Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Η Παράδοση:

 Η παράδοση:

Μου μήνυσε ότι  θέλει να με δει, της είπα όχι, ήταν τότε που ο ιδρώτας κατέβαινε από το μέτωπό, έμπαινε στα μάτια κι έτσουζε, τά’κλεισα σε μια ξαπλώστρα σε ένα παγκάκι, στης κουπαστής, το σκεπαστό της πρύμης.  Παγκάκι   που άφησε σημάδια της σανίδας στο πρόσωπο λες και ήταν κάγκελα φυλακής. Ξάπλωσα  μ’ ένα σώμα αποχαυνωμένο από τη ζέστη, ένα σώμα  όπου τόγλυφε το αεράκι εξατμίζοντας τον ιδρώτα, έτσι   το σώμα άρχιζε να δροσίζεται έπαιρνε ανάσα. Θόρυβος  ακούστηκε, είχαν αναστατώσει το βαπόρι, ένας Κεφαλλονίτης με είδε που κοιμόμουν,    φώναζε τ’ όνομά μου:

Τόξερα  πως θάσουνα εδώ, το βαπόρι ολόκληρο σε ψάχνει,   ξύπνησα, το σώμα   ξαναζωντάνεψε κι άρχισε να ψάχνει να βρει   εκείνη που της είχε πει το όχι, αυτή που είχε  ξεσηκώσει το βαπόρι.
Βγαίνοντας από την πύλη αυτή είδε τις γραμμές απ’  το παγκάκι που αλύσωναν το πρόσωπό μου έβαλε το χέρι της και τις χάιδεψε ήταν η παράδοση του ναυτικού στης στεριάς τα καρδιοχτύπια.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης  



5 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

«η παράδοση του ναυτικού στης στεριάς τα καρδιοχτύπια…», που μ’ αυτά εσύ, φίλε Γάβο, σκαρώνεις όμορφες ιστορίες δίνοντας λόγια σε στιγμές που… δυστυχώς, περνάν και φεύγουν θες δεν θες...

pylaros είπε...

Καλησπέρα φίλε μου Στράτο,
Αυτό που γράφω είναι στην κυριολεξία αληθινό

«η παράδοση του ναυτικού στης στεριάς τα καρδιοχτύπια…»,
δεν γίνεται μια ζωή ολόκληρη να είσαι συνεχος θαλασσοβρεμμένος κάπου έπρεπε να απαγκιάσεις για να στεγνώσεις


Φίλε μου περιμένουμε μεγάλη χιονιά αύριο Τρίτη 14 Μαρτίου, τα σχολεία κλείσανε ο υπόγειος αυτός που γίνεται και ανώγειος θα σταματήσει να λειτουργεί στις 4 τα χαράματα έχω έτοιμα δυο φκυάρια ένα μπροστά κι ένα από την πίσω πόρτα Εδώ οι πόρτες μας είναι διπλές η πρώτη ανοίγει προς τα έξω, οπότε αν μαζευτεί πολύ χιόνι έχουμε πρόβλημα να την ανοίξουμε ...
ευχαριστώ
πάντα με την αγάπη μου

Γαβο!!!!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Πολύ δυνατή η αφήγησή σου Γαβρίλη! Γεμάτη συγκίνηση και ένταση.
Καλή δύναμη με το χιονιά, όλα να πάνε καλά και με το καλό να φτιάξει ο καιρός και να λιώσουν τα χιόνια.
Τη σκέψη και τους χαιρετισμούς μου!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Μ. Κανελλάκη
Του ναυτικού η ζωή ήταν μονότονη, σκληρή χωρίς χαρές.
Οτιδήποτε θα άλλαζε αυτή την μονοτονία νόμιζες ότι ήταν σταλμένο απ τον Θεό.

Σε ευχαριστώ

με εκτίμηση
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γεια σου Γαβρίλη μου!
Απύθμενες αναμνήσεις.
Τις διαβάζω μερικές φορές στον Δημήτρης και... καταλαβαίνεις τα υπόλοιπα.

Χαιρετισμούς,
Υιώτα