Καλό Καλοκαίρι

Την  καλοκαιρινή  εποχή  όλα  βραδυπορούν, όλα πάνε σιγά,  λες και τρέχουν  με την ταχύτητα του κοχλία. Είναι καιρός πλέον κι εμείς οι άνθρωποι να απολαύουμε την ραστώνη, αυτήν που μας χαρίζει ο δημιουργός όπως λέει κι ένα παλιό τραγούδι:

«Ήρθες, ήρθες καλοκαίρι κι ο Θεός πολλά με το άγιο του  το χέρι σκόρπισε καλά…

Στις μυρτιές κρυμμένα αηδόνια τραγουδούν γλυκά και πετούν τα χελιδόνια με ελαφρά πτερά…»

  Έτσι λοιπόν κι εγώ άδειασα  τις σκοτούρες απ’ το δισάκι  μου, άδειο πια το πήρα επ’ ώμου  και πήρα το μονοπάτι της ανηφόρας  του χρόνου και όπου με βγάλει η άκρη.

Οπότε Ιούλιο και Αύγουστο δεν θα είμαι παρών στο Blog pylaros,   θα είμαι σε άλλη γη σε άλλα μέρη, παρέα με την ζέστη, να παρατηρώ,  να τεμπελιάζω γευόμενος ότι παράγει ο τόπος,  μόνο αυτό.

Εύχομαι όλα να ρθούνε κατ’ ευχή.

 Με κόπο ανέβηκα τα  ανηφορικά σκαλιά του χρόνου, για να φθάσω στην κορυφή, έφθασα στην κορυφή ήταν μια πυραμίδα των Μάγια στο Τικάλ Γουατεμάλας,    από εκεί έριξα ένα βλέμμα, μια ματιά σ’ αυτά που μένουν πίσω  μου, αυτά που κουβαλούσα  κάποτε στο  δισάκι μου.

Κανονικά θα πρέπει να έχουν την δύναμη ώστε να μην αλλοιωθεί η συνέχιση της ζωής έτσι όπως την ήξερα.    

Αγαπητοί αναγνώστες φίλοι και φίλες σας εύχομαι καλό καλοκαίρι και να μην ξεχνάμε ότι πάλι εδώ θα είμαστε  τέλη Αυγούστου…

 Γαβριήλ Παναγιωσούλης