Το Χάσμα των Γενεών

                                          Το χάσμα των γενεών!

Όταν κάποιος γράφει διάφορα θέματα, ως επί το πλείστων αναφερόμενος στις πηγές των γραπτών του, συνήθως  εξ ιδίας πείρας, συνηθειών, συμβάντων ή γεγονότων μιας εποχής  η οποία πέρασε, η οποία τον βύζαξε με το δικό της γάλα,  και μετά χάθηκε όπως είναι φυσικό μετά την γέννηση  μιας και δυο  καινούργιων γενεών  ανθρώπινων, δεν μπορούν να εννοήσουν ή να καταλάβουν τον συμβολισμό των γραπτών αφού άλλαξε η οικουμένη, η σκέψη, η προτεραιότητα της ζωής, η τεχνολογία, τα φαγητά και οι ορέξεις  σε ένα  τόσο γρήγορο χρονικό διάστημα διάστημα.

Για παράδειγμα το καλοκαίρι στην Ελλάδα ένας Παππούς διηγιόταν στα εγγόνια του ότι μικρός που ήταν δεν είχαν στο σπίτι τίποτε να φάνε, τότε το εγγόνι του απήντησε,

Γιατί δεν παράγγειλες ένα τοστ…

Προσπαθώ να βρω το χάσμα ανάμεσα στην γενεά του πατέρα μου και την δική μου, όμως δεν βλέπω μεγάλη διαφορά, με το  φως του λύχνου διάβαζε αυτός με το ίδιο φως διάβαζα κι εγώ. Ψωμί τυρί και λάδι έτρωγε αυτός το ίδιο κι εγώ. Πέδιλα φορούσε αυτός το ίδιο κι εγώ.  Άρα οι σημερινές γενεές τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός κι αφήνουν εμάς τους πιο παλαιούς πίσω σε μια θα έλεγα κατάσταση  λησμονιάς, αυτές οι νέες εφευρέσεις τρέχουν πιο γρήγορα από ότι μπορεί να συλλάβει ο εγκέφαλος του ηλικιωμένου.

Μια άτιμη εφεύρεση να σου τηλεφωνά ένα ρομπότ κομπιούτερ και να σου ζητά μονοσύλλαβες  απαντήσεις, να απαντάς  και να σου απαντά δεν σε καταλαβαίνω.

Είναι κατασκευασμένα έτσι από ανθρώπους μιας λαρυγγόφωνης γλώσσας της Αγγλικής, που εσύ ως ξαναγεννημένος πάντα κουβαλάς στην πλάτη σου την προφορά του τόπου που γεννήθηκες.   

Τότε είναι που τρελαίνεσαι, φωνάζεις βρίζεις χτυπάς το τηλέφωνο στο τραπέζι, αισθάνεσαι ανήμπορος, πιασμένος σε φάκα, μιας τεχνολογίας όπου δεν μπορείς να  διεκπεραιώσεις   αυτά που θέλεις να πεις.

Ακόμα και τα GPS στο αυτοκίνητο  αυτά που  μόλις ανοίξεις τον στόμα  σου και ξεστομίσεις την διεύθυνση σε οδηγούν  στον σωστό δρόμο.  

Και  εξηγούμε όλες μα όλες οι γραφειοκρατικές υπηρεσίες, δημόσιες και μη,  έχουν αυτό άψυχο κομπιούτερ να παίρνει τα παράπονά σου, να αλλάζει ραντεβού γιατρού,  ακόμα και να μαθαίνεις οτιδήποτε θέλεις με μία προϋπόθεση,  η προφορά σου να είναι λαρυγγόφωνη.      

Κοιτάς γύρω σου, όχι δεν ψάχνεις για επαγγελματίες γραφειοκράτες ή δικηγόρους, αυτοί  σε χρεώνουν με το δευτερόλεπτο,  αλλά για ένα παιδάκι της καινούργιας  γενιάς να σου κάνει μια χάρη να μιλήσει για εσένα με αυτό το άτιμο το κομπιούτερ,  κι εσύ να παρομοιάζεις τον εαυτόν σου σαν τον Διογένη που με το λυχνάρι στο χέρι έψαχνε για ανθρώπους, να ανταλλάξεις μια χειραψία, γνώμη, να βρεις το δίκιο σου,  να πεις τον πόνο σου κι αυτοί τον δικό τους.

Κάτι τόσο δύσκολο να βρεις στην σημερινή κοινωνία. 

    

Ε! Αυτό είναι χάσμα των γενεών, όχι οι προηγούμενες.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης