Ημερήσιο Ενσταντανέ...

                           Ημερήσιο Ενσταντανέ,

                        Άλλη μια μέρα πέρασε, να δούμε τι θα μας φέρει η αυριανή.    

Είχε ένα καροτσάκι αυτά που πουλάνε παγωτά στους δρόμους κι όλο έτρεχε, δεν σταματούσε πουθενά. Φώναζε μην στριμωχνόσαστε, κάντε ουρά, ποιος έχει σειρά; άλλος, άλλος, ο επόμενος. Κοίταξα γύρω του δεν υπήρχε κανένας,  ήταν ένα παλικάρι με ψάθινο καπέλο ζουπισμένο απ τις δυο άκρες έτρεχε στους δρόμους της πόλης του λιμανιού, κάτω απ’ τον φοβερό ήλιο, ίδρωνε και ξεΐδρωνε, κι όλο έτρεχε πουλούσε παγωτά ξυλάκια μάρκας παγασάρη.  Φαινόταν ξένος ευρωπαίος, ούτε που τον ρώτησα από που ήταν αφού πάντα έτρεχε. Το εργοστάσιο ήταν ενός φίλου μου από την Γαλικία της Ισπανίας.

Ο Χουανίτο ήταν  φίλος  μου  ήταν  όμως «Σαββάτικος,» ήταν μηχανικός αυτοκινήτων, τα Σάββατα παρατούσε την δουλειά του και προσευχόταν, δηλαδή πίστευε ότι το Σάββατο ήταν άγια ημέρα και δεν επιτρεπόταν να δουλέψει. Είναι αυτή οι πρπτεστάντες  που λέγονται   πιστοί των εφτά ημερών… seven day Adventist

Ο ξανθός πιτσιρικάς ξυπόλυτος είχε ένα κασελάκι λούστρου και γυάλιζε παπούτσια. Γιος μιας γυναίκας λιμανιού κι ενός σκανδιναβού ναυτικού, περιφερόταν ανάμεσα στους ταξιτζήδες και στις γυναίκες αυτές που δούλευαν στα μπαρ.    Κολλούσε στους ξένους ναυτικούς αυτούς που βάδιζαν στις άκρες του δρόμου με προσοχή για να μην πέσουν στο παράλληλο χαντάκι, εκεί όπου ήταν το βασίλειο των βατράχων.  Προσφερόταν  να τους πιλοτάρει ή να τους βρει ταξί. Τα βράδια πήγαινε στα μπαρ και γυάλιζε τα παπούτσια ναυτικών κουνούσε δε την βούρτσα σύμφωνα με τον σκοπό της μουσικής.

Ο καπετάν Καρίβαλης από την Χίο από βαπόρι τακτικής γραμμής  με πλησιάζει και μου λέει, θέλω ένα αγώι να πάμε μαζί στην αστυνομία.

-Τι τρέχει;

Του λέω

-Θέλω να καταγγείλω ένα μέλος του πληρώματος ότι με κλέβει και θέλω αστυνομικούς μαζί μου να πάμε σπίτι του να κάνουμε έρευνα.   

Η αστυνομία άλλο που δεν ήθελε, γέμισαν το ταξί μου απο αστυνομικούς πήγαμε στο σπίτι του, η γυναίκα του είχε πλύνει ρούχα και στην αυλή ήταν κρεμασμένη μια πετσέτα με το όνομα του βαποριού.

Ο καπετάνιος έτριβε τα χέρια του, ιδού η απόδειξη είπε.

Θέλω να του κάνω μήνυση, πήγαν στην αστυνομία ο γραμματέας ήταν ένας τύπος  αργός λες κι έπασχε από υπνηλία,  έβαλε μια κόλα χαρτί στην γραφομηχανή, έδιωξε τα κουνούπια και τις μύγες να πάνε πάρα πέρα, κάθισε σε μια σανιδένια καρέκλα, πρόσφερε και την άλλη στον καπετάνιο, άναψε την φθοριούχα λάμπα της εισόδου,  εγώ όρθιος έκανα τον διερμηνέα…

Τι είχε συμβεί ο καπετάνιος είχε απολύσει τον ναυτικό στο λιμάνι κι αυτός πήγε στοπαράρτημα του  υπουργείου εργασίας και του ζητούσε αποζημίωση σύμφωνα με το νόμο του κράτους.

Οπότε θα γινόταν ακρόαση από δικαστή ή θα έπρεπε να πληρώσει ή θα καθυστερούσε το βαπόρι στο λιμάνι.

Μετά την ανακάλυψη της πετσέτας με το όνομα της εταρίας του πλοίου ο ναυτικός φοβήθηκε.

Τότε  με βρίσκει ο καπετάνιος και μου λέει πρέπει να τον βρεις και  να του πεις να αποσύρει την απαίτηση για αποζημίωση κι εγώ θα αποσύρω την μήνυση για κλεψιά.

Είδα ότι η κατάσταση έπαιρνε άσχημη ροπή, όχι μόνο αυτό αλλά λέγανε ότι εγώ  κουβαλούσα τους αστυνομικούς  οπότε λέω του καπετάνιου ο οποίος με χρησιμοποιούσε και για διερμηνέα. Ως εδώ βρες κάποιον άλλον που να μιλά αγγλικά και συνεννοήσου με αυτόν.

Ο Τσάρλη το όνομα του ναυτικού ήταν γνωστός μου, τον ήξερα για καλό παιδί.

Τελικά για να κάνω την ιστορία σύντομη κέρδισε ο καπετάνιος.

Κι εγώ βρήκα την ησυχία μου.

                                    2  φωτογραφίες είναι απο τα "Κεφαλονίτικα Νέα"

                          Γαβριήλ Παναγιωσούλης