Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Πως αλλάζουν οι καιροί!


Βρέχει, βρέχει συνέχεια, η βροχή πέφτει πάνω στο χιόνι, το χιόνι αντιστέκεται  στο λιώσιμο μεταμορφώνεται  σε πάγο και κολλάει  στην επιφάνεια της ασφάλτου, σα να ήταν σίδερο, από την βροχή σηκώνεται μια ομίχλη όπου σκεπάζει  τα πάντα. Οι πέτρινοι σταυροί πάνω από τους τάφους στο κοιμητήριο φαντάζουν  σαν να τους κρατά το χέρι του κόντε Δράκουλα. Μόλις και μετά βίας μπορούσες να διακρίνει τον δρόμο. Τούτη τη φορά οδηγούσα στην ομίχλη περνώντας από το δρομάκι του καθολικού νεκροταφείου του Αγίου Ραϋμούνδου  προσπαθώντας να μην πέσω σε τίποτα κρυμμένο πάγο, οπότε θα έχανα τον έλεγχο του αυτοκινήτου.
Η σκηνή εδώ στο Μπρονξ, ΝΥ.  

Μου θύμισε μια φορά  που χαμένοι στην ομίχλη ταξιδεύαμε για Νέα Υόρκη, με ένα μικρό πλοίο φορτηγάκι 3.500 τόνων.
Κάθε 5 λεπτά από την γέφυρα τραβούσαν τον λεβιέ της ατμο-σφυρίχτρας  και ακουγόταν η βοή σαν ένας ρόγχος ετοιμοθάνατου. Ο σκάπουλος της βάρδιας  ήταν πάνω στο καπούνι της πλώρης και αφουγκραζόταν μήπως ακούσει άλλου βαποριού την σφυρίχτρα, ή μήπως ακούσει τον αντίλαλο της δικής μας σφυρίχτρας σημείο ότι βρήκε στερεή επιφάνεια και γύρισε προς εμάς.
Μπροστά μας έπλεαν δυο επιβατηγά το Ιταλικό Ανδρέα Ντόρια και  το Σουηδικό Στοκχόλμη. Ο Μαρκόνης μας έφερε τα νέα που είχε συλλάβει με τα σήματα μορς  ότι συγκρούστηκαν ένεκα της ομίχλης, το Ανδρέα Ντόρια βούλιαξε.
Εμείς πλέαμε από πίσω σφυρίζοντας κάθε 5-10 λεπτά, προχωρώντας αργά, αργά φορτωμένοι ζάχαρη προερχόμενοι από Κούβα. Η ομίχλη σαν ένα νεκρικό σεντόνι σιωπής μας είχε παγώσει όλους μας, κανένας δεν μιλούσε μόνο προσευχόμαστε να φυσήξει αέρας   ναι διώξει την ομίχλη. Τότε ήμουν νέος, άπειρος,  γεμάτος  όνειρα, ζούσα βρεγμένος με την αρμύρα της θάλασσας, αποβλέποντας κάποτε να γίνω στεριανός.    
Και τότε όπως και σήμερα χάνομαι στην ομίχλη, τότε ήμουν παιδάκι το άγνωστο γεμάτο όνειρα με έλκυε, σήμερα το άγνωστο με πνίγει…
Πως αλλάζουν οι καιροί!

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

        

8 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Αγαπητέ μου Γαβρίλη
τους ναυτικούς όρους δεν τους γνωρίζω,αλλά μου βγάζουν έναν άλλο Καββαδία τα ναυτικά σου γραπτά. Και κάτι άλλο ΘΑΥΜΑΖΩ το μνημονικό σου!
Στο σημερινό κείμενο μας μετέφερες με μαεστρία την περιπέτεια στην ομίχλη και μας έκανες κι εμας να παραμείνουμε βουβοί μέχρι το τέλος, ελπίζοντας σε happy end.
Ενα happy που στο εύχομαι να το ζεις καθιημερινά χωρίς end, κι ας άλλαξαν οι καιροί ή καλλίτερα εμείς.
Καλή συνέχεια με αντοχές και προσοχή.
Με εκτίμηση
Χαρά

Υ.Γ. στο προηγούμενο σχόλιό σου μου έγραφες για πολυγλωσσία και Κυριλλική γνώση,ούτε το ένα ισχύει ούτε τ άλλο,απλά καλή καρδιά!

Μαριάνθη είπε...

....επιλέγω το κατά την άποψή μου λογοτεχνικότερο:Το χιόνι αντιστέκεται στη βροχή, δε λιώνει...
Ωραίο ακούγεται
Νομίζω πως αδικείς τον εαυτό σου αγαπητέ μου Γαβριήλ που λες πως τώρα σε πνίγει το άγνωστο. Αν είναι δυνατόν!!! Τώρα πια έχεις δώσει εξετάσεις και έχεις πετύχει...
Τώρα κρατάς εσύ -μετά το Θεό-το τιμόνι. Πιστοποιημένος καπετάνιος. Καλά να είσαι.

Αστοριανή είπε...

...να ,λοιπόν, που έγινες καπετάνιος, φίλε μας!!!
Καλά σε λέει η Μαριάνθη μας.

Καπετάνιος της ξηράς, συμπληρώνω με χαμόγελο.

Πόσα συμβαίνουν από την μια στιγμή ως την άλλη. Στην Θάλασσα ή στην Ξηρά της ζωής μας.
Χαιρετισμούς σε όλους,
Υιώτα

Dennis Kontarinis είπε...

Kαλημέρα φίλε.
Υπέροχες και συγκινητηκές οι αναμνήσεις σου.
Νάσαι καλά.

pylaros είπε...

Καλημέρα σου αγαπητή μου Χαρά,

Ευχάριστη έκπληξη για εμένα, μου θύμισες τον Καββαδία στις ναυτικές λέξεις όπου γράφω.

Έτσι όπως είναι σήμερα η ζωή προσπαθώ να συνδεθώ με το παρελθόν τότε που ακόμη πίστευα σε θαύματα ώστε να καταλάβω και να εννοήσω ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος, έστω κι ας έχουν αλλάξει οι καταστάσεις και οι σκέψεις.

Ναι πάντοτε πρέπει να ορaματιζόμαστε ένα happy end!

Ευχαριστώ

πάντα με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Προσπαθώ πάντα να σνυνδέω το σήμερα με το χθες με το να ανατρέχω σε μια εποχή όπου ανήξερος γύρναγα στον κόσμο και κατέγραφα εικόνες του τότε με ανεξήτηλο μελάνι.

Σήμερα προσπαθώ να βεβαιωθώ ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος,

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Υιώτα,

Σήμερα εδώ στην πόλη του Μεγάλου Μήλου προσπαθώ να βάλω την ΡΟΤΑ του ευατού μου σαν καλός καπετάνιος που όμως λανθάνω γιατί δεν είμαι της στεριάς.


Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητέ μου Ντένη,

Σήμερα τετάρτη το βράδυ μας περιμένει κι άλλο χιόνι, εύχοαμι να είναι ελαφρύ.

το ίδιο λένε και για το σάββατο χιόνι

ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ