ΠΥΛΑΡΟΣ

Εφημερίς, Κεφαλληνίας Ζιζάνιον 1910

ΠΥΛΑΡΟΣ

Μέρος μ’ άγρια περνάρια’
που γεννάει παλληκάρια
και στον κόσμο τα σκορπά
και πατρίς του παπαμέντε
του καλύτερου παπά.
Έργα πολλά επιφανεί,
εκάμανε κι οι Πυλαρινοί,
εμπόρια σημαντικά κι ατμόπλοια του ναύλου
και συν αυτοίς κι η άμαξα του
Βάραγκα του Πάυλου.
***********************
Εφιμερίς, Κεφαλληνίας Ζιζάνιον 18 Ιουνίου 1905

Το ξέρω ναύτες μου χρυσοί
και στεριανοί φωστήρες,
Πως μοναχά στην ξενιτιά,
βγαίνουν σωρός οι λίρες.
Γιατί κι εγώ που έκανα,
μια δεκαριά ταξίδια,
θυμούμαι που τις μάζωνα
μέσα απ’ τα σκουπίδια.
αλλά δεν πρέπει και γι’ αυτές
παντοτινά να ζείτε
κι ωφέλιμοι στον τόπο σας,
να μην ξαναφερθείτε.
Ποτέ δεν είναι δυνατόν
εν γη να ευτυχήσει
αυτός που κάνει χρήματα
ως που να ξεψυχήσει.
Χαμάλης Θάνε μοναχά,
φέρων βαρύ στους ώμους:
Σακί για κληρονόμους.

Από το αρχείο του Ε. Ανδρεοσάτου, Natick Mass
***********************
Μάζεμα αμυγδάλων, (είδε φωτογραφία)

Ένα καλωσόρισμα της Πυλάρου με ότι απέμεινε, απ’ το πατρικό μου κήπο, μετά από χρόνια ξενιτιάς, ξανασυναντώντας τα έρημα χέρσα πετροχώραφα, αυτά που κάποτε καλλιεργούσαμε, με μόχθο και ιδρώτα, με αγάπη και ελπίδα κι αυτά μας ανταπέδιδαν μια φτωχική σοδειά, που όμως δεν ήταν αρκετή για να χορτάσει τα παιδιά που μεγάλωναν στα πέτρινα αυτά χρόνια, της ανέχειας και του πολέμου.
Έτσι απρόσκλητη μπαίνει η ξενιτιά, σαν η μόνη λύση, στρογγυλοκάθεται σε αθώες, παιδικές, ιερές μνήμες, που σιγά, σιγά σβήνουν και χάνονται στην θαμπάδα της ομίχλης που αφήνει ο χρόνος.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη