Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

21 Μαρτίου, Ημέρα Ποίησης




                        Παγκόσμια  ημέρα ποίησης,
Θα πρέπει  να εορτάζει όλη η ανθρωπότητα κι αυτοί που έχουν το χάρισμα να γράφουν ποίηση μα κι αυτοί που δεν το έχουν.
Όταν περάσει η ηλικία και σε πάρει αποκάτω ο οδοστρωτήρας της ζωής,  όταν παραμείνεις σε μια μεγαλούπολη, «Νέα Υόρκη» όπου είναι φτιαγμένη μόνο για ανθρώπους που παράγουν, τότε αρχίζεις να φιλοσοφείς και να βλέπεις την κοινωνία  με άλλο μάτι, αν μπορείς βάζεις μπροστά τις αναμνήσεις μια προηγούμενης σου νεανικής ζωής, ξαναζωντανεύεις στη μνήμη σου εμπειρίες κι ελπίζεις.
Αν όχι, τότε φιλοσοφείς την ωμή αλήθεια χωρίς παραισθήσεις και γράφεις ποιήματα.  
    
Αβάνα,

Την είδα που μου έγνεψε,
μες την παλιά Αβάνα,
το βλέμμα της περίεργο
μου έκοψε τον δρόμο.
                *
-Ναυτικός, είπε, ξέρω τι ζητάς
μπορώ να σου το δώσω,
την κοίταξα καλλίτερα
μου άνοιξε μια πόρτα.
                *
Της άφησα την πληρωμή
επάνω στο τραπέζι,
τελειώνοντας
πήρα την πληρωμή
κι έφυγα τρεχάτος.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης 
 **********************
Απόμαχος Ναυτικός,

Κάθε δάκρυ του γέρου που πέφτει,
ένα μπλε τριαντάφυλλο ανοίγει,
κάθε του ροδοπέταλο ένας καθρέφτης,
π’ αντανακλά μια ναυτική ιστορία.
                *
Σκύβει ο γέρος να μαζέψει δάκρυα
με αρώματα της νιότης ποτισμένα,
φουρτούνες, αγάπες, αναμνήσεις
σε ροδοπέταλα τυλιγμένα. 
                *
Μιλιά δεν βγάζει, τι να πει;
Τα’ ασήμια στους κροτάφους το γνωρίζουν,
άπιαστα όνειρα περασμένα,
σε μπλε τριαντάφυλλα μαραμένα. 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
 **********************************

ΣΩΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Κείνται τα σώματα χωρίς επιθυμία
παράλληλα σ’ ένα κρεβάτι σα νεκρά
και χτυπημένα απ’ τη ζωής την τρικυμία
διαλύονται στον θάνατο σιγά, σιγά.
                *
Ντυμένα στην ευκόσμια κοινωνία
με βακτηρία περπατούνε τας οδούς.
Φροντίζοντας να συντηρούνται στους καιρούς
μ’ οργανική και φυτική τροφοδοσία.
                *
Τις Κυριακές τους περπατούν στην εκκλησία
με Παυλικό το νου να βρούνε το Χριστό
που σα Θεός θα’χει και άλλη παρουσία.
                *
Κι όταν τους πεις κοπριά θα γίνουν μες το χώμα
μ’ ένα «Θου  Κύριε» ξεγελούνε το μυαλό
κι ανώφελα, το «Μνήσθιτί μου» έχουν στο στόμα!

Μάκης Τζιλιάνος
 Νέα Υόρκη, Μάρτιος 2013


Γαβριήλ Παναγιωσούλης






8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γαβρίλη,μη κοιτάζεις συνεχώς τα γκρίζα μαλιά σου ή υις ρυτίδες σου,ή τα πονάκια σου. Είναι εκεί για να σου θυμίζουν αυτά που έδωσες,αυτά παρήγαγες,αυτά αυτά που ακόμα δίνεις με τη παρουσία σου.Είναι τα δώρα που σου δίνει η ζωή για τη προσφορά σου.Είναι η αμοιβή σου.Σκέψου πόσο τυχερός που είσαι και αναλογίσου πόσοι άτυχοι δεν έζησαν να ακούσουν ευχαριστώ, να τους αποκαλέσει ένα μωρό "παπού" Προσπάθησε να αισθάνεσαι ευτυχής με την αλλαγή που φέρνουν τα χρόνια.Και προσπάθησε να είσαι ευτυχήε με αυτά που έχεις. Χαμογέλα.
Ν τ ί ν ο ς

Μηθυμναίος είπε...

Τι η κάτω βόλτα, λες πως σε πήρε φίλε. H ποίηση είναι το τραγούδι που ξεγελάει το χρόνο και εγώ παρατηρώ πως τώρα τελευταία μας δείχνεις και άλλα πράγματα… την άγνωστη ποιητική πτυχή του εαυτού σου.
Κι αν είναι αλήθεια αυτό που λένε πως η ποίηση αναπληρώνει αυτό που δεν μπορείς να ζήσεις, βλέπω να αναζητάς μια άλλη νιότη.

Κι αν μου επιτρέπεις να κάνω και μια αθώα παρατήρηση: Η παγκόσμια ημέρα της ποίησης είναι η 21η Μαρτίου. Ημέρα της εαρινής ισημερίας - Αρχή της άνοιξης!

Με τους χαιρετισμούς μου!

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε Ντίνο,
Σήμερα Κυριακή μια ωραία ηλιόλουστη ημέρα.Τα ποιήματά μου 2 είναι από την ναυτικη ζωή, το τελευταίο ποίημα είναι του Μάκη Τζιλιάνου.
Μου άρεσε το σχόλιό σου πάρα πολύ προπαντός (Προσπάθησε να αισθάνεσαι ευτυχής με την αλλαγή που φέρνουν τα χρόνια.Και προσπάθησε να είσαι ευτυχήε με αυτά που έχεις. Χαμογέλα.)

Αυτό το τελευταίο (προσπάθησε να είσαι ευτυχήε με αυτά που έχεις.) είναι τόσο αληθινό με κάνει να πετάω στους ουρανούς, όμως οι γύρω μου μουρμουρίζουν αχ νάχαμε κι εκείνο, νάχαμε κι αυτό, τότε αισθάνομαι ότι είμαι μόνος...

Ευχαριστώ πολύ
Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
ο κόσμος του Ποιητή είναι τόσο περίπλοκος πολλες φορες δύσκολος να τον εξηγήσεις δηλάδή ο ποιητής βλέπει ουρανό κι άστρα, κι ας είναι καταχνιά, λουλούδια κι αγάπες κι ας αισθάνεται κι ας είναι μονος.

Τα δυο ποιήματά μου είναι περιγραφή ναυτικής ζωής, σε περίληψη, το τελευταίο ποίημα είναι του φίλου Μάκη, ο οποίος καθρεφτίζει την σημερινή του κατάσταση...
Ναι το ξέρω ότι η ημέρα ποιητή είναι στις 21 Μαρτίου, αλλά είπα να γίνω εμπροσθοφυλακή οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν μετά.

Ευχαριστώ,
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου!
ΤΑ της Γουάσινγτων, τα ΕΙΠΑΜΕ
την Κυριακή!

Χαίρομαι που ...ξανοίχτηκες ποιητικά, με τα γνήσια θαλασσο-ταραγμένα σου ποιήματα
και τις *χαριτωμένες ...πονηριές σου* - αμαρτία γραμμένη... ίσον συγχωρεμένη!*

Καλή η φιλοξενία και του αγαπητού μας Μάκη Τσιλιάνου
με την ...σοννετική του γραφή!
Βαθύστοχος, ως συνήθως,

θα επανέλθω, πιο ξεκούραστη! Πολύς ο...δρόμος, Φίλε μου!
Χαιρετισμούς, περαστκά σου,
Υιώτα

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Υιώτα από μια παγωμένη ΝΥ.
Η Άνοιξη ως φαίνετια δεν μας θέλει.

ξεκουράσου, ο Μάκης ως συνήθως, όμως αυτό του το ποίημα αντανακλά την σημερινή ψυχή του.

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς Δημήτρη
με αγάπη

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Έτσι είναι φίλε Γαβρίλη.
Στην ηλικία των συλλογισμών πιά.
Χαμένοι μέσα σε μια πόλη που δεν ξέρουμε πως βρεθήκαμε.
Πολύ ωραία τα ποιήματά σου
Βέβαια του Μάκη είναι το κάτι άλλο.
Νάσαι καλά φίλε μου

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
αυτό το ποίημα που με εντυπωσιάζει είναι η φιλοσοφία του Τζιλιάνου.
Πόσο αληθινή!
χαιρετώ
Καληνύχτα

Γαβριήλ