Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Ο λαβύρινθος της Ψυχής

Ο Λαβύρινθος της Ψυχής 

Έξω χιονίζει, η θαλπωρή αυτή που αναδίδεται από την ζέστη του καλοριφέρ αυτό που ο ατμός του διαρρέει  από την βαλβίδα του πλέκει έναν ιστό αράχνης και μετά διαλύεται,  όλα αυτά αν και άψυχα βαρέθηκαν να με βλέπουν.  
Οι  φίλοι οι συνομήλικοι, όσοι δεν πήγαν στον Αχέροντα και  υπάρχουν ακόμα ο κάθε ένας παίζει τον δικό του ρόλο,  απομακρυσμένοι στα τέσσερα  σημεία του ορίζοντα.
Το  παρελθόν κι αυτό σιγεί λες και είναι πεθαμένο. Ψάχνω για το σήμερα προσπαθώ, ανακατεύω, κοιτώ γύρω μου, κανένας, τίποτα, θυμούμαι το πρώτο μου βιβλίο, «Το Αλφαβητάρι,»  μετά το δεύτερο «Κρινολούλουδα,»    μετά μου δώρισαν το «Ρωβινσόν Κρούσος,»  μετά «Στη Χώρα των Αδαμάντων,»  μετά το «Άπασα-Ύλη,»  ο χρόνος σταμάτησε τη σκέψη λες και την έθαψε, όμως δεν είναι δυνατόν αφού δεν υπάρχει φέρετρο, ξάφνου η επιγραφή με τύφλωσε!
Ενθάδε κείται.
Βλέπω ένα  φέρετρο, η περιέργειά μου φουντώνει,  άρα τι νάχει μέσα;
Δεν τολμώ να κοιτάξω, αλλά να, γράφει απ’ έξω το περιεχόμενό του.
Χαίρομαι, επιτέλους θα μάθω  ποιος νάνε μέσα, μια κολλημένη κόλα χαρτί εκεί που συνήθως  βάζουν το γυαλί για να φαίνεται το κουφάρι   γράφει:
Ενθάδε κείται, το παρελθόν, οι αναμνήσεις, η ιστορία του τόπου σου,  μα και ο πηλός αυτός που με θαλασσινό νερό έπλασε τον χαρακτήρα σου,  που  δεν ενδιαφέρει  πια  κανένα…  
Μετά ξύπνησα. Ουφ!  Αναστέναξα,  νόμιζα ότι θα ήταν κάτι χειρότερο!  
Αλλά ευτυχώς όλα αυτά ήταν όνειρο από αυτά που σε τυραννούν τις νύχτες αυτές που πασχίζεις να νικήσεις τα στοιχειά αυτά που ανεβαίνουν στην σκεπή λες και είναι καλικάτζαροι, που δεν είναι, αλλά ανθρώπινες ξεχασμένες ψυχές αυτές που κάποτε έδωσες υποσχέσεις, είναι αυτές που  διαμαρτύρονται.
Η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε αυτό το όνειρο… αλλά αν και κρύο βγήκα έξω κοίταξα για τον ήλιο, ντράπηκε και κρύφτηκε στα σύννεφα, μετά έψαξα και βρήκα λουλούδια των τροπικών με πολύ πράσινο, αυτά που έρχονται από μακριά, αυτά που κάποτε  σφράγιζαν την πόρτα του παραδείσου,  τα μύρισα και τάβαλα στο ανθοδοχείο, έτσι  κατάλαβα ότι  η ζωή συνεχίζεται… 
Γαβριήλ Παναγιωσούλης  


12 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...καλέ μου, πού τα ανακάλυψες αυτά τα λούλουδα;;;;;;;;;;;
να ρθώ γλυστρώντας στο χιονι να πα΄ρω κι εγώ;;;;;;

Ξύπνα,
Γαβρίλη μας,

η ζωή είναι καλύτερο όνειρο.

Φιλιά χιονάτα κι αθώα...
Υιώτα

Μηθυμναίος είπε...

Κάτι ουράνια όνειρα, φαίνεται, είχαν διάθεση για κουβέντα νυχτιάτικα, Γάβο, κι εσύ, το ’φερες από δω, το ’φερες από κει, και τα ’κανες επίγεια.
Με τις σκέψεις σου ζωγράφισες! Κάλλιο να ζωγραφίζεις τη ζωή, Γάβο, παρά να τη μετράς.
Κατάφερες κι έκανες να ξεχυθεί ο ακράτητος λυρισμός σου!!!
Το δηλώνω με αυτά τα τρία εύγλωττα θαυμαστικά (!!!)

Είσαι ευλογημένος, φίλε αφού δεν επέτρεψες ποτέ στο χρόνο να χαράξει ρυτίδες στην ψυχή σου.

Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

pylaros είπε...

Αυτά τα λούλουδα ανθίζουν στην Γουατεμάλα, όμορφα ε!

Η ζωή μόνο όταν κλείνεις τα μάτια σου κάθε βράδυ και τα ανοίγεις την επομένη μοιάζει με όνειρο...

Σε ευχαριστώ

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φέλε Στράτο,
Στην αρχή έγραψα ένα πιο μεγάλο κείμενο ξεπλένοντας τις σκέψεις μου, για τα σύγχρονα καθημερινά ειωθότα στον κόσμο των άστρων και δη τον ηλεκτρονικό, αλλά φοβήθηκα μήπως παρεξηγηθώ, έτσι άρχισα να κόβω και να ράβω οπότε δημοσίευσα το παρόν.

¨όμως μου άρεσε εξαιρετικά το σχόλιό σου με ανέβασε στο σκαλοπάτι de excelencia ότι todavía valgo algo,

gracias por su gentil comentario...
que tengas un buen Domingo y una buena semana.
Gabo

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Αν και μακάβριο το όνειρο, το στόλισες γλυκά με το λυρισμό που σε διακρίνει.
Και τι υπέροχο αυτό το λουλούδι απ' τις τροπικές χώρες!
Τους χαιρετισμούς μου Γαβρίλη!

Dennis Kontarinis είπε...

Πάνω σ΄αυτά τα είπαμε φίλε μου το περασμένο Σάββατο στην Αστόρια, πίνωντας το καφεδάκι μας, όπως είπαμε και άλλα πολλά.
Κάποιες φορές Λες κάποιες αλήθειες που όσα και να προστέσει ο άλλος που σε διαβάζει δεν θα ομορφήνουν τα όμορφα που εσύ δίνεις.
Προχώρα φίλε μου.

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,

το φυτό, είναι η Τζίτζερ,
η δική μας

ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑ

πανέμορφη όταν ανθισμένη
και η ρίζα της
ωφέλιμη πολύ...
Έχει σε...'εκπτωση
το ΧΙΚΣ ,
σχεδόν κοντά μας...

Χαιρετισμούς,
Υιώτα

airis είπε...

Τα όνειρα είναι η φωνή του υποσυνείδητου! Λύνει πιέσεις και άγχη της καθημερινότητας :)) Θα μπορούσα να γράψω τόσα πολλά για τα όνειρα από την πλευρά της ψυχολογίας Γαβρίλη μου, μα θα σταθώ στο πόσο όμορφα, λυρικά και αισιόδοξα μας έδωσες ένα όνειρο που είχε και λίγο από θάνατο μέσα!
Ναι το παρελθόν δεν υπάρχει και η ζωή ευτυχώς συνεχίζεται!
Καλό μήνα να έχεις :))

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μ. Κανελλάκη
Πολλές φορές τα όνειρα έρχονται μόνα τους και αλέθουν του μυαλού μας το υποσυνείδητο, οπότε από εκεί βγαίνουν τόσα ασυμβίβαστες, απίστευτες εικόνες...
Σε ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Ντένη ευχαριστώ για την επίσκεψή σου.
Μπήκαμε στον Φλεβάρη εγώ βρήκα δυο χελιδόνια που προμηνήουν την άνοιξη.

Χαιρετώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Πήγα στο Wikipedia Ginger Flowers και βρήκα κάτι τι παρόμοια, τώρα διερωτώμαι στα τροπικά υπάρχει πιπερόριζα;

Ευχαριστώ σε αγαπητή μου Υιώτα
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,
Αυτό το κείμενο ήταν για να αλλάξω λίγο το περιβάλλον, είπα να προβάλλω έναν απόκρυφο και παράλογο κόσμο των αισθήσεων, αυτόν τον κόσμο που αν και δεν πιστεύουμε εν τούτοις φτιάχνει ή χαλάει το κέφι της ημέρας μας...

σε ευχαριστώ πολύ
πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ