Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Καλοκαιρινές Σκέψεις

                                               Καλοκαιρινές Σκέψεις


Ο εσωτερικός κόσμος είναι σαν ένα μπουμπούκι, που κλείνει  μέσα του τα μάτια της ψυχής, μένει αμόλυντος,  άφθαρτος, αθάνατος. Ο  εξωτερικός κόσμος μοιάζει με ροδοπέταλα από μπλε τριαντάφυλλο,  ομορφαίνει τα πάντα στη ζωή, όμως φθείρεται και χάνεται.



Με το πέρασμα των χρόνων ανθίζει το μπουμπούκι, ζωντανεύουν τα μάτια της ψυχής, είναι η εποχή όπου τα ασημένια μαλλιά στολίζουν το κεφάλι όπως τα  σύννεφα στολίζουν την κορώνα τ’ ουρανού.


                                                     Γαβριήλ








   

6 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Αγαπητέ μου Γαβρίλη
μόνο εμείς μείναμε να τα "λέμε" , μια που η γειτονιά μας πήγε διακοπές,και θα συνεχίσουμε,όσο μας το επιτρέπουν οι καταστάσεις που βιώνουμε.
Και το σημερινό σου κείμενο, αισθαντικό και φιλοσοφημένο με αποστάγματα εμπειριών χρόνων!Ετσι είναι όπως τα λες.
Ο εσωτερικός μας κόσμος,μένει ανέπαφος,όσο κι αν αλλάζει η εξωτερική μας θελκτική νεανική εμφάνιση. Απλά πλουτίζεται απο τα χρόνια που πέρασαν, απο τα βιώματά μας, απο τα συναπαντήματα με ανθρώπους και με Τόπους.
Πλουτίζεται κι ανάλογα εκμεταλλεύεται αυτές τις προσμίξεις...
Το ερώτημα είναι πόσοι μπορούν να διαβάζουν με ευκρίνεια αυτόν τον εσωτερικό κόσμο και να τον αξιολογούν, χωρίς να μένουν στην επιφάνεια;
Νάσαι καλά αν και με φόρτισες λίγη μελαγχολία,αλλά δε φταίς εσύ.
Καλό σου βράδυ απο την Ελλάδα που ζεσταίνεται
Με αγάπη
Χαρά

Αστοριανή είπε...

...έ... κούτσα-κούτσα (λόγω ...καύσωνα) κι εγώ ,εδώ, μαζί... να ψηνόμαστε!!!
Αν και προχθές, βάλαμε κουβερτούλα τη νύχτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τριάντα και βαθμούς! απότομη πτώση!

Εσείς, εκεί, τουλάχιστον, έχετε κοντά τη θάλασσα...
Μόνο η θέα της, έστω από μακρια,
δροσίζει την καρδιά.

Χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά, όλους μας έχει πιάσει αυτή καλακαιριανή Ραστώνη, όμως είναι κάτι υποχρεώσεις που δεν παίρνουν αναβολή.
Ναι έχεις δίκιο, ο εσωτερικός μας κόσμος ανέπαφος, το πόσοι μπορούν να τον διαβάσουν έ! αυτό είναι ένα αίνιγμα, να μαντέψεις και είναι τόσο δύσκολο. Πολλές φορές τσαντίζομαι γιατί κανένας δεν το βλέπει αυτό, παρά μόνο εγώ, (εννοώ τα φυσικα΄πρόσωπα).

Αλλά πρέπει να παραδεχθώ αυτά που ήξερα πέταξαν το στεφάνι των λευκών μαλλιών έμεινε προς δόξαν και τιμή μιας περασμένης ζωής, που ας το πούμε δεν ενδιαφέρει κανέναν αλλον εκτός από τον ίδιο τον εαυτόν μου.

Όχι δεν είμαι απαισιόδοξος απλώς καθρεφτίζω την κοινωνία, που κάποτε ήταν συντρόφισά μου. (Η κοινωνία)

Αγαπητή μου Χαρά
Ευχαριστώ
με αγάπη
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Εμείς που μείναμε στην πόλη προσπαθούμε να κάνουμε διακοπές σπαζοντας την μονοτονία.

¨ομως θυμούμενος τις παραλίες της Ελλάδος (του χωριού μου) και βλέποντας τις εδώ με την παλλίροια και άμπωτη να μένει ένας βούρκος, δεν έβρεξα ούτε το δακτιλάκι μου. Περιμένω του χρόνου στην πατρίδα.

Σήμερα πάλι ζέστη αλλά την βγάζουμε με τομάτες, αγγούρια και κολοκυθάκια από τον κήπο μου, έως ότου τελειώσουν κι αυτά

Ετυχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Victoria είπε...

Είμαι χαρούμενος που έφυγε χαρούμενος με το blog μου από τα Κανάρια Νησιά ... I chicharrera από τη γέννηση, αλλά πριν από 35 χρόνια ζω μεταξύ Μαδρίτης και Toledo .. Φυσικά πάντα να επισκεφτείτε τη γη μου
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας

Τα παιδιά μου έχουν πάει στη Νέα Υόρκη και είναι ένα αγκάθι που θα πάρει μακριά επισκέπτονται

Κάθε φορά που θέλετε στο κρησφύγετο του χελιδόνια θα λάβουν επίσης

Με αγάπη από ένα νησί...

pylaros είπε...

Bienvenida Victoria me puedes escribir en Español en tus comentarios

Gracias

Gabriel