Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Δεν είχα τίποτα, Όμως τα είχα όλα:





                 Δεν είχα τίποτα, όμως τα είχα όλα:
Η αιώρα  κρεμόταν  κάτω απ’ το σκεπαστό της βεράντας, εκεί έκανα τη σιέστα μου τα μεσημέρια  απολαμβάνοντας την ελαφρά θαλασσινή αύρα αυτή που προσπαθούσε να σπάσει την αποπνικτική ζέστη των τροπικών.  
Όταν  νύχτωνε οι βάτραχοι άρχιζαν να τραγουδούν και ήταν εκεί δίπλα μου στα χαντάκια του δρόμου, ήταν η παρέα μου, μια ομοιόμορφη  συναυλία κουάκ, κουάκ βρεκεκέξ λες κι έπαιζαν προς τιμή μου, μετά τους συντρόφευαν το ζουζουνιτό των πτερωτών τροπικών ζωυφίων, αυτών που είχαν καταλάβει την φθοριούχα λάμπα της κολόνας του δρόμου. Όλα αυτά προς τιμή μου. Σαν νύχτωνε τα  κουνούπια ορμούσαν λες και ήταν καταδιωκτικά αεροπλάνα, ο ιδρώτας έβρεχε το κορμί και το άφηνε με μια υγρή δροσιά λες και ήταν θαλασσινή αρμύρα.
Από κάπου μακριά ακουγόταν μουσική, με γυναικεία γέλια και φωνές μεθυσμένων ναυτικών.

Η αποπνικτική ζέστη της νύκτας  προμήνυε βροχή.
Άρχισε να βρέχει, μπήκα μέσα στο σπίτι, εκεί μια ανοιχτή αγκαλιά με περίμενε, η φωλιά μας όπως πάντα ζεστή υγρή κοίλη, η βροχή  ακουγόταν σαν ο Θεός να μας ρίχνει κουφέτα στα κεραμίδια, ένα  ακομπανιαμέντο ευτυχίας, οι βάτραχοι με την συναυλία τους μας νανούριζαν μέχρι να μας πάρει ο ύπνος.   
Ένας  άνδρας, μια γυναίκα μια αγάπη, μια συνέχιση της ζωής.
Σήμερα  τα έχω όλα, ακόμα και τριανταφυλλιές, με πλούσια όμορφα  τριαντάφυλλα, που  είναι γεμάτα αγκάθια.
Όμως μου λείπει η γαλήνη, το περιβάλλον, αυτό που συνόδευε η συναυλία των βατράχων, ήταν τόσο  καταδεχτικοί, τόσο ιδεαλιστές ώστε  δεν μου παραπονέθηκαν ποτέ τους για τίποτα… 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

  
     
Γαβριήλ Παναγιωσούλης 

8 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Πώς να μην αναπολείς εκείνη την ήσυχη ζωή, μέσα στην πολύβουη μητρόπολη του κόσμου…

Τώρα βέβαια έχεις άλλα πολλά δίπλα σου που ομορφαίνουν τη ζωή σου… τα παρακλάδια σου, τα παιδιά και τα εγγόνια σου… ακόμη και τα υπέροχα τριαντάφυλλά σου!

Να σ’ έχει καλά ο Θεός, φίλε, να απολαμβάνεις όλες όσες ομορφιές έχεις τώρα…

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
Αυτά που λες είναι αλήθεια αλλά μάλλον αναπολώ την ζωή της ηλικίας του τότε που δεν με έγνοιαζε τίποτα εκτός απο το ημερήσιο δηλαδή το φαγητό και η γυναικεία αγκαλιά.


Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου

Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Καλό μήνα αγαπητέ μου Γαβριήλ!!! Για σένα και την οικογένειά σου. Ευχάριστο, καλοκαιρινό μήνα με την ευχή να σε φέρει πάλι στη γενέθλια γη σου. Ένα όμορφο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι σαν τα λουλούδια που τόσο απλόχερα μοιράστηκες μαζί μας.

pylaros είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ αγαπητή μου Μαριάνθη.

Επιθυμώ τη γαλάζια γη με τις όμορφες θάλασσες ίσως για φετος να με κερδίσει η γη των τριαναταφύλλων μου...


ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...κι αν δεν πας, ...
Γαβρίλη μου,

κι εδώ ΚΑΛΑ είναι!

Χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

Κι όπως βλέπεις αγαπητή μου Υιώτα κι εδώ υπάρχει παράδεισος και μάλιστα τριανταφυλλένιος.


Αλλά τα της νιότης δεν ξεχνούντε, ή αλλιως είναι σα να πιστεύουμε ότι όπου γης και πατρίς

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Yπέροχες ομοργφιές οι αναμνήσεις σου καλέ μου φίλε Γαβρίλη. Να τις θυμάσαι πάντα. Είναι ένα κομμάτι από τη ζωή μας και είναι χαρά μας να τις φέρνουμε στο νου μας κάπου-κάπου.
Νάσαι καλά φίλε.

pylaros είπε...

ΟΙ αναμνήσεις είναι αυτές που μας κρατούν το ενδιαφέρον για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε

Ευχαριστώ σε φίλε Ντένη

χαιρετώ

Γαβριήλ