Προσκεκλημένος του φίλου μου Συγγραφέα,
καλλιτέχνη και ζωγράφου, Νίκου Παπαγεωργίου
παρευρέθη στην 189 επέτειο του ολοκαυτώματος της Κάσου την 9 Ιουνίου 2013, στο Κασιώτικο σπίτι εδώ
στο Μπρονξ.
Υπήρχαν πολλοί ομιλητές, όμως ξεχώρισα και θαύμασα την πρόξενο της Κύπρου κ. Κούλα Σοφιανού με την ελληνικότατη
ομιλία της, τον πάτερ Ευθύμιο Κονταργύρη,
με την δέησή του στον Θεό, τον πρόεδρο της Δωδεκανησιακής ομοσπονδίας κ.
Γεώργιο Ανδριώτη και πολλούς άλλους ομιλητές.
Επίσης μας διάβασαν και το μήνυμα του Προξένου της Ελλάδος στην
Νέα Υόρκη, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.
Εντύπωση μου έκαναν οι τοπικές ενδυμασίες της
νεολαίας αυτής που αν και γεννημένη εδώ στα ξένα ακολουθούν τις παραδόσεις και
τα τραγούδια των γονιών τους, αυτή λοιπόν η νέα γενιά χόρευε τους παραδοσιακούς
χορούς της Κάσου με συνοδεία Λύρα και λαούτο, επίσης η καταδεχτικότατα και
φιλική ατμόσφαιρα όλων γενικώς τον παρευρισκομένων. Επίσης μας παρουσίασαν και
την σημαία που αρμένιζε στα Κασιώτικα πλοία πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα! Όπως και χειροποίητα ξύλινα καραβάκια σαν αυτά
που αρμένιζαν την τότε εποχή
Θαύμασα
τις εικόνες ζωγραφικής με φόντο τις παραδόσεις
του νησιού, το μπλε της θάλασσας μα πιο πολύ την ικανότητα του φίλου Νίκου να
ζωγραφίζει.
Μετά μας τράταραν ένα πλούσιο γεύμα με
παραδοσιακά Κασιώτικα φαγητά και κρασιά.
Ανταλλάξαμε απόψεις, γνώμες και
κουβεντιάσαμε σαν παλιοί φίλοι σε κάποιο στενοσόκακο της Πλάκας της παλιάς
Αθήνας, τότε που ακουγόταν ακόμη οι καντάδες, γι’ αυτό τους συγχαίρω.
Τους ευχαριστώ όλους για την περιποίηση και
ανθρώπινη καταδεχτικότατα τους μα πιο πολύ τον Φίλο Νίκο Παπαγεωργίου.
Σαν τέλειωσε έφυγα χαρούμενος, αισθανόμενος
ότι ήμουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι μιας ελληνικότατης παρέας.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
8 σχόλια:
Πως να μην ευγνωμονείς το Θεό που κάποια τέτοια περιστατικά σε κάνουν να αισθάνεσαι –γιατί τη ζεις- αυτή την Ελληνικότητα που διακατέχει όλους τους ανθρώπους της Διασποράς και που είσαι κομμάτι της…
Με συγκίνησε και με ξαναγύρισε πίσω, όταν κι εγώ ήμουν μέρος της...
Άρωμα Ελλάδας, ελληνικότητας, ελληνισμού και μάλιστα νησιώτικου από πολύ μακριά! Υπέροχο.
Φίλε Μου Στράτο,
Κάποια τέτοια περιστατικά είναι σαν το αλάτι στην ζωή μας την κάνουν πιο "νόστιμη" μας κάνουν κι αισθανόμεθα σαν τα παλιά εκείνα χρόνια που μόλις είχαμε ξενιτευθεί!
ευχαριστώ
χαιρετισμους
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Θα το έλεγα φωλιές Ελληνικότητας, μιας ελληνικότητας του καιρού εκείνου, που με τα χρόνια δεν έχει αλλάξει.
Ένα πραγματικό νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν μας, που συνεχίζει προς το μέλλον μας.
Ευχαριστώ
χαιρετιμούς
Γαβριήλ
Αγαπητέ μου Γαβρίλη
το ίδιο ελπίζω να αισθανθείς οταν σου στείλουμε (η Τατιάνα κι εγω) το δικό μας "δώρο". Απλά θα καταλάβεις οτι μπορεί να μη γνωριζόμαστε αλλά σε σκεφτόμαστε σε κάθε ευκαιρία και θέλουμε να σου στέλνουμε θετική ενέργεια και σκέψη κι ΑΓΑΠΗ απο την Πατρίδα...
Λίγη υπομονή,μέχρι να γυρίσει η Τατιάνα στην Κέρκυρα...(δεν άντεξα και το μαρτύρησα)
Προς το παρόν την αγάπη μου και την εκτίμησή μου
Χαρά
Αγαπητή μου Χαρά, πράγματι μου έδωσες χαρά μετα γραπτά σου και το ότι με σκεφτόσαστε με γεμίζει ικανοποίηση και ευδαιμονία...
Υπομονή μάλιστα έχω και αναμένω σύμφωνα με αυτά που γράφεις,
Θα μου επιτρέψεις να στολίσω το Πυλαρος με Καντο μ' αγάπη;
Ευαχριστώ για την επίσκεψή σου, για τα καλά σου λόγια.
με εκτίμηση και αγάπη
Γαβριήλ
Ειλικρινά θα περιμένω ανυπόμονα την αντίδρασή σου.
Το πιο συγκινητικό οτι σκεφτόμαστε και μιλάμε για εναν άνθρωπο που απο κοινού εκτιμούμε και ίσως να μη γνωρίσουμε ποτέ απο κοντά, κι αυτό το κατάφερε η τεχνολογία.
Νάσαι καλά,όσο για την αδεια που μου ζητάς,με ξαφνιάζεις γιατί αυτό περιποιεί Τιμή για μένα να με συμπεριλάβεις στα προτιμώμενα και δεν υπάρχει περίπτωση άρνησης.
ΝΑΙ,λοιπόν γιατί ο,τι κάνουμε το κάνουμε με ΑΓΑΠΗ!
Την αγάπη μου και την εκτίμησή μου
Χαρά
Αγαπητή μου Χαρά, γράφεις:
(Ειλικρινά θα περιμένω ανυπόμονα την αντίδρασή σου.)
Αλλά με τα χρόνια που κουβαλώ οι αντδράσεις γίνονται όλο και πιο ήπιες
Μου άρεσε πολύ το φιλοσοφικό σου
(και ίσως να μη γνωρίσουμε ποτέ απο κοντά,)
Η μοντέρνα τεχνολογία μας έφερε τον κόσμο στην παλάμη μας, όμως σκότωσε τις ποιο θερμές τις ποιο ανθρώπινες σχέσεις κι αυτό όταν βλέπω την σημερινή νεολαία βουβή να έχει την προσοχή της, σε αυτό το μηχανάκι του διαβόλου i pod να κάνει text και να αγνοεί το χαμόγελό σου την καλημέρα σου, ή ακόμα και τη θλίψη σου.
Ευχαριστώ
με αγάπη
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου