Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Ζωγραφιές!


Το χθες, είναι μια χρονική διάσταση, που κάποτε υπήρχε, το αύριο είναι κάτι το άγνωστο υπάρχει σαν μια αφηρημένη έννοια που δεν έρχεται ποτέ, γιατί πάντα είναι σήμερα.

Η ζέστη αφόρητη, στο λιμάνι επικρατούσε άπνοια, η σκηνή στο Μαρακαΐμπο Βενεζουέλας, το βαποράκι μας μικρό μόλις 3.500 τόνων πλέαμε και στη λίμνη του Μαρακαΐμπο δίπλα στις πετρελαιοπηγές μεταφέροντας σωλήνες πετρελαίου.
Σαν βράδιασε ετοιμάστηκαν μερικοί από το πλήρωμα για έξοδο. Απ’ το μεσημέρι είχε χαθεί ο δεύτερος μηχανικός απ’ το βαπόρι, ένας πειραιώτης, μετά μάθαμε ότι τον είχαν φυλακή γιατί αντιμίλησε τελωνειακού ο οποίος έκανε λαθρεμπόριο ουίσκι από τον καπετάνιο.

Εκεί στο Μαρακαΐμπο είχα γνωρίσει από προηγούμενα ταξίδια μια κοπελιά από το Barquisimeto, πίναμε μαζί, εγώ μπύρα Zulia, εκείνη ήθελε ουίσκι, της είχα φέρει και δώρα από τη ΝΥ. Ξίνισε τα μούτρα της Δεν της άρεσαν, ώ! Αυτά μού έφερες! Άντε μετά να βρεις άκρη.
Την παράτησα κι έφυγα, έτσι πήγα μαζί με τους συνάδελφους στη νυχτερινή ζωή, αυτή για τους ναυτικούς, εκεί όπου γινόταν η νύχτα μέρα, εκεί όπου έρρεε η λάσπη. Πολλές οι γυναίκες σαν τα ζουζούνια, εντύπωση οι περισσότερες ξένες, και ευρωπαίες.
Στο επόμενο λιμάνι στο Puerto La Cruz μια όμορφη με έκανε πέρα, την πρόσβαλα με μια ερώτηση που της έκανα, είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν της, εν τέλει έκανα παρέα με μια λίγο αδυνατούλα άσχημη, αλλά χωρίς προβλήματα.
Στο La Guaira ψάχναμε για φιλενάδες στην παραλία στο Maiquetía, macuto εν τέλει καταλήξαμε στο αεροδρόμιο,,,,
Στο Puerto Cabello ήρθε η αστυνομία του τελωνείου στο βαπόρι και μας κατάσχε ότι ρούχα είχαμε καινούργια, με την ετικέτα πάνω, ως ύποπτα λαθρεμπορίου. Δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτε άλλο.
Μετά στo λιμάνι Cumana, κάποιος φίλος ναυτικός, βγήκε έξω γνώρισε μια οικογένεια Ελλήνων μεταναστών από την Χίο, είχαν μια κόρη, έρχεται και με τραβά μαζί του, μου έκανε την προξενιά με την κόρη, την είδα δεν… Είχαν Tienda μαγαζί εμπορικό υφασμάτων, ρούχων
.
Από εκεί φύγαμε πήγαμε σε άλλο λιμάνι Carupano.
Βάλαμε πλώρη για Νέα Υόρκη, το κυματάκι μας δρόσιζε, φύσαγε πάντα από την νοτιοανατολική πλευρά, κάτι σαν μελτέμια, ξαναβρήκαμε τη γαλήνη στην απόλυτη απομόνωση από τον πολιτισμό, από την κοινωνία, από τα προβλήματα, από τις γυναίκες, αναζωογονήθηκα στου πελάγου την ιώδιο αρμύρα, σε μια απομόνωση όπου η λαμαρίνα του βαποριού πάχους μισής ίντσας είναι αυτή που σε χωρίζει από τη θάλασσα, αυτή που έπλεες πάνω της
.


Πάνω στη σκουριασμένη λαμαρίνα στο πέλαγος ζωγραφίζαμε αγγέλους σε μορφή γυναίκας, ζωγραφίζαμε με άχνη από αλάτι, μέχρι που οι κορυφές των κυμάτων μας έλουζαν με θαλασσόνερο ρίχνοντας μας χελιδονόψαρα που έσπαγαν τα μούτρα τους πάνω στη λαμαρίνα, και μας χάλαγαν τις ζωγραφιές.

Μεγαλώσαμε σε λαμαρίνα σκουριασμένη, λες και ήταν η μάνα μας, αυτή που μας θήλαζε, είναι αυτή που πάνω της βρίσκαμε προστασία ξεγνοιασιά, κάτι το σίγουρο, ζούσαμε σε έναν κόσμο βρεμένο με αλάτι κι εκεί πάνω στη σκουριά ζωγραφίζαμε, ζωγραφίζαμε την καρδιά μας, την ψυχή μας, όλα αυτά σε πρόσωπα αγγέλων αυτά που θα έπρεπε να είχαν οι γυναίκες, αυτές που μας έλειπαν από τη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή, τα καλύτερα παιδικά μας χρόνια, γεμάτα θαλασσόνερο λες και ήμασταν ψάρια,
Κι όταν έφτανες στο λιμάνι άβγαλτος στης στεριάς τα κόλπα, έπεφτες για μια ακόμα φορά, στα θέλγητρα αυτής που ορκίστηκε ότι εσένα μόνο περίμενε, όμως μέσα σου βαθιά ήξερες ότι ήταν ψέματα, σε νίκησε όμως η ψευδαίσθηση, η σκέψη σου, του:

Τι έχω να χάσω;
Γαβριήλ Παναγιωσούλης

13 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...η τελευταία "πράσινη" παράγραφος σου,
εμπνευσμένη!
Γαβρίλη μου,
χαιρετισμούς,
Υιώτα, νυ

Μηθυμναίος είπε...

Δεν είναι η ομορφιά στις γυναίκες, φίλε μου,αλλά οι αρετές που ευχαριστούν έναν άντρα.

Πάντως μου έριξες λίγο τις πανέμορφες γυναίκες της "δεύτερης πατρίδας" μου...

Και μια αθώα παρατήρηση: Μαρακάιβο είναι το σωστό.

Καλό Σαββατοκύριακο!

Μηθυμναίος είπε...

Eπιστρέφω ξανά, φίλε, γιατί όσα διάβασα για εκείνα τα μέρη, μου άφησαν μια γλυκιά γεύση νοσταλγίας. Έδωσα μια βόλτα στα αρχεία μου κι έψαξα για ν’ ακούσω τραγούδια. Σε σκέφτηκα κι είπα σαν αντίδωρο να σου στείλω δυο από την αγαπημένη μου Βενεζουέλα, που ξέρω πως θα σ’ αρέσουν.

1. Nostalgia

2. Mi Querencia

Αν συμφωνείς, θα τα έχουμε στα υπ’ όψιν, να τα ενσωματώσουμε στο ΠΥΛΑΡΟΣ.

Σ' ευχαριστώ για το... ταξίδι!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ είπε...

ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΕΛΕΙΑ!!!ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ.

Μαριάνθη είπε...

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΚΑΙΩΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΣΟΥ. ΔΙΝΩ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΤΗΣ ΜΑΣ ΓΙΩΤΑΣ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΩΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ. ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.

pylaros είπε...

Καλησπέρα αγαπητή μου Υιώτα,
Ξέρεις πολλές φορές θέλω να δημιουργώ, καθαυτό δικά μου θέματα στο γράψιμμο, έτσι ξεφεύγω από τα καθημερινά μας... κοινά.
Η εφημερίδα 9-20 -11-11 μας έχει φωτογραφία...

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αχ, φίλε μου Στράτο,
τότε τον καιρό εκείνο θεωρούσαμε την Βενεζουέλα ακριβό κράτος για εμάς τους ναυτικούς, άκουσα τα τανγκο σου, ευχαριστώ, όσο για την ονομασία Μαρακάϊβο ο διορθωτής μου της Ελληνικής γλώσσας μου την έβαλε έτσι, φίλε εκεί στο Μαρακάϊβο ήταν και μια παραλία Delicias, εκεί υπήρχε κι ένα εστιατόριο το ΑΛΦΑ, κάποιος μου είπε ότι ζητουσε μάγειρα Έλληνα, recuerdos nada mas

Ευχαριστώ
Χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Κατερίνα μου Ευχαριστώ πολύ,
Ο συνδυασμός μουσικής και δημοσιεύματος πάνε μαζί αυτό όμως που πέρασε και άφησε τα ίχνη της είναι η ηλικία...

Ευχαριστώ

Γαβριήλα

pylaros είπε...

Χαιρουμαι αγαπητή μου Μαριάνθη που για μια φορά ακόμα δικαίωσες τον εαυτόν σου...

Αυτό με ανεβάζει στον έβδομο ουρανό...
Ευχαριστώ πολύ, καλή σας εβδομάδα

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Θα συμφωνήσω με την Υιώτα φίλε Γαβρίλη.
Αυτές οι γραμμές με το πράσινο χρώμα είναι όλη σου η ζωή στις θάλασσες. Η σουριασνμένη λαμαρίνα.
Και μπόρεσες και την έννοιωσες.
Μια όμορφη ζωγραφιά ακομη απο σένα φίλε
Νάσαι καλά

pylaros είπε...

φίλε μαου Ντένη,
Ο κάθε ένας μας έχει τις πράσινες γραμμές του μιας κάποιας εποχής που μεγάλωνε: Οι δικές μου ήταν μέσα σε θαλασσόνερο και λαμαρίνα,
Πάντως φίλε τέλος καλό, όλα καλά...
Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Unknown είπε...

Αυτές οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες της ζωής σου είναι "δώρα" για εμάς.
Τα δε κειμενά σου υποστηρίζουν απόλυτα το "τι έχουμε να χάσουμε;"

Να'σαι καλά

pylaros είπε...

meggie,
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, αυτή μου η φιλοσοφία, ας δοκιμάσω περαστικός είμαι, τι έχω να χάσω;

κι όμως η φράση είναι πλανεύτρα, πάντα υπάρχει μια συνέχεια.
Να είσαι καλά
χαιρετώ σε

Γαβριήλ