Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Φεγγάρι του Αυγούστου


                                            Το Φεγγάρι είναι παντού

Ο  λαός, οι τουρίστες  έτρεχαν  στην Ακρόπολη να θαυμάσουν την αυγουστιάτικη Πανσέληνο. Πραγματικά ένα θαύμα του Ελληνικού ουρανού.  
Έτρεξα κι εγώ από την γωνιά μου στο νησί  να θαυμάσω το φεγγάρι του  Αυγούστου, την  πανσέληνο, την κοίταζα έκπληκτος καθώς σκάριζε απ τον σουρουπωμένο ορίζοντα κι έπαιζε κρυφτούλι μαζί μου ανάμεσα στα ερείπια και τα δένδρα, αυτά που είχαν   απομείνει  από το κάποτε  σφύζον  χωριό   Μαρκάτα, Πυλάρου Κεφαλονιάς.
Μου  φάνηκε κάπως   ξεδιάντροπη κατακόκκινη, έτρεξα και της πήρα μια φωτογραφία, να θυμούμαι τη σκηνή, το μέρος που γεννήθηκα.
Σκέφθηκα ότι είναι το ίδιο φεγγάρι, αυτό που  όταν ήμουν μικρός έπαιζε  κρυφτούλι με τα σύννεφα, αλλά μας έφεγγε να διακρίνουμε τα καλοκαιρινά μονοπάτια,  μας αναπτέρωνε την ελπίδα για ένα καλύτερο φωταγωγημένο αύριο.  Μας έκρυβε όμως τον κατάμαυρο  ουράνιο θόλο έτσι δεν μπορούσαμε να μετράμε τα πιο φωτεινά αστέρια για να περνάμε  την  ώρα μας ξαπλωμένοι στο αλώνι της στέρνας, περιμένοντας να δροσίσει πριν πάμε για ύπνο.
Το  φως του ήταν οδηγητής των μικρών παιδιών στα χρόνια της σκλαβιάς  για να μαθαίνουν γράμματα. (το κρυφό σχολειό). Έτσι μας μάθαιναν στο σχολείο.    
Το ίδιο φεγγάρι φαινόταν ψηλά στον ορίζοντα όταν στην σιγαλιά της νύχτας στο απόλυτο σκοτάδι, εκεί που ακουγόταν μόνο το σύριγμα του κοψίματος της φωσφορίζουσας θάλασσας της Καραϊβικής,    πήγαινα στην πλώρη του βαποριού ακριβώς κάτω από την γέφυρα, καθόμουν και το κοίταζα για ώρες ολόκληρες,   περίμενα να συναντηθούν οι ματιές μας με αυτή που με περίμενε στην στεριά. 
Με το τραγούδι του φεγγαριού Blue Moon «Μπλε Φεγγάρι» πιτσιρικάς μαζί με έναν φίλο από τη Λίμνη Ευβοίας περπατώντας στα καλντερίμια της Νέας Υόρκης, πηγαίναμε να μάθουμε χορό στου Προδρομίδη.
Στην Βενεζουέλα στο Πουέρτο Λα Κρουζ υπήρχε πάνω σε ένα ύψωμα το Cuánda  ένα κέντρο με το όνομα   La Luna = Φεγγάρι, εκεί πάντα βρίσκαμε αυτό που μας πρόσφερε το φως του φεγγαριού  την  αγάπη, έστω και παροδική αφού ήταν της νύχτας. Όταν ξημέρωνε χανόταν η αγάπη, έμεναν οι αναμνήσεις.   Έτσι το ίδιο φεγγάρι είναι παντού στη ζωή μας. Είναι το ίδιο που  επηρεάζει και τα δένδρα, το πότε πρέπει να τα κεντρώνουν,   κάθε νέο φεγγάρι θα άλλαζε ο καιρός και υπήρχε πιθανότητα να βρέξει, αυτό κοίταζαν και οι Ιερείς  και μια μέρα πριν έκαναν λιτανείες στο χωριό παρακαλώντας την παναγία να βρέξει, να τελείωσε η ανομβρία και Ώ! Του θαύματος έβρεχε.   
Ακόμα  και  την θάλασσα επηρεάζει το Φεγγάρι, με άμπωτες και παλίρροιες, μα κι εμάς τους ανθρώπους κι ας μη το καταλαβαίνουμε. Παλαιότερα ονόμαζαν Σεληνιασμό την  επιληψία πίστευαν ότι  ήταν αποτέλεσμα  της φάσης του Φεγγαριού, και τον άρρωστο Σεληνιασμένο, το ίδιο  και στην Ισπανική γλώσσα η λέξη  Luna= Σελήνη, Lunático= Σεληνιασμένος, τρελός.  
Και για να κλείσω το του Φεγγαριού στην Γουατεμάλα υπάρχει μια ιστορία αγάπης όπου δεν ευδοκίμησε, αλλά έγινε αιτία να γραφτεί ένα πολύ ωραίο τραγούδι  στην Σελήνη.
Μια φορά κι έναν καιρό το τραγουδούσε όλη η Γουατεμάλα,  το τραγουδούσα κι εγώ που το εγώ έγινε εμείς τότε τα καλά ονειρεμένα χρόνια της νιότης.   

Το τραγούδι αυτό το έγραψε ένας   ερωτευμένος  ποιητής συνθέτης, ο  Paco Pérez  προς τιμή μιας πολύ όμορφης εβραιοπούλας της  Ευγενίας Κοέν  η οποία του είχε κλέψει την καρδιά, αλλά η αγάπη  διαλύθηκε ένεκα που οι γονείς της Ευγενίας δεν τον εγκρίνανε.

Ο τίτλος του τραγουδιού εννοεί «Φεγγάρι της Τσελαχού».
Τσελαχού είναι το  όνομα στη γλώσσα K'iche' Maya της πόλης του Quetzaltenango, δεύτερη πόλη του κράτους. .
Το φεγγάρι  είναι παγκόσμιο ανήκει σε όλους μας, το υμνούν οι ερωτευμένοι  σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.  
  
Έχω μεταφράσει μόνο τον τελευταίο στίχο.

Παραθέτω το πρωτότυπο του στα ισπανικά

Luna de Xelaju
                                                     
Luna gardenia de plata que en mi serenata te vuelves canciòn,                                                 
tu que viste cantando me ves hoy llorando mi desilusión                                                  
calles bañadas de luna que fueron la cuna de mi juventud                                            
vengo a cantarle a mi amada mi luna plateada de mi Xelaju


Luna de Xelaju que supiste alumbrar en mis noches de pena                        
por una morena de dulce mirar                                                           
luna de Xelaju me diste inspiración la canción que hoy te canto                          
regada con llanto de mi corazón


En mi vida no habrá más cariño que tu mi amor               
porque tú eres ingrata mi luna de plata           
luna de Xelaju luna que me alumbro                                      
en mis noches de amor hoy consuelas mi pena
por una morena que me abandono
.
Στη ζωή μου δεν θα υπάρξει άλλη αγάπη απ τη δικιά σου
Όμως  είσαι αχάριστο ασημένιο μου φεγγάρι
Φεγγάρι της Τσελαχού, συ που μου φώτιζες
στις αγάπης μου τις νύχτες, τώρα τη θλίψη μου παρηγορείς,  
Για μια μελαχρινή που μ’ εγκατέλειψε.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης   







10 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Γαβρίλη μου
το φεγγάρι έχει εμπνεύσει ποιητές και Λογοτέχνες,παιδιά και μεγάλους κι ακόμα εξακολουθεί να μας συγκινεί η θωριά του,ειδικά το Αυγουστιάτικο που μας βρίσκει σε μια πιο χαλαρή διάθεση κι εκείνο μας ανταποδίδει την προσήλωση και το θαυμασμό μας ,με τη φλογισμένη του εικόνα!
Πράγματι είναι εντυπωσιακό όπως ξεπροβάλει φλεγόμενο απο τη θάλασσα. Εσύ είχες την τύχη να το συναντήσεις σε πολλές φάσεις,σε ξένες χώρες,αποκομίζοντας διάφορες αναμνήσεις. Εγω όμως θα σταθώ στην εικόνα των παιδικών σου χρόνω,εκεί που ξαπλωμένοι στ αλώνια μετρούσατε τ αστέρια.Είναι και δική μου εικόνα και με συγκίνησε περισσότερο απο όποια άλλη
Νάσαι πάντα καλά να ταξιδεύεις και να ονειρεύεσαι,μ όλα τα φεγγάρια!
Πάντα με αγάπη
Χαρά

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Καλησπέρα φίλε μου.
Πολλά τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για το φεγγάρι. Το ένα και μοναδικό που από όπου και να το δεις είναι αυτό. Μια υπέροχη zωγραφιά της νύχτας.
Χτες είχαμε την πρώτη εκπομπή στο radio-tv για τα Εφτάνησα. Το τι έγινε δεν λέγεται. Μας τρελάνανε στα τηλεφωνήματα. Θα είμαστε εκεί κάθε Σάββατο
Θα τα πούμε φίλε.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,
Πράγματι το Φεγγάρι μας ακολουθεί στις διάφορες φάσης της ζωής μας απ' την αρχή μέχρι το τέλος.

Είναι κι αυτό μέρος του πλανήτη μας όπως κι εμείς είμαστε παιδιά της γης μας.

Ευχαριστώ

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα Ντένη,
Εδώ στο BRONX αποκομμένος από τα των Αμερικανο-Ελληνικών μέσων Μ.Ε. βγήκα χθες Κυριακή για εφημερίδα ούτε κι αυτή υπήρχε
Δηλαδή άνοιξε ο σταθμός;

Κατά τα άλλα όλα καλά, φέγγω κι εγώ σαν το φεγγάρι όμως δεν είναι πανσέληνος αλλά το τελευταίο τέταρτο πριν βγει νέο...
που θα είναι με τις δροσιές του φθινοπώρου.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη, φίλε μου Γαβρίλη, που να μην έχει θαυμάσει νύχτες πανσέληνες… Την ομορφιά του και τη γοητεία που ασκεί ιδίως σε κάποιες ρομαντικές ψυχές. Κι ας μη μιλάμε για έμπνευση… Πληθώρα πονήματα σε όλες τις μορφές Τέχνης.

Και ναι, το επιβεβαιώνω, παντού η φεγγαρόλουστη νύχτα είναι χάρμα ιδέσθαι!
Για εμάς βέβαια τους ρομαντικούς και τους αλαφροΐσκιωτους περισσότερο!

Επέστρεψα κι εγώ χτες στη βάση μου ύστερα από τις μίνι-διακοπές μου!

Katerina V *Pause blog* είπε...

Καλώς σας βρίσκω στον όμορφο και πολύ ενδιαφέρον χώρο σας!
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο στην συνέντευξη της μικρής μας ξενιτεμένης..!
Είστε και επτανήσιος απ'ότι βλέπω, οπότε χαίρομαι περισσότερο μιας και κατάγομαι από την Ζάκυνθο!

Όσο για την πανσέληνο, είναι σίγουρα ένα μοναδικό θέαμα.. Εμένα πάντως μου αρέσει να παρακολουθώ το φεγγάρι σε όλες του τις μορφές! :)

Καλή συνέχεια!!

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε μου Στράτο,
Το Φεγγάρι πάντοτε ελκύει την φαντασία σε υπερθετικό βαθμό, οπότε όταν το κοιτάς και σκέφτεσαι πόσο μικροί είμαστε πάνω στη γη μας, τότε ακόμα πιο πολύ τρέχεις να απολαύσεις την ευτυχία που όμως κι αυτή είναι θνητή.
Φίλε μου άρεσε η λέξη (αλαφροΐσκιωτους)

Ευχαριστώ σε
Saludos y un abrazo
Gabo

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Κ. Verigka
Ασφαλώς θα διερωτάσθε πως σας συνάντησα, με εντυπωσίασε ο τίτλος του Μπλογκ σας
(Positive Thinking Greece)
μου κίνησε την περιέργεια, από μόνος του σκορπά αισιοδοξία, κάτι που είναι ευχάριστο για όλους τους επισκέπτες.
Ναι, μάλιστα η καταγωγή μου είναι Επτανήσιος απο Κεφαλονιά όπου την επισκέπτομαι κάθε χρόνο.

Χάρηκα πολύ για την επίσκεψή σας στην ιστοσελίδα μου αυτή όπου αντικατοπτρίζει την παγκοσμιότητα με βάση την Ελληνική μας κληρονομιά.

σας ευχαριστώ
με εκτίμηση
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

"... φέγγω κι εγώ σαν το φεγγάρι όμως δεν είναι πανσέληνος αλλά το τελευταίο τέταρτο πριν βγει νέο... ΓΠ "

...η πιο καλή σου περιγραφή!!!!!!
Γαβρίλη μου, αργώ, μα δεν ξεχνάω να πω το "γεια σου Φίλε"....

Ο Δημήτρης; Στείλαμε σήμερα τα ...καλώδια... μα του έμειναν σημάδια....

Χαιρετισμούς στην οικογένεια,
πάντα με την αγάπη,
Υιώτα

pylaros είπε...

Καλησπέρα αγαπητή μου Υιώτα,

ευχαριστώ για την επίσκεψή σου στο φεγγάρι μου.
Σήμερα Σάββατο σας πήρα τηλέφωνο Δεν σας βρήκα.

Με υγεία και χαρά να περάσετε το labor day weekend

Regards
Gabriel