Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

The Philosopher

Μπαϊλντισμένος από μια Αυγουστιάτικη ζέστη από τη μια, από τη άλλη με μια αποκαρδιωτική μοναξιά, ζητώντας μια στάλα δροσιάς, ένα αποκούμπι, ακόμα κι ένα ενθαρρυντικό ανθρώπινο χαμόγελο, ή έστω και μια συντροφιά, περπατώντας στις όχθες του ποταμού, στάθηκα κάτω από ένα δένδρο ν’ αναπνεύσω.   Μ’ έπνιγε η ζέστη, μια ποταμίσια άπνοια βασίλευε λες κι ερχόταν το τέλος του κόσμου, σα να ήταν η πύλη του Αχέροντα, που όμως δεν ήταν.


Τράβηξα την προσοχή κάποιας γνωστής μου περαστικής η οποία εν αγνοία μου με φωτογράφισε, μου  έστειλε την φωτογραφία e-mail, με  την λεζάντα:
The  philosopher.
Τι άλλο να πω! Τα λόγια περισσεύουν!  
Να έχετε όλοι σας καλό δεκαπενταύγουστο, εδώ  δεν υπάρχει, όλες οι μέρες είναι ίδιες.  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

   

8 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...περίμενε, Γαβρίλη μου!
Δέκα κι αύριο έντεκα ο μήνας!!!!
Μέχρι την δεκάτη πέμπτη μέρα... έχει ο γεραμπής - όπως έλεγε ο πατέρας μου!
Θα δεις ευαγγέλια, εξαπτέρυγα, κορδωμένους ηγέτες...

Ας είναι!
Η Παναγία, η δική μας Παναγία, Αυτή είναι που μας κρατάει γερούς.
Κάτι ξέρω κι εγώ... αφου έτσι έμαθα την αξία της ζωής.

Μια φιλική αγκαλιά από το Λονγκ Άϊλαντ για να μειώσει τη μοναξιά...

Υιώτα

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Κι άλλη μία ,αυτή απο την Ελλάδα! Ξέρω σου πέφτει μακρυά και πονάει και η σκέψη του Τόπου,αλλά θα παρηγορηθείς αν σου πω οτι είμαστε συνάδελφοι(όχι στη φιλοσοφία,χαχαχα),ανεξαρτήτως Τόπου;
Μόνο που εγω απολαμβάνω αυτή τη μοναξιά,απλά γιατί δε θέλω να μιλάω. Τλπ. δεν είναι και για χόρταση...
Θεωρώ όμως οτι ένας ανήσυχος άνθρωπος σαν εσένα,θα βρεί πράγματα που τον ευχαριστούν να κάνει ακόμα κι έτσι.
Οσο για την κυρία φωτογράφο,κάτι ήξερε φαίνεται και σωστά έπραξε και αποθανάτισε! Είναι μια αληθινή φωτογραφία που απεικονίζει συναίσθημα.
Επειδή δροσιά δε μπορώ να σου προσφέρω,ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο και μια συντροφιά στη διάθεσή σου όμως Με αγάπη
Νάσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου!

Χαρά

ΠΡΩΤΗ ΕΙΔΗΣΗ 1 είπε...

Χαρά μας είδες πάλη βρεθήκαμε
εσύ από την όμορφη Ζάκυνθο εγώ από
την Θεσσαλονίκη την..κούκλα την αγάπη μου!!Για τον λεβέντη και χαλαρό στον
βαθύ..ίσκιο του δένδρου τον κύριο
Γαβριήλ μας..Άχ!Νάξερα...τι άλλο θα
μας προσφέρετε και οι δύο σας..
Ο κύριος Γαβριήλ προφανώς την σοφία του....και εσύ Χαρά το χαμόγελο που
μας λείπει πολύ στους καιρούς μας,
και όπως σχολιάζουν οι φίλοι σου στο blog σου και όπως λέω και εγώ...Κύριε Γαβριήλ μήπως έχετε αντίρρηση;!!!
Την αγάπη μου και την φιλία μου
Παύλος ο καλός ο μαθητής.......

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Παύλο
ευχαριστώ για το πολύ κολακευτικό σου σχολιο για το πρόσωπό μου. Αλλά παίνεμα,ο ένας παίνεμα ο άλλος θα το πάρω πάνω μου!χαχαχα
Γαβρίλη συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου,αλλά πες πως είμαστε επίσκεψη στο σπίτι σου και μου κάνουν ένα κοπλιμάν να μην ευχαριστήσω; Μη πούν οτι είμαστε αγενείς οι Ιόνιοι...
Σας χαιρετώ και τους δυό!
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα, Μετά από πολλά χρόνια όπου περνούσα τα καλοκαίρια στην Κεφαλονιά εφέτος αποτέλεσα εξαίρεση, κάθησα "στ' αυγά μου" που λένε καλιέργεισα το κηπάκι μου και παρατηρώ τις μέρες που περνούν όχι δεν αναμένω καμιά γιορτή τουλάχιστον εδώ στην γειτονιά μου.
Αλλά όταν υπάρχει καλή υγεία όλα βαδίζουν αισιόδοξα.

Χαιρετισμούς Δημήτρη
με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά, ευχαριστώ για το (Επειδή δροσιά δε μπορώ να σου προσφέρω,ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο και μια συντροφιά στη διάθεσή σου όμως με αγάπη)

Αχ τι να πω! πίστεψέ με ότι οι σκέψεις μου "οι δικές μου" δεμένες με ένα παρελθόν με χαροποιούν, μου φέρνουν μια κάποια αισιοδοξία γιατί νομίζω ότι μπορώ και βλέπω λίγο πιο πάνω από την ύλη αυτή που έχει αλλοιώσει προσωπικότητες, το φυσικό, το άσχημο, το να πατάς ρεαλιστικά κάτω στη γη, ακόμα και η μοναξιά όλα έχουν τις χάρες τους.

Ευχαριστώ
με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου Παύλο μου άρεσε πολύ (Παύλος ο καλός ο μαθητής.....)
Ευχαριστώ για τα κολακευτικά σου λόγια, αλλά παρακαλώ θα με ευχαριστεί πολύ να με αποκαλείς σκέτο Γαβριήλ.
Η απλότητα έχει μια χάρη που σε κάνει να αισθάνεσαι σαν ένα αγαπητό, αναπόσπαστο μέρος συνόλου ανθρώπων ειλικρινών φίλων που τόσο έχουμε ανάγκη στην σημερινή κοινωνία όπου ζούμε και υπαρχουμε.

Η Χαρά μας από την Ζάκυνθο, εσείς από την Θεσσαλονίκη εγώ από την Κεφαλλονιά, που η τύχη μ' έφερε σ' ένα πολύχρωμο περιβάλλον το της Νέας Υόρκης.
Απολαμβάνοντας την μοναξιά κάτω απ τον ίσκιο του ποταμίσου δένδρου, είναι κι αυτό μια αυτοσυγκέντρωση, που σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις να υπάρχεις.

Χίλια ευχαριστώ
πάντα με αγάπη κι εκτίμηση

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Είσαι πάντα καλοδεχούμενη στο μπλογκ μου, να λες ότι θέλεις, όχι καμία κατάχρηση αντιθέτως με ευχαρίστησε το σχόλιο σου

με αγάπη

Γαβριήλ