Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Η Γέννηση του Καλαμποκιού:

Μα-ίζ

Τεοτισόντε

Περίληψη:
…Μια εποχή όπου τα ζώα μιλούσαν είπαν στους ανθρώπους:
Ακολουθείστε μας, θα πάμε να σας δείξουμε το μέρος όπου οι Θεοί Τζακόλ και Μπιτόλ έχουν διαλέξει ένα καινούργιο δώρο για εσάς.
Οι Μάγια τους ακολούθησαν, μπροστά πήγαιναν τα ζώα, Το (Jaguar) γάτος του βουνού και το (Coyote) Τσακάλι, όπου τους άνοιγαν δρόμο, τα πουλιά πετούσαν από πάνω τους με τα φτερά τους προφύλαγαν από τις καυτερές αχτίδες του ήλιου. Περπατούσαν στο μονοπάτι που ακολουθούσε την ίδια πορεία με τον ήλιο, αυτό που διάβαινε από τους δρόμους του Τσικίν.
Στο τέλος του μονοπατιού βρήκαν πραγματικά το δώρο των Θεών που το φύλαγαν για αυτούς.
Ήταν ένα πανέμορφο μωρό, για κρεβάτι του είχε τα σμαραγδένια χορτάρια, προστατευόμενο από τη σκιά ενός όμορφου δένδρου.
Ήταν τόσο χαριτωμένο το μωρό που το ονόμασαν Τεοτισόντε, που εννοεί (φυτό των Θεών, αγριόχορτο που ευδοκιμεί μόνο στα οροπέδια της Κεντρικής Αμερικής, μπορεί να διασταυρωθεί με το καλαμπόκι και να παράγει διαφορετικές ποικιλίες) γιατί ήταν καρπός μιας αχτίδας του ήλιου με ένα κύμα του ποταμού που διέτρεχε την γη του Παξίλ και Καγιαλά
.
Πήραν το μωρό από το μέρος που το βρήκαν με την συγκατάθεση των Θεών Τζακόλ και Μπιτόλ. Με στοργή, αγνότητα και προσοχή το τοποθέτησαν στο ίδιο ουράνιο παλάτι, του πιο ηλικιωμένου που ήταν στα ψηλά κλαδιά ενός δένδρου της Σέϊμπα. Του έδωσαν για συντρόφισσα στα παιχνίδια του την πιο μικρή, πιο όμορφη, πιο αγαπημένη από τις κόρες του, την Μα-ιζ.

Η Μα-ιζ ήταν όμορφη σαν το απαλό φως του φεγγαριού, μάτια σκούρα σαν τη νύχτα, επιδερμίδα χλωμή σαν της μπανάνας, στόμα φιλήδονο και ζουμερό σαν να ήταν από μεταξένια πούπουλα, από όπου φαινόταν μικρούτσικα κάτασπρα δόντια, σαν το χαλάζι, αυτό όπου έπεσαι πάνω στους παππούδες μας στη μακρινή πεζοπορία τους.


Είχαν περάσει χρόνια από τον καιρό που οι μεγάλοι παππούδες μας είχαν λάβει το δώρο των θεών, μέχρι που ο Τεοτισόντε και η Μα-ιζ δεν ήταν πια παιδιά, είχαν μετατραπεί σε δυο υπάρξεις όπου την καρδιά τους είχε τσιμπήσει η σφήγκα της αγάπης. Την ίδια ώρα που τα πουλιά κελαηδούσαν οι Μεγάλοι παππούδες μας οι Μάγια γονατιστοί ύψωσαν τις προσευχές τους στους Θεούς τους:
Ω! Τζακόλ και Μπιτόλ κοίταξέ μας, άκουσέ μας, μην μας αφήνεις να χαθούμε , δώσε μας το σημάδι του λόγου σας :
Πότε φεύγει ο ήλιος και η μέρα, πότε νυχτώνει, πότε ξημερώνει, οδήγησέ μας από το γαλάζιο δρόμο, δώσε μας ειρήνη. Τελειώνοντας την προσευχή τους είδαν ότι φάνηκε στον γαλάζιο θόλο του ουρανού, η παρουσία του Τζακόλ και Μπιτόλ σε φόρμα ενός λαμπρού μεγαλοπρεπή ήλιου. Τότε σηκώθηκαν από γονατιστοί που ήταν και κατευθύνθηκαν προς το μέρος που είχαν αφήσει την Μα-ιζ και τον Τεοτισόντε, τα πολυαγαπημένα τους παιδιά, τους συντρόφευαν τα πουλιά κελαηδώντας, αλλά δεν τα βρήκαν πουθενά.
Οι Θεοί είχαν μεταμορφώσει τα αγαπημένα τους παιδιά σε δυο συγγενικά φυτά, που ανάμεσα στα φύλλα τους που έμοιαζαν σαν πράσινες ξιφολόγχες, βλάστιζαν μπουμπούκια φουσκωμένα από μικρούς κάτασπρους κόκκους.
Οι μεγάλοι παππούδες κατάλαβαν ότι οι Θεοί έκαναν το θαύμα τους, τους είχαν μεταμορφώσει σε φυτά κι όχι μόνο αλλά οι καρποί του θεϊκού αυτού φυτού έδειχναν τα ξανθά μαλλιά του Τεοτισόντε και τα λευκά δόντια της Μα-ιζ
Έτσι οι δημιουργοί Τζακόλ και Μπιτόλ έδωσαν στους Μάγια για κύρια τροφή τους καρπούς αυτού του φυτού, όπου του έδωσαν το όνομα Μα-ιζ σε ανάμνηση της όμορφης κι αγαπημένης τους κόρης.


Μεταφρασμένο από Γαβριήλ Παναγιωσούλη σε περίληψη από τους μύθους της Γουατεμάλας,
Συγγραφέας: Francisco Barnoya Gálvez, Guatemala 1985
Título original (El Nacimiento del Maíz)


Γαβριήλ Παναγιωσούλης

12 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη και Ορτανσία μας,
τί ομορφιές!
Ελπίζω να είχατε και...παραγωγή!
Κι εγώ, ναι μεν ντομάτες αρκετές (ψηλές -όπως κι οι δικές σας...- μα οι καλαμποκιές, ούτε σαν καρυδάκια...
Έφτιαξα όμως εγώ τα ...καράβια μου και τις καλαμποόουκλες!!!

Όσο για τον θρύλο; χαριτωμένος!
Να είστε καλά,
Υιώτα
αστοριανή

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα φίλε Γαβρίλη,τρυφερός και γεμάτος αγάπη ο μύθος των Μάγια .Αυτός ο λαός έχει δώσει πολλά σοφά πράγματα που ακόμη ,δεν μπορούν να ερμηνευτούν,μεταξύ αυτών και το ημερολόγιο τους.Ο κήπος σου θυμίζει το τόπο που γεννήθηκε ο μύθος.Χαιρετώ Κάτε

Μηθυμναίος είπε...

Σ’ αυτά τα μέρη, ως συνήθως, η φύση είναι η μάνα που γεννά τα παιδιά της, η τροφοδότρα τους που στη ζεστή διάπλατη αγκάλη της βρίσκουν απάγκιο οι άνθρωποι κι απ’ αυτή διαλέγουν τους θεούς τους. Όμως όσο η εξέλιξη αναπτύσσεται τόσο ο άνθρωπος μετατρέπεται σε δολοφόνο της φύσης και… της ζωής του.

Μου θύμισε μια δική μας ιστορία του Δαφνί και της Χλόης του Λόγγου. Υπάρχει μεταφρασμένο στα ισπανικά, αν πέσει στα χέρια σου, διάβασέ το… αξίζει.

Μαριάνθη είπε...

ΝΑ ΧΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΟΣΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΔΊΝΕΙΣ ΦΤΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ.
ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑ ΚΙ Ο ΝΙΚΟΣ.

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα φίλε Γαβρίλη
Καταπληκτική και πολύ ενδιαέρουσα αυτή η ιστορία σου.
Πραγματικά από την φυλή των Μάγια έχουμε μάθει πάρα πολλά
Μια αξιόλογη ενημέρωση από μέρους σου
Αλλά και ο κήπος σου καταπληκτικός
Θα τα πούμε
Νάσια καλά
Ντένης

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Ο θρύλλος πιο κάτω μας λέει ότι οι΄Θεοί έπλασαν τους ανθρώπους από ζύμη καλαμποκιού, Πρώτα έφτιαξαν 4 άνδρες και μετά τη γυναίκα...

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Κατερίνα...

Στη ζωή μας για να ακούμε και κάτι πιο ευχάριστο διαβάζουμε και μύθους οπότε σπάει ημονοτονία....

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Πράγματι φίλε μου η φύση είναι μάνα που γενά τα παιδιά της, και το καλαμπόκι είναι γι' αυτούς τους ανθρώπους η ζωή τους ο Θεός τους.

Και πράγμα παρέξενο πολοι από αυτούς δεν γνώριζαν το κίτρινο καλαμπόκι παρά μόνο το άσπρο, α! υπάρχει κι ένα ακόμη χρώματος βυσινί Μωβ!

Φίλε ευχαριστώ

Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη, Νίκο
Ευχαριστώ για τα καλά σας λογια, και σας εύχομαι μια καλή εβδομάδα...

Χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
Είναι και αυτή η ιστοριούλα έτσι για να ξεφύγουμε από τα καθημερινά κοινά θέματα έστω κι ας προέρχεται από την μυθολογία των Μάγια...

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...ίσως γι΄αυτό οι γυναίκες είναι τώρα πιο πολλές!....
Όσο για την μυθολογία, (σχόλιο πιο πάνω)η ιστορία του Δάφνη (κι όχι Δαφνί...)... ταιριάζει...
Να χαίρεσαι κι από δω την οικογένειά σου,
μικρούς και... μεγάλους,
με τα θαυμάσια επιτεύγματα!
Υιώτα
αστοριανή (διότι ...υπάρχει κι άλλη "Γιώτα...)

pylaros είπε...

αγαπητή μου Αστοριανή,
Οι μύθοι των κάθε λαών προσπαθούν να εξηγήσουν την ανθρώπινη παρουσία πάνω στη γη μα και το γιατί να υπάρχουμε.
Αυτοι εδώ οι ΜΑΓΙΑ χρησιμοποίησαν το καλαμπόκι, είναι ένα προϊόν από όπου εξαρτάτε υ ζωή τους η ύπαρξή τους μέχρι σήμερα...
Και μετά το πήραν οι ευρωπαίοι


ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ