Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Μια ηλιαχτίδα

Κοινωνία, ώρα αγάπης # 2

                                   Μια ηλιαχτίδα

Κάθε βράδυ ήταν η ίδια νύχτα, μας έφεγγε  το ίδιο χλωμό  φως, που δεν ήταν φεγγάρι, αλλά αιχμαλωτισμένος λαμπτήρας στο ίδιο δωμάτιο,  τα ίδια θρανία, στο ίδιο νυχτερινό γυμνάσιο Καλλιθέας.  Όταν  γελούσε στα μάγουλά της δίπλα απ τα χείλη της σχηματιζόταν δυο λακκάκια, δεν ξεκολλούσα τα μάτια μου, πάνω της έκανα  όνειρά, ήταν ο ήλιος μου, τα χτυποκάρδια της καρδιάς ακουγόταν σε όλη την τάξη. Κοκκίνισα, σάστισα, μπερδεύτηκαν τα λόγια μου όταν βρεθήκαμε μόνοι στην αυλή, ήταν Ιούνιος κάναμε εξετάσεις. Ήταν η κοινωνία μου, ήταν τα πρώτα σκιρτήματα αγάπης.
Ένα απότομο  φύσημα αέρος με πέταξε μακριά της, τόσο μακριά ώστε δεν ξαναγύρισα. Μετά  έτρεχα να πιάσω την οπτασία της, δεν βαριέσαι η οπτασία χλόμιασε και χάθηκε στην απεραντοσύνη του σύμπαντος λες και ήταν το αστέρι της Αφροδίτης, αυτό που αν και από μακριά μου δώρισε  το χάρισμα να γνωρίσω αυτό που δεν πρόλαβα, την ηλιαχτίδα.  
Έτσι  βρήκα την ηλιαχτίδα της αγάπης   αυτή  μου τάδωσε όλα, με άφησε να αισθανθώ την γλυκιά  αγαλλίαση, που φέρνει ο έρωτας…   Χόρτασε η ψυχή μου απ’ τη συντροφιά της βροχής,  χόρτασε να χορεύουμε μαζί κάτω απ’ τα  τσίγκινα κεραμίδια ερωτευμένοι το χορό της αγάπης, χόρτασε η ψυχή μου  να στροβιλιζόμαστε  αγκαλιασμένοι σαν τον καπνό που  τρέχει να ανεβεί στον ουρανό από μια στενή καπνοδόχο, αυτή που όταν έβρεχε έπεφταν στάλες βροχής και χόρευαν πάνω στην στάχτη, αυτή που είχαν αφήσει τα κούτσουρα, οι στάλες   έκαναν τρύπες και ζουζούνιζαν στην κρυμμένη θράκα σα να ήταν σφαίρες αυτές που αφαιρούν τη ζωή, αυτές που βγαίνανε απ’ τα όπλα, αυτά που κρατούσαν  οι στρατιώτες του χρόνου, αυτού που σου μέτραγε μια, μια, τις μέρες λες και ήταν δικές του, που όμως ήταν...


«Έζησα αγάπησα, αγαπήθηκα,
           δημιούργησα
ζωή δεν μου χρωστάς τίποτα.»


Γαβριήλ Παναγιωσούλης






18 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...από το αντίκρυσμα μιας τρυφερής ηλιαχτίδας των πρώτων συγκινήσεων, στο στροβίλισμα της ζωής -που μας χορεύει όπως αυτή θέλει...
σε χάρηκα που αναφέρθηκες

Γαβρίλη μου,


τόσο παραστατικά στην δυνατή σου Αγάπη... Καιρός ήταν να το ...ομολογήσεις, ανοιχτά, κι εδώ, σεμνέ, μάλλον "σκληρέ άνδρα!"!

Λουλούδι στο όνομα της ζωής, άξια στο στροβίλισμα της Αγάπης.

Σου έδωσε την όμορφη οικογένεια
και συμβαδίζετε στο μεγάλο ταξίδι...

Μοιάζει σαν ...ενοχή, αυτή η ανάρτησή σου...
μα είναι επιστέγασμα Σεβασμού, και Αγάπης.

Ελπίζω να είχατε ένα θαυμάσιο δείπνο, αργά την Κυριακή,
-και το λέω
σύμφωνα με τις φωτογραφίες που έβαλες
από την παρουσίαση των Συγγραφέων στο ΚΕΠ,
Κυριακή
και "Μother's Day" !!!!

Kαι του χρόνου, Φίλοι μας. Γεροί και με Αγάπη.

Υιώτα-Δημήτρης

Dennis Kontarinis είπε...

Πανέμορφη ζωγραφιά η αγνή αγάπη σου γι΄αυτήν την κοπέλλα.
Νάσαι καλά φίλε.

airis είπε...

Γαβρίλη μου, σε ευχαριστώ πολύ που συμμετέχεις σε όλα τα δρώμενα. Θα έρθω αύριο να σε διαβάσω και ν ασχολιάσω, με καθαρό κεφάλι, γιατί σήμερα είμαι...εντελώς χάλια!
Σε φιλώ!
@

nikol είπε...

Με πολύ γλυκό και τρυφερό όπως αρμόζει περιγράφεις αυτό το πρώτο σκίρτημα που κάπως έτσι το νιώσαμε όλοι Γαβρίλη μου !!1
Ενας γεμάτος άνθρωπος όπως με κόκκινα γράμματα , ο ίδιος ομολογείς !!
Καλό ξημέρωμα

Μηθυμναίος είπε...

«Έζησα, αγάπησα, αγαπήθηκα, δημιούργησα…
Ζωή… δεν μου χρωστάς τίποτα»


Έτσι, όμορφα, αντρίκια και παστρικά!
Πλήρης και ταπεινός.
Η τίμια αναγνώριση!

Είθε η ηλιαχτίδα της αγάπης να έχει στόχο πάντα αυτό που υπηρετεί: Την Αγάπη!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Ευλογημένος όποιος κάνει τέτοιον απολογισμό ζωής!
Όποιος δεν έχει τεφτέρια με χρέη και απωθημένα απ' τη ζωή του.
Μαλακώνει η καρδιά μου όταν διαβάζω τις ιστορίες σου Γαβρίλη.
Τυχεροί οι άνθρωποι που σ' έχουν κοντά τους. Το εννοώ απόλυτα αυτό.
Να είσαι καλά!

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
Καλημέρα,
όλοι μας στην εφηβική ηλίκία έρχουμε στο μυαλό μας μια κάποια (Μόνα Λίζα)

Η ζωή όμως είναι τόσο διαφορετική, ώστε ότι άρχισε με όνειρο παρέμεινε όνειρο.
Δεν υπάρχει πλέον γυρισμός.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,
χαρά μου να συμετέχω στα δρώμενά σου,
Ξεκουράσου ΣαββατοΚύριακο είναι, τα γραπτά μένουν κι όποτε έχεις καιρό ρίχνεις μια ματιά...
Σήμερα εδώ κάνει μια πολύ όμορφη και ηλιόλουστη μέρα, Χθες έβρεχε συννεφιά, ο ήλιος φτιάχνει και τα 'χούγια'

Σου εύχομαι μια καλή και χαρούμενη εβδομάδα,
πάντα με την αγάπη μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,
Οι πρώτες σκέψεις μας, στα πρώτα βήματα της ζωής μας είναι τόσο ιδανικές ώστε νομίζεις ότι πετάς στα ουράνια από μια υποτιθήμενη ευτυχία που επειδή σου είναι άγνωστη την πλάθεις σύμφωνα με το ότι σου αρέσει.

Η ζωά ,όμως είναι τόσο διαφορετική!!

Ευχαριστώ

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο,
Ευχαριστώ για αυτό που μου γράφει: (Πλήρης και ταπεινός.) με εκφράζει τόσο!!!!

Φίλε μου γράφω σε πολλά μέρη, ένας από τους αναγνώστες μου έστειλε το πιο κάτω σχόλιο για το κείμενό μου, μου άρεσε και το αντιγράφω:


(Πετρος Αρβανιτακης 6:44am May 11
Συγχαρητήρια κε. Παναγιοσούλη. Η Τέχνη διηγείται συχνά την Ιστορία με τρόπο που δεν μπορεί να τη μεταδώσει ο ιστορικός...)
----------------------------------------------------------
Ευχαριστώ,
Πάντα με την αγάπη μου

Γαβο!

pylaros είπε...

Αγπητή μου κ. Μ. Κανελλάκη,

Μου άρεσε ειδικώς αυτό το οποίο γράφεις:
(Ευλογημένος όποιος κάνει τέτοιον απολογισμό ζωής!)
Είναι η απάντηση της Ζωής, αυτής που πέρασε και της σημερινής.
Όμως είναι τόσο πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο να εμπνεύσεις αυτή την φιλοσοφία στους άλλους ανθρώπους,
Πάντα κάτι θα λείπει, πάντα θα υπάρχει η γρίνια, η απληστία, θέλω κι άλλο
κι όταν απαντάς "αυτό μας φτάνει"
γίνεσαι σαν εξωγήινος σα να κατέβηκες από τον Άρη...

Χίλια ευχαριστώ

με εκτίμηση

Γαβριήλ

Ariadni St. είπε...

Πολύ ομορφο συνολικά, αλλα με συγκινησαν οι τρεις στιχοι στο τελος!
Καλο Σαββατοκυριακο!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Την ημέρα της μητέρας την Πέρασα μακριά έξω από το σπίτι, δεν γίνεται ήταν η μόνη ευκαιρία να συναντήσω τον Ρήγα,
μου λες (σκληρέ άνδρα!"!)
Λέω μακάρι να ήμουν!

ευχαριστώ

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

airis είπε...

Τι γλυκό και τρυφερό κείμενο!!!
Αχ Γαβρίλη μου μα συγκίνησες!

«Έζησα αγάπησα, αγαπήθηκα,
δημιούργησα
ζωή δεν μου χρωστάς τίποτα.»

Και ναι! Αυτός είναι ο καλύτερος απολογισμός!
Σε φιλώ γλυκά και σε ευχαριστώ πολύ, πολύ :))

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ariadni St.
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια
καλή σου Εβδομάδα

χαιρετώ σε
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,

Σε ευχαριστώ πολύ, για την επίσκεψή σου στο φτωχικό μου, μα και για τα τόσο ενθαρρυντικά και όμορφα λόγια σου.

με πολύ αγάπη

Γαβριήλ

George είπε...


Μπάρμπα Γαβριήλ χρειάζεται κότσια, τόλμη, ειλικρίνεια και μαγκιά για να πει κάποιος ευχαριστώ στη ζωή του. Ίσως είναι η πρώτη φορά που το ακούω. Αυτό σου το γραφτό είναι ένα μάθημα ( τουλάχιστον για μένα ) ενάντια στην αλαζονεία, στη απληστία, και οτι άλλο μίζερο μέσον χρησιμοποιούμε για να δείξουμε την αγνωμοσύνη μας στη ζωή. Ειδικά σε εσένα, η ζωή, σου έχει δείξει πολλές φορές το κακό της πρόσωπο και ...αδιαφορία. Εσύ όμως ταπεινά της έδειξες ανωτερότητα με εκείνο το ευχαριστώ που της είπες.
Είσαι σπουδαίος.

pylaros είπε...

Φίλε Γιώργο, Ουάου!
με ανέβασες 10 σκαλία στον ουρανό πιο πάνω,


ωραίο ειλικρινές το σχόλιό σου...
Σε Ευχαριστώ

Γαβριήλ