Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Fragmentos

To σκηνικό της ιστορίας μοιάζει με το μυστήριο της φωτογραφίας στην Κεφαλονιά, είναι η οροφή μιας υπόγειας λίμνης της Μελισάνης η οποία έπεσε και στάθηκε στη μέση της λίμνης πριν 5000 χρόνια ...
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Αγαπητοί μου φίλοι αναγνώστες, το καλοκαίρι στην Ελλάδα εκτός από του ότι απολάμβανα τη φύση διάβαζα, ήταν μια ανάγκη, επιβίωσης εκτός από το σώμα μου που ήταν παρόν, ο νους μου έτρεχε σε άλλες εποχές, για να μπορώ να ισορροπώ.
Το ότι ακολουθεί είναι απόσπασμα ενός μεγάλου ποιήματος, ισπανού ποιητή του 19 αιώνα, που μου έκανε τεραστία εντύπωση…
Έχω στο αρχείο μου το όνομα του ποιητή, καθώς και το βιβλίο, όποιος το ζητήσει ευχαρίστως θα το παράσχω.

Fragmentos= αποσπάσματα

Σε έναν καλό δικαστή, καλύτερος μάρτυρας
……………………………………………………………..................
-Γυναίκα, τι θέλεις;
-Ζητώ δικαιοσύνη, κύριέ μου.
–Για ποιο λόγο;
-Για ένα κόσμημα που μου έκλεψε.
-Τι κόσμημα;
-Την καρδιά μου.
-Εσύ την έδωσες;
-Του την δάνεισα.
-Και δεν στην ξαναγύρισε;
-Όχι.
-Έχεις μάρτυρες;
-Κανένα.
-Σου υποσχέθηκε;
-Ναι, μα το Θεό, πριν αναχωρήσει απ’ το Τολέδο δέθηκε με όρκο.
-Ποιος είναι αυτός;
-Ο Ντιέγο Μαρτίνεζ.
-Ευγενής;
-Και καπετάνιος, Κύριε.
-Να παρουσιαστεί ο καπετάνιος, να τηρήσει την υπόσχεσή του αν ορκίστηκε.
……………………......................................................
-Εσύ είσαι ο καπετάν Δον Ντιέγο;
ρώτησε ο Δον Πέδρο, εσύ;
Ήρεμος και νηφάλιος απάντησε ο Ντιέγο Μαρτίνεζ.
-Εγώ είμαι.
-Γνωρίζεις αυτό το κορίτσι;
-Πάνε τρία χρόνια, αν δεν κάνω λάθος.
-Της έδωσες όρκο να γίνεις άνδρας της;
-Όχι.
-Ορκίζεσαι ότι δεν της έδωσες όρκο;
-Ναι, ορκίζομαι.
-Τότε, πήγαινε στην ευχή του Θεού.
-Λέει ψέματα φώναξε η Ινές κλαίοντας, κατακόκκινη με πείσμα.
-Γυναίκα σκέψου τι λες;
-Λέω, ότι λέει ψέματα, μου ορκίστηκε.
-Έχεις μάρτυρες;
-Κανένα.
-Καπετάνιε μου πήγαινε στην ευχή του Θεού και συγνώμη που αμφέβαλα για την τιμιότητά σου.
Γύρισε την πλάτη ο Μαρτίνεζ με μια άγρια ικανοποίηση και η Ινές που τον είδε να φεύγει πετάχτηκε πάνω και δυνατά φώναξε:
-Φωνάξτε τον, έχω ένα μάρτυρα.
-Φωνάξτε τον για άλλη μια φορά κύριε!
………………………………….........................................................
Σούσουρο ακούστηκε από το ακροατήριο.
-Και η Βάργας εξακολούθησε:
-Έχω ένα μάρτυρα ο οποίος λέει την αλήθεια και το δίκιο.
-Ποιον;
-Ένας άνδρας ο οποίος από μακριά άκουε τα λόγια μας, κοιτάζοντάς μας από ψηλά.
-Ήταν σε κανένα μπαλκόνι;
-Όχι, ήτανε μαρτυρικά σταυρωμένος και πάει καιρός που πέθανε.
-Τότε είναι νεκρός;
-Όχι, ζει.
-Είσαι τρελή, ο Θεός ζει.
-Ποιος ήταν;
-Ο Χριστός του la Vega που μπροστά του ψευδομαρτύρησε.
………………………………………………………………..
-Ο νόμος είναι νόμος για όλους, ο μάρτυράς σου είναι ο καλλίτερος, για αυτούς τους μάρτυρες δεν υπάρχει άλλο δικαστήριο από τον Θεό, αλλά εμείς θα κάνουμε ότι ξέρουμε.
Γραμματέα, με το πέσιμο του ήλιου θα πάρεις κατάθεση του Χριστού που είναι στο La Vega.
……………………………………………………………………
-Ιησού, γιε της Μαρίας, παρουσιάζεσαι μπροστά μας σήμερα σαν μάρτυρας κληθείς από τον στόμα της Ινές του Βάργας.
Ορκίζεσαι ότι είναι αλήθεια ότι μια μέρα μπροστά στη δική σου θεϊκή μορφή ορκίστηκε στην Ινές ο Ντιέγο Μαρτίνεζ να την νυμφευθεί;
……………………………………………………………..
Από τους μακρινούς αιθέρες ακούστηκε μια βαθιά υπεράνθρωπη φωνή,
Ναι, ορκίστηκε…
Δειλά ύψωσε ο όχλος το βλέμμα στην άγια εικόνα. Είχε ανοιχτά τα χείλη κι ένα ξεκάρφωτο χέρι…

Μετάφραση,
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη

-

10 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

Το σπήλαιο της Μελισάνης!!
Μελισάνη, Δρογκαράτη, σύμβολα της Κεφαλονιάς.
Χάρηκα την εικόνα, χάρηκα και το ποίημα.Βάθος νοημάτων!
Μα πιο πολύ χάρηκα που σχολιάζω πρώτη!!
Κοντεύουν μεσάνυχτα κι είπα ας κάνω ένα σεργιάνι από τις ηλεκτρονικές γειτονιές.Έπεσα σε ωραία ανάρτηση.
Με την εκτίμησή μου και πολλούς χαιρετισμούς σε όλους σας.

Αστοριανή είπε...

Νάτα, τα ξαγρυπνά μου!
Γαβρίλη μου, έχεις συνέλθει κανονικά από την αλλαγή ωρών, βλέπω...
κι εσύ, Μαριάνθη μου, Καλό Σεπτέμβρη!
Για να μάθουμε τώρα και τον συγγραφέα, μη σηκώσει και τ'άλλο χέρι ο Εσταυρωμένος και... τότε θα δούμε πού δείχνει.
Καλή επιστροφή και στους δυο σας,
Υιώτα
Αστοριανή,
ΝΥ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη, Χάρηκα δια την απάντησή σου, (σχόλιο σου)μετά από τόσες μέρες απουσιας μου προσπαθώ να ξαναεπιστρέψω-ουμε στα προ του καλοκαιριού. Η αλήθεια είναι ότι τον χειμώνα με το κρύο τα χιόνια βρίσκει κανείς 'θαλπωρή' στον υπολογιστή, ενώ όταν είναι καλοκαιρία χαίρεσε τη φύση τον ήλιο κλπ.

Το γραπτό αυτό το βρήκα πρωτότυπο, έχει μια βαθιά μεαφορική έννοια για τις ανθρώπινες σχέσεις είναι αυτό το δέσιμο της αγάπης που ακόμα και οι Θεοί υποκλίνοντε.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα, το θεώρησα και το βρήκα πρωτότυπο, μεταφορικώς μου άρεσε, το ανθρώπινο μεγαλείο, της αγάπης, Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τον χρόνο γέννησης του ποιητή 1817 μέχρι σήμερα, τα αισθήματα υπάρχουν, για να τα αισθανθείς πρέπει κάποτε να τα έχεις ζήσει και να υπάρχεις (ζεις νοσταλγικά) με τη θύμησή τους.
Ακόμα και οι θεοί το αναγνωρίζουν...

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Ζητώ δικαιοσύνη, κύριέ μου. Για ένα κόσμημα που μου έκλεψε.
-Την καρδιά μου.
-Εσύ την έδωσες;
-Του την δάνεισα.


Μου φτάνει αυτό, το ότι αποκαλεί (και θεωρεί), η Ινές, την καρδιά της κόσμημα!!!
Είναι πράγματι κόσμημα η καρδιά μας, για εμάς και εξαρτάται πως την εκλαμβάνει ο άλλος που του την χαρίζουμε ή την δανείζουμε, τέλος πάντων, έχει σημασία αυτό και θα έπρεπε αν είναι κόσμημα (που είναι) να προσδίδουμε την αξία της.

Εδώθη δικαιοσύνη από τον Ύψιστο, από το επίγειο δικαστή θα ήθελα να ξέρω...

Ενδιαφέρον το θέμα...

Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο και καλές εμπνεύσεις!!!

pylaros είπε...

Σεευχαριστώ φίλε, κατάλαβες την αξία του κοσμήματος, είναι αυτά τα σπάνια που δεν βρίσκοντε εύκολα κι όταν τα αποκτήσεις από την πολυκαιρία ξεθωριάζουν.
Αχ! η αιώνια αναζήτηση, μας κρατά το ενδιαφέρον στη ζωή για τη ζωή...

Δε λέει αν εδόθει δικαιοσύνη, τελειώνει Los labios tenia abiertos y una mano desclabada.

Μου άρεσε για την πρωτοτυπία του

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Υπέροχο φίλε μου το μικρό σου κείμενο. Καμμιά φορά σ΄ένα κείμενο και μιά λέξη μόνο μπορεί να δώσει ένα ατέλειωτο μεγαλείο. Κι΄εδώ είναι η λέξη καρδιά. Και μόνο που η καρδιά παρουσιάζεται σαν ένα κόσμημα - και τέτοιο είναι - αυτό από μόνο του αποτελεί όλο το μεγαλείο του ποιήματος. Χαίρομαι που στις διακοπές σου απόλαυσες τόσα ωραία διαβάζοντας.
Νάσαι καλά και καλό χειμώνα
Ντένης

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε Ντέννη,
Φίλε μου το βρήκα πρωτότυπο αυτό το κόσμημα, και η φωτογραφία που έχω είναι από μια υπόγεια λίμνη, στην οποία είχαμε πάει με βάρκα από ένα τούνελ, το μόνο φως ήταν από αυτή την τρύπα, οπότε από εκει μας κύταζε ο Θεός, ήταν η ελπίδα το φως μας...

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Γαβρίλη,
Πολύ θαυματουργό αυτό το διήγημα.
Τι έγινε; Μήπως ανέβηκες ψηλά στον Αίνο
και οραματίστηκες τη σωτηρία του κόσμου;
Νάσαι καλά,
Νίκος

pylaros είπε...

Νίκο, ναι θαυματουργό αυτό το διήγημα, ξέρεις ότι ανέβηκα στην κορφή της Αγίας Δυνατής το μεγάλο βουνό της Πυλαρου, κι από εκεί είδα, κατάλαβα το τι μου έλειπε,
Μια γυναικεία καρδιά, ένα κόσμημα, τώρα αν το βρήκα, Ε! αυτό δεν λέγεται αλλά με εντυπωσίασε η επιμονή της Ινές.
Ευχαριστώ φίλε,
χαιρετισμούς Καρολίν

Γαβριήλ