Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Τα Απρόοπτα

Τα αναπάντεχα συμβάντα  είναι μέρος της ζωής μας.
Ετσι κι εγώ παραθερίζω σε ένα χωριό μακρυά από την ΝΥ για δέκα μέρες περίπου, απολαμβάνοντας την λευκότητα της φύσης ντυμένης στα χιόνια  με συντροφεύει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο   του καθητητή
                                 ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΗ   
                                           με τίτλο:
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Είναι σαν μια ανθολογία διαφόρων Ελληνοαμερικανών συγγραφέων
Αντιγράφω μερικές σειρές :
....Η Κατίνα δεν παρετείται από τις πλεκτάνες της.
Στην αστυνομία θα καταδώσει τον ανηψιό του Πέτρου, το Μίνω.
«Ορίστε ένας φτωχός μετανάστης που ήλπιζε να βρει τους δρόμους στρωμένους με χρυσάφι και να γίνει γρήγορα πλούσιος. Όταν ανακάλυψε πως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε προσπάθησε να πλουτίσει εκμεταλλευόμενος την κόρη ενός πλούσιου.  Κι όταν απέτυχε αποφάσισε να ληστέψει τον θείο του(...) Τον είχαμε ακούσει να ζητά χρήματα ασπ᾽τον θείο του. Όπως καταλαβαίνετε, θέλει να επιστρέψει στην χώραπου γεννήθηκε. Τον είχαμε ακούσει  να φοβερίζει πως θα έκανε καθετί, ακόμα και δολοφονία για να αποχτήσει τα χρήματα που χρειαζόταν. 
..........................................................................................................................
Ο παπάς εγκαταλείπει την ενορία γιατί δεν του δίνανε περισσότερα χρήματα, αλλά κυρίως επειδή ήθελε να αποσχηματιστεί, ώστε να
Χωρίσει και να παντρευτεί την ερωμένη του.
Συγγραφεας, Μιχαλης Μαστρογιάννης
Κι εγώ υπογράφω άφωνος,   χωρίς λογια

                             Γαβριήλ Παναγιωσούλης

6 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...Γαβρίλη μου,
...το βιβλίο είναι από τότε που δίνονταν χρηματοδοτήσεις... από την μαμά Ελλάδα...

και
ο συγγραφέας (ταυτόχρονα για να πάρει "κρέντιτς" από δω, και να συμπληρώσει για το δίπλωμά του... εργάστηκε μάλιστα και στον Ε.Κ. για να συμπληρώσει...) έγραφε λοιπόν, (κι εγώ θυμάμαι, κάπου το έχω, μα δεν θα ...ψάξω), για πολλούς, γνωστούς και άγνωστους... κυρίως των γνωρίμων του και ίσως της ιδίας πολιτικής νοοτροπίας...

Θα μου πείς ήταν οι παλαιοί, οι οποίοι, με την νοσταλγία σαν νερό ωκεανού που τους έφτανε μέχρι το στόμα και πνίγονταν...
... έγραφαν... δημοσίευαν... και όλα τα "γνωστά"......
Για τους νέους του τότε,
δεν έδινε και πολλή σημασία, κριτικός βέβαια δεν ήταν,
μα και αμερόληπτος δεν ήταν...

Το σημαντικό είναι ότι σχολιαρόπουλα ήρθαν εδώ, σπούδασαν, πρόκοψαν και συνολικά αφήνουν ένα όνομα στην ομογένεια...
Αυτό μετράει περισσότερο.
Πάντα με εκτίμηση,
Υιώτα

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Εχω υπ΄όψη μου το βιβλίο το οποίο, για την εποχή που κυκλοφόρησε, ήταν σημαντικό.
Από τη γνωριμία μου με τον Γιάνναρη κρατώ μια συνάντησή μας και συνομιλία μας αρκετής χρονικής διάρκειας και μιλήσαμε για πολλά. Είχα εκτιμήσει τις θέσεις του.
Να περνάς καλά φίλε εκεί που είσαι.

Μηθυμναίος είπε...

Επέλεξες να λείψεις για μια εβδομάδα σε καταφύγιο μοναξιάς, ανάγνωσης και ξεκούρασης. Ο καθένας έχει το δικό του καταφύγιο για διάβασμα και περισυλλογή.

Το διάβασμα μας κάνει όλους μετανάστες… κι εσύ διαβάζεις για μετανάστες;

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Υιώτα,
Είναι μια ηλιόλουστη αλλά παγωμένη μέρα
Ομως που θα παει θάρθει και η άνοιξη,

Το βιβλίο αυτό πολύ ενδιαφέρον
Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε Ντένη, τον Γιάνναρη τον είχαμε συναντήσει μαζί πάνε πολλά χρόνια πίσω στο καφέ Παράδεισο της Αστόριας.

Πάντως είναι πολύ αληιθεινό κι ενδιαφέρον


χαιρετώ
ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,

Η ξεκούραση μαζί με το χιόνι κάνουν παρέα αυτό που μένει είναι να θυμηθείς το παρελθόν για να σε ζεστάνει.

ε! αυτό κάνω κι εγώ

ευχαριστώ
πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ