Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Από την Πύλαρο της αγάπης μου:

Από την ΠΥΛΑΡΟ, της αγάπης μου.

Τα κεραμίδια του Σπιτιού μου. Μαρκάτα Πύλαρος Κεφαλονιά 

Επακόλουθα του Σεισμού 2014


Δρόμος  Φάλαρης από Πύλαρο προς Αργοστόλι.


                                                              Δένδρο από Θέματα Πυλάρου

Αυτά που έπλασαν τον χαρακτήρα μου, ένα βιωματικό υπόβαθρο της ζωής, μια πληγωμένη πηγή υποσυνείδητου, είναι η αιτία δημιουργίας του λόγου.

Τα κλαριά των δένδρων στάλαζαν δροσοσταλίδες, ήταν από την ομίχλη, αυτή που έβγαζε η μπούκα του Μύρτου και μας καταπλάκωνε την καρδιά. Ερχόταν από την νότια Αδριατική και περνούσε στο Ιόνιο
Οδηγόντας προς Αργοστόλι από Πύλαρο μέσω Φάλαρης, το αυτοκίνητο ένα Σεβρολέτ Κορεάτικο μηχανή 600 κυβικών, στις ανηφόρες ήταν προβληματικό, 2011 κοιτάχτε αριστερά ένας γκρεμός εκατοντάδων μέτρων.

Οι πέτρες στους λίθινους τοίχους γεμάτες μια πράσινη γλίτσα σαν βελούδο, αυτή που κατά- κάθετε από την υγρασία. Λιγοστό το χώμα κι όπου υπήρχε ήταν άγονο. Τα δένδρα προσκύναγαν τη γη, οι πέτρες οι βράχοι χόρευαν το χορό του Ζαλόγγου  και μετά γκρεμιζόταν σε βάραθρους, αυτούς που είχαν σχηματισθεί από τις αιώνιες σεισμικές δονήσεις  από το καθημερινό τρεμούλιασμα του εδάφους.


ΠΥΛΑΡΟΣ ένα άγριο τοπίο...

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
  

6 σχόλια:

Dennis Kontarinis είπε...

Είναι ένα άγριο τοπίο η Πύλαρος, φίλε Γαβρίλη έχει όμως και τις ομορφιές της. Άλλωστε όλο το νησί μας έτσι είναι. Όμορφο και άγριο. Αυτή είναι η Κεφαλονιά.
Θα τα πούμε.

Μηθυμναίος είπε...

Παρ' όλα αυτά είναι και θα συνεχίσει να είναι εσαεί η Πύλαρος της αγάπης σου!

Ρισσιάνα είπε...

Η Πύλαρος της αγάπης σου! Τι άλλο να πείς Γαβριήλ μου, αυτή η φράση τα λεει όλα. Ειναι αλήθεια πως η Κεφαλονιά μας έχει την αγριάδα
της αλλά και περίσιες ομορφιές.
Εμένα πάντα μέ τρομάζει ο δρόμος του χάρακα. Ο Μύρτος απ ότι διάβασα αποχτά σιγά σιγά τα κανονικά του χρώματα.Ελπίζω να μην είχες καμμιά ζημιά στο σπίτι σου. Θα χαρώ να μάθω νέα σου.
Καλό απόγευμα και καλό μήνα
Με αγάπη
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Άγριο Τοπίο, ήμεροι ανθρώποι!
Δεν ξέρω ίσως να είναι κι έτσι, όμως σήμερα αυτά που εμείς ξέραμε έχουν χαθεί

αλλά αυτά θυμόμαστε σε αυτά γεννηθήκαμε,

Ντένη σε ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Μου Στράτο,
Εκεί που πρωτάνοιξες τα μάτια σου έχει μείνει η αιώνια Εικόνα

Αυτά προσκυνώ σήμερα,
Φίλε Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλό μήνα αγαπητή μου Ρισσιάνα,

όπως βλέπεις οι σεισμοί δεν μας ξεχνουν,

Για το σπίτι μου ρώτησα γείτονα απ έξω είναι εντάξει,
όμως είναι έρημο κλειστό, δυστυχώς χάνοντε αυτά που ξέραμε, αυτες οι εικόνες που γεννηθήκαμε, αυτοί που μεινανε στο χωριό ή πέθαναν ή φύγανε για άλλα μέρη,
Αυτά σκέπτομαι και αναπολλώ αλλά εις μάτην μόνο στην μνήμη μου ζούνε,
¨ομως ακόμα και σε εικόνες φωτογραφίες των βουνών μου θυμίζουν την παιδική μου ηλικία ...

Είναι τόσα πολλά που έχουμε μέσα μας,
Ώστε τ' αφήνω έτσι όπως έρχοντε γιατί το πεπρωμένο είναι διαφορετικό από την θέλησή μας.
Σήμερα συζητούσα με κάτι ρισσιάνους και μου έλεγαν ότι υπάρχει ακόμη ένας δρόμος από τον Καλονόρο που πέφτει σην Πυλαρο εκτός αυτόν τον του Χάρακα, μάλιστα ότι δεν είναι όλος ασφαλτοστρωμένος
Σε ευχαριστώ

Πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ