Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Λυκαβηττός

Κάθε  φορά γράφω  στο ΠΥΛΑΡΟΣ κείμενα, αφηγήματα, διηγήματα, άρθρα, από βιωματικές εμπειρίες μου έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, τούτη την φορά όμως αντιγράφω ένα κείμενο από καθεαυτό ελληνική πηγή, με ελληνικό θέμα, με έλληνες Θεούς, προστάτες και μύθους…    
                          Ο Τίτλος η Γέννηση του Λυκαβηττού είναι δικός μου



Απόσπασμα  «Βιογραφία του Ερεχθείου» του Α. Ρ. Ραγκαβή από τα  Νεοελληνικά Αναγνώσματα, προς χρήσιν των Ελληνικών Σχολείων,  εν Αθήναις,  εκδοτικός οίκος Μιχαήλ Σαλίβερου 1901      



Η γέννηση του Λυκαβηττού:
Εν τούτοις δ’ η Αθηνά, αφ’ ού, παραδούσα  αυταίς το κιβώτιον, επέβη του νέφους της πάλιν, απ αυτού επέβλεψεν άνωθεν επί την μέλλουσαν πόλιν της μετά στοργής και μερίμνης και είδεν αυτήν καταλλήλως κειμένην δια το προωρισμένον αυτής μεγαλείον και το φρούριο της Ακροπόλεως ως βασιλικόν στέμμα επιστρέφον  αυτήν και προς ανατολάς μεν τον Υμηττόν, προς νότον δε το Μουσείον, προς δυσμάς δε τον Άρειον Πάγον, περιβάλλοντας αυτήν ως φυσικά οχυρώματα.
Αλλά προς βορράν  την είδεν άφρακτον μέχρι του απέραντου Βριλησσού, και ελυπήθη. Ώρμησεν επομένως προς το όρος εκείνο, έκοψεν εν τέμαχος αυτού δια της αιχμής της λόγχης της, όπως το θέση προτείχισμα κατά την ασθενή θέσιν, και αφ’ ού το έπαλεν εις την παλάμην της, το εφορτώθει εις τον ώμον και απέπτη εις την Ακρόπολιν.
Αλλά καθ’ οδόν την απήντησεν η λάλος κορώνη, ήτις είχεν αναπτή από της ελαίας, και προσείπεν ως έπεται:
Κρα, κρα! Κυρά Αθηνά, Κυρά Αθηνά!
Τι θέλεις κορώνη μου και με αναχαιτίζεις; Υπάγω να φράξω την καλήν μου πόλιν, να έχει βράχους ως επάλξεις, και ως πυργώματα όρη.
Κρα, κρα είπεν η κορώνη. Οχειρώνεις και φράττεις και αι κόραι ηνέωξαν το κιβώτιον, και ο ήλιος είδε το βρέφος και εξεπλάγη.
Κακή κορώνη, κακών  άγγελε! Μη φθάσης να πατήσης την Ακρόπολιν ποτέ πλέον!
Το κιβώτιον, το κιβώτιον ανέκραξε η Αθηνά και ηνέωξεν ευρέως τους οφθαλμούς, το στόμα και τας χείρας,    λησμονούσα το άχθος της, όπερ πεσόν έμεινε δι αιώνων κείμενον κατά γής και ονομάσθη Λυκαβηττός υπό των μετά ταύτα ανθρώπων

                           Υπουργείον Εκκλησιαστικών και δημοσίας εκπαίδευσης
                                                            Εγκύκλιος
                   Προς τους σχολάρχας και τους διευθυντές των ελληνικών σχολείων
                                   Εν Αθήναι τη 21 Νοεμβρίου 1884  
                                                      ο υπουργός
                                             Δ.Σ. ΒΟΥΛΠΙΩΤΗΣ

Η ορθογραφία είναι η του πρωτοτύπου ασφαλώς λείπουν οι του πολυτονικού συστήματος τόνοι, τα πνεύματα και η υπογεγραμμένη.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης



10 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μας! Ξεχωριστή αυτή σου η ανάρτηση! Η φωτογραφία σας, συγκινητική, υπέροχη.
Τα νομίσματα, συλλεκτικά!
Το κείμενο!!!!! Αθεόφοβε, εσύ το αντέγραψες;;;;; και
πώς το ανακάλυψες;

Αυτή είναι μια σπάνια για μας- για μένα τουλάχιστον- περίπτωση να διαβάσουμε ένα τόσο παλαιό κείμενο!!!

Είσαι υπέροχος!

Καλή σας εβδομάδα,
Υιώτα,
Γουέστμπερυ, Λ.Άιλαντ , το γνωστό πλέον "μακρονήσι" μας....

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Κειμήλια και ξεχασμένα κείμενα! Πώς τα ξετρύπωσες Γαβρίλη μας;
Με συγκίνηση και ανάμεικτα αισθήματα, λόγω της δραχμής κυρίως που η αντικατάστασή της μόνο δεινά μας έφερε, σε καλησπερίζω από μια βροχερή Αθήνα.
Καλή Σαρακοστή να έχετε!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Στα αρχεία μου έχω ότι είχα μικρός στο χωριό που γεννήθηκα.
Αυτό το αναγνωστικό (θα πρέπει να ήταν του σχολαρχείου από όπου αποφοίτησε ο πατέρας μου)
Το είχαμε σε όλη την κατοχή ελλείψει χαρτιού γράφαμε στις άκρες των σελίδων τους πόντους όταν παίζαμε κοντσίνα ή ξερή.
Το έχω μαζί μου σαν κειμήλιο της ταυτότητάς μου.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
χαιρετισμούς Δημήτρη

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Τούτες οι λέξεις της Μαρίας Κανελλάκη: Κειμήλια και ξεχασμένα κείμενα καλύπτουν όλα όσα θα ήθελα κι εγώ να σου γράψω.

Αφού είναι για σένα τα τιμαλφή "κειμήλια της Ταυτότητάς σου" κράτα τα, θα τα χρειαστούν κι άλλοι για να αποδείξουν καταβολές.

Να 'σαι καλά και να περνάς καλύτερα!
Με την αγάπη μου!

Καλή Σαρακοστή είπαμε, έτσι;

pylaros είπε...

Καλή Σαρακοστή αγαπητή μου κ. Κανελλάκη,
Είπα κι εγώ να γράψω κάτι τι το καθ' αυτό Ελληνικό, έτσι για να αλλάξω λιγάκι το θέμα.
Όταν ήμουν μικρός παίζαμε με τα άλλα παιδιά του χωριού ένα παιχνίδι που το λέγαμε Ντιχάκι,
Δηλαδή χτυπάγαμε ένα κέρμα στον τοίχο με το χτύπημα πηδούσε στο έδαφος, το άλλο παιδί προσπαθούσε να χτυπήσει και να φτάσει πολύ κοντά στο μέρος που υπήρχε το κέρμα, είχαμε ένα μέτρο συνήθως μια παλάμη, όταν έφτανε τόσο κοντά κέρδιζε το κέρμα.
Είχαμε πολλά χάλκινα διώβολα των 10 λεπτών εποχής 1860
Ήταν μια εποχή ανέχειας όπου δεν υπήρχε τίποτε όλα τα παιχνίδια μας ήταν αυτοσχέδια...
Επίσης ήμουν από μικρός συλλέκτης γραμματοσήμων χαρτονομισμάτων και οτιδήποτε είχε να κάνει με το διάβασμα ή γραφή.
όταν γύρισα μετά από 22 χρόνια στο σπίτι που γεννήθηκα βρήκα τον θησαυρό μου και τον πήρα μαζί μου εδώ στα ξένα...
Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι μια ταυτότητα από τις ρίζες μου, το από που ξεκίνησα, μου θυμίζουν το ποιος είμαι, την τόσο απλή ζωή, αυτήν που ξεκίνησα η οποία δεν έχει καμία σχέση με την παιδική ζωή της σημερινής κοινωνίας...

Κι εδώ αν και η σημερινή Δευτέρα ξημέρωσε με κρύο και βροχή είναι μια κοινή εργάσιμη ημέρα, ένεκα της ανομοιογένειας του πληθυσμού...
Σε ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλή Σαρακοστή φίλε μου Στράτο!

Η παιδεία δηλαδή η εγκυκλοπαιδική μόρφωση του καθενός μας, είναι ένα σημείο όπου ο κάθε ένας μας φυλάτει σαν κόρη οφθαλμού.
Όμως για τον κάθε ένα μας αυτά μπορεί να είναι το κάτι διαφορετικό, για εμένα η πατρίδα, το χωριό μου η παιδική ηλικία αυτή που δεν πρόλαβα να καταλάβω ή να ζήσω καθρεφτίζοντε μέσα σε αυτά τα κειμήλια,
όπως λέω πιο πάνω για κάθε ένα μας είναι διαφορετικά αναλόγως, σκέπτομαι αυτό το Νεοελληνικό αναγνωστικό το διάβαζε ο πατέρας μου η μάνα μου, αυτά τα χάλκινα νομίσματα τα είχε κρυμμένα η γιαγιά μου και μας τα έδινε να παίζουμε, είναι τόσο δυνατές οι αναμνήσεις ώστε οι σημερινές εντυπώσεις, δεν αλλοιώνουν το μήνυμα που εκπέμπουν προς τον εαυτόν μου.
Τώρα ο κάθε εαυτός άλλων ανθρώπων μπορεί να έχει ή να πιστεύει διαφορετικά, ότι του αρέσει ή ότι θέλει.
Το Σέβομαι απολύτως...

Την καλημέρα μου
καλή σαρακοστή
πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ


airis είπε...

Αχ η δραχμούλα μας! :))
Είχα παλαιά νομίσματα του 1930 και τα χάρισα στα ανίψια μου τοποθετώντας και σε κορνίζες! Εκεί κατάντησε το νόμισμά μας : έκθεμα σε κορνίζες :))
Καλά να περνάς Γαβρίλη μου :))

Μαριάνθη είπε...

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,

Το πρώτο κέρμα της φωτογραφίας είναι του 1831 ενός έτους από την ημέρα ανακήρηξης του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια,
Πάνω σε αυτόν τον Κυβερνήτη είχε η πατρίδα αποθεσει όλες τις ελπ΄δες για να ξαναγίνει Ελλάδα, δυστυχώς τα πράγματα ήρθαν ανάποδα.

Σε ευχαριστώ πολύ
πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλή Σαρακοστά, καλή άνοιξη αγαπητή μου Μαριάνθη,

χαιρετισμούς οικογένεια

ευχαριστώ

Γαβριήλ