Η Γέννηση των Ημίθεων:

Το ιερό βιβλίο των Maya-Quiché ονομαζόμενο Popol Vuh ή βιβλίο του συμβουλίου της κοινότητάς μας, της φυλής μας, διαιρείται σε τρία μέρη.
Το πρώτο μέρος μας λέει για τη δημιουργία του κόσμου και καταγωγή του ανθρώπου, όπου μετά από αρκετές άκαρπες δοκιμές, τελικά τον έπλασαν από καλαμπόκι που είναι η βασική διατροφή των ιθαγενών της κεντρικής Αμερικής και Μεξικού...
Το δεύτερο μέρος λέει τις περιπέτειες των ημίθεων Hunhapú e Ixbalanqué…
Το τρίτο μέρος μας λέει τις διάφορες πηγές ειδήσεων για την καταγωγή των ιθαγενών φυλών κατοίκων της Γουατεμάλας, τους αναμεταξύ τους πολέμους και την κυριαρχία της φυλής Quiché έως την κατάκτησή τους από τους Ισπανούς...

Η γέννηση των ημίθεων:
Μια μέρα το αποφάσισα να φύγω από την πόλη του λιμανιού, ζητούσα μια πνευματική απομόνωση, μια ζωή χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς να πληρώνω.
Πήρα λοιπόν το κορίτσι μου κι εγώ μαζί και πήγαμε κάπου 40 χιλιόμετρα στο εσωτερικό, ένα χωριουδάκι μέσα στην ζούγκλα. Αγοράσαμε μια καλύβα φτιαγμένη από κορμούς δένδρων σκεπή από φύλλα φοίνικα, τα βράδια μαζευόταν νυχτερίδες οι οποίες πετούσαν γύρω μας, αλλά είχαμε δίχτυ κουνουπιέρα και σκεπαζόμαστε. Για να μαζέψουμε τίποτα ξερόκλαδα για φωτιά πήραμε για οδηγό το μονοπάτι των μερμηγκιών αυτά τα ξανθά τεράστια μερμήγκια που κατεβάζουν τα φύλλα ενός δένδρου, αμυγδαλιά των τροπικών σε λίγες ώρες. Είχαμε βάλει στις πλάτες μας άδεια τσουβάλια δεμένα απ το λαιμό για να μην μας τσιμπούν τα κουνούπια που σε κάθε θρόισμα θάμνων σηκωνόταν σα σύννεφο. Είχε αρχίσει να νυχτώνει, τρέξαμε να γυρίσουμε πίσω, μπήκαμε στην αυλή του πρώτου σπιτιού πριν μας πιάσει το βαθύ σκοτάδι. Εκεί οι γείτονες μας καλοδέχθηκαν.

Κάτω από ένα δένδρο ατσιότε υπήρχαν 2 αιώρες, κάτι καρέκλες από ξύλο πεύκο που φτιάχνουν οι ιθαγενείς, και ψάθες, στη μέση ένα κονσερβοκούτι γεμάτο πετρέλαιο κι ένα φυτίλι χοντρό αναμμένο που παρήγαγε μια μαύρη καπνιά για να διώχνει τα κουνούπια. Ο νυχτερινός ουρανός σαν πολυέλαιος μας σκέπαζε όλους. Από κάπου μακριά ακουγόταν σκουξές από νυχτερίδες κι άλλα ζώα. Το σκοτάδι πυκνό, θα ήμασταν 10 άτομα, μαζί και αρκετά πιτσιρίκια. Όλοι κρεμόταν από τα χείλη του γηραιότερου Ντον Λέντζο, ο οποίος διηγιόταν ιστορίες και παραμύθια.

*…Όταν η Ικτσίκ η κόρη του Κουτσουματσίκ πέρασε κάτω από το στοιχειωμένο δένδρο, άπλωσε το χέρι της να κόψει τον απαγορευμένο καρπό, μια κολοκύθα που κρεμόταν, τότε αυτή μεταμορφώθηκε σε νεκροκεφαλή, και την έφτυσε στην παλάμη. Με το σάλιο μου σου έδωσα τους απογόνους μου, είπε μια φωνή.
Το κορίτσι γύρισε φοβισμένο σπίτι της, σε λίγο καιρό άρχισε να δείχνει ότι είχε μείνει έγκυος.
Ο Πατέρας της πήγε στους άρχοντες της φυλής να ζητήσει τη συμβουλή τους.
Η κόρη μου με ατίμωσε είναι έγκυος,
Υποχρέωσέ την να σου πει ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού, και αν αρνηθεί να την θυσιάσεις στο βασίλειο των Χιμπαλμπά= Άδη.
Έλα εδώ κόρη μου, τίνος είναι το παιδί;
Κύριε πατέρα μου ακόμα δεν έχω γνωρίσει άνδρα, είμαι παρθένος,
Τότε ασφαλώς θα είσαι μια πόρνη.
Ελάτε άρχοντές μου Απόπ, Ατσί πάρτε την κόρη μου να την θυσιάσετε στους Θεούς και να μου φέρεται την καρδιά της μέσα σε αυτό το δοχείο, το οποίο ήταν σε φόρμα καρδιάς.
Την οδήγησαν στο βασίλειο του Άδη κι ετοιμάστηκαν να την σφάξουν όταν αυτή τους παρακάλεσε…
Ωχ! Άγγελοί μου δεν με λυπάστε που με πάτε να με θυσιάσετε; Δεν λυπάστε τα νιάτα μου την ομορφιά μου;
Θα σας πω ένα μυστικό ώστε να ξεγελάσετε τον πατέρα μου, να γεμίσετε το δοχείο αυτό με αίμα κόκκινο χωρίς να με σφάξετε.
Χάραξε τον κορμό ενός δένδρου κι ένα κόκκινο παχύρευστο υγρό γέμισε το δοχείο, και το παρουσίασαν στον πατέρα, αυτός το παρέδωσε στους άρχοντες που το έριξαν στη φωτιά απολαμβάνοντας τη μυρωδιά της καμένης καρδιάς.
Από τότε το δένδρο αυτό ονομάζετε δένδρο του αίματος, ή του δράκοντα. Sangre de Dragón, ή Croton Sanguifiluus.
Έτσι ελευθερώθηκε η κοπελιά πήγε στο σπίτι μιας γριάς εκεί γέννησε δίδυμα τους δυο ημίθεους Hunhapú e Ixbalanqué …
*Περίληψη από το βιβλίο Ποπολ Βου

Γαβριήλ Παναγιωσούλης