Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

The young men and the sea


Οι νέοι άνθρωποι και η θάλασσα

O Παππούς, πριν γίνει παππούς όπως είναι φυσικό κάποτε ήταν νέος, ένας νέος που ψάρευε, το ίδιο που κάνει σήμερα ο εγγονός.  
Με  την διαφορά  ο Παππούς ψάρευε  με συρτή στις ακτές του Ατλαντικού   ταξιδεύοντας  προς νότο   πλησίον της ακτής της Φλωρίδας, για να αποφύγουν το Gulf Stream  με προορισμό  Κούβα Καραϊβική με ένα μικρό βαπόρι και ο εγγονός ψαρεύει  στις ακτές του Ατλαντικού   στο  Jones Beach του Long Island, Νέα Υόρκη.

   
Δεν έχει σημασία ο χρόνος του πότε, σημασία έχει ότι και οι δυο ονειροπολούσαν   να πιάσουν κάτι μεγάλο, ο παππούς τα κατάφερε, αυτό σήμερα τον γεμίζει με νοσταλγικές αναμνήσεις του τότε και αναφωνεί! Καλέ πότε πέρασαν τα χρόνια μου φαίνεται μόλις χθες που τραβούσαμε το παρκετόσκοινο  να φέρουμε τα ψάρι επάνω.  Και  το βαπόρι  έκανε μισή στροφή ώστε να  φέρει το ψάρι στη μέση από την πρύμη για να μην το χάσουμε!
Είχε ένα χρώμα μπλε-χρυσό όσο σπαρταρούσε στο κατάστρωμα λες και χόρευε καρσιλαμά. Μετά όταν έμεινε ακίνητο έγινε όλο σκούρο  σταχτί-κιτρινωπό
Το αρσενικό από το θηλυκό διαφέρουν, έχουν διαφορετικό ρύγχος.  

 η φωτο είναι από το Wikipedia 

Με ένα κοφτερό μαχαίρι  το έγδαρα, «κάναμε το κεφάλι και τη ραχοκοκαλιά σούπα με ρύζι»  το υπόλοιπο το έκοψα φιλέτο και το φάγαμε τηγανιτό.
Το όνομα του ψαριού στην Αγγλική Mahi-mahi,   dorado.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

       


10 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Άλλο συρτή, άλλο καλάμι. Άλλο οι ακτές του Ατλαντικού κι άλλο το «Jones Beach του Long Island» της Νέας Υόρκης, φίλε.

Κάποτε –κι ας είναι έγχρωμη η φωτογραφία του εγγονού- θα είναι θύμηση κι ανάμνηση και γι’ αυτόν!

Έτσι είναι η ζωή… Γενιές η μια θα διαδέχεται την άλλη… Αλήθεια πως περνάνε τα χρόνια…

Dennis Kontarinis είπε...

Όπως τα λέει ο Στράτος φίλε Γαβρίλη , συμφωνώ κι΄εγώ. Αλλοιώς ψαρεύαμε εμείς αλλοιώς τα νιάτα τα σημερινά.
Πάντως με το ψάρι που βλέπω θα πρέπει να την περάσατε μια βδομάδα.
Νάσαι καλά.

pylaros είπε...

Είναι ακριβώς όπως το λες φίλε μου Στράτο, η ζωή είναι σφαίρα και γυρίζει.

Τα χρόνια περνάνε, οι ανμνήσεις μένουν όμως είναι κι αυτές οριακές πρέπει να τις βγάνουμε προς τα έξω όσο είναι ακόμα καιρός

ευχαριστώ
χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

καλημέρα φίλε Ντένη, σαν το ψάρι αυτό πι'αναμε πολλά, τα κάναμε και στον φούρνο, με δενδρολίβανο, το κρέας τους κόκκινο, μέχρι που το πλήρωμα βαρέρθηκε να τρώει ψάρι οπότε άρχισε και η γρίνια.

ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Η όλη ανάρτηση αγαπητέ μου Γαβρίλη μου θύμισε ένα βιβλίο που είχα διαβάσει στην εφηβεία:Ο Μεγάλος ψαράς
αναφερόταν βέβαια στο Χριστό,αλλά αυτό μου ανασκάλεψε στη μνήμη
Νάσαι καλά και να θυμάσαι,μετα φέροντας και σε μας τις αναμνήσεις σου!
Την αγάπη μου

pylaros είπε...

Καλώς μας ήλθες αγαπητή μου Χαρά,

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι παρεμφερής με τον τίτλο διηγήματος του Ernest Hemingway,
THE OLD MAN AND THE SEA,
ΜΙΑ ΝΟΥΒΈΛΑ ΠΟΥ ΈΓΡΑΨΕ ΤΟ 1951 ΕΚΔΌΘΗΚΕ ΤΟ 1952, η ιστορία ήταν ενός ψαρά από την Κούβα όπου αφέθηκε να τον παρασύρει προς βορρά το Gulf Stream μέχρι τελικά όπου έπιασε ένα ψάρι Marlin τόσο μεγάλο που καθώς το Ρυμουλκούσε προς το λιμάνι του το έφαγαν οι καρχαρίες κι έφτασε μόνο με τον σκελετό...

Είχα διαβάσει την νουβέλα αυτή (κλασικη) προ χρόνια στα αγγλικά

Ευχαριστώ

χαιρετώ σε

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...λεβεντιά ο εγγονός σου,
Γαβρίλη!

Το ...μήλο
κάτω από τη μηλιά
θα πέσει!

Να είσαι καλά,
Υιώτα

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου αγαπητή μου Υιώτα.

Είδες ψάρια κι ακόμα πιο μεγάλα έχουμε πιάσει, αλλά περασμένα μεγαλεία σήμερα ικανοποιούμαι με μαρίδες, ή τσιπούρες, ή μπακαλιαράκια.

χαιρετισμούς

ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Να τον χαίρεσαι τον εγγονό σου όπως και όλη σου τη λαμπρή οικογένεια .
Καλή , χαρούμε Κυριακή Γαβριήλ και καλή εβδομάδα.
Πάντα με την αγάπη όλων μας.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Καλή σας εβδομάδα, αευχαριοστώ για τις ευχες σου.

Ο εγγονός μου ψαρε'υει διότι του αρέσει, εγώ-εμείς ψαρεύαμε από ανάγκλη να φας φρέσκο ψάρι μεσοπέλαγα.

Ευχαριστώ

χαιορετισμούς

Γαβριήλ