Παιχνίδια της Ζωής

Τρίτωσε το κακό.

Τέσσερεις οργανοπαίκτες χτύπαγαν τα μακρινά ξυλάκια με σφαιρίδια στην άκρη τους πάνω στα πλήκτρα σε ένα τυπικό ξυλόφωνο των Μάγια, λεγόμενο Marimba που έπαιζε χαρούμενους σκοπούς. Ένας από τους οργανοπαίκτες ήταν φίλος μου, την ημέρα δούλευε σε κουρείο, σε αυτόν παρέδινα το κεφάλι μου για καλλωπισμό.
Τα κέντρο γεμάτο, η Μαρίνα παντρεμένη με έναν έλληνα ναυτικό από την Πάρο με πλησίασε:
-Χορεύουμε είπε;
Άφησα το πιοτό μου στο τραπέζι και σηκώθηκα.
Ξέρεις μου λέει έχουμε συνεννοηθεί ο άνδρας μου κι εγώ αυτός στα βαπόρια κι εγώ εδώ να δουλέψουμε για λίγο ακόμα και μετά να πάμε στην Αμερική.
-Τι λες έρχεσαι να κοιμηθούμε μαζί απόψε;
Κοίταξα γύρω μου, ο καπετάν Αλέκος ένας Θεσσαλονικιός, της έκανε γλυκά μάτια από το απέναντι τραπεζάκι.
-Δεν παίρνεις καλύτερα τον καπετάνιο, αυτός έχει πιο πολλά λεφτά.
Με παράτησε και κάθισε μαζί με τη φιλενάδα της την Μπέλαγράσια κι άρχισαν το κουτσομπολιό. Στο κέντρο μπήκαν ο Νίκος ανθυποπλοίαρχος του βαποριού και η φίλη του Μπλάνκα, μια αγγλόφωνη περίπου 25 ετών από το νησί Roatán της Ονδούρας, φίλοι μου και οι δυο, κάθισαν στο τραπέζι μου, μάλιστα με κέρασαν cubalibre και πιάσαμε τη συζήτηση.
Η Μπλάνκα είχε ενοικιάσει ένα δωμάτιο για όσες μέρες το βαπόρι ήταν στο λιμάνι. Με την Μπλάνκα είχαμε τέτοια φιλία ώστε πολλές φορές μου έλεγε στα Ισπανικά τα μυστικά που κάνει στο κορμί της για να γίνεται ποιο ελκυστική στον ανθυποπλοίαρχο. Στο δωμάτιο αυτό πέρναγαν τις νύχτες τους, όταν το βαπόρι, έφευγε η Μπλάνκα γύριζε στο σπίτι με τη μάνα της.
Αυτό συνεχιζόταν για αρκετό καιρό, μέχρι που το παλικάρι έτσι απότομα το έστειλαν από τη Νέα Ορλεάνη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα μετά από λίγο καιρό αυτοκτόνησε, η δε Μπλάνκα έπιασε καινούργιο φίλο, ναυτικός κι αυτός, τον Έκτωρ τον οποίο για κακή της τύχη δολοφόνησαν εν πλω σε ελληνικό βαπόρι.
Μαζί με την Μπλάνκα πήγαμε και διαμαρτυρήθηκε εναντίων του δολοφόνου στην αστυνομία, στις αρχές, στο Λιμενάρχη ζητώντας δικαιοσύνη. Αυτός ο δολοφόνος είχε μέσον, ποιο πολλούς γνωστούς, έτσι έκατσε φυλακή μόνο έξη μήνες, η δε Μπλάνκα κατέληξε φιλενάδα με έναν ναύτη του λιμεναρχείου, εκεί ήρθε και το τέλος της σκοτώθηκε σε δυστύχημα καβαλώντας τη μοτοσυκλέτα του.
Τώρα θα μου πεις μήπως το ρουν της ζωής είναι προδιαγραμμένο; υπάρχει πεπρωμένο, ή ας το πούμε αλλιώς το κακό πρέπει να τριτώσει;
Αυτό το αφήνω στη γνώμη σας, να πείτε ότι σκέφτεστε, ή ότι πιστεύετε.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη