα, θα έπρεπε όμως να βγάλουν φυλλάδιο Ολλανδικό. Πολλοί το κατάφερναν.
Ένας που μας σερβίριζε στο μπαρ της Λούλας ήταν και ο Ηλίας Κ. μορφωμένος ευγενής με γλώσσες έλληνας εξ Αιγύπτου ζητούσε μπάρκο έτσι όταν ετοιμασθήκαμε μπαρκάρισε στο βαπόρι μας ως λαδάς μηχανής. Όμως είχε το μικρόβιο της χαρτοπαιξίας, παίζανε πόκα, πόκερ στο πέλαγος μέχρι να ξημερώσει, έχανε μέχρι τα τσιγάρα του.
Εν τέλει σε ένα ταξίδι για Αργεντινή πέθανε στο πέλαγος, τηλεγράφησαν στους δικούς του στην Ελλάδα αν θέλουν να τον στείλουν πεθαμένο, η απάντηση ήρθε γρήγορα ΟΧΙ.


Γαβριήλ Παναγιωσούλης


 



6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

kαλημέρα φίλε Γαβρίλη όπως πάντα γλαφυρότατος στις περιγραφές σου.Για την αγάπη που δίνει ο γάτος έχω ιδία πείρα, πιστός και αφοσιωμένος όπως και ο σκύλος.Περίμενα τηλεφώνημα σου το καλοκαίρι, για να συναντηθούμε,αλλά δεν ήρθε .Εγώ τηλεφώνησα δύο φορές αλλά κανείς δεν απήντησε, ίσως είχε φύγει ,η δεν ήσουν εκεί εκείνη την ώρα. Έμεινα δύο μήνες ,Ιούλιο και Αύγουστο, αρχές Σεπτεμβρίου επέστρεψα ,πολύ θα χαιρόμουν αν συναντιόμαστε γιατί ούτε το περασμένο καλοκαίρι συναντηθήκαμε. Εύχομαι να είσαι καλά να έρθεις και του χρόνου και ίσως συνατηθούμε τότε, καλό χειμώνα. Χαιρετώ .Κάτε

pylaros είπε...

Γεια σου αγαπητή μου Κάτε,

Ναι έχεις απόλυτα δίκιο, δεν σου τηλεφώνησα, στην Κεφαλονιά, όμως εφέτος δεν είχα αυτοκίνητο, μου ήταν δύσκολο να πηγαίνω ακόμη και στην Αγία Ευφημία, μετά ούτε και υπολογιστή μου έφερα στο χωριό εκεί που είχα αποθηκευσει το τηλέφωνό σου και τις ημερομηνίες που θα ερχόσουν, με συγχωρείς αλλά αν είμαστε καλά του χρόνου,

Δεν ξέρω αλλά εφέτος βρήκα μια αλλαγή σε πολλά πράγματα στην Κεφαλλονιά, εννοώ στην Πυλαρο,

Σε ευχαριστώ που επισκέφθηκες την Ιστοσελίδα μου και η φιλία μας παραμένει έστω κι αν δεν κατορθωσα να συναντηθούμε. MEA CULPA
Όπως βλέπες ο μαύρος γάτος μου έφερε γουρη

Χαιρετισμούς

Με αγάπη

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Τόσα λένε για τους μαύρους γάτους... Τι να πιστέψεις...
Θέλω να ξέρω που οφείλεται το ΟΧΙ των συγγενών του Ηλία...

Οι ιστορίες σου, τέλος πάντων, δεν έχουν τελειωμό!

pylaros είπε...

Κι εδώ στο σπίτι είχαμε έναν μαυρο γάτο αλλά για πάνε χρόνια μας άφησε χρόνους.

¨οσο το γιατί η οικογένεια του Ηλία είπε ΟΧΙ ξέρω ότι ήταν ανύπαντρος και είχε μόνο μια αδελφή στην Ελλάδα, εγώ στο ταξίδι αυτό είχα μείνει έξω στη Νέα Ορλεάνη μου το είπαν οι συνάδελφοι όταν ξαναγύρισα στο βαπόρι.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Πέρασα να διαβάσω και να σου αφήσω μια καλημέρα κύριε Γαβριήλ. Και να σου πω...συνέχιζε να μας χαρίζεις τη γραφή σου για να φεύγει ο νους μας. Πολλούς χαιρετισμούς.

pylaros είπε...

Την καλημέρα μου από μια βροχερή Νέα Υόρκη αγαπητή μου Μαριάνθη.
ευτυχώς που υπαρχουν και οι αναμνήσεις του παρελθόντως άμα τις συγκρίνεις με το σήερα βλέπουμε πόσο διαφορετικός ήταν ο τοτε κόσμος μας.
¨ομως εμείς μείναμε οι ίδιοι

Ευχαριστώ

χαιρετσμούς

Γαβριήλ