Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Σε άλλη Γη, σε άλλα Μέρη...
















Σημερινά Χιόνια 27 Ιανουαρίου 2011



Ας πούμε ότι βρώμαγε, ή ας πούμε ότι μύριζε όλος αυτός ο κόσμος, ρώτησα, γιατί;
Είναι από το λάδι καρύδας αυτό που άλειφαν τα κορμιά τους, τα μαλλιά τους μα κι απ το σαπούνι που χρησιμοποιούσαν.
Αγκυροβολημένοι στον Δέλτα του Γάγγη και Μέγνα ποταμών που χύνονται στην Θάλασσα της Βεγγάλης, έχοντας παρέα εκατοντάδες εργατών που ξεφόρτωναν ρύζι από τα’ αμπάρια του πλοίου σε μαούνες, αυτοί που έτρωγαν τη νύχτα στο κατάστρωμα του βαποριού από μια κοινή ξύλινη γαβάθα γεμάτη βραστό ρύζι στη μέση είχε ένα βαθούλωμα με κόκκινη σάλτσα γέμιζαν τα δάχτυλά τους με ρύζι το βούταγαν στην σάλτσα και το έφερναν στο στόμα τους. Αυτοί που μετά το φαγητό βαρούσαν τα ταμ, ταμ, άρχιζαν ένα τραγούδι, λυπητερά σα να μοιρολογάνε, αυτοί που έκαναν τις φυσιολογικές τους ανάγκες στηριζόμενοι σε δυο σανίδια στερεωμένα στην κουπαστή του βαποριού, πάνω στην επιφάνεια του ποταμού, και μετά έβγαναν νερό από το ίδιο το ποτάμι κι πλενόταν. Και μετά είχαμε και τους τελωνειακούς ντυμένοι στις άσπρες στολές τους, οι οποίοι δεν έτρωγαν τίποτε πριν νυχτώσει ήταν βλέπεται η εποχή του ραμαζάνι. Πριν φτάσουμε στην Chittagong, Μπανγκλαντές, περάσαμε από το Κολόμπο Σριλάνκα, εκεί είχαμε προμηθευτεί τρόφιμα και τσιγάρα.
Όχι δεν είχαν αμερικάνικα, ή ήταν πιο ακριβά, τότε πήραμε αγγλικά τα 555, τα black cat, capstan, players και άλλες μάρκες που δεν θυμούμαι.
Τότε ήταν της μόδας τα αμερικάνικα τσιγάρα ΚΕΝΤ ο Μαρκόνης, ένας Βραζιλιάνος όλο γκρίνιαζε, ερχόταν στην τραπεζαρία, άναβε τσιγάρο κοίταζε την μάρκα και βλαστημούσε, ήθελε ΚΕΝΤ, οι φιλονικίες στο πλήρωμα πολλές, η κουζίνα φτωχή ο μάγειρας αρνιόταν να ζυμώσει ψωμί δεν το λέει η σύμβαση αφού ήμασταν σε λιμάνι μα και τι λιμάνι ο Γάγγης ποταμός ο ιερός ποταμός των Ινδών.


Tο πλήρωμα οι μισοί έλληνες οι υπόλοιποι από όλες τις φυλές του κόσμου. Μετά άντε να βρεις λογική. Πόσες φορές είχα επιθυμήσει να τα παρατήσω όλα κάτω και να φύγω, ο καπετάνιος ένας ηλικιωμένος από την Σάμο καλός άνθρωπος, καπετάν Παναγιώτη δεν αντέχω άλλο φεύγω:
-ρε που θα πας κάτσε εδώ μαζί, το πρόβλημά του, δεν μιλούσε ξένη γλώσσα.
Έτσι μια μέρα μπάρκαραν δυο μαϊμούδες, μια ξανθιά, την έφερε μέσα ο υποπλοίαρχος, της είχε ένα λουρί στο λαιμό και την έδενε έξω από την πόρτα του δωματίου του, όταν δε ερχόταν στην τραπεζαρία για φαγητό έφερνε συνοδεία και την μαϊμού καθόταν δίπλα του στο τραπέζι. Αυτή δεν με χώνευε γρύλιζε και μου έδειχνε τα δόντια της όταν με έβλεπε, την φώναζε Νάρδα, άλλη μια πιο μαυριδερή είχε φέρει ο Μαθιός ένα Συριανός και την έβαλε στην Πρύμνη όπου ήταν το δωμάτιό του. Από κάπου μπήκε και ένας μαύρος γάτος, ε! μ’ αυτόν γίναμε φίλοι.

Κατά κάποιον τρόπο είχε χαθεί η πειθαρχία στο βαπόρι. Ο πρώτος μηχανικός ένας Αργεντινός μίλαγε μόνο Ισπανικά ερχόταν για φαγητό στην τραπεζαρία και έφερνε μαζί του μια φωτογραφία και μου έλεγε. Να πως τρώμε στα Αργεντίνικα βαπόρια, στην φώτο ήταν αυτός με γαλόνια πλάκα και μια ανθοδέσμη μπροστά του, δεν μπορούσε να καταλάβει που βρισκόμαστε. Τα ψυγεία πότε δούλευαν, πότε όχι. Πολλές φορές πίναμε νερό στο πέλαγος χρησιμοποιώντας χειροκίνητη αντλία, το βάζαμε στο ποτήρι και περιμέναμε να κατακάτσει η άμμος.

Η ζέστη αποπνικτική, τα καφετιά νερά του ποταμού τρέχανε με ορμή, που και που εμφανιζόταν πλεούμενα με πανιά. Αφού ξεφόρτωσαν μέρος του φορτίου μας πήγαν στο μόλο. Το βράδυ μαζί με δυο φίλους βγήκαμε έξω, στη στεριά, γίναμε η περιέργεια των ντόπιων, μας παίρνανε από πίσω μια ουρά παιδιών μας ακολουθούσε φωνάζοντας μπαξίς μετά αυτά τα τρίκυκλα ποδήλατα σταματούσαν σε κάθε μας βήμα προσφέροντάς μας ταξί, μετά άλλοι μας έπιαναν απ το χέρι να μας κεράσουν τσάι, μετά συναντήσαμε ένα τζαμί γεμάτο γονατιστούς ασπροφορώντας άνδρες… μετά γυναικεία μάτια μας κοίταζαν με περιέργεια όσο τους επέτρεπε ο φερετζές τους μέσα από τις άμαξες…

Τι άλλο να πω παρά να θυμηθώ με νοσταλγία το τραγούδι, την πατρίδα, μα και την γλώσσα μας…

‘θα σε πάρω να φύγουμε σε άλλη γη άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δεν μας ξέρει…

...τι ειρωνεία, άρχισα την διήγηση από λάθος ξένα μέρη.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

18 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

Τι να σου πω κ. Γαβριήλ! μετά από μια γεμάτη μέρα, "στο τρέξιμο" το διάβασμα μιας ιστορίας σου είναι εισιτήριο στην αναγνωστική απόλαυση και ξεκούραση. Να σαι καλά να γράφεις για να ταξιδεύει ο νους μας.
Σε διαβάζουμε με το Νίκο και στέλνουμε τους χαιρετισμούς μας και στην κ. Ορτανσία.

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,
"...ποιος μπορεί να μας πάρει να...φύγουμε... τώρα; που σε λίγα χρόνια δεν θα μας...θέλει κανένας!!!"
Αλλά εκείνη η περιγραφή στα ποτάμια και στις... θάλασσες του τότε, έχει άραγε αλλάξει κάτι, ή τα ίδια βρομερά χάλια εξακολουθούν...
Αχ! θαλασσοδαρμένε φίλε μας...
Πάλι καλά, που "άραξες" στο...Μπρονξ... έστω κι αν ακόμη φτιαρίζεις χιόνι!
Χαιρετισμούς σε όλους σας,
καλό ξεχιόνισμα αύριο :10 ίντσες, λένε!!!

Σήμερα, για να πάρω τις εφημερίδες που τις πετάει το "φορτηγάκι" στην άκρη της αυλής μας,
το χιόνι ήταν τόσο ελαφρύ, πούπουλο... που λένε κι ας ήταν μισή πιθαμή...
με τη σκληρή σκούπα το καθάριζα για να φτάσω μέχρι έξω...
Μετα;
με το χιονόνερο "κάθησε"!!!
Αύριο;
με ύψος ένα πόδι!!!
θα αρχίσουν να χτυπούν εργάτες... και να αχνίζουν τσάγια και σούπες... μαζί με τα πενηντάρικα!!!

Πολυ-έξοδος ο φετινός χειμώνας, κι είμαστε ακόμη στο εν-τρίτον!

Με την αγάπη μου,
Υιώτα
"αστοριανή"
του ...χιονόπληκτου Λονγκ Άιλαντ!!!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Γαβριήλ, ωραίος συνδυασμός.
Από την μιά μεριά η θάλασσα κι απο την άλλη το χιόνι. Μας εσείς πνιγήκατε,πολύ χιόνι. Εδώ έχουμε λίγο ακόμη, το περισσότερο έλοιωσε, αλλά σίγουρα θα ξανάλθει.
Άλλοι πληρώνουν τόσα λεπτά να το
απολαύσουν κι εμείς όλοι που
το έχουμε τσάμπα και μπόλικο,
παραπονούμεθα. Κάνε υπομονή Γαβριήλ
ο Αύγουστος δεν θ αργήσει και η
Πύλαρος σε περιμένει.
Τους χαιρετισμούς μου
Ρισσιάνα

Dennis Kontarinis είπε...

Γειά σου φίλε μου
Για μιά ακόμη φορά υπέροχες οι εικόνες σου εκείνου του κόσμου που τόσο έντονα τον έζησες.
Νάσαι καλά και τώρα άσε με να πάω να φτιάξω βουνά από το χιόνι. Τα κοιτάζω και σκέφτομαι πότε θα φύγουν. Πάντως μέχρι τον Απρίλη σίγουρα θα τα έχουμε παρέα μας
Ντένης

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Χαίρομαι που σας ξεκουράζουν οι διηγήσεις μου..
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

καλησπέρα αγαπητή μου Υιώτα,
έριξε αυτό το άτιμο το χιόνι 19 ίντσες, το πρόβλημά μου είναι ότι είχα χιόνι στον κήπο από των Χριστουγέννων, Τώρα γέμισα αυλη κήποι driveway
δεν ξέρω τι να κάνω, φτυάριζα σήμερα να ξεχώσο το αυτοκίνητο ώρες ολοκληρες, μετά καθάρισα ένα μικρό τμημα του driveway για να παρκάρω...

κατα τα άλλα όλα καλά
Καιρού επιτρέποντος θα πάω στην παρουσίαση του Καββαδία-ημέρα γραμμάτων στο Κεφαλονίτηκο Σπίτι.
Κυριακή απόγευμα
Χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ρισσιάνα, έλαβα και το ε-μαιλ σου θα σου απαντήσω, σήμερα έτρεχα ξεχιονίζοντας όλη μέρα και το χειρότερο περιμένουν κι άλλο χιόνι το σάββατο.

Κατα τα άλλα όλα καλά όταν με πιάσει αυτός ο χιονιάς κλείνομαι στο σπίτι και κρατώ σημειώσεις από τα περασμένα.
Είναι κι αυτή μια διέξοδος της μονοτονίας του χειμώνα
χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντενη, τι άλλο να σου πω τα βλέπεις, δεν υπάρχει μέρος να βάλω το χιόνι, έχω γεμίσει όλα αυλή κήποι, μετα τι κάνουμε;

Όσο για τα περασμένα θυμάμαι αυτά και σκέπτομαι αυτούς τους μη νομιμους μετανάστες στην Ελλάδα που είναι από το μέρος αυτό, Μπανγκλαντες...
Καιρού επιτρέποντος λέω να πάω στο ΚΕφαλλονίτικο σπίτι ημέρα Ε. γραμμάτων και Ν' Καββαδία κλπ.
Κυριακή 4:30

Χαιρετώ
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Θα σε πάρω να φύγουμε σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε
και κανείς δεν μας ξέρει…
, έγραφε, πριν χρόνια, ο Σακελάριος.

Θέλω τώρα, για σένα και τους επισκέπτες σου, να χαρίσω μια καταπληκτική ερμηνεία αυτού του τραγουδιού.
Κλικ ΕΔΩ

Βλέποντας και τις φωτογραφίες που πρόσθεσες τι άλλο να σου ευχηθώ από ΚΑΛΟ ΞΕΧΙΩΝΙΣΜΑ!!!
Και καλό κουράγιο, όπως μας ευχήθηκε κάποιος…

Ανώνυμος είπε...

Ωραία η κοπελιά και ωραία η φωνή
της που αποδίδει το "θα σε πάρω να
φύγουμε..." κι ευχαριστούμε τον
Μηθυμναίο, αλλά η φωνή της Ελίζα
Μαρέλλι έχει μείνει στην μνήμη μου
σ αυτό ειδικά το τραγούδι.Χωρίς
παρεξήγηση.
Ρισσιάνα

Unknown είπε...

Αυτό καλέ δεν είναι χιόνι, είναι χιονιάς πραγματικός και ό,τι πρέπει για αναπολήσεις .... ε;

Είδες μωρέ Γαβρίλη μου;
σε άλλη γη σε άλλα μέρη, κι όμως ... οι θύμησες παντού μαζί

Την αγάπη μου

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
Αυτό το τραγούδι το θυμάμαι όταν ακόμα ονειρευόμουν στην Ελλάδα, τότε που φάνταζαν τα ξένα μέρη κάτι τι το εξωτικό!

Φίλε χίλια ευχαριστώ, τ΄άκουσα, μάλιστα της Ορτένσια της άρεσε τόσο πολύ ώστε θέλω μου λέει να μου το βρεις σε ξασέτα ή δίσκο κλπ...
Ακόμα και σήμερα φίλε ξεχιόνιζα,

και όχι αυτό αλλά περιμένουν κι άλλο χιόνι αύριο Σάββατο!

Χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ρισσιάνα,
Πριν ακόμα γευθώ την ζωή, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, αλλά αυτό το τραγούδι, μαζί με το (Βίρα τις Άγκυρες για ξένους τόπους)
με είχαν κάνει ένα ονειροπόλο στην Ελλάδα, που όμως η τύχη τα έφερε έτσι ώστε δεν σταμάτησα ποτέ να γυρίζω σε ξένους τόπους.
Αλήθεια πως είναι η ζωή!

Χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

meggie,

Είμαστε όλοι πνιγμένοι στα Λευκά, ένα λευκό όμως που λερώνει και κουράζει, πιο είναι αυτό μα το 'Χιόνι'.

Εφέτος ειδικά έχουμε πολύ βαρύ χειμώνα εδώ στη Νέα Υόρκη, Αλλά που θα πάει θα περάσει κι αυτός θάρθει κάποτε και η άνοιξη,

Οι μνήμες της ζωής είναι η παρέα της σκέψης, τα τραγούδια είναι οι αναμνήσεις μιας κάποιας εποχής που πέρασε, είναι τότε που ζήταγες την ουτοπία του ονείρου, αυτού που εννοούσαν τα λόγια του τραγουδιοΎ.

maggie,
ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Πω πω χιόνια!έλεγα γω
Κοίτα χιόνια!!!έλεγε ο Νίκος
ε!!παράπονο δεν έχετε, άσπρη μέρα βλέπετε

pylaros είπε...

Τέτοιες άσπρες μέρες να λείπουν, Δυο μέρες τώρα ξεχιονίζω και αύριο περιμένουν κι άλλο.

Αγαπητή μου Μαριάνθη, στην κυριολεξία έχουμε πνιγεί από το χιόνι, δηλαδή δεν υπάρχει μέρος να το βάλω,
Ο Στράτος μου έστειλε το τραγούδι (Στα σχόλια)(Θα σε πάρω να φύγουμε σε άλη γη άλλα μερη)
Μια πολύ ευγενική του χειρονιμία ΄το άκούσαμε', μου θύμισε πολλά, πάρα πολλά!

Χαιρετισμούς Νίκο φιλιά στα παιδιά

Με εκτίμηση
Γαβριήλ

Justine's Blog είπε...

καλά δεν το πιστεύω πως είσαστε χωμένοι στα χιόνια κι εμείς εδώ με αδειανά πεζοδρόμια και ψέυτικο χιόνι στα βουνα!
Η ιστορία σου με πήγε στις ζέστες και τους ιδρώτες αλλά οι φωτογραφίες σου στη λευκή πραγματικότητα.
Διακέδάστε τη χιονιά σας πριν έρθουν τα θερμά ρέυματα!

pylaros είπε...

Αχ! αυτή η λευκή πραγματικότητα μας έχει κάνει τη ζωή (Ποδήλατο)
Έκανα 'μπράτσα' από το ξεχιόνισμα, αλλά αυτό που μας πνίγει είναι ότι δεν υπάρχει πάρκινγκ οπουδήποτε και να πας στους δευτερέυοντες δρόμους είναι επικύνδινο να μείνεις.
Αύριο απόγευμα θα εορτάσουμε την ημέρα των Ελληνικών γραμμάτων στο Κεφαλονίτικο σπίτι στην Αστόρια. Μεταξύ των άλλων θα μιλησει και ο συγγραφέας Ρήγας Καππάτος για τον Νίκο Καββαδία.
Έχουμε δηλώσει ότι θα είμαστε εκεί και η Υιώτα και ο ΄Κονταρίνης κλπ.

Αγαπητή μου Ιουστίνη, ευχαριστώ

Γαβριήλ