Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Εντυπώσεις στους Αιθέρες:



Για ότι γράφω δεν θέλω να παρεξηγηθώ, απλούστατα  κατοπτρίζω, σαν καθρέφτης τις ακτίνες που εκπέμπουν οι περιστάσεις:
  
Αυγούστου 18η 2014

Η διάρκεια του ταξιδιού μας θα ήταν 10 ώρες και 9 λεπτά, έτσι μας είπαν μετά από την απογείωση και το καλωσόρισμα στο αεροπλάνο, σε ταξίδι από την Αθήνα προς Νέα Υόρκη. Το αεροπλάνο της DELTA  Airbus 300
Όπως συνήθως το κάθισμα στενόχωρο μικρό  σκέφτηκα 10 ώρες καθιστός πως θα περάσει αυτή η ώρα. Μπροστά του ο κάθε επιβάτης είχε μια μικρή οθόνη και πατώντας διάφορα κουμπιά θα μπορούνε να διαλέξει το πώς να περάσει  τις ώρες του.
Ήταν σαν ένας μικρός υπολογιστής.
Στην αρχή έβαλα ένα κινηματογραφικό έργο ( 300 και ο Θεμιστοκλής) και μια άλλη λέξη που μου διαφεύγει.
Ήταν μια μυθοπλασία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού αρχίζοντας με τους 300 του Λεωνίδα, την μάχη στον Μαραθώνα, τον καμπούρη Εφιάλτη, την  Αρτεμισία μια Ελληνίδα της οποίας της είχαν σκοτώσει την οικογένεια οι Έλληνες  κι αυτή για να εκδικηθεί πέρασε στους Πέρσες κι έγινε αρχηγός των στρατευμάτων του Ξέρξη και πρωτοστάτησε στη ναυμαχία της Σαλαμίνος και προσωπικώς εναντίων του Θεμιστοκλή, κλπ…
Μετά βρήκα ένα  documentary  οι ρακοσυλλέκτες, πως ζουν οι φτωχοί αυτοί που μαζεύουν από τα σκουπίδια κουτιά και μπουκάλια και τα πουλάνε…
Άλλο ένα documentary  HABLA  οι Ιστοριούλες λατινοαμερικάνων στο να επιτύχουν το Αμερικανικό όνειρο. Ένα  πάρα πολύ ενδιαφέρον ντοκουμέντο  φιλμ, παίρνοντας  συνέντευξη, από δέκα  (δεν συγκράτησα τον ακριβή αριθμό)   γυναίκες και δυο άνδρες, σε τόσο διαφορετικά θέματα εκεί όπου αγωνίστηκαν όλες για να επιτύχουν.  
Αρχίζοντας από μια Ολυμπιονίκη η οποία κέρδισε μετάλλιο, μια άλλη  γυναίκα από το Πουέρτο Ρίκο γεννημένη στο Μπρονξ όπου οι γονείς της είχαν μπακάλικο κι αυτή κατόρθωσε κι έγινε διευθύντρια της Ισπανόφωνης εφημερίδας της Νέας Υόρκης El Diario La Prensa, μιας  ομοφυλόφιλης η οποία απέκτησε παιδί και εργάζεται σε σπουδαία  κυβερνητική θέση, μα  και πολλές άλλες γυναίκες με εξέχουσες θέσεις που το μικρό  μου μυαλό  δεν συγκράτησε, ακόμα βγήκε μια τσαχπίνα  το αρχικό επάγγελμα πόρνη, μετά  βγήκε μια τελευταία και είπε ότι η περιουσία της γυναίκας είναι   τα γεννητικά της όργανα (εδώ έγραφε το  ιατρικό του  όνομα) με αυτό υπόσχεται, σαγηνεύει, πλουτίζει, αγαπιέται, αγαπάει, με οποιοδήποτε όνομα και να το προφέρει ο λαός  κι απορύθμιζε πολλά τοπικά ονόματα από λατινοαμερικανικά ιδιώματα.
Μετά από αυτό σκαλίζοντας αυτό το δαιμονισμένο μηχανάκι βρήκα την πορεία που ακολουθούσε το αεροσκάφος μας, πάνω απ τον Ατλαντικό ωκεανό πετούσαμε σε 36.000 πόδια με ταχύτητα 514 μίλια την ώρα, και σε πιο σημείο βρισκόμασταν διαβάζοντας το βόρειο πλάτος και δυτικό μήκος.
Έτσι απότομα μας είπαν  προσδεθείτε και καθίστε, κοίταζα την οθόνη μου και παραδόξως το αεροσκάφος ανέβηκε στα 40.000 πόδια ύψος κι έκοψε ταχύτητα σε 470 μίλια ή και λιγότερο. Θυμήθηκα σε ένα κουβεντολόι που είχαμε στο χωριό όταν κατατρίφθηκε το αεροπλάνο της Μαλαισίας σε 33.000 πόδια ύψος, που λέγανε ότι τα επιβατηγά αεροπλάνα δεν μπορούν να φθάσουν το ύψος των 40.000 ποδών διότι  υπάρχει κίνδυνος να εκραγούν. Προφανώς ήταν ψέματα. Κοίταξα τον χάρτη πετούσαμε πάνω από το νησί Newfoundland Canada, περίπου 3 ώρες μακριά από τον προορισμό μας. Σε αυτό το ύψος φτάσαμε στην Νέα Υόρκη η οποία έχει βόρειο πλάτος 40.30’ και ακόμη ένα, οι τροχοί  του αεροπλάνου άγγιξαν το έδαφος προσγείωσης  είχε ταχύτητα 150 μίλια την ώρα.
Φθάνοντας στον ΝΥ μας υποδέχθηκαν διάφορα μηχανήματα με ένα πράσινο φως εκεί έκανες σκαν το διαβατήριό σου και σε φωτογράφιζαν, ήξεραν από πριν ποιος ήσουν.
Έμεινα έκθαμβος με το  που έφθασε η τεχνολογία
Σας ευχαριστώ που με διαβάσετε είναι κι αυτό το να πετάς στους αιθέρες μια σύγχρονη περιπέτεια με ανοιχτούς ορίζοντες του πλανήτη μας, μα και του  μυαλού μας. 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης  
 


8 σχόλια:

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Ωραίες εμπειρίες τις οποίες κι΄ εγώ έχω γευτεί. Αξίζει τον κόπο και την ταλαιπορεία.
Καλώς όρισες.

pylaros είπε...

Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα,
Οι εμπειρίες είναι καλές, νάσαι όμως λιγάκι νεώτερος ώστε να μπορείς να αρπάξεις και κάποια ευκαιρία.

χαιρετώ σε
Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Οπότε φίλε μου, υποθέτω πως δεν έπληξες στο πολύωρο ταξίδι σου.
Αλλά βλέπεις πως τελικά επιβεβαιώνεται ότι αυτό που μετράει είναι το ταξίδι κι όχι ο προορισμός...

Να 'σαι καλά και να περνάς όμορφα!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Γαβρίλη μου
χαίρομαι πολύ που βλέπω ανάρτηση! Δε θα σου γράψω κάτι διαφορετικό απ οτι στο μέιλ,απλά εκτός του οτι θαυμάζω τη διάθεσή σου για διαρκή μάθηση (προτίμησες τα ντοκυμαντερ απο τις ανάλαφρες ταινίες),θαυμάζω επίσης την υπομονή των 10 ωρών.
Εγω δε ξέρω αν μ έδεναν,μήπως καθόμουν τόσες ώρες ακίνητη...χαχαχα
Νάσαι καλά,ν απολαμβάνεις Ο,ΤΙ κάνεις και να μην πάψεις ποτέ να ονειρεύεσαι και να μαθαίνεις!
Πάντα με την αγάπη και την εκτίμησή μου
Χαρά

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο,
είναι πράγματι όπως το λες αυτό που μετράει είναι το πως θα περάσεις στην διάρκεια του ταξιδιού. Είναι πολλές οι ώρες, όμως αν παρατήρησες μου έκανε εντύπωση οι λεπτομέρειες στο "ημερολόγιο" της πτήσης του αεροσκάφους, κάτι που δεν είχα ξαναδεί.

Ευχαριστώ
que goce su estancia en Kalamata.
Saludos
Gabo

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Τα ντοκιμαντέρ πάντοτε με ελκύουν, ψάχνω στην τηλεόραση για κάτι τέτοια κι όταν τα βρω τα αποστηθίζω, συνήθως τα προβάλλουν τουλάχιστον εδώ στην ΝΥ τα κρατικά κανάλια ή αυτά που λέγονται (Μη κερδοσκοπικά) χωρίς διαφημίσεις. Όμως υπάρχουν κι άλλα με διαφημίσεις, όπως το History Chanel, Discovery, etc
ένα πράγμα που είδα σε τούτο το ταξίδι όταν οι τροχοί του αεροσκάφους αγγίξουν το έδαφος η ταχύτητα είναι 150 μίλια.

Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι ότι καλύτερο επιθυμείς.

με αγάπη
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Εφτασες καλά;

ΟΛΑ καλά!

Θα τα "πούμε",

Υιώτα

pylaros είπε...

Καλημέρα από την παλιά μου γειτονιά, BRONX, αγαπητή μου Υιώτα.
ναι ήρθα πάλι στο μέρος που βάλαμε καινούργιες ρίζες, εδώ όπου ζούμε.
σε ευχαριστώ, καλή υγεία σε όλους σας

Χθες μίλησα με Τζιλιάνο....

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ