Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

REGATTA

                                                 Λεμβοδρομίες   


Η ζέστη εδώ ανυπόφορη, υγρή με σποραδικές  καθημερινές βροχές, μια θάλασσα με παλίρροια και άμπωτη και μετά μένει ο βούρκος,   μου λείπει το γαλάζιο της Ελληνικής  θάλασσας, ο νυχτερινός ουρανός με τ’ άστρα, να τα μετράω τα βράδια όπως έκανα μικρός, να ονειρεύομαι τις σκάλες να φτάσω τον  ουρανό, να με ελκύει το άγνωστο όπως έκανα μικρός, να ονειρεύομαι παλάτια και να με νανουρίζει  του τζίτζικα το ακομπανιαμέντο.  

Έτσι μια κι έμεινα στην πόλη του Μεγάλου Μήλου όπως την ονομάζουν τη Νέα Υόρκη, που κανονικά μέσα στην οχλοβοή αισθάνεσαι σα να είσαι για το κατεστημένο ένας αριθμός χωρίς ιδιαιτερότητα, καμιά προσωπική διαφορά από το  κοινούς θνητούς. Όχι, δεν επιτρέπεται να διαφέρεις.   


Πήγα μαζί με άλλους στην Φιλαδέλφεια να παρακολουθήσω λεμβοδρομίες πανεπιστημίων των ΗΠΑ  μια κι έπαιρνε μέρος σε αυτές και η εγγονή μου, από όπου και οι φωτογραφίες.




                                            Γαβριήλ  Παναγιωσούλης 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης   


6 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Έτσι για να ξανοίξει λίγο το μάτι έστω και σ' αυτό το ξεθωριασμένο μπλε της Φιλαδέλφειας.

Σε βλέπω με ένδυση τουρίστα, μπροστά στην αφίσα με τις στημένες κροκάλες, όπως οι φωτογραφίες μου στις Φωτοχυσίες…

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Γαβρίλη μου
είσαι απο τους ανθρώπους που δε μένεις στην επιδερμίδα των πραγμάτων κι αυτό σε κάνει περισσότερο ευαίσθητο απο τους άλλους, εύχομαι λοιπόν να βρείς ουσία στην καλοκαιρινή σου παραμονή στο Μεγάλο Μήλο, όπως λες και να αποδειχθεί απρόσμενα ζουμερό και να σ ικανοποιήσει...όσο είναι δυνατόν να υποκαταστήσει τα ζητούμενα που εξέφρασες.Στο εύχομαι ολόψυχα!
Καλό σου ξημέρωμα και να χαίρεσαι τα εγγόνια σου
Με βαθειά εκτιμηση και αγάπη
Χαρά

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
αυτό το ξεθωριασμένο μπλε δεν ήταν ούτε καν μπλε αλλά νερό ποταμίσιο ένα χρώμα καφεκόκκινο σ' ένα ποταμάκι όπου ενώνεται με το Delaware river όμως η ζέστη μια κουφόβραση και πολύ πράσινο. Λες και ήταν ζούγκλα που όμως δεν ήταν, κάθε γωνιά και αστυνομικός, αλλά νεαρά κορμιά φοιτητές όλο νιάτα και αγάπες, τι γυρεύω εγώ με τα νιάτα; και όμως η ψυχή ποτέ δεν γεράζει!!

Κάποτε ήμουν κι εγώ στην ηλικία τους τότε έτρεχα για τον επιούσιο...

Φίλε ευχαριστώ

χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,

κανονικά πρέπει να κινούμαι δεν λογίζεται να μένω στο ίδιο μέρος, μετά μου αρέσει να μαθαίνω ακόμα και σήμερα,
παραλληλίζω τα δικά μου νιάτα, το σήμερα με το χθες, δεν υπάρχει σύγκριση, με τις σκέψεις μου μοιάζω σα να προέρχομαι από άλλον πλανήτη, κάθομαι κάτω απ' την σκιά του δένδρου με βλέμμα απλανές και σκέπτομαι. κάποια πέρασε από εκεί και μου έβγαλε μια φωτογραφία, μου την έστειλε με-μαιλ με την λεζάντα ο φιλοσοφος.
Και φαίνομαι τόσο άσχημος αποροφημένος σε κάπου, που δεν μπορώ να πω,

Αγαπητή μου χαρά ευχαριστώ για τις ευχές σου, με αγάπη

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

... να την χαίρεστε!

Ωραία ευκαιρία για ταξίδι!

Χαιρετισμούς,
Υιώτα
ΝΥ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα ξανά γύρισα στην Φωλιά μου στο ΜΠΡΟΝΞ,
Επί τη ευκαρία καλλιεργώ το Κηπάκι μου
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ