Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Η Τέχνη Της Σιωπής

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ


Το σκοτάδι ήταν πυκνό μόλις και μετά βίας το φως της κολόνα του δρόμου το έσπαγε και φώτιζε το δρόμο σα να ήταν ακτίνες από ιστό αράχνης, όπου θόλωναν τα μάτια σου μέχρι να διακρίνεις το παράλληλο χαντάκι και να μην πέσεις μέσα, εσύ ή το αυτοκίνητο, ήταν ένα φως φθοριούχο, αρρωστιάρικο, γεμάτο από έντομα των τροπικών. Που και που ακουγόταν απ’ το χαντάκι φωνές βατράχων που έμοιαζαν σα να πνιγόταν μπουκωμένοι στο βάλτο κυνηγώντας έντομα ανάμεσα στα παιχνίδια τους.
-Ο Μίκης ακόμη δεν είχε άδεια οδηγού και οι γνώσεις του στο αυτοκίνητο ήταν οριακές. Έτσι χρησιμοποιούσε οδηγό για το ταξί του.
Ώρα τρεις τα χαράματα.
Δεν ήξερε αν ήταν αλήθεια, αυτά που του έλεγε ο οδηγός του, μύριζε πιοτό, φαινόταν μεθυσμένος, του έφερε το αυτοκίνητό του και ψέλλιζε λες και φοβόταν μην τον ακούσουν πάρα εκεί, ότι τρακάρισε, μπορεί να χτύπησε κανένα άνθρωπο, ή και κανένα αδέσποτο σκύλο, από τους τόσους πολλούς που κυκλοφορούν γύρω στην αγορά. Το βέβαιο ήταν ότι είχε τρακάρει το αυτοκίνητο με ένα απαλό αντικείμενο όπου έσταζε αίμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις αποφεύγεις την εξακρίβωση γεγονότων και κάνεις την πάπια όπως κάνει ολόκληρος ο λαός. Το αυτοκίνητο είχε ένα μικρό βαθούλωμα στο καπό, εκεί φαίνεται ότι χτύπησε το κεφάλι του ανθρώπου, αν ήταν άνθρωπος, ή το του σκύλου, αν ήταν σκύλος, λίγο αίμα στον προφυλακτήρα και τίποτε άλλο.


Για να μην έχουν μπλεξίματα βιάστηκαν να φύγουν από την πόλη του λιμανιού πριν ξημερώσει, πριν ανακαλύψουν το πτώμα που δεν ήξεραν αν ήταν πτώμα, ή απλώς ένας λαβωμένος ζωντανός άνθρωπος, ή ακόμα ένας αδέσποτος σκύλος. Αποφάσισαν για να επισκευάσουν το αυτοκίνητο να πάνε στην πρωτεύουσα, μια απόσταση 300 χιλιομέτρων. Φθάνοντας βάλανε το αυτοκίνητο σε γκαράζ, θα πάρει τρεις ημέρες να επιδιορθωθεί, τους είπαν, νοίκιασαν ένα δωμάτιο σε ένα φτηνό πανδοχείο, και πέρναγαν την ώρα τους, ο οδηγός μοιρολατρικός περιμένοντας στο γυρισμό να τον συλλάβει η αστυνομία, αν πραγματικά το θύμα ήταν άνθρωπος, ο δε Μίκης, ευχόταν όλη αυτή η υπόθεση να ήταν, ιστορία για σκύλους.
-Θα έπρεπε να κάνουν και οικονομία, μακριά από τη βάση τους, έτσι για φαγητό εκεί δίπλα από την αγορά των 18 δρόμων υπήρχαν πολλά υπαίθρια φαγάδικα, μια κούπα ζουμί από κόκκαλα με χόρτα και ρύζι αν την έτρωγες όρθιος στοίχιζε 0.25, αν καθόσουν σε καρέκλα και τραπέζι 0.50, μπήκανε λοιπόν στην ουρά όρθιοι, αφού τρώγανε τον ζωμό περπατάγανε στην πόλη μέχρι να βραδιάσει, μετά όλη νύχτα ο οδηγός του έλεγε παραμύθια για στοιχειά και για νεράιδες που έβλεπε στο χωριό του, γι’ αυτό φοβόταν τα φαντάσματα, έτσι παράτησε το κρύο κλίμα του χωριού του και ήρθε να δουλέψει στα τροπικό αυτό λιμάνι, όπου από την πολύ ζέστη το έριξε στην μπύρα και στο πιοτό. Από την πολύ κουβέντα, από τα παραμύθια και οι δυο μείνανε με την εντύπωση και την ευχή, ότι αυτό που τρακάρισε τη νύχτα ήταν ένας αδέσποτος σκύλος.
-Όταν το αυτοκίνητο ήταν έτοιμο πήρανε το δρόμο του γυρισμού, τους έπιασε η νύχτα, έτσι όπως καβαλήσανε το σαμάρι του δρόμου για να πληρώσουνε τα διόδια, εκεί πάνω τους έσβησε η μηχανή. Η μπαταρία νεκρή, ήρθαν μερικοί αστυνομικοί και τους έσπρωξαν προς τα πίσω να τους βγάλουν στην άκρη ώστε να αφήσουνε ελεύθερο το δρόμο. Έβαλαν τα χέρια τους στο καπό και κόλλησαν μπογιά που δεν είχε στεγνώσει ακόμα μετά από το βάψιμο.
Δικαιολογηθήκαν όπως, όπως, φτάνοντας στο λιμάνι πήγαν ο κάθε ένας στο σπίτι του.
Τίποτα, κανένα νέο δεν κυκλοφορούσε στην πιάτσα, κανένας δεν έλεγε τίποτα. Μια μαφιόζικη σιωπή επικρατούσε σε όλη την πολιτεία του λιμανιού.
Μετά από λίγες μέρες ο ίδιος οδηγός οδηγούσε ταξί ένα αμερικάνικο Ράμπλερ ενός φίλου από τα Τζαμάικα. Αυτός σηκωνόταν τη νύχτα και παρακολουθούσε τον οδηγό του, όταν ένα βράδυ τον είδε μεθυσμένο σε μπαρ, τον έπιασε απ’ το λαιμό και άθελά του τον έπνιξε, εκεί μπροστά στα μάτια γυναικών, ναυτικών και κάθε λογής υποκείμενα της νύχτας.
Έγινε η κηδεία του οδηγού, ο Μίκης πήγε να συλλυπηθεί τους οικείους του, το σπίτι γεμάτο κόσμο. Γνώρισε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Τον δολοφόνο τον έπιασαν, πήγε φυλακή, είχε όμως έναν αδελφό στο κόμμα της κυβέρνησης ο οποίος τον βοήθησε, τώρα το πώς κατόρθωσε και βρέθηκε μετανάστης στις ΗΠΑ είναι ένα αίνιγμα.
Έτσι τελείωσε, η ζωή του οδηγού, ο οποίος όπως μαθεύτηκε, είχε εκμυστηρευτεί σε άλλον ταξιτζή με υπερηφάνεια ότι είχε σκοτώσει άνθρωπο, ότι αυτός που τρακάρισε ήταν ένας άνθρωπος, ένας εργάτης του λιμανιού που βρέθηκε νεκρός τα χαράματα στη μέση του δρόμου που περνούσε από την αγορά.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη,

14 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...Afto ki an einai "trelh" anamnhsh,
Gavrili mou!
Ti 8ymasai, file mou!
Mono pou den mas les kai kamia hmeromhnia... na ma8oume se pia epoxh egine ( gia na katanohsoume ligo kai tous xarakthres...), oute epakrivws se pio topo...
ola voh8oun...

(akomh na el8oun ta eksarthmata ths DELL!!!!!!!!!!! kai gi' afto na me sygxwreite, oloi.

Kalh Kyriakh, Yiwta

Ανώνυμος είπε...

Άλλη μιά συγκλονιστηκή ανάμνηση από την πολυτάραχη ταξιδιάρικη ζωή σου φίλε Γαβρίλη.
Συγκλονιστικές αφηγήσεις γιά έναν κόσμο που οι περισσότεροι από μας δεν τον έχουμε γνωρίσει. Εσύ μας δίνεις την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε.
Νάσαι καλά
Ντένης

Ανώνυμος είπε...

Φιλε Γαβριλαρε,δεν θα παψω ποτε να σ'επαινω γιατι 'σαι λιτος,περιεκτικος,κι'επιτυχως εμβολιμος,αναμεσα στο σημερα και χθες.Αναφορικα με τη Σιωπη,νάσαι σιγουρος οτι ειναι η "Γλωσσα" του μελλοντος.Με τη Σιωπη θα μπορεις να εκφρασθεις ευκρινεστερα,αρκει ....να ξερεις πως !Κατα τ'αλλα,σε καποια ηλικια,οι σαρκικες ζημωσεις αρχιζουν να υποχωρουν κι 'ο ανθρωπος εξιδανικευεται,γιατι μετουσιωνει τις ζωτικες του ορμες σε υψηλες πνευματικες δημιουργιες.

Ε. Διακογιάννης

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα, Οι αναμνήσεις ξαναζούν, αλλά για ευνόητους λόγους δεν λέω ημερομηνία, ή μέρος πάντως είναι στη Λατινική Αμερική.

Ευχαριστώ,

Γαβριήλ,

Πολλές φορες η Dell σου στέλνει οδηγίες ή προγράμματα για να τα κάνεις download εσύ η ίδια.
Μήπως είναι η περίπτωσή σου;

pylaros είπε...

Ντένη, πράγματι ο κόσμος αν και μικρός εν τούτοις είναι απέραντος,έτσι καμιά φορα γράφω θέματα από προηγούμενες περιπέτειες μου, με κείμενα που ξεφεύγουν από τον ελληνικό στερεοτυπικό, ή το μεταναστευτικό ρυθμό ή συνήθειες.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

(Αναφορικα με τη Σιωπη,νάσαι σιγουρος οτι ειναι η "Γλωσσα" του μελλοντος.)

Φίλε Βαγγέλη συμφωνώ με το πιο πάνω ρητό σου.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Η τέχνη της σιωπής

Για τον έρωτα, η σιωπή είναι η υπέρτατη ευαισθησία της ηδονής.
Για την παρανομία, διεθνή και μη η σιωπή είναι νόμος.
Για την αποκάλυψη της αλήθειας, η σιωπή είναι αξιοκατάκριτη.
Για την τέχνη, η σιωπή είναι αίσθηση.
Για το Γαβρίλη, η σιωπή είναι λογοτεχνία. . . .

Φιλικά.
Νίκος

Μηθυμναίος είπε...

Τέτοια περιστατικά, που για πολλούς θα φαίνονται ή θα είναι ασύλληπτα στο νου, συμβαίνουν σε τέτοιους τόπους όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει και πολύ…

Εγώ θαυμάζω τον φίλο μας εδώ που η μνήμη του δεν τον έχει εγκαταλείψει ακόμη…
Μα τέτοιες λεπτομέρειες, είναι δυνατόν;

Γαβρίλαρε, (πάλι να μιμηθώ τον κ. Διακογιάννη στην επιφώνηση) Dios te guarde… να στο πω έτσι στα ισπανικά για να το νιώσεις!

pylaros είπε...

Νίκο, Εύγε σου, τα γράφεις καλύτερα από ποιητής, τι άλλο να σου πω φίλε μου παρά ότι η σιωπή έχει τόσες πολλές ιδιότητες ακριβώς όπως τις λες εσύ.
Φίλε είσαι ένας Master εκτός από ζωγράφος μα και εξερευνητής της ανθρώπινης ψυχής.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Όπως θα λέγαμε ένα κοινόν περιστατικό, που όμως άφησε τα ίχνη του στη μνήμη μου. (huellas en mi memoria.)
Φίλε Στράτο, αυτές είναι οι περιπέτειες μιας νεότητας που έφυγε, στο πάσο της όμως δημιούργησε mi personalidad.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Justine's Blog είπε...

Αλήθεια σου συνέβη αυτό Γαβρίλη; Πάντως, κι αν δε συνέβη το περιγράφεις με τη συνήθη σου πληθωρικότητα και πειστικότητα. Γιατί είσαι υπέροχος αφηγητής.
Χιονισμένα χαιρετίσματα απ΄το βορρά

pylaros είπε...

(Τέτοια περιστατικά, που για πολλούς θα φαίνονται ή θα είναι ασύλληπτα στο νου, συμβαίνουν σε τέτοιους τόπους όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει και πολύ.)

Τα πιο πάνω λόγια είναι του Μηθυμναίου ο οποίος γνωρίζει από τέτοιυς τόπους.

Αγαπητή μου Ιουστίνη μόνο προσυπογράφω με του Μηθυμναίου τα λεγόμενα...

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Hr8a na sou pw ena "geia sou"...
ma emeina n' akousw to kommati pou evales...
Yperoxo!
Arxisa ki egw na to sigontarw...
Na eisai kala.
Yiwta

pylaros είπε...

Περνάει ο καιρός, τι γίνεται με αυτό το ευλογημένο υπολογιστή σου, ξέρεις σε επιθυμίσαμε αγαπητή μου Υιώτα,
κατά τα άλλα όλα καλά,

Ευχαριστώ κι επίσης χάρηκα που σου αρέσει η απαλότης της μουσικής μου,

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ