Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Άσος Κούπα


                                                                              Άσος  Κούπα  
Η φωτογραφία είναι από την έκρηξη του ηφαίστειου της Φωτιάς στην Γουατεμάλα, κάποτε έμενα κοντά, όταν κάπνιζε μας γέμιζε μια βροχή από μαύρη στάχτη.

 Μια κόκκινη επιγραφή φώτιζε το σκοτάδι Μπαρ ο Άσος Κούπα, ήταν ένα τρίγωνο όπου συναντιόταν δυο δρόμοι πριν  γίνουν ένας για να περάσουν το γεφύρι.   Η κατασκευή αυτή είχε την φόρμα τριγώνου. Το μπαρ ήταν χρωματισμένο πράσινο αν και τα βράδια δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις το χρώμα μια που ήταν σκοτάδι.

Ο Ιβάν ο τελωνειακός κάθισε δίπλα μου στο μπροστινό κάθισμα του ταξί  φαινόταν μεθυσμένος, τράβα  μου είπε για τον Άσσο. Τον ήξερα δούλευε στο λιμάνι ως εκτελωνιστής ήταν πάντα μεθυσμένος και τα βράδια γύριζε από μπαρ σε μπαρ ζητώντας να βρει κάτι τι το καινούργιο. Όταν μάθαινε ότι καινούργια πιτσιρίκα είχε βγει στην πιάτσα έτρεχε από πίσω εδώ είχε να κάνει  με στρατιώτες από την παρακείμενη βάση. Όλοι τρέχανε από πίσω, ακόμα και η κινέζα ιδιοκτήτρια ρεστοράν και ξενοδοχείο το σχολίαζε, ήταν όμορφη,
Της πρόσφερα δουλειά, αυτή όμως δεν θέλησε τα παράτησε όλα και πήγε στο μπαρ.
Της αρέσει η ζωή της νύχτας, ήταν μια αδυνατούλα μικρή, πολύ μικρή και άπειρη. Τον παράτησα στην πόρτα κι έφυγα ένεκα που όπου σύχναζαν στρατιώτες ήταν επικίνδυνο, να τα βάνεις μαζί τους.
Πέρασα το γεφυράκι,  αποκάτω αναδινόταν μια βρώμα από εκεί που ήταν  η πλανόδια αγορά, ένεκα της ζέστης,  ήταν βράδυ και ήταν κλειστή.

Ήταν  το ίδιο γεφυράκι όπου πριν από καιρό ένας ταξιτζής με το αυτοκίνητό του σκότωσε κάποιον μεθυσμένο που είχε βγει απ' το μπαρ Άσο Κούπα  και στεκόταν  σαν κολόνα στη μέση του δρόμου. Τον τρακάρισε από πίσω, τον πέταξε  πάνω στο καπό ο σοφέρ έστριψε αριστερά το σώμα έπεσε στην άσφαλτο εκεί έμεινε ακίνητο.  Σαν ξημέρωσε  ψάχνανε να βρούνε πως σκοτώθηκε ο άνθρωπος.
Εν τω μεταξύ ο σοφέρ ένα βράδυ πούπινε  παρέα και κερνούσε  τις κοπέλες σε μπαρ,  είχε το ίδιο τέλος, ο ιδιοκτήτης του ταξί ένα καινούργιο χρώματος μπλε   Rambler που δούλευε γι αυτόν    τον έπιασε απ τον λαιμό τον έσφιξε λίγο παραπάνω και το έπνιξε, είπε ότι ήταν λάθος του, αλλά έφυγε απ την ζωή.  Σήμερα ο τότε ιδιοκτήτης ταξί  βρίσκεται στην Νέα Υόρκη.
Πήγα στο ξενύχτι, ήξερα τον γιο του καλό παιδί,  κατά βάθος ήταν καλός άνθρωπος αλλά το ποτό τον κατέστρεψε.   
Εκεί δίπλα ήταν και η Μάρτα μια κοπελιά όπου έκανε θελήματα της γειτονιάς  την τράβηξε ο Σέργιο με υποσχέσεις και με πολύχρωμες κορδέλες   την έμπασε σε μπαρ, έφυγε από την λάσπη της φτώχειας και μπήκε στην λευκή λάσπη της σάρκας.


Άνοιξε και καινούργιο σουπερμάρκετ το Ideal, μάλιστα πρωτοεμφάνισε μαζική παραγωγή από κοτόπουλα, αυτά των ορνιθοτροφείων   ένα τετράγωνο μακριά απ τον Άσο Κούπα, πέρναγαν οι νοικοκυρές  κι έριχναν μια ματιά έτσι στα κρυφά να δουν τον κόσμο αυτόν που έμπαινε για να ξεχάσει παρέα με το αλκοόλ και τις γυναίκες.    
Μετά φάνηκε η γυναίκα του Λεονάρδο με τις δυο κόρες της ντυμένες κυριακάτικα, μπήκαν στο ταξί μου να τις πάω στην εκκλησία στην λειτουργιά των 10, θα λειτουργούσε σήμερα  Πάτερ  Περούτσι  «από την Ιταλία» φίλος της οικογενείας.     
Ο κινηματογράφος RITZ  έπαιζε το φιλμ το «Το  σκουπίδι» La basura  με την ζωή Λάσκαρη, μου μήνυσε ο ειρηνοδίκης ‘φίλος μου’ της πόλης και μου το σύστησε να πάω να το δω … 

O δικαστής De la primera instancia  έπαιζε μπιλιάρδο όταν του ψιθύρισα ότι χρειάζομαι μια γνώμη του, να μου δώσει το ΟΚ,  με είχε στείλει ο ειρηνοδίκης μια που ήταν περασμένη η ώρα και έπρεπε να βγει από την φυλακή ένας έλληνας ναυτικός από την Ιθάκη πλήρωμα από το βαπόρι ΣΙΦΝΟΣ του Γράτσου, πριν την αναχώρηση του πλοίου που ήταν τα μεσάνυκτα.   



Μετά από μια τέτοια μέρα πήγα σπίτι, ξάπλωσα στην βεράντα σε μια αιώρα κι άφησα τον τροπικό άνεμο να με χαϊδεύει,  έκλεισα τα μάτια μου ακούγοντας τις σφυριξές βαποριών αυτών που άφηναν το λιμάνι, μαζί τους πήραν και τον έλληνα ναυτικό ελεύθερο πια από την Ιθάκη.  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης      

 

 

8 σχόλια:

airis είπε...

Απόσπασμα από ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο. Μια βιογραφία!
Γαβρίλη μου..θέλω κι άλλο!
Απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο τις διηγήσεις σου!
Φιλιά από την πατρίδα! :)

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Ωραίες ιστορίες του κόσμου της νύχτας από μια χώρα που έχει να πει τόσα πολλά.
Νάσαι καλά φίλε.

Μηθυμναίος είπε...

Το να γράφεις για στιγμές που πέρασες –και μάλιστα με τόσες λεπτομέρειες, λες και συνέβηκαν χτες– είναι σαν να τις ξαναζείς.
Αν είχα τη δική σου μνήμη θα έγραφα μυθιστόρημα.
Πόσα αποθέματα έχεις ακόμη, φίλε μου; Αστείρευτη η πηγή σου.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,

Χρωματιστές σκηνές μιας εποχής που πέρασε, ήμουν παρατηρητής, για να μην πω σε μερικές και πρωταγωνιστής, σκηνές του παρελθόντος,
που όμως μέσα στην χειμωνιάτικη καταχνιά και κρύο, είναι σαν ένα αναμμένο τζάκι, που ζεσταίνει το σημερινό παγωμένο περιβάλλον όσο κι αν φαίνεται παράξενο.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
Τα περασμένα ξαναζούν για να θερμάνουν την μοναξιά και την παγωνιά του σήμερα.
ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Hay en español un dicho que no se traduce bien en otros idiomas.

Recordar es vivir,
Trato de sobrevivir las penas y las penurias del frio y de la edad recordando mi pasado.
El pasado es como un promotor de esperanza para un nuevo amanecer, el cual no viene, ni va a venir, como dice la canción
"Ya el tiempo paso y la muerte me llama..."

Δεν θέλω να είμαι πεσιμίστας αλλά πολλές φορές τολμώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη ο οποίος μου λέει την αλήθεια.

Φίλε σ' ευχαριστώ

πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

..κινηματογραφική ταινία!!!

Να χαρώ τις αναμνήσεις σου!

Πάλι χιόνι, κι αύριο, άρα... περισσότερες θύμησες!!!!!!!!!!

Γαβρίλη μου,

χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...


Αγαπητή μου Υιώτα

Μια πολύχρωμη κινηματογραφική ταινία ήταν η ζωή μου.
Τώρα έγινε μαυρόασπρη,
Έτσι τάφερε ο χρόνος αυτός που δεν συγχωρεί.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς Δημήτρη

Γαβριήλ