Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Ύμνος


Στην Φώτο, ένα ταξίδι στα έγκατα της γης, στην σπηλιά Δρογαράτι Κεφαλονιά
Η κόρη μου, η αφεντιά μου, η εγγονή μου.
Αγαπητοί μου φίλοι: Διαβάστε για να δείτε τι δύναμη έχει το φιλί μιας γυναίκας.
Είπα να ανασύρω απ’ τα αρχεία μου και να σας παρουσιάσω, ένα ποίημα του Αργεντινού ποιητή Jorge Luis Borges, μέχρι να βρω απαιτούμενο καιρό να βάλω τις ιδέες μου σε κάποια τάξη και ν’ αρχίσω να γράφω, ένεκα που πρέπει να τελειώσω ορισμένες εργασίες πριν τον χειμώνα.

Ύμνος
Τούτο το πρωί
υπάρχει στον αέρα μια απίστευτη ευωδία
απ’ τα τριαντάφυλλα του παραδείσου.
Εις τις όχθες του Ευφράτη
ο Αδάμ γεύεται τη δροσιά του νερού.
Χρυσή βροχή πέφτει απ’ τον ουρανό
είναι η αγάπη του Δία.
Πηδά απ’ τη θάλασσα ένα ψάρι
κι ένας άνθρωπος από το Αγρικέντο θα θυμηθεί
ότι αυτός ήταν το ψάρι.
Στη σπηλιά που το όνομά της θα είναι Αλταμίρα
ένα απρόσωπο χέρι χαράζει τις καμπύλες
της ράχης ενός βίσωνα.
Νωθρό το χέρι του Βιργίλιου χαϊδεύει
το μετάξι που έφεραν
απ’ το βασίλειο του κίτρινου αυτοκράτορα
τα καραβάνια και οι σκούνες.
Το πρώτο αηδόνι κελαηδά στην Ουγγαρία.
Ο Ιησούς βλέπει στο νόμισμα το προφίλ του Καίσαρα.
Ο Πυθαγόρας αποκαλύπτει στους έλληνες του
ότι το σχήμα του 'χρόνου' είναι κυκλικό.
Σε ένα νησί του ωκεανού
τ’ ασημένια σκυλιά κυνηγούν τα χρυσά ελάφια.
Σε ένα αμόνι σφυροκοπούν το σπαθί
που θα είναι πιστό στον Σιγκούρδ.
Ο Ουίτμαν τραγουδά στο Μανχάταν.
Ο Όμηρος γεννιέται σε εφτά πόλεις.
Μια δεσποινίς κατάφερε κι αιχμαλώτισε
το λευκό μονόκερω .
Όλο το παρελθόν ξανάρχεται σαν ένα κύμα
και τα αρχαία συμβάντα ξαναζούν
γιατί σε φίλησε μια γυναίκα.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Μετάφραση,
Γαβριήλ Παναγιωσούλης




7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γαβρίλη,
Αν το φιλί της γυναίκας σε αυτό το αξιόλογο ποίημα του Μπόρχες έχει ως μεταφορά τη "γνώση" (τουλάχιστον έτσι νομίζω) τότε ο ποιητής έχει απόλυτο δίκιο.
Νάσαι καλά,
Νίκος

pylaros είπε...

Τι να σου πω! φίλε Νίκο,

Ο ενθουσιασμός σου, το ρυάκι της ζωής, η μεταφορά σου σε ένα εκστατικό νιρβάνα, ο έρωτας, η αγάπη, η σιγουριά στον εαυτόν σου, όλα αυτά ξαναζούν με το φιλί της γυναίκας.

ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Καλή εβδομάδα κ.Γαβριήλ!
Πάντα ενδιαφέρουσες οι αναρτήσεις σου με τις λογοτεχνικές αναζητήσεις και τις ξεχωριστές φωτογραφίες.
Νασαι καλά.

pylaros είπε...

Aγαπητή μου Μαριάνθη,

Ευχαριστώ δια την επίσκεψή σας στο Πυλαρος,
Το ποίημα αυτό αγκαλιάζει όλη την οικουμένη, μια γραμμή για το κάθε κράτος, για την κάθε κουλτούρα.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...τί βιάζεσαι, Γαβρίλη μου! Έχεις καιρό μπροστά σου να βάζεις όσες "ἁναρτήσεις" επιθυμείς!!!
Η μετάφραση, άρτια.
Το ποίημα κλασσικό...
και το φιλί... πολύ διεγερτικό!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
αστοριανή

pylaros είπε...

Ξέρεις αγαπητή μου Γιώτα, όταν περάσει μια μέρα χωρίς να παράγω κάτι νομίζω ότι η ημέρα αυτή πήγε χαμένει,
εννοώ εργασίες χειρονακτικές ή και του πνεύματος...
Οπότε πάντα είμαι απασχολημένος σε κάτι που μου αρέσει, άλλες φορές σε κάτι που πρέπει να γίνει κι ας μη μου αρέσει.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε Γαβρίλη
Νομίζω ότι η θέση του Νίκου είναι η πλέον σωστή.
Ο Μπόρχες διάλεξε το φιλί της γυναίκας γιά του δώσει τη δύναμη της γνώσης.
Πάντως εσύ κι΄εγώ μοιάζουμε στο ότι δεν αφήνουμε, ή μάλλον δεν μας επιτρέπουν να χάσουμε ούτε μιά μέρα.
Νάσαι καλά
Ντένης