Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Η Κούβα, του Χθες,

Tarafa Cuba, Κεφαλλήνιοι ναυτικοί,
Recuerdos de Cuba de ayer.
Μπαίνοντας στο λιμάνι της Αβάνας, μας χαιρέτισε από αριστερά το κάστρο (castillo de moros)με το να υψώσει την σημαία του βαποριού μας δίπλα στην Κουβανική.
Το μέρος της παλαιάς πόλης La Habana vieja, κάθε γωνία κι ένα μπαρ, κάθε δρόμος και μουσική. Μετά απ τα μεσάνυχτα έβγαιναν γυναίκες στους δρόμους και σου προσέφεραν ότι ήθελες πολλές φορές σε τραβούσαν. Πολύ αργά για εμάς αφού γυρνάγαμε στο βαπόρι, για βάρδια ή για ύπνο. Μετά υπήρχε και η αριστοκρατία προς το μέρος που ήταν η la hidroeléctrica. Εκεί δεν πίστευες στα μάτια σου… από της ζωής τα κρυμμένα μυστικά, αυτά που για εσένα ήταν αφράτα πανέμορφα κορίτσια και γι’ αυτές ήσουν ένας ναυτικός με μορφή πράσινου δολαρίου
.

Isabela de Sagua, ένα μικρό λιμανάκι της Κούβας, βγήκαμε όλοι έξω σαν ναυτικοί που είμαστε ψάχνοντας για γλέντι, υπήρχε ένας κοινοτικός χορός, κάποιος ντόπιος μας είπε να πάμε. Στην είσοδο μας σταμάτησαν, ναι έχουμε χορό αλλά όχι για ναυτικούς. Πεισμώσαμε φύγαμε, πάμε στην πλατεία νοικιάσαμε ταξί πάμε για το εσωτερικό της χώρα σε μια πιο μεγάλη πόλη Sagua la Grande, εκεί ανακατευτήκαμε με τους ντόπιους στην πλατεία, αλλά δεν είμαστε ικανοποιημένοι. Ζητάγαμε να γλεντήσουμε. Κάποιος μας πήγε στις κακόφημες γειτονιές, αποτέλεσμα φύγαμε αφού με έκλεψαν, ευτυχώς που υπήρχαν και συνάδελφοι ναυτικοί, έτσι γυρίσαμε στο βαπόρι.

Στο λιμάνι της Nuevitas φορτώναμε ζάχαρη. Μια παρέα από εμάς βγήκαμε όλοι μαζί έξω θα είμαστε περίπου 10 ναυτικοί, πήγαμε στο Αμέρικαν Μπαρ, παραγγείλαμε ποτό, καθίσαμε σε ένα μακρύ τραπέζι, ο μπάρμαν έτριβε τα χέρια του θα τα κονομούσε τη βραδιά αυτή. Οι γυναίκες έκαναν βόλτα γύρω μας μύριζαν ψοφίμι. Αφού είχαμε πιει αρκετά ένας Κεφαλλονίτης ο Π. Λ. μας έβαλε μια ιδέα στο μυαλό, να φύγουμε χωρίς να πληρώσουμε. Μας εξήγησε θα κάνουμε ότι μαλώνουμε αναμεταξύ μας, θα βριζόμαστε ελληνικά τότε αυτός θα σήκωνε μια καρέκλα να μας χτυπήσει. Θα ήταν το σινιάλο για να τρέξουμε προς την πόρτα, έτσι κι έγινε, φύγαμε και γίναμε καπνός
.
Πάλι στην Κούβα σε ένα μικρό λιμανάκι Júcaro που είχε μόνο έναν μόλο, εκεί ήταν πλευρισμένο ένα καράβι Αγγλικό. Το δικό μας βαπόρι ήταν τάνκερ λίμπερτι, είχαμε πάει να φορτώσουμε Μελάσα. Πλευρίσαμε δίπλα στο εγγλέζικο, από πάνω του πέρασε ένας σωλήνα και ήρθε στο βαπόρι μας έτσι φόρτωναν την Μελάσα.
Το βράδυ βγήκαμε όλοι έξω, όπως ήταν φυσικό περνούσαμε πάνω από το κατάστρωμα του αγγλικού. Οι αξιωματικοί ήταν Άγγλοι το πλήρωμα Ινδοί.
Αφού πήγαμε σε μπαρ ήπιαμε αρκετά οι περισσότεροι έλληνες ήταν από την Αστυπάλαια και Ιθάκη.
Ο Μανώλης ένας λοστρόμος τεραστίων διαστάσεων από την Αστυπάλαια αφού είχαμε πιει λέει, πάμε στο αγγλικό καράβι να κάνουμε φασαρία, να τους πούμε να φύγουν από την Κύπρο; Θα ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Ανεβήκαμε όλοι στο ξένο καράβι, μερικοί πήγαν στο δεύτερο κατάστρωμα όπου κοιμόταν οι αξιωματικοί, άρχισαν να φωνάζουν και να βρίζουν, δεν είδα παραπάνω, έτρεξα και μπήκα στην καμπίνα μου και όχι μόνο αλλά έκανα και το ανήξερο.

Στο λιμάνι του Cienfuegos, o José Dueñas κουβανός ήταν πλήρωμα στο βαπόρι μας. Στην κεντρική πλατεία είναι μια μεγάλη εκκλησία δεν ξέρω αν ήταν ο καθεδρικός ναός ή όχι, αλλά από εκεί πίσω ο Χοσέ σε ένα μικρό μπαράκι μου σύστησε μια κοπέλα, φαινόταν μικρή, καλή, πάμε παρέα της λέω πάμε μου λέει, αλλά έχω μια στενοχώρια με περιμένει η μάνα μου να πάει για ψώνια. Δώσε μου 10 δολάρια να της τα δώσω να φύγει από την μέση και μετά είμαι δική σου, πάμε όπου θέλεις. Όπως ήταν φυσικό ακόμα την περιμένω…
Δεν ξέρω an τα μοιράστηκαν με τον Χοσέ;

Santiago de Cuba, με το ίδιο βαπόρι δούλευα στην Κουζίνα, έρχεται λοιπόν ο καμαρότος συνομήλικος και μου λέει, το βράδυ έχω ραντεβού με δυο κορίτσια, είσαι; Που τις γνώρισες, άστα το αφεντικό των εργατών μου τις σύστησε, μου έδωσαν την διεύθυνσή τους. Ήταν ένα διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία και ήταν μέσα μόνο αυτές δυο κορίτσια και εμείς δυο ναυτικοί, και ήταν για μια νύχτα μόνο, αλλά μέχρι εδώ, δεν έχω το χάρισμα να εξιστορώ συμβάντα, που μέσα στο βάθος της ψυχής μου μείνανε σαν μια αμφιβολία αν υπάρχει πράγματι η Αφροδίτη Θεά του έρωτα, ή βωμός της σάρκας;

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

16 σχόλια:

Dennis Kontarinis είπε...

Χαίρομαι φίλε Γαβρίλη που σε όλα τα ταξίδια σου είχες τόσο όμορφες αναμνήσεις και τις μοιράζεσαι μαζύ μας
Νάσαι καλά
Ντένης

Pansofix είπε...

καλησπερα και καλως σας βρηκα στο πολυ ταξιδιαρικο blog σας...

stavros είπε...

1. λιμάνι της Αβάνας
2. la hidroeléctrica
3. Isabela de Sagua
4. Sagua la Grande
5. Στο λιμάνι της Nuevitas
6. Αμέρικαν Μπαρ
7. ένας Κεφαλλονίτης
8. ένα μικρό λιμανάκι Júcaro
9. καράβι Αγγλικό
10. Οι αξιωματικοί ήταν Άγγλοι
11. το πλήρωμα Ινδοί.
12. οι περισσότεροι έλληνες ήταν
13. από την Αστυπάλαια και Ιθάκη.
14. Κύπρο
15. λιμάνι του Cienfuegos
16. κουβανός
17. Santiago de Cuba
18. η Αφροδίτη Θεά του έρωτα

18 τοπωνύμια μέτρησα στο κείμενο σου.
Μέσα σε 6 παραγράφους μας πήγες σε όλο τον κόσμο!
Άραγε τι είδες σε μιά ζωή??
Να είσαι γερός και εμείς στο καράβι σου!!!!!

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
Μοιράζομαι μαζί σας, κάποια πράγματα που σημάδεψαν τη ζωή μου και σήμερα που έχει περάσει εκείνη η εποχή, με τη θύμησή της προσπαθώ να αντλήσω το αλατοπίπερο που μου λείπει.

ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Pansofix σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας.

Δεν είναι μόνο ταξιδιάρικο το μπλογκ μου είναι γιατί στα ταξίδια αυτά ενηλικιώθηκα, ταξιδεόντας ως ναυτικός από πιτσιρικάς έγινα άνδρας...


Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου Σταύρο, οι εντυπώσεις μιας ζωής, μιας ζωής που ακόμα δεν είχε δέσει, δεν είχει ωριμάσει, σε ένα παιδικό μυαλό που απορροφούσε τις εικόνες σαν σφουγκάρι, σε αυτές τις 16 παραγράφους, όπως τονίζεις, σήμερα πλέω σε πελάγη αναμνήσεων οι οποίες μου κρατούν συντροφιά, αυτή που μου λείπει σε μια σταθεροποιημένη πια ζωή.

χιλια ευχαριστώ για την παρατηρητηκότητά σου.

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Η ζωή σου φίλε, ένα βιβλίο, μια περιπέτεια, ένας ωκεανός αναμνήσεων... Με τόσα που έχεις βγάλει η ζωή δεν είναι ένα τίποτα, είναι ένα σύνολο συμβάντων κι εσύ τα βγάζεις για να μείνουν...

Μαριάνθη είπε...

Για ακόμη μια φορά κ. Γαβριήλ τα βιώματα σου, γίνονται καταιγισμός αναμνήσεων και περιπετειών . Ανοιχτό βιβλίο.
Με ευχαριστεί να διαβάζω όσα γράφεις.Μη σταματάς.
Νασαι καλά πολλούς χαιρετισμούς.

Αστοριανή είπε...

... εγώ θέλω και λεπτομέρειες!
Τί είσαι, βρε φίλε, Γαβρίλη! το "αμερικαν εξπρες"?
κι αν πάμε στην Κούβα? να μη ξέρουμε από πού να αρχίσουμε?
(ο Δημήτρης το είπε αυτό...)
Θα τα πούμε.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα-Δημήτρης

pylaros είπε...

Φίλε Στράτο, ένα βιβλίο όπως το λες, ναι πράγματι έτσι είναι η ζωή όλων μας, όμως στο δικό μου βιβλίο προσπαθώ να βάλω μια κάποια τάξη ώστε να έχω μια συγκεκριμένη εικόνα του μονπατιού που περπάτησα για να φθάσω έως σήμερα σε αυτό το "αποκούμπι" που λέγεται Νέα Υόρκη
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
μου γράφεις: (Με ευχαριστεί να διαβάζω όσα γράφεις.Μη σταματάς.)

Με ευχαριστεί η παρατήρησή σου αυτή, Όσο αντέχω γράφω, γεμίζω κόλες χαρτιού, πεταμένες εδώ κι εκεί, ακόμα και στον υπολογιστή υπάρχουν Files με 2-3 σελίδες με 5-10 σελίδες μετα αλλάζω γνωώμη δεν τα δημοσιεύω,
Ακατάστατος αλλά έτσι εκδηλώνεται αυτό το άλλο μου κρυμμένο εγώ
κι αυτό με ειρηνοποιεί με κάνει να αισθάνομαι μέρος μιας κοινωνίας που ποτέ μου δεν έχω προσωπικά, εννοώ 'τρισδιάστατα' γνωρίσει.
Ευχαριστώ πολύ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αχ! αγαπητή μου Υιώτα.
Η παρατήρησή σου για λεπτομέρειες μου έβαλες στο νου μια Ιδεα.

Αν τις γράψω ίσως να κερδίσω κανένα χαμένο Νόμπελ 'Πρωτοτυπίας' σε original εικόνες. Αλλά επειδή δεν θέλω παρενοχλήσεις ξέρεις αυτές που με το ζόρι πρέπει να υποστείς Λέω άστα αυτά δεν είναι για εμένα κι έτσι περνά ο καιρός μου γράφοντας μόνο επιφανειακά τις περιπέτειες αφήνομτας τις εικόνες στην φαντασία Imagination των αναγνωστών.

Χαιρετισμους, Δημήτρη
Γαβριήλ

Justine's Blog είπε...

Υπέροχο κομμάτι,
Για την Κούβα που έχει μείνει σε κείνην ακριβώς την εποχή σχετικά με τον αγοραίο έρωτα. Αλλά ο έρωτας είναι διάχυτος παντού, ναι;
Και για μένα το ΣιενΦουέγκος είναι το πιο ερωτικό λιμάνι αυτού του ερωτικού νησιού.
Χρόνια πολλά στις αναμνήσεις τις γεμάτες γυναίκες!
Φιλιά Αγιοβαλεντίνικα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Η Κούβα του καιρού εκείνου ήταν ένας κινούμενος εύθυμος λαός, ο οποίος είχε στο αίμα του το γλέντι,
και όχι μονο ο αγοραίος έρωτας αλλά και περηφάνεια που είχαν οι πιτσιρίκες με το να γνωρίσουν κάποιον έξω από τα σύνορά τους.

Ευχαριστώ, happy Valentine

Gabriel

Rodia είπε...

Πολυ ωραιες ιστοριες... Να εισαι καλα που τις μοιραζεσαι.
Χαιρομαι που σε βρηκα! :)
Εχω μια ριζουλα απο Πυλαρο, ξερεις, το DNA που λενε, το ταξιδιαρικο και το ανυποταχτο.

pylaros είπε...

Ευχαριστώ που μ' επισκέφτηκες αγαπήτή μου Ροδιά.
Επίσης αυτό το ανυπόταχτο DNA της Πυλάρου είναι αθάνατο όσο λίγο και να υπάρχει, σύμφωνα με αυτά που γράφεις υπολογίζω ότι θα πρέπει να είσαι Κεφαλλονίτισα,
Χάρηκα πάρα πολύ
Με εκτίμηση

Γαβριήλ Παναγιωσούλης