Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Ποιος ξέρει τι θα φέρει η αυριανή ημέρα,

Ποιος ξέρει τι θα φέρει, η αυριανή ημέρα,

Η ζωή στην πόλη του λιμανιού αυτού, ήταν γεμάτη εκπλήξεις, ποτέ δε υπήρχε αυτή η μονοτονία που σκοτώνει, που σε γεράζει στα παπούτσια σου όρθιο. Ακόμα και τα βράδια αντί να αφουγκράζεσαι την αναπνοή της νύχτας, από μακριά ακουγόταν ένας απόηχος μουσικής από ναυτικούς που γλεντούσαν σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Σφυρίχτρες από βαπόρια που σάλπαραν, μα και η ατμο-σφυρίχτρα του εργοστασίου των σιδηροδρόμων για να αλλάζουν βάρδιες οι λιμενεργάτες στους μόλους, μια κίνηση που δεν σταματούσε ποτέ. Η φορτοεκφόρτωση από βαγόνια στα βαπόρια συνήθως μπανάνες ή καφέ ίσχυε σε εικοσιτετράωρη βάση.

Ο καινούργιος αστυνομικός σταθμάρχης ήταν ένας λοχαγός κοντός μαυριδερός με μαλλιά όρθια σα του σκαντζόχοιρου. Ήταν ένας καθεαυτό απόγονος των Μάγια. Είχε ένα πρόσωπο βλογιοκομμένο, τα είχε βάλει με τους ταξιτζήδες κατά κάποιο λόγο τους θεωρούσε υπεύθυνους για την κυκλοφορία λαθραίων από βαπόρια, μα και για φίλους, προστάτες και μεσάζοντας γυναικών της νύχτας.
Είχε στην υπηρεσία του ένα τζιπ και γύριζε όλη τη νύχτα, σταματούσε απότομα μπροστά σου με το αυτόματο στο χέρι, σου έκανε έρευνα και μετά σε άφηνε να φύγεις. Το όνομά του Chikín, Τσικίν.

Ο καπετάν Γιώργος από την Χίο, ξεμπαρκάρισε (έδιωξε) από το βαπόρι ένα καμαρωτάκι τον Τσάρλι στο Puerto Barrios, αυτός τον πήγε στο γραφείο εργασίας και του ζήτησε την νόμιμη αποζημίωση σύμφωνα με το νόμο της Γουατεμάλας. Ο καπετάνιος αρνήθηκε, ήρθε εκεί στην πιάτσα των ταξί, με κοίταξε έτσι κάπως πονηρά και μου λέει, θέλω να με πας στην αστυνομία, μα και να μου κάνεις το διερμηνέα.
Πράγματι τον πήγα.
-Ήρθα να καταγγείλω τον Τσάρλι ότι μου κλέβει πράγματα απ’ το βαπόρι, θέλω λοιπόν να μου δώσετε μια αστυνομική συνοδεία να κάνουμε έρευνα στο σπίτι του.
Άλλο που δεν ήθελε ο Τσικίν, έβαλε στο αυτοκίνητό μου τρεις αστυνομικούς και μαζί με τον καπετάνιο πήγαμε στο σπίτι του απολυμένου ναυτικού.
Η γυναίκα του είχε ένα μωρό παιδάκι, είχε πλύνει και είχε απλώσει στον ήλιο να στεγνώσουν ρουχαλάκια του μωρού μαζί κι ένα προσόψιο με τη μάρκα του βαποριού. Ιδού η απόδειξη, είπε ο καπετάνιος, ή αναιρείς τη μήνυση για αποζημίωση ή θα σε βάλω φυλακή για κλέφτη.
Πράγματι ο Τσάρλι αναίρεσε τη μήνυση κι έτσι το βαπόρι έφυγε χωρίς να πληρώσει αποζημίωση. Είδα ότι του Τσάρλι του κακοφάνηκε το ότι εγώ κουβάλησα στο σπίτι του τους αστυνομικούς, μετά από αυτή την ιστορία απέφευγα να παίρνω πελάτες που είχαν προβλήματα με την αστυνομία ή ακόμα και με τα δικαστήρια ως διερμηνέας, μέχρι που βρέθηκε μπροστά μου ο καπετάνιος του βαποριού Σκίνος με ελληνική σημαία του Γράτσου.

Ο καπετάνιος ήταν Υδραίος την καταγωγή, ένας πράος χαρακτήρας, ο οποίος ήταν σαν χαμένος με την τοπική γραφειοκρατία. Του είχαν βάλει φυλακή έναν ναύτη, τον Γιάννη απ’ την Ιθάκη γιατί ο ίδιος ο καπετάνιος έκανε το λάθος να πάει στην αστυνομία να καταγγείλει μια κλοπή από τα μαγαζιά της πλώρης, νομίζοντας ότι θα έπιαναν τον κλέφτη. Η αστυνομία όμως είχε άλλη λογική, έπιασε τον νυκτοφύλακα του βαποριού «βατσιμάνη» ως υπεύθυνο και τον έβαλε φυλακή μέχρι να μαρτυρήσει ποιος έκλεψε κι όταν ήρθε η ώρα αναχώρησης ο καπετάνιος αρνήθηκε να φύγει χωρίς τον ναύτη του. Γύριζε καταϊδρωμένος από τον πράκτορα, από την αστυνομία, μέχρι που κάποιος ταξιτζής τον πήγε στον ειρηνοδίκη. Ο ειρηνοδίκης juez de paz έστειλε και με φώναξε, ήμουν στο σπίτι. Ήταν φίλος μου από παλιά, συναντηθήκαμε θα ήταν περίπου δέκα η ώρα νύχτα, είχε κατατοπισθεί για την υπόθεση.
-Θα εξηγήσεις στον καπετάνιο ότι τέτοια ώρα υπάρχει μόνο μία λύση, να αναιρέσει την κλοπή, και αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει ταξί να φέρουμε τον γραμματέα, εσύ θα πας να βρεις και τον πταισματοδίκη juez de la primera instancia να του πεις ότι σε στέλνω εγώ να πάρουμε το εντάξει από αυτόν, διότι έχουν περάσει 3 μέρες φυλακή και η υπόθεση έχει φύγει από τα χέρια μου, να πληρώσει το πρόστιμο, υπερωρίες κλπ.
Πράγματι σε δυο ώρες ο ναύτης ήταν ελεύθερος, ο καπετάνιος δεν πίστευε τα μάτια του, το βαπόρι αναχώρησε στην ευχή του θεού, για Νέα Ορλεάνη, κοίταξα το ρολόι μου δυο και μισή τα χαράματα.
Πήγα σπίτι και κοιμήθηκα τον ύπνο του δικαίου, αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα.
Ποιος ξέρει τι θα φέρει;

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

16 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Τί άλλο να φέρει εδώ, το αύριο;
...μια νέα ανάμνηση,
Φίλε Γαβρίλη.
Μιας κι έχεις αρχίσει να πλέκεις και να ...υφαίνεις εμπειρίες κι όνειρα, δικά σου και άλλων... σίγουρα μια νέα ανάμνηση-ανάρτηση θα μας σιγοντάρει στο φλοίσβο, το μουρμούρισμα των κυμάτων...

Καληνύχτα, φίλε,
Υιώτα Σ.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Τι άλλο θα φέρει το αύριο; μα μια νέα περιπέτεια από μια χώρα όπου τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο το πως να γίνει από κανέναν...

ή θα φέρει μια παλιά ανάμνηση, από άλλο μέρος του πλανήτη, πάντως κάτι θα φέρει.
Το άγνωστο πάντα ελκύει

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Πιαστηκες και βασταχτηκες,με τα νυχια και τα δοντια πανω σε βραχους θαλασσοβρεχτους ,με το κορμι και τον νου βαρεια ν'αναστεναζουν στα χρονια της νιοτης σου.Τωρα σε βλεπω μεστο και κατασταλαγμενο ,να στυβεις το "σφουγγαρι" της μνημης και σταλα-σταλα να κερνας κι'εμας απ'τα'πομειναρια της θυμησης σου.Εισαι απολαυστικος.Να σου υπενθυμισω μονο ,οτι,η ατμοσφυριχτρα , στην ναυτικη διαλεκτο,λεγεται "Μπουρού".

E. Διακογιάννης

pylaros είπε...

Φίλε Βαγγέλη Μπουρού λέγαμε τη σαμαδούρα η οποία έβγαζε έναν ήχο καθώς την ανεβοκατέβαζαν τα κύματα.

Έναν ήχο ανατριχιαστικό όταν ταξιδεύμαμε σε πούσι και περιμέναμε να' ακούσουμε τη μπουρού να μας οδηγεί κι όλα αυτά όταν δεν είχαμε Ραντάρ΄
Στο λιμάνι της Νέας Υόρκης μπροστά ακριβώς από το νησί Έλλις υπήρχε μια τέτοια μπουρού όπου ο ήχος της ακουγόταν τα βράδια.
Ευχαριστώ φίλε

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Ο Γαβρίλης, κάθε φορά, δίνει αυτές τις γλυκές μαχαιριές στη μνήμη και μας παίρνει μαζί του σουλάτσο* στα μέρη που εκείνος περπάτησε και μας αφήνει να τον ακολουθάμε με τη φαντασία μας και να γινόμαστε κι εμείς, πολλές φορές, κομπάρσοι στις δικές του ιστορίες.

Αν μου επιτρέψει ο κ. Διακογιάννης να προσθέσω και τη δική μου εκδοχή στη λέξη «μπουρού»: Είναι ένα είδος μεγάλου κοχυλιού που ανοίγοντας μια τρύπα στη κόχη του και φυσώντας από εκεί μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο βγάζει ένα ισχυρό προειδοποιητικό ήχο!

* βόλτα, σεργιάνι

Αστοριανή είπε...

... Na, λοιπόν, μια όμορφη συνέχεια
της άνω ιστορίας, για την μπουρού.
Τρεις επεξηγήσεις, ενημερωτικές κι απαραίτητες, ιδίως για πολλούς από μας όπου η μεγάλη απόσταση φθίνει το ...λεξιλόγιό μας.
Να είστε καλά,
Υιώτα

pylaros είπε...

Φίλε Στράτο, έλα να πάμε 'σουλάτσο'
στα μέρη της ξεγνιασιάς και νιότης όπου κάθε μέρα ήταν και μια καινούργια έκπληξη, γεγονότων.
Εκεί όπου ανακατεύοντε οι νόμοι του κατεστημένου, οι ναυτικοί και οι ταξιτζήδες, με όλα τα επακόλουθα.
Η εξήγησή σου για την μπουρού πολύ ορθή,

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή Υιώτα,
Στις ακτές της Βόρρειας Καρολίνας υπάρχει ένα στο ακρωτήριο Χατέρας "cape Hateras" υπάρχει (υπήρχε) ένα καραβοφάναρο, χρωματισμένο κόκκινο, δηλαδή ένας φάρος σε βαπόρι αγκυροβολημένο, στο οποίο όταν υπήρχε πούσι και δεν βλέπαμε το φως τότε ακουγόταν η βοη της "Μπουρού"

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γαβρίλη.
Μιά ακόμη ιστορία με την ζωή των Ελλήνων ναυτικών στα διάφορα λιμάνια.
Οι ιστορίες σου εκτός από ενδιαφέρουσες είναι και διδαχτικές αναφορικά με την νοοτροπία άλλων λαών.
Συνέχισε. Προσφέρεις πολλά.
Ντένης

pylaros είπε...

Ευχαριστώ φίλε Ντένη,
όπως θα έχεις παρατηρήσει η δική μου ιστοσελίδα διαφέρει από των άλλων φίλων σε αυτό ακριβώς ότι καταγήνεται με θέματα που ξεφεύγουν από τα της ελληνικής κουλτούρας, ασφαλώς όχι όλα.

Φίλε ευχαριστώ.
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν φίλοιμου, στο δικό μου μυαλό η λέξη ΜΠΟΥΡΟΥ, είχε την έννοια του μεγάφωνου. Από τα παλιά χρόνια, αλλά και σήμερα σε κάποιες γειτονιές της Αθήνας, αλλά ιδίως της επαρχίας, βγαίνει κάποιος μ'ένα μεγάλο χωνί και μέσα από αυτό διαλαλεί στις γειτονιές αυτό που διαφημίζει. Είτε πρόκειται για εμπόρευμα, είτε για καινούργια προβολή κινηματογράφου κ.τ.λ.
Προσωπικά πιστεύω, διαβάζοντας τα δικά σας σχόλια, πως η δική μου η ερμηνεία της ΜΠΟΥΡΟΥ (έτσι την εμπέδωσα από μικρή)είναι προέκταση της δικής σας σωστής ερμηνείας που προέρχεται από τον κόσμο της Ναυσιπλοϊας.
Κατά τα άλλα στο κείμενο, διάβασα μια άλλη αληθινή και ενδιαφέρουσα ιστορία από το Ναυτικό Ημερολόγιο του Καπετάν ΓΑΒΡΙΛΗ που μας ταξίδεψε ξανά στον εξωτικό του κόσμο που η κάθε μέρα φαίνεται ξεχωριστή και κλείνει πάντα με ένα ερωτηματικό γι αυτό που φυλάει κάτω από τα μανίκια της η επόμενη..
Να είστε όλοι καλά.
Βάνα.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Βάνα, αγαπητοί φίλοι,
αυτή τη λέξη ¨μπουρού" δεν την βρήκα σε κανένα ελ. λεξικό, την πρωτοάκουσα στα βαπόρια, και ειδικώς όταν περνάγαμε μέρη με πούσι, οπότε ακούγαμε τον πνιχτό θόρυβο της μπουρού, είτε προερχόταν από καραβοφάναρο, είτε από σαμαδούρα.
Α! για πρώτη μου φορά με ονομάζουν καπετάν, αλά οι ιστορίες μου είναι της ζωής αποστάγματα, είτε ναυτικά είτε όχι.
Πάντως ευχαριστώ, για το καπετάν, με ανεβάζει σε ένα επίπεδο, σε μια στάθμη όπου δεν είχα φτάσει...
Ευχαριστώ,
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Γαβρίλη,
Κι εγώ τόσα χρόνια που μένω δίπλα στο ποτάμι κι ακούω αυτή τη βουή κάθε φορά που έχει ομίχλη, νόμιζα ότι σφύριζε κάποιο πλοίο.
Πάντως η Caroline βρήκε τη μπουρού και ως "σειρήνα ομίκλης" οπότε η σκέψη μας πάει στις Σειρήνες της μυθολογίας. Τους ναυτικούς διασκέδαζαν κι αυτές. Εσύ όμως τις ξεγέλασες.
Να'σαι καλά,
Νίκος

pylaros είπε...

Λες να τις ξεγέλασα; (τις σειρήνες) αμφιβάλω.

Ναι, πράγματι είναι σειρήνα της ομίχλης,

Ευχαριστώ, Νίκο

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Γειά σας φίλοι μου καπεταναίοι, ναυτικοί, ταξιδευτές.
Αν μου επιτρέπετε, μιά παρέμβαση στις τόσες μπουρούδες που ανακαλύψατε.
Ξεχάσατε το νησί Μπουρού του συμπλέγματος της Ινδονησίας. Κατοικείται από φυλές των Παπούα, είναι 9.500 τ.χιλ. και οι κάτοικοί του υπολογίζονται σε πάνω από 100 χιλ. Έχει ένα θαυμάσιο τροπικό κλίμα και συγκεντρώνει αρκετούς τουρίστες. Δυστυχώς το τσουνάμι του 2006 δεν άφησε τίποτα όρθιο.
Αυτά καπεταναίοι μου.
Νάστε καλά και καλά ταξίδια σε ήρεμες θάλασσες..
Ντένης

pylaros είπε...

Α! Ντένη, μα τον Άτλα κουβαλάς στους ώμους σου; που το βρήκες αδελφέ μου;
Πράγματι υπάρχει το νησί αυτό Μπουρού, νότια από τις Φιλιππίνες είναι δίπλα απ΄το θαλάσσιο στενο Σελάτ Μανίπα και βόρεια από του πορτογαλικού μισού Τιμόρ το υπόλοιπο μισό ανήκει στην Ινδονησία. Το Μπουρού Θα πρέπει ν' ανήκει στην Ινδονησία.
ε! είπαμε για τη Μπουρού αυτή τη σφυρίχτρα με την ανατριχιαστική βοή, η οποία είναι η ίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, εκτός βεβαίως από το τροπικό αυτό νησί.

Ευχαριστούμε φίλε,
Γαβριήλ