ΠΥΛΑΡΟΣ

                      Οκτώβρης ο μήνας της επέτειος του ΟΧΙ

Χθες βράδυ 20 Οκτωβρίου ο σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκη εόρτασε την επέτειο της απελευθέρωσης των Αθηνών από του Γερμανούς Οκτώβριος 1944… ήμουν προσκεκλημένος της προέδρου κ. Βάνας Κοντομέρκου

Ομιλία της κ. Προέδρου κλπ…

Ήταν για εμένα ένα γύρισμα του χρόνου σε μια παλιά Ελλάδα αυτή που μεγάλωσα…

Με ζωντανή μουσική η τραγουδίστρια κ. Ιουλία  Τζιάβρα μας τραγούδησε όλα τα της τότε εποχής τραγούδια, αρχίζοντας από ‘Βάζει ο Ντούτσε την στολή του’… ‘Βλέπε φωτογραφία’  

Ένα  σύντομο ντοκιμαντέρ  για την κήρυξη του πολέμου,

Ένα μουσικό βίντεο με τον Βασίλη Τσιτσάνη (To build and destroy Castles)

Ένα ντοκιμαντέρ για τη απελευθέρωση των Αθηνών της Φίνος φιλμ.  

Έκλεισε με ένα μουσικό Βίντεο  τραγούδια της Σοφίας Βέμπο  «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου»

Χωρίς να το θέλω μεταφέρθηκα  στην τότε εποχή, όταν μάλιστα άκουσα και τα τότε τραγούδια προπαντός το ‘Συννεφιασμένη Κυριακή μοιάζεις με την καρδιά μου’…

 

Η νοσταλγία της παιδικής ηλικίας με νίκησε. Η αίθουσα σκοτεινή…

Έκλεισα τα μάτια μου… άκουσα τις καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνα, πιτσιρικάς έτρεξα να μάθω το γιατί, ο Μεταξάς είπε όχι και ο στρατός μας νικά,     μάλιστα έφθασαν και αφίσες που τις τοιχοκόλλησαν στα καφενεία οι Νίκες του Ελληνικού Στρατού, με την Λεζάντα πήραμε την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο την Πρεμετή, το Τεπελένι κλπ.  Τα καφενεία στο χωριό γέμιζαν Λεζάντες  στρατιώτες με ξιφολόγχες, παρατεταμένες ενάντια στους  εχθρούς, άνθρωποι σωριαζόταν στο έδαφος με ανοιχτές πληγές…  μια μάλιστα είχε και εύζωνες με την γροθιά παρατεταμένη  και το μότο ‘Γιγαντομαχία Ευζώνων’  μα και μια μεγάλη Λεζάντα του τότε πρωθυπουργού Ι. Μεταξά, ούτε μια σπιθαμή γης να μην μείνει ακαλλιέργητη…  ο στρατός επίταξε όλα τα ζώα άλογα και μουλάρια στο χωριό οι άμαξες χάθηκαν.  Πόλεμο έχουμε ακούστηκε η φωνή του πατέρα…  να,  το γράφει και ο Νεολόγος Πατρών…

Με συνέφερε η φωνή φίλου μου Ανδρέα   Ε! Γαβρίλη πάμε κάτω στη καφετέρια  για κάνα κρασάκι! Τρόμαξα είχα αφαιρεθεί νόμιζα  ότι ζούσα στην τότε εποχή,  ότι ξαναγύρισαν τα παλιά, η αίθουσα σκοτεινή, συνήλθα,

Πάμε  είπα.  

Κατεβήκαμε στην αίθουσα με ρώτησε τι προτιμάς άσπρο ή κόκκινο; Ξέρεις κάτι λέω φίλε μου θα πάρω μόνο ένα μπουκαλάκι νερό, τόσφιξα στο χέρι μου. Χαιρέτισα  κι έφυγα μπήκα στο αυτοκίνητο, έβαλα μπρος  και χαρούμενος γύρισα σπίτι μου εκεί με περίμενε το σήμερα…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης   

Υ.γ. παρέλειψα την ομιλία του Professor Andreas Karras