Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Πρωτοχρονιές, εν κινήσει!



                                   Πρωτοχρονιές εν κινήσει!
Μια τριανταμία του Δεκέμβρη στο χωριό, Δεκαετία του 1940, όλη την νύχτα έκανα όνειρα το τι θα μου φέρει ο Αϊ Βασίλης που θα κατέβαινε από την καπνοδόχο του σπιτιού, ξαπλωμένος στο κρεβάτι τρέμοντας από το κρύο κουκουλωμένος με το πάπλωμα και μια μπουκάλα ζεστό νερό στα πόδια, που είχε φέρει η μάνα. Πρωί, πρωί σηκωνόμουν και κοίταζα τα παπούτσια που είχα αφήσει αποβραδίς   κάτω απ’ την καπνοδόχο. Το θαύμα είχε γίνει, ήταν μέσα δυο φούσκες (μπαλόνια) χρωματιστές, μια κόκκινη και μια μπλε. Ω! τι χαρά, τι ευτυχία, θα τις φούσκωνα και θα παίζαμε με τα άλλα παιδάκια.

Μια τριανταμία του Δεκέμβρη 1949, Καλλιθέα, Αθήνα, το ημιυπόγειο δωμάτιο δεν είχε καπνοδόχο, ο Αϊ Βασίλης δεν θα ερχόταν πια, το πρωί με φώναξε η σπιτονοικοκυρά να της πάω στο φούρνο της γειτονιάς ένα ταψί με πατάτες. Η θεια μου είχε πάρει μια κονσέρβα corned beef  Αργεντινής  και αυγά Τουρκίας. Θα τρώγαμε ομελέτα με κρέας. Ω! τι χαρά!     

Μια τριανταμία του Δεκέμβρη τα  μεσάνυχτα ακούστηκαν οι σφυριξές των βαποριών που ήταν στη ράδα στο λιμάνι της Νέας Υόρκης να καλωσορίζουν τον καινούργιο χρόνο. Σηκώθηκα  απ’ το κρεβάτι μου, πήγα στο παράθυρο, ανάμεσα από τα κάγκελα μπορούσα να δω τους φωτισμένους ουρανοξύστες, μια πίκρα με κυρίεψε, το κεφάλι μου στριφογύριζε, μια δύναμη εκδίκησης με συνεπήρε, εκδίκηση, μίσος εναντίων των πάντων, εναντίον του κατεστημένου, εναντίων των εχόντων και κατεχόντων, εναντίων αυτών των προπαγανδιστών για τη γη της επαγγελίας πίσω στο χωριό μου, δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου,  τα δάκρυα καταπράυναν το μένος μου. Κουκουλώθηκα  κάτω από την κουβέρτα περιμένοντας ν’ ακούσω το  τρομακτικό χτύπημα από το ραβδί του φύλακα που ξέσπαγε τον θυμό του στον σκελετό του κρεβατιού που κοιμόμουν. Time  up.  Ellis Island 31 of December 1951 

Μια τριανταμία του Δεκέμβρη, σαν μια οικογένεια είχαμε όλοι μαζευτεί στο καπνιστήριου του βαποριού, στη μέση του νότιου Ατλαντικού Ωκεανού. Με κάθε κούνημα του πλοίου  από τους εξαεριστήρες των δεξαμενών έβγαινε μια βρώμα σαν καμένη ζάχαρη. Πλημύριζε το αριστερό πλωριό δωμάτιό μου, σα να  μου υπενθύμιζε κάθε λίγο και λιγάκι ότι είμαστε φορτωμένοι  Μελάσες, λες και δεν το ήξερα. Πηγαίναμε από Γαλλία για Νέα Ορλεάνη.   
Αυτή την βραδιά στο πέλαγος είχαμε στρωθεί όλοι στο τραπέζι παίζοντας 31 περιμένοντας να αλλάξει ο χρόνος. Και ήταν συνάδελφοι ναυτικοί από όλα τα μέρη της Ελλάδος, Από Κύμη Εύβοια, Κίμωλο, Αστυπάλαια, Ιθάκη, Σύρο, Ύδρα, Πελοπόννησο,   εγώ ήμουν ο μόνος Κεφαλλονίτης. Στις 12 ακριβώς, σταμάτησε το παιχνίδι, έφεραν ποτό και κεράσματα, ο καπετάνιος από την Σύρο κατέβηκε από τη γέφυρα, ευγενικός ήρθε    και μας χαιρέτισε όλους μαζί και τον κάθε ένα μας χωριστά. Με την ευχή: Και του χρόνου στα σπίτια σας.
Ήταν μια ευχή που δεν σήκωνε σκέψη, αν την σκεφτόσουν σε έκανε να κλαις.   

Μια τριανταμία του Δεκέμβρη, το πλήρωμα του βαποριού όσοι δεν είχαν βάρδια το έστρωσαν στην πόκα. Έπαιζαν με μανία, σα να μην υπήρχε το αύριο. Στον τζόγο χανόταν ο μισθός, όταν τελείωνε κι αυτός έπαιζαν τσιγάρα (κούτες) αυτά που έπαιρναν για την διάρκεια του ταξιδιού. Έπιναν συνέχεια καφέ και κάπνιζαν, βλαστημούσαν κι έλεγαν αν έκανα αυτό ή το άλλο. Φώναζαν και το καμαροτάκι τους σερβίριζε καφέ, άδειαζε τα τασάκια από τα αποτσίγαρα, του έδιναν βιδάνιο.
Κάποτε φθάσαμε στο λιμάνι, puerto Cortez Honduras ο ήλιος μόλις είχε δύσει φαινόταν στον ορίζοντα οι τελευταίες του αχτίδες. Το πράτιγο μας περίμενε στον μόλο, δόθηκε ελεύθερη επικοινωνία, έτρεξα να ετοιμάσω το τραπέζι για τα μεσάνυχτα ώστε  πάνω στην αλλαγή του χρόνου να είναι όλα έτοιμα. Έβαλα πιοτό ουίσκι, καρύδια, μύγδαλα, σταφίδες, διάφορα γλυκά.
Τα χαρτόμουτρα έπαιζαν συνέχεια, δεν τους ενδιάφερε τίποτε άλλο.
Με έναν φύλακα του μόλου ήρθε μήνυμα, σε περιμένει το κορίτσι στην πύλη.   Απίστευτο δεν το περίμενα. Φτιάχτηκε μια παρέα από 6 άτομα, ο ένας ο Κίλγορ είχε και ταξί, ο άλλος ένας Λιβανέζος με κατάστημα ρούχων, παλιός γνωστός μου. Στην αρχή πήγαμε κι αγοράσαμε τρακατρούκες για τα μεσάνυχτα, μετά πήγαμε για ποτό, αλλάξαμε στέκι, πήγαμε για χορό, τα μεσάνυχτα ξεχύθηκε ο κόσμος στους δρόμους, τα βαπόρια σφύριζαν, εμείς βγήκαμε στο δρόμο και βάλαμε φωτιά στα πυροτεχνήματα, ένα  έσκασε στα χέρια μου.
Κάτσαμε μαζί μέχρι τα ξημερώματα, έπρεπε όμως να πάω για δουλειά στο βαπόρι θα ψέναμε το πρωτοχρονιάτικο γεύμα. Τα χαρτόμουτρα ακόμα έπαιζαν πόκα.  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης






12 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

"Μια τριανταμία του Δεκέμβρη..."
όλα καταπληκτικά, υπέροχα λογοτεχνίματα, χορταστικά...
Ας μην πω τίποτε άλλο , μόνο ένα μεγάλο μπράβο για τη θεματική και το περιεχόμενό της.
Καλά να είσαι κ. Γαβριήλ. Πάντα απολαυστικότατη η γραφή σου.Ζωντανή.

Dennis Kontarinis είπε...

Υπέροχες αναμνήσεις φίλε Γαβρίλη. Τις έχουμε φορτωθεί από εκείνα τα δύσκολα χρόνια που περάσαμε στην πατρίδα αλλά και τα όσα περάσαμε εδώ στην ξενητιά μας. Πόσες τριανταμία του Δεκέμβρη φίλε μου δεν έβρισκα ούτε μπαλούνα να παίξω.
Άστα να πάνε.
Καλή χρονιά σε όλους μας.

Αστοριανή είπε...

Καλή Χρονιά,
Γαβρίλη μας.
Πάντα με υγεία
και όμορφες αναμνήσεις...

Είθε να περάσετε καλά με την οικογένεια.
Ας ελπίσουμε σ΄ένα καλύτερο Χρόνο.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα και Δημήτρης

ΚΑΤΕ είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΆ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟς ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΣ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΔΥΣΚΟΛΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.ΚΑΤΕ

Μηθυμναίος είπε...

Σου στέλνω αγάπη και ευχές, φίλε μου, για ό,τι καλύτερο, ομορφότερο, συναρπαστικότερο, και πολυπόθητο: Έναν Καινούργιο Χρόνο, γεμάτο υγεία, αγάπη, οικογενειακή γαλήνη, φώτιση, αστείρευτη δημιουργικότητα και αντοχές!

Un abrazo a la distancia
y lo mejor de mí para ti y tu familia!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Με συγκινεί η εντύπωση που σου έκαναν τα γραπτά μου.

Όμως οι πρωτοχρονιές διαβαίνουν αφήνοντας τα ίχνη τους πάνω μας και το σπουδαιότερο καμία δεν έμοιαζε της άλλης, ήταν τότε τόσο διαφορετικές!

Ευχαριστώ κια σας εύχομαι Χρόνια πολλά και καλά μαζί με την οικογένειά σας.

Με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη, χρόνια πολλά, οι τότε πρωτοχρονιές ήταν τόσο διαφορετικές, όπου δεν ξέραμε αν θα ήμασαταν ζωντανοί για την επόμενη,

Τι να πω δόξα τω Θεώ τις περάσαμε όμως τα ίχνη που άφησαν πάνω μας ακόμα τα θυμούμαι.

Ευχαριστώ
Χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητοί μου Υιώτα, Δημήτρη

Καλή χρονιά, ο καινούργιος χρόνος να είναι γεμάτος υγεία και χαρά.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κάτε,

Σου εύχομαι Χρόνια πολλά,
ο καινούργιος χρόνος να είναι γεμάτος υγεία και χαρά

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου στράτο,
Τις καλύτερες ευχές μου για έναν καινούργιο χρόνο γεμάτο από υγεία, αγάπη, μα και δημιουργηκότητα σε μαι οικογενειακή θαλπωρή.


Felicidades por un año mas lleno de salud y alegria,

Saludos

Gabriel

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Διαφορετικές παραμονάδες σε διαφορετικές εποχές με διαφορετικές καταστάσεις και ψυχολογικές διακυμάνσεις,αλλά όλες τρυφερά δοσμένες.
Νάσαι καλά αγαπητέ Γαβρίλη,να περνάς τώρα ΜΟΝΟ όμορφες παραμονές με την πολυμελή οικογένειά σου,φορτωμένος με τις αναμνήσεις σου και τις εμπειρίες σου που σ έκαναν αυτό τον όμορφο άνθρωπο που είσαι σήμερα.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με Υγεία & Αγάπη!

pylaros είπε...

Μια τριανταμία Δεκεμβρίου που είναι σήμερα σου στέλνω κι εσένα αγαπητή μου Χαρά τις καλύτερες ευχές μου για έναν καινούργιο χρόνο γεμάτο ευτυχία υγεία και χαρά.


Ναι όταν η κάθε μια παραμονή έχει και την δική της ιστορία, σε διαφορετικές άκρες του κόσμου όταν τις συνδέσεις όλες φτιάχνεις μια αλυσίδα που ο κρίκος είναι ο εαυτός μου.

Ευχαριστώ πολύ,
χαιρετώ, χρόνια πολλά

Γαβριήλ