Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Καλημέρα,

 Καλημέρα, Good Morning, buenos días,   





Η θάλασσα ήταν  γαλάζια ήρεμη, ξελογιάστρα νανουρίστρα, κοιμόμουν στην αγκαλιά της, μα όταν θύμωνε γινόταν αφρώδη, μας χτύπαγε, μας χαστούκιζε, άνοιγε γκρεμούς υδάτινους έτοιμη να μας καταπιεί.  Ήτανε η παρέα μου στα  καλύτερά μου χρόνια και ήταν τόσο πολλά!!!

Σήμερα πια με περιτριγυρίζει η ασφυξία της τσιμεντένιας πόλης. Το  πράσινο του καλοκαιριού με πνίγει, μου φαίνεται  ότι ζω σε μια νεκρή πολιτεία. Ο λήθαργος της ζέστης, οι διά-κοπές  έχουν κόψει τον ομφάλιο λώρο της καλημέρας.


Κι εγώ επιμένω!  Επιμένω ανθρώπινα, για μια καλημέρα!
Αλήθεια τι παράξενος τύπος που είμαι;

Γαβριήλ Παναγιωσούλης  


8 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Σου στέλνω μια πολύ γλυκειά Καλημέρα με τον αέρα απο την Πατρίδα μας!
Υπάρχουν ακόμα κάποιοι Γαβρίλη που επιμένουν και περιμένουν "Καλημέρες", ακόμα κι αν θεωρούνται σωσμένες... τι περίεργοι άνθρωποι είμαστε!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.
Χαρά

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Χαρά,
Κάποτε πρωτόμπαρκος χωριατόπαιδο 16 ετών δεν έλεγα καλημέρα. Ο πλοίαρχος περνούσε στον διάδρομο του καραβιού. Εγώ δεν του έδωσα σημασία, συνέχισα να δουλεύω, με φώναξε και μου λέει.
παιδί μου γιατί δεν λες Καλημέρα;
Η καλημέρα είναι του Θεού.
Από τότε πιστεύω ότι η καλημέρα είανι του Θεού.

Ευχαριστώ, μου έδωσες την χαρά ότι εξακολουθώ να υπάρχω.

με αγάπη

Γαβριήλ

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Δε χρειάζεται να μ ευχαριστείς για τίποτα Γαβρίλη μου, μείναμε μόνοι σ αυτή την "Πόλη" και μια Καλημέρα τουλάχιστον τη λέμε απο καρδιάς.
Αλλωστε όπως λέει το τραγούδι, "μια καλημέρα είν αυτή πες την κι ας πέσει κάτω". Εσυ την είπες,εγω δεν την άφησα κάτω κι ανταπέδωσα.
Να σου εκμυστηρευθώ δε οτι ο λόγος που μ έδιωχνε η Αθήνα, οταν μέναμε εκεί, οτι έλεγες Καλημέρα σ άνθρωπο και σε κοιτούσε παράξενα. Δεν μπόρεσα να το χωνέψω ποτέ αυτό που είχα συνηθίσει στον Τόπο μου,να καλημερίζω δρομο -δρομο όποιον συναντούσα.
Καλή σου μέρα λοιπόν παράξενε τύπε!χαχαχα (πολύ μ άρεσε)

pylaros είπε...

Αυτό με το καλημέρα έχω να λέω ιστορίες που θυμίζουν μια ζωή αλλοτινή δική μου.
Κάποτε εδώ και πολλά χρόνια δούλεβα ταξί σε ισπανόφωνο μέρος.

Περνούσα λοιπόν από την αγορά και όταν πηγαινα προς ένα άλλο λιμάνι 10 χιλιόμετρα απόσταση γέμιζα με επιβάτες που πήγαιναν στο ίδιο μέρος.
το λιμάνι αυτό ονομαζόταν Ματίας,
όταν έλεγα Ματίας χωρικοί που είχαν κατεβεί από τα χωριά τους, νόμιζαν ότι τους λέω Μπουένοςντίας (καλημέρα) μου απαντουσαν λοιπόν,
καλημέρα. τους κοίταζα και θαύμαζα την ευγενική τους αφέλια.

A Matías= Buenos Días

Την καληνύχτα μου λοιπόν αγαπητή μου Χαρά μια και τώρα είναι εδώ η 7 εσπερινή με μια ζέστη και υγρασία που λυώνει ακόμη κα κόκκαλα.
με αγάπη

Γαβριήλ



Αστοριανή είπε...

...τί "καλημέρα" Γαβρίλη μου!
Βλέπω να τα "λετε" με τη Χαρά,,,
και εγώ, -με 2 1/2 μέρες Εμερτζενσυ στο Νορθ Χόσπιταλ !!! ...νομίσαμε ότι ήταν η καρδιά μου!!! (μας κοροιδεύει κι αυτή!!! κόντεψε να πέσει κάτω ο γνήσιος καρδιακώς-σερτιφάΙτεντ Δημήτρης... χτες επέστερεψα...
να νερο-ποτίσω τα καναρίνια μου!!!!!!!!!!!
τελικά, χολή ερεθισμένη διέγνωσαν!!!
ΕΙΜΑΙ καλά,
μα λιώνουμε από τον καύσωνα...
βε τον...φυσάμε, τον παγωνουμε, ΤΙΠΟΤΑ!
Και την Κυριακή;
Βάπτιση, στην Αστόρια... συγγενών,
άλλως ΔΕΝ θα πηγαίναμε...

Είδες πόσα νέα, με μια
Καλημέρα;;;;;;;;;;;

Χαιρετισμούς κυριολεκτικά καυτούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

Καλησπέρα αγαπητή μου Υιώτα,
έλειπα για το weekend μου τόπονε ότι τηλεφώνησες.
Το κυριότερο απ όλα είναι ότι είσαι καλά, τα αλλα όλα διορθώνοντε.

και σήμερα Κυριακή μπλεξίματα με παπαδες και βαφτίσια.
Η χολη δεν είναι τίποτα ενοχλεί δίαιτα χρειάζεται, εγώ δεν έχω μου την αφαιρεσαν.
Σήμερα ακόμη ζέστη αλλά κάπως φρεσκάρησε.

σου εύχομαι περαστικα, χαιρετισμούς Δημήτρη.

Με αγάπη

Γαβριήλ

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Όλοι εμείς οι "περίεργοι" άνθρωποι είμαστε εκείνοι που αρνούνται πεισματικά να ενδώσουν και να παραιτηθούν στην εξουσία μιας ασέληνης νύχτας αλλά επιμένουν εραστές της ηλιοφώτιστης μέρας!
Καλημέρα Γαβριήλ από μία ηλιόλουστη πρωινή Σπιανάδα και σου στέλνω επίσης όλα τα πρωινά κελαηδήματα που ακούω αυτή τη στιγμή από μία συγχορδία πετροχελίδωνων και άλλων φτερωτών φίλων που έχουν πάρτι τερετισμών στα απέναντι-του γραφείου κεραμίδια.. Καλημέρες φωτεινές!!!

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για τα κελαηδήματα των πετροχελίδωνων, τα θυμάμαι μικρός τότε που παραργατάρανε με τα χελιδόνια!
Τι ομορφιά που μας δώρισε η φύση
και όμως δεν τα ξαναείδα από τότε. Σήμερα έχω μόνο τις αναμνήσεις.
Αγαπητή μου Τατιάνα,

Μου άρεσε πάρα πολύ το εμείς οι "περίεργοι" άνθρωποι.

πράγματι είναι αλήθεια.

ευχαριστώ
Γαβριήλ